Schrijven als uitlaatklep

Het heeft best een tijd geduurd vind ik zelf, maar dingen duren altijd langer als je ze graag wil, of er op wacht. Tijd is relatief, en zo kan ik nog wel meer dooddoeners opratelen. Uiteindelijk is het met al die "wijsheden" heel simpel: Het is een mooi tekstje, en het staat vast intelligent en meelevend om ze te zeggen, maar voor de persoon in kwestie zijn ze vaak niks meer waard dan een semi-verplichte dankjewel die er over de lippen komt. Maar laat ik niet verder afwijken van waar ik naar toe wil: De antidepressiva. Zoals wel vaker verteld, het goedje dat ik bij mijn burn-out/depressie voorgeschreven kreeg (en accepteerde want, wie A zegt.....). Ik heb er een goede anderhalf jaar gebruik van gemaakt, eigenlijk zonder enig effect te vernemen, maar dat soort medicijnen blijven zelfs voor de kenners een moeilijke wereld over wat ze precies met je doen. Punt is dat ik niet mijn gewoonlijke "ik weet alles zelf wel beter en moet dit zelf doen" houding aangenomen

Ik schreeuw het niet van de daken dat ik een stoma heb, maar stil hou ik het ook niet. Bij mensen die ik vrij kort ken probeer ik het altijd snel en op een luchtige manier te vertellen. Dan heb ik het tenminste gehad en hoef ik niet snel iets uit te leggen als mijn stoma ineens bedenkt dat het tijd is om de volledige derde van Beethoven te gaan spelen aan geluid. Een beetje ruimte inbouwen om die "awkward" momenten minder "awkward" te maken. En vaak als het eenmaal gezegd is, dan wordt het ook goed geaccepteerd. Zou ook wel moeten, want met de beste wil van de wereld kan ik er niks meer aan veranderen. En die wil heb ik ook niet eens meer, hij heeft mijn leven gered en weer terug gegeven en daar ben ik heel blij mee. Dat zakje neem ik meer dan voor lief. Onderhoud, dáár zal ik nooit aan wennen Maar zo'n stoma heeft wel wat onderhoud nodig. Niet alleen van mijn kant hoor, dat is eigenlijk best simpel. Hou het schoon en netjes en vervang op de juiste tijd

Ik draai al een tijdje mee in de wereld van een maag-darm patiënt, en heb ook best wel het een en ander meegemaakt op dat gebied. Goede en slechte. Eerlijk gezegd gaat het de laatste tijd niet super op dat gebied, maar ik heb goede hoop dat het allemaal wel weer naar niveau "goed" toe gaat. Het zal wat toewijding kosten van mijn kant, vooral op eetgebied, en laat ik nou een grote fan van eten zijn, maar er blijft vast genoeg over om het leuk te houden. Snijden verdwijnt steeds meer Wat mij heel erg opvalt is de snelle vooruitgang van de ingrepen in het maagdarmkanaal. Waar voor een paar jaar geleden het echte snijden nog heel veel voorkwam als ingreep, zie ik steeds meer en meer de verplaatsing naar de scopiezaal, Dat is nog steeds een ingreep technisch gezien, maar er komen geen scalpels, hechtingen en echte narcose bij kijken. Er gaat een buis, scope, je lichaam in via de mond of de achter uitgang, met een camera er op en allerlei andere vernuftige dingen e

De laatste twee weken is mijn hoofd er niet echt bij. Iets wat mij niet vaak overkomt, maar nu is het echt af en toe even "focus!!" tegen mezelf schreeuwen. Het is ook niet zonder reden hoor, er is eigenlijk een hele duidelijke reden. Ik ben al een hele tijd bezig om te stoppen met escilatopram. Dat is een antidepressiva die ik ten tijde van mijn burnout voorgeschreven heb gekregen. Ik was eigenlijk tegen het gebruik er van, maar wie a zegt moet ook b zeggen dus, trots aan de kant en slikken dat spul. Nou heb ik maar een lage dosering gekregen, en ik heb er nooit last van gehad, maar ook nooit het gevoel gehad dat het ook echt hielp (of een bevestiging gekregen dat het hielp) Maar aangezien ik al ruim anderhalf jaar genezen ben, vond ik het tijd om die laatste stap ook te doen. Klaar met die rommel Poging drie En zoals al eens eerder gemeld, dat valt me zwaar. Vele malen zwaarder dan er af te komen. Ik heb het 1 keer geprobeerd op mijn befaamde botte bijl manie

