Het mag ook wel weer

Weet je, de laatste maanden gaat het eigenlijk verrekte prima.
Niks bijzonders, maar gewoon lekker zijn gangetje om er maar eens een mooie dooddoener in te gooien.
Maar daar is helemaal niks mis mee.

Okay ik heb een periode ietsjes teveel gewerkt, maar ik herkende het, erkende het en heb tegenmaatregelen genomen en kwam er achter: Zo kan het dus ook!

Natuurlijk, werk zal er altijd blijven en of ik nu wil of niet, het zal altijd een groot deel van mn leven uitmaken. Ook dat is niet erg, en het zal nooit het belangrijkste deel van mijn leven worden.
Vooral in de vrije tijd kom ik weer helemaal tot bloei.
Hobby's komen weer goed tot bloei bijvoorbeeld. Het BBQen wat toch echt een heel tijd op een laag pitje gestaan heeft is weer volledig aanwezig en deze keer op een veel hoger niveau dan ooit tevoren. Wie weet moet ik er ooit een keer meer mee gaan doen dan "uitgegroeide hobby" denk ik soms.
Maar tot die tijd is dit ook niet verkeerd, ik geniet er immers van en dat is de bedoeling van een hobby.

Ook pak ik het klussen weer op. Gewoon lekker werken met mijn handen en mijn gereedschap en dingen maken zoals ik ze wil. Zoals ik ze zie en zoals ik ze nuttig vind. En ik ben best wel een beetje trots op het resultaat.

Ik spreek af met vrienden, pak het sociale deel weer op en zorg vooral ook dat daar energie voor is. Neem mijn rustpuntjes, kortom ik zorg goed voor mezelf.
En deze keer niet omdat iemand anders dat zegt, maar gewoon omdat ik dat wil.

Er mist toch iets, al is missen niet het juiste woord

Kortom, geen klachten. Lichamelijk gaat het ook veel beter dan verwacht. De hitteperiode is niet geweldig voor mensen met een (ileo)stoma. Sterker nog het sloopt mij echt wel.

Maar met de juiste tegenmaatregelen ben ik het eigenlijk helemaal goed doorgekomen. Geen klachten!

Maar er is wel een dingetje was ik stiekem een beetje mis. Al is missen niet het juiste woord hoor.

Ik bedoel mijn leventje is prima zo. Ik vermaak me donders goed.

Maar voor het eerst sinds tijden komt er een stemmetje dat zegt: weet je, misschien hé, misschien moet je eens gaan denken om even verder te kijken dan dit. Het is namelijk allemaal echt heel goed nu, maar, zou je niet dat allemaal eens willen delen? 

Gewoon, jeweetwel, het woord relatie. Iemand waarmee je kan praten, delen, liefhebben, ach ik hoef het je niet uit te leggen je weet het allemaal wel want je hebt het al eerder gedaan.

Alleen is maar alleen, hoe goed je het ook hebt, het is geen halszaak, het is geen noodzaak en het is zeker geen moetje, maar diep van binnen voel je wel dat je er wel "klaar" voor bent.

En weet je, dat stemmetje heeft misschien best wel gelijk.

En nou is het niet dat ik mij daar dan mega voor inzet en iedere strohalm aangrijp of als een "help ik tik de 40 aan en ben vrijgezel" wild alle sites bijlangs ga voor welke vorm van contact dan ook.

Ik doe het meer op mijn manier. Gewoon lekker mezelf blijven en "het openbaart zichzelf wel aan mij als het zo ver is". Klinkt filosofisch hé, maarja ik denk dan ook best wel veel na.

Dus ja ik heb op aanraden zelfs een dating slash contact app geïnstalleerd, en wonder boven wonder, zelfs chat contact gehad met vrouwen. Jawel het kan ;-).

Sommigen waren al heel snel dat ik dacht: sorry maar jij hebt echt geen humor. Vindt ik namelijk zeer belangrijk.

Maar ook gewoon mensen met wie ik prima kan praten, lachen en het over dingen kan hebben die niet oppervlakkig zijn. Kortom: Leuk!

Zelfs al een keer afgesproken met iemand, lekker heel impulsief en vlot en daar hou ik gewoon van. Nait al dat benauwde zoals ze in oost Groningen zeggen.

En het was echt heel erg leuk! Niks ongemakkelijks ofzo, gewoon leuk en goede gesprekken.

Wat er verder uit komt, I don't know maar dat is niet erg het is leuk en dat is nooit verkeerd.

En vanmorgen toen ik bakken rook aan het maken was met mijn smoker (sorry buren) zei dat stemmetje tegen mij: Goedzo, je staat er voor open.

Het mag ook wel weer.