Over....videogames
Toen ik jaren geleden mijn eerste operatie kreeg, heb ik een xbox360 gekocht. Ik kon in die tijd toch niet heel actief zijn en het leek mij wel een leuke manier van tijd doorkomen.
Gewoon een beetje dom op de bank hangen en een spelletje spelen.
Ik ben dan weer niet van de verhaalloze schietspellen, er moet ook wel iets van verhaal in zitten. Of eigenlijk heel veel verhaal, en je moet veel keuzevrijheid hebben.
O ja of autoracen, dat is altijd leuk, maar tegelijk verveelt het ook wel na een kwartiertje of zo.
In een dappere poging tot relaxen, kwam ik op internet wat artikels tegen over de voordelen van videogames spelen. Het schijnt namelijk een hele goede manier te zijn om je hersenen te trainen. Je moet constant beslissingen nemen en die activiteit schijnt heel goed te zijn voor je cognitieve vermogen.
Ook volwassenen kunnen profiteren van de positieve effecten van het spelen van videogames.
Nou moet ik zeggen dat de xbox de laatste jaren alleen gebruikt wordt om van mijn tv een smart tv te maken. Dus om er het internet mee op te kunnen, youtube kijken en netflix. En eigenlijk staat hij vaker uit dan aan, zowel de xbox als de tv.
Er werd ook gezegd dat het een goede manier is om je lichaam rust te geven. Immers je zit op de bank, je hersenen zijn wel actief bezig, maar naast je duimen doet de rest van je lijf niet zo heel veel. Natuurlijk moet je het geen uren achter elkaar doen, maar 1 a 2 uur kan een heel rustgevend effect hebben.
Of iemand zijn kwade energie in games stopt en daar de badguy uithangt om zo frustratie kwijt te raken en in de echte wereld deze minder heeft.
Of juist dat iemand de moreel slechte keuzes juist niet doet omdat het niet overeenkomstig is met zijn eigen karakter en hij het moreel onacceptabel vindt.
Ikzelf val onder die laatste categorie, als ik terugdenk aan de tijd dat ik dus veel spellen speelde. Voornamelijk de spellen die je alle vrijheid gaven in het ontwikkelen van je eigen karakter, zoals Fallout 3 en Skyrim. Ik heb daarin nooit de behoefte gehad om de "bad side" op te zoeken. Ik vond dat niet leuk, en vooral, ook al was het een game, ik kon het mezelf niet verantwoorden dat ik "kwaad deed".
Ik zie ze ook meer als een film, dan als een spel. en jij speelt de hoofdrol. Okay je hebt absoluut niet de keuzevrijheid van de eerder genoemde games, maar wát een fantastisch verhaal weten die Japanners steeds te vertellen.
En ik kan gewoon helemaal kwijlen van de grafische vormgeving. Het is gewoon porno voor mensen die van steampunk houden hoe of dat die werelden getekend zijn!
Het is ook meer dan een beetje jeugdsentiment, want eigenlijk zijn het dingen die ik nu gewoon ook nog leuk vind, die oude Final Fantasy's (deel 7 blijft de topper, deel 9 is ook super en deel 10, ondanks dat velen die minder vonden, ik vind hem echt geweldig!)
Ik weet nog steeds niet wat ik het leukste vind, de vormgeving, het verhaal of het algemeen beeld. Ik denk stiekem toch de vormgeving, hoe ze een complete wereld tot in detail weten te scheppen die al je zintuigen prikkelt.
O ja en natuurlijk de sublieme muziek van Nobuo Uematsu luister deze maar eens (en ja er zijn inderdaad orkesten die zijn werken spelen, en terecht!)
Want hoe geweldig ik Final Fantasy ook vind, in de nieuwere generatie games heb je zo allejezus veel vrijheid om wat dan ook maar te doen wat je wil, dat moet je hersenen toch wel uitdagen?
O ja en Skyrim speelt zich af in een wereld die gebaseerd is op het oude Scandinavië, en dat vind ik toch ook wel heel erg tof!
Gewoon een beetje dom op de bank hangen en een spelletje spelen.
Ik ben dan weer niet van de verhaalloze schietspellen, er moet ook wel iets van verhaal in zitten. Of eigenlijk heel veel verhaal, en je moet veel keuzevrijheid hebben.
O ja of autoracen, dat is altijd leuk, maar tegelijk verveelt het ook wel na een kwartiertje of zo.
In een dappere poging tot relaxen, kwam ik op internet wat artikels tegen over de voordelen van videogames spelen. Het schijnt namelijk een hele goede manier te zijn om je hersenen te trainen. Je moet constant beslissingen nemen en die activiteit schijnt heel goed te zijn voor je cognitieve vermogen.