De buitentemperatuur heeft een duik genomen, de wintertijd is ingegaan en het lijkt er op dat we afscheid gaan nemen van de hoge temperaturen. En dat vind ik prima! Begrijp me  niet verkeerd, ik hou ook van de lente en de zomer, lekker buiten zitten en bezig zijn. Korte broek en slippers, ik ben er groot fan van. Maar toch, die eerste maanden herfst hebben toch iets magisch. Het verkleuren van de natuur, het lijkt bijna of er een extra definiete mooie kleuren bijgekomen is in de bossen. En met mijn bosrijk uitzicht vanuit de woonkamer komen die mooie kleuren ook mooi de woonkamer binnen. Misschien heeft met met  mijn jeugd te maken, in de herfst was er altijd veel te doen met scouting. Veel wedstrijden, hikes in de bossen, en ook veel buiten zijn. Het heeft gewoon een extra speciaal plekje in mijn hart. Waar veel mensen het niet zo op lagere temperaturen hebben, gedij ik er prima op, eigenlijk beter als met warmte. Natuurlijk hou ik ook niet van de "regenherfst en winter&qu

Mijn allereerste kleine stap op de "markt" was niet als ZZP-er maar met het maken en verkopen van droge worsten. Een hobby die steeds grotere vormen aannam, maar om de hobby leuk te houden en te kunnen blijven leren was er gewoon ander materiaal nodig. En ander materiaal is duur. Hoe ga ik dat eens aanpakken dacht ik een aantal jaren geleden. Ik besloot om de hobby groter aan te pakken en de worsten deels te verkopen. Het ging, en gaat, mij niet om het winstoogmerk, ik wil mensen gewoon kennis laten maken met de ambachtelijke manier van het maken van een droge worst. En juist omdat dat ambachtelijke voor mij zo belangrijk is wist ik toen al dat het commercieel nooit uit zou kunnen. Er zou altijd geld bij moeten. Wat maakt mijn ambachtelijk dan zoveel anders dan al die ambachtelijke worstenmakers? Nou, ik gebruik geen klimaatdroogkast, ik laat de worst "aan de lucht drogen en rijpen". Simpelgezegd: een slager heeft een kast waar hij de net gedraaide worsten i

Een klein half jaar geleden heb ik mijn smoker aangeschaft, ik ben er ondertussen zo tevreden over dat ik heb besloten er maar een recensie over te schrijven. Wellicht dat het een mede BBQ liefhebber kan helpen in het maken van een keuze. Mooie rooie Na een aantal jaren met een Weber gewerkt te hebben, zeer tevreden over, wilde ik toch over gaan naar iets anders voor mijn grote passie. Een volgende stap in het BBQen. Maar er is zo veel keuze tegenwoordig, welke zou het beste bij mij passen? Ik heb de bekende belangrijke hoofdkeuzes eerst gemaakt (Budget, wat wil ik er mee doen en waar komt hij te staan), en al snel kwam er voor mij uit dat ik een low and slow smoker wilde hebben die klein is (ik heb een klein balkon, helaas geen offset smoker voor mij dus). Budget technisch gaf ik het een maximum van € 600 euro. Nou klinkt 600 wellicht veel, en kleingeld is het zeker niet, maar als je een beetje smoker wil hebben is dat echt een "vanaf prijs", het meeste ligt er

"Waarom zou ik meer nemen, of willen, dan ik nodig heb?" Ik denk dat dat een van mijn grootste levensmotto's is. Ik hou van simpel, doeltreffend en niet al te veel opsmuk. Natuurlijk, het oog wil ook wat en het gaat niet om praktische zaken alleen, maar simpel, daar hou ik gewoon van. En ik denk dat het op het eerste oog wel opvalt als je naar mijn huisje kijkt. Sommige mensen die hier voor het eerst komen schrikken wel eens dat ik zo klein woon. Maar als ze eenmaal een beetje zien hoe mijn huisje werkt en waarom alles staat zoals het staat dan snappen de meesten het wel. Er zijn er zat die er bij zeggen: Maar ik zou niet zo kunnen wonen. En ook dat snap ik, ik kan het alleen wel. Het is een simpel 2 kamer appartement, al is het nu wel een stukje luxer want ik heb sinds een half jaar CV. Ja, dat klopt, ik heb het grootste gedeelte van mijn zelfstandig wonen met een gaskachel geleefd. En dat was ook prima, al moet ik heel eerlijk de luxe van een CV wel erkennen,

