Schrijven als uitlaatklep

Ik schreeuw het niet van de daken dat ik een stoma heb, maar stil hou ik het ook niet. Bij mensen die ik vrij kort ken probeer ik het altijd snel en op een luchtige manier te vertellen. Dan heb ik het tenminste gehad en hoef ik niet snel iets uit te leggen als mijn stoma ineens bedenkt dat het tijd is om de volledige derde van Beethoven te gaan spelen aan geluid. Een beetje ruimte inbouwen om die "awkward" momenten minder "awkward" te maken. En vaak als het eenmaal gezegd is, dan wordt het ook goed geaccepteerd. Zou ook wel moeten, want met de beste wil van de wereld kan ik er niks meer aan veranderen. En die wil heb ik ook niet eens meer, hij heeft mijn leven gered en weer terug gegeven en daar ben ik heel blij mee. Dat zakje neem ik meer dan voor lief. Onderhoud, dáár zal ik nooit aan wennen Maar zo'n stoma heeft wel wat onderhoud nodig. Niet alleen van mijn kant hoor, dat is eigenlijk best simpel. Hou het schoon en netjes en vervang op de juiste tijd

Ik draai al een tijdje mee in de wereld van een maag-darm patiënt, en heb ook best wel het een en ander meegemaakt op dat gebied. Goede en slechte. Eerlijk gezegd gaat het de laatste tijd niet super op dat gebied, maar ik heb goede hoop dat het allemaal wel weer naar niveau "goed" toe gaat. Het zal wat toewijding kosten van mijn kant, vooral op eetgebied, en laat ik nou een grote fan van eten zijn, maar er blijft vast genoeg over om het leuk te houden. Snijden verdwijnt steeds meer Wat mij heel erg opvalt is de snelle vooruitgang van de ingrepen in het maagdarmkanaal. Waar voor een paar jaar geleden het echte snijden nog heel veel voorkwam als ingreep, zie ik steeds meer en meer de verplaatsing naar de scopiezaal, Dat is nog steeds een ingreep technisch gezien, maar er komen geen scalpels, hechtingen en echte narcose bij kijken. Er gaat een buis, scope, je lichaam in via de mond of de achter uitgang, met een camera er op en allerlei andere vernuftige dingen e