Posts

Terug naar de oertijd

  De afgelopen weken ben ik, in overleg met-en onder begeleiding van een voedingsspecialist, bezig met het aanpassen van mijn eetpatroon. Dat komt zo: uit steeds meer wetenschappelijk onderzoek blijkt dat we als moderne mens niet heel erg geschikt zijn om om te gaan met de overdaad een voedsel die we op elk moment van de dag kunnen nuttigen. Daar waar onze voorgangers de afgelopen 10.000 jaar behoorlijk hun best moesten doen om aan voedsel te komen, hebben wij het de afgelopen 60 jaar steeds makkelijker en makkelijker gekregen, en is ons eetpatroon in niks meer te vergelijken met wat het ooit geweest is. En ook niet het eetpatroon waar ons lijf voor gemaakt is, vaak weet ons lichaam niet meer wat het aan moet met wat er binnen komt, en hebben we een stijging van welvaartsziekten zoals obesitas, diabetes type 2, hart en vaat aandoeningen en de lijst wordt langer en langer. Wetenschappers zijn al tijden bezig met onderzoeken en testen waaruit steeds maar weer blijkt dat we mi

Nooit zoals gepland, nooit zoals verwacht, als dingen anders gaan dan ze "zouden moeten gaan"

Afbeelding
 Tegenslag hoort nou eenmaal bij het leven. Ik zou willen dat het anders was, maar helaas, tegenslag weet me altijd te vinden. Het is ook wel kenmerkend voor mij, en ik zal vast niet de enige zijn, maar vaak loopt het voor mij anders af dan het zou "moeten" volgens de voortekenen. En dat is niet altijd per definitie leuk, vaak is dat juist heel naar.En vreemd genoeg, het houdt me ook weer niet tegen om te blijven geloven in dingen, ongeacht hoe vaak ik op mijn muil ga. Het is immers niet alleen de val waarvan je leert, maar ook het opstaan. En soms krabbel ik snel op, en soms stop ik tonnen energie en mezelf in dingen terwijl ik ergens al weet dat ik aan het vallen ben. Maar zo lang ergens in mij een klein gedeelte er nog in geloofd blijft dat zo, tot ik val. Een nare eigenschap, die tegelijkertijd ook goede kanten heeft, vaak alleen niet voor mij. Beetje ziek Een jaar of 13 geleden besloot ik eindelijk eens naar de dokter te gaan, na jaren van pijn in de darmen en gewoon me

Niks kan, niks mag, ik kan helemaal niks doen!

 Niet schrikken, dit is niet mijn uitspraak Een tijd terug had ik een zoveelste gesprek over "hoe erg het soms is" met mijn toenmalige, nou vriendin is een groot woord eigenlijk, iets in die hoek. En met de beste wil van de wereld kon ik haar niet bewegen om zelf eens het initiatief te nemen en creatief te worden. Natuurlijk, alle covid restricties vind ik ook niet leuk, en ik mag evenveel niet als iedere ander, maar hoe je daar me om gaat is helemaal aan jezelf. Ik kan helemaal niks! Wat is er? "Ik ben nu echt helemaal klaar met alles. Ik kan gewoon helemaal niks! Niet op mijn werk, niet thuis, niet met de kinderen, alles wat leuk is, wat ik deed en leuk vond dat kan gewoon niet meer en ik word daar gek van nu!" Ja ik snap je wel hoor, het is ook gewoon kutplus, niemand heeft hier om gevraagd en de wereld is een best stuk anders geworden, maar is alles niet een groot woord? "Hoe bedoel je dat?" Nou dat letterlijk alles niet kan of mag gaat ook wat ver toc

Meer met minder

Afbeelding
 Ik werk al 22 jaar voor hetzelfde bedrijf, nee wacht ik werk al 22 jaar op dezelfde lokatie. Het bedrijf is een keer overgenomen. Ik begon als uitzendkracht bij Shell, dat werd Gulf en sinds een paar jaar zijn we BP (maar vallen we nog steeds onder het moederbedrijf van Gulf).  Toen ik klaar was met mijn SPW-SD opleiding, praktijkschool, ben ik naar de HBO SJD gegaan. Maar dat was geen succes, ik en HBO opleidingen liggen elkaar niet. Zeker in die tijd, ik wist meer van de stof dan de docenten. Ik had 3 jaar in het veld gewerkt en met die ervaring kon ik in 2 zinnen hele "praktijkopdrachten" aan gort maken omdat de vraagstelling niet klopte, of omdat de instanties die genoemd werden simpelweg niet deden wat mijn docent zei wat ze deden. Ik kreeg vaak terug: Ja dan doe je maar even alsof. Nee even alsof doen daar red je het niet mee. Kortom mijn motivatie was ver te zoeken.  Had ik er meer uit kunnen halen? Ik denk van wel, was ik gelukkiger geworden? Geen idee, ik volgde mij