Drie vijgen. Dat is alles wat er nodig geweest is om mijn darmen even goed van de leg te laten raken. Niet dat ik nooit eerder vijgen heb gegeten, sterker nog ik eet ze eigenlijk erg graag want ik vind ze heerlijk! Maar het zijn wel "taaie vezelbommetjes" en staan voor veel mensen met een stoma erg hoog bovenaan de "Niet eten" lijst. Maar ik heb het wel vaker gezegd, het lijk wel alsof ik een uitzondering ben op die lijst. Mijn spijsvertering heeft met niks moeite. Tot laatst, afgelopen zondag. Ik at drie vijgen en binnen 2,5 uur had ik al door dat het foute boel was. Krampen, braken, alles ging in de alarm stand daarbinnen. Het zat vast. Heel af en toe heb ik nog wel eens een lichte verstopping, maar die gaat vanzelf los en geeft helemaal niet zoveel ellende. Dit was iets totaal anders. Laxeermiddel, een hete douche en een paar keer een warmwaterklysma direct in het stoma en stukje voor beetje kwam er wat los. Fijn! De maandag gewoon met mijn beste vr

Vanmorgen was het weer de grote schoonmaak  voor mijn twee hoortoestellen, om de zoveel tijd is dat nodig, een badje schoonmaakmiddel. En gedurende die tijd ben ik doof, want zonder apparaten hoor ik bijna niks. Ik moest nog wel even snel de deur uit, dus ik dacht, laat ik mijn oude eens in doen, ik had er altijd eentje, geen twee, dan hoor ik ook wel genoeg. En dan merk ik pas écht wat een verschil het is. Met mijn oude apparaat merk ik gewoon dat ik eigenlijk nog steeds doof ben. Ja ik krijg wel wat mee, maar dat naast mijn nieuwe zetten is geen eerlijke vergelijking, ze kunnen niet eens vergeleken worden merk ik. En dan te denken dat ik bijna twee jaar geleden afgeschreven werd als: je word over een paar jaar gewoon echt doof en daar kunnen we helaas niks aan doen. Dertig jaar verkeerd Het begon eigenlijk een dikke anderhalf jaar geleden. Zowel mijn KNO arts (die ik eens per 3 jaar bezoek) als mijn gehoortoestellenboer deelde mij mede dat als mijn gehoor op deze manier ver

Slapen, het is iets wat nooit echt mijn sterke kant geweest is. Als ik zo rond kijk in mijn familie is dat ergens ook geen wonder, op een paar uitzonderingen na slaapt iedereen niet echt lang en zijn over het algemeen erg vroeg wakker. Dus dat ik datzelfde lot heb is ook  niet een wonder natuurlijk. Maar er waren momenten dat ik het kortslapen tot een ware kunstvorm heb verheven, eentje die niet heel geweldig is om te beleven. En natuurlijk, er zijn redenen genoeg te vinden. Zo werk ik al bijna 20 jaar in een onregelmatig dienstrooster op een 24 uurs tankstation. En de wisselende diensten wilden soms nog wel eens enorm wisselen per week zonder enige vorm van regelmaat er in op wat voor manier dan ook. Vroege, late en nachtdiensten in dezelfde week doen je ritme absoluut geen goed. En als je dan ook nog eens een denken en maler bent, wat eveneens een familiekwaaltje schijnt te zijn, dan kunnen die uurtjes die je eigenlijk moet slapen zomaar een stuk korter worden omdat het koppie

Over het algemeen ben ik iemand die meer waarde hecht aan gebruiksgemak van, naja, praktisch alles boven hoe het er uit ziet. Al ben ik natuurlijk een perfectionist dus ik probeer, net als waarschijnlijk heel verschrikkelijk veel anderen, die twee zoveel mogelijk samen te laten gaan. Maar ik merk dat ik de laatste tijd de "looks" ook wel weer erg belangrijk vindt. Zo had ik al mijn meubels in huis veel praktischer kunnen ontwerpen en bouwen, maar ik moet er ook tegenaan kijken en het oog wil ook wat. Voorheen kon me dat weinig schelen, en dat kon je een paar jaar geleden ook heel duidelijk zien hier, nu is het al een stuk meer comfort en gemak meets looks en mooi. En over wat mooi is kan een heel discussie volgen, maar ik woon hier en ik vind het mooi. Dus ik win ;-) En ja eerlijk gezegd vond ook ik mijn interieur van 6 jaar geleden niet mooi, maar t was wel verrekte practisch. Mijn nieuwe "buitenkeuken" is er ook een goed voorbeeld van. Het moest robuust z