Niet alleen voor kinderen
En het is dus ook niet alleen voor kinderen, maar voor alle leeftijdscategorieën las ik. Kijk, dan voel ik me ook niet gelijk een kleuter als ik dat ding eens aan zet.Ook volwassenen kunnen profiteren van de positieve effecten van het spelen van videogames.
Nou moet ik zeggen dat de xbox de laatste jaren alleen gebruikt wordt om van mijn tv een smart tv te maken. Dus om er het internet mee op te kunnen, youtube kijken en netflix. En eigenlijk staat hij vaker uit dan aan, zowel de xbox als de tv.
Er werd ook gezegd dat het een goede manier is om je lichaam rust te geven. Immers je zit op de bank, je hersenen zijn wel actief bezig, maar naast je duimen doet de rest van je lijf niet zo heel veel. Natuurlijk moet je het geen uren achter elkaar doen, maar 1 a 2 uur kan een heel rustgevend effect hebben.
Zelfs onderzoek naar sociaal gedrag van de gamer in de videogame zelf
En wat ik ook mooi vond, er was zelfs een artikel dat verwees naar een onderzoek van het sociaal gedrag van de gamer in de videogame zelf. Wat ze dus deden was kijken naar hoe een gamer een game speelt. Een spel waarin de speler zelf keuzes kan maken tussen goed en kwaad, en hoe ze dat doen en of dit ook effecten heeft op het gedrag van de gamer in de echte wereld.Of iemand zijn kwade energie in games stopt en daar de badguy uithangt om zo frustratie kwijt te raken en in de echte wereld deze minder heeft.
Of juist dat iemand de moreel slechte keuzes juist niet doet omdat het niet overeenkomstig is met zijn eigen karakter en hij het moreel onacceptabel vindt.
Ikzelf val onder die laatste categorie, als ik terugdenk aan de tijd dat ik dus veel spellen speelde. Voornamelijk de spellen die je alle vrijheid gaven in het ontwikkelen van je eigen karakter, zoals Fallout 3 en Skyrim. Ik heb daarin nooit de behoefte gehad om de "bad side" op te zoeken. Ik vond dat niet leuk, en vooral, ook al was het een game, ik kon het mezelf niet verantwoorden dat ik "kwaad deed".
Vroegah!
Vroeger had ik, net zoals zovelen anderen, een playstation 2. Sterker nog, ik heb hem nog steeds ergens liggen. Ik moest niks hebben van de hippe snelle games met extreem veel geweld. Wat ik wel extreem gaaf vond (nee vind want ik blijf het geweldig vinden), is de Final Fantasy series.Ik zie ze ook meer als een film, dan als een spel. en jij speelt de hoofdrol. Okay je hebt absoluut niet de keuzevrijheid van de eerder genoemde games, maar wát een fantastisch verhaal weten die Japanners steeds te vertellen.
En ik kan gewoon helemaal kwijlen van de grafische vormgeving. Het is gewoon porno voor mensen die van steampunk houden hoe of dat die werelden getekend zijn!
Het is ook meer dan een beetje jeugdsentiment, want eigenlijk zijn het dingen die ik nu gewoon ook nog leuk vind, die oude Final Fantasy's (deel 7 blijft de topper, deel 9 is ook super en deel 10, ondanks dat velen die minder vonden, ik vind hem echt geweldig!)
Ik weet nog steeds niet wat ik het leukste vind, de vormgeving, het verhaal of het algemeen beeld. Ik denk stiekem toch de vormgeving, hoe ze een complete wereld tot in detail weten te scheppen die al je zintuigen prikkelt.
O ja en natuurlijk de sublieme muziek van Nobuo Uematsu luister deze maar eens (en ja er zijn inderdaad orkesten die zijn werken spelen, en terecht!)
Dus nu
Dus nu heb ik besloten de xbox af te stoffen, me niet meer te schamen dat ik als bijna 38 jarige een videospelletje ga doen....en ik ga mezelf gewoon een uitdaging geven. Skyrim spelen op legendary niveau.Want hoe geweldig ik Final Fantasy ook vind, in de nieuwere generatie games heb je zo allejezus veel vrijheid om wat dan ook maar te doen wat je wil, dat moet je hersenen toch wel uitdagen?
O ja en Skyrim speelt zich af in een wereld die gebaseerd is op het oude Scandinavië, en dat vind ik toch ook wel heel erg tof!
Reacties
Een reactie posten