Voorkomen is beter dan genezen, maar blijkbaar moet je eerst zieker worden voordat die regel in gaat.

  Gisteren had ik eindelijk mijn gastroscopische ingreep en controle. Vanwege de corona is dat 4,5 maand uitgesteld. En dat merkte ik best wel, ieder jaar rondom de periode dat het moet gebeuren merk ik gewoon dat ik steeds minder en minderenergie heb en me eigenlijk gewoon ziek voel. Mijn darmen (alle twee) werken niet zoals het moet en dat vreet gewoon energie en dat werkt weer door op de persoon die er omheen zit, namelijk ik. Wat ze doen is eigenlijk heel simpel, het is echt geen enorm zware ingreep op zichzelf. Ik lig onder sedatie op een tafel (zo noemen ze het bed van de ingreep nou eenmaal), er gaan meerdere scopes in me om de boel te bekijken en om poliepen weg te halen. Bij de eerste scope ben ik altijd wel een beetje “bij”, prettig is het niet maar het is ook wel interessant om jezelf eens van binnen te zien. Dat geeft mij ook een beeld van wat ik nou precies heb. Gisteren was het een korte scopie. Ik kreeg fase 1 best goed mee en ik kon ook wel zien dat er meer zat

Gevecht tegen de bank

Afbeelding
 Afgelopen weekend (wat ook al weer even geleden is) ben ik bij mijn beste vriendin en haar gezin geweest. Iets waar we al heel lang over praten maar in dik een jaar er gewoon nog niet van gekomen is. En er zijn allerlei excuusjes te bedenken maar daar gaat t even niet om. Het was een geweldig leuk en gezellig weekend en ik heb volop genoten, ook al merkte ik gewoon dat mijn hoofd alle kanten op ging soms. Ik kwam zondag dan ook doodop maar wel vol leuke dingen thuis. En dan hoop je dat gewoon vast te kunnen houden en mee te nemen als mooie opbouw naar: Ik kan weer wat! Helaas werkte dat niet zo. Ik had een weekplanning gemaakt, vol goede moed, vol "ik kan dit!". Ieder dagdeel een activiteit en rust momenten. Ik had gezond en goed voedsel in huis gehaald, kortom ik zal hier werk van maken en mezelf weer daar krijgen waar ik moest zijn verdomme! Wel 1 dag En dat lukte me wel 1 dag, de dinsdag deed ik (ongeveer) wat er stond. Ik heb een kort stukje gefietst, Ik nam een gezond o

De dagelijkse tweestrijd die ik ervaar

 Ik zie mezelf niet als een standaard goedgelovig persoon, ik ben nogal kritisch. Ik lees eerst over dingen voor ik een mening vorm, mag graag kennis van zaken hebben en ben leergierig en nieuwsgierig. Ik ben analytisch en ik beschik over goede gespreksvaardigheid en kan snel hoofdzaken scheiden van randzaken en tot de kern doordringen. Maar boven alles ben ik een gevoelsmens en kan ik bij de meeste mensen ook snel op gevoelniveau praten. Eerlijk en heel direct, iemand uitdagen te denken en te handelen. Niet alles zo maar aan te nemen, maar ook eens stil te staan waarom je iets doet en wat je drijfveer is. Ik ben, in zulke gesprekken nogal intens en daar moet je natuurlijk ook mee om  kunnen gaan. Een tijdje geleden ontmoette ik een leuke vrouw, we spraken af en ook al was het niet gelijk wederzijds wauw, gezellig was het wel dus spraken we vaker af. We raakten meer en meer in gesprek, en al snel bleek dat ze nogal met zichzelf zat in een vrij uniek rare situatie. Voorheen een liefdelo