Het was een hele drukke periode afgelopen tijd. En dat is niet erg hoor, ik heb tegelijk ook goed voor mezelf gezorgd en ik merk dat ik daardoor die drukte ook veel beter aan kan. Ik schiet er niet in door, ik neem het niet mee naar huis, of in mijn hoofd. Ik heb er gewoon controle over. Op de momenten dat het druk is, voornamelijk werk, sta ik ook toe dat het dan ook druk is. Dan is het gewoon volle bak er in gaan en niet zeuren. Tegelijk kan ik ook als die volle bak geweest is de knop gelijk omgooien naar standje rust. Ik zit niet meer thuis na de drukte en neem de drukte mee waardoor ik thuis, of waar dan ook, ook in drukte moet zitten anders "voelt het niet goed". Waar ik voorheen mezelf schaamde voor mezelf als ik geen zin had om rust te nemen want in rust maal ik door, kan ik nu schaamteloos na een drukke dag niks doen. Genieten van wat ik gedaan heb en tegelijk de beslissing nemen dat het dan ook wel mooi genoeg geweest is en de rest van wat er van de dag over i

Een tijdje geleden werd ik benaderd door een therapeut of ik er wat voor voelde om mee te werken aan een nieuw programma. Een nieuwe opzet voor mensen en kinderen die om wat voor reden dan ook vast zaten in een "depressie". En ik gebruik bewust aanhalingstekens want het gaat over het hele spectrum heen, depressie vind ik persoonlijk meer een verzamelterm waar heel veel dingen onder vallen waar geen betere termen voor zijn. Komt natuurlijk ook uit de eigen ervaring. Ik kreeg dat stempel ook opgedrukt ooit, niet dat het een  niet passend begrip was, maar het was ook wel een beetje kort door de bocht. Ik heb zelf natuurlijk de nodige dingen meegemaakt bij therapeuten, en het grappige is dat we er al snel achter kwamen dat het niet een echte burn out noch een echte depressie was. En ook ik heb de foute diagnose perikelen meegemaakt. Genoeg over geschreven ook. Vooral de groepstherapie vond ik maar een vreemd iets. Niet dat ik denk dat groepen niet werken, de mens is een kud

Weet je, de laatste maanden gaat het eigenlijk verrekte prima. Niks bijzonders, maar gewoon lekker zijn gangetje om er maar eens een mooie dooddoener in te gooien. Maar daar is helemaal niks mis mee. Okay ik heb een periode ietsjes teveel gewerkt, maar ik herkende het, erkende het en heb tegenmaatregelen genomen en kwam er achter: Zo kan het dus ook! Natuurlijk, werk zal er altijd blijven en of ik nu wil of niet, het zal altijd een groot deel van mn leven uitmaken. Ook dat is niet erg, en het zal nooit het belangrijkste deel van mijn leven worden. Vooral in de vrije tijd kom ik weer helemaal tot bloei. Hobby's komen weer goed tot bloei bijvoorbeeld. Het BBQen wat toch echt een heel tijd op een laag pitje gestaan heeft is weer volledig aanwezig en deze keer op een veel hoger niveau dan ooit tevoren. Wie weet moet ik er ooit een keer meer mee gaan doen dan "uitgegroeide hobby" denk ik soms. Maar tot die tijd is dit ook niet verkeerd, ik geniet er immers van en dat

Ik moet een beetje en idee hebben wat ik wil, niet precies, een beetje een richting. Ik pak wat ik nodig denk te hebben en weeg dat losjes af, het gaat nu niet om grammen, het gaat om gevoel en wat ik met mijn opgedane kennis door de jaren heen doe. Misschien pak ik er nog wat bij waar ik eerst niet aan dacht, maar nu geeft mijn instinct aan dat het wel een goed idee is. Luister altijd naar je instinct, je gevoel, je hart, het komt ergens weg en het komt met een reden. Luister. Als de eerste stap genomen is, neem dan eerst de tijd om die stap te laten inwerken. Haast je niet, met haast bereik je veelal het tegenovergestelde van wat je wil. Neem de tijd, voor deze stap en iedere stap die je hierna wil maken. Tijd, het belangrijkste ingrediënt van het hele proces, en tijd heeft geen betrekking op minuten of uren, tijd is gewoon wanneer ik voel dat het zover is. Wanneer de volgende stap kan of wanneer het klaar is. Vertrouw op jezelf. Ook voor de volgende stap moet ik tijd ne