Schrijven als uitlaatklep

Ik hoor het hem nog zeggen: “600 bijbetalen”, ik wist van binnen niet hoe snel ik ja moest zeggen, maar toch even de pokerface houden en net doen of je diep nadenkt. Daarna ja gezegd en de papieren in orde gemaakt. Zo kocht ik in april 2013 mijn huidige auto. Een half jaar daarvoor was mijn Twingo erg snel aan het defragmenteren en kwamen er steeds meer en meer gebreken aan het licht. Toen veels te snel een andere auto gekocht. Ik wilde eens klein en licht en kwam bij de über bejaardenauto de Hyundai Atoz uit. Voor 1000 euro een 2002 model gekocht, zo basic als t maar kan maar wel met een 11 maanden APK en een nieuwe distributieriem.   De auto zag er echt goed uit, maar al snel kwamen er gebreken aan het licht. Van ruitenwissers die er mee ophielden af en toe tot een niet sluitende achterdeur, een raam dat niet dicht wilde (behalve met duckttape) en een lekkende remservo (hoe dat ding ooit door de apk gekomen is….). Maar de drup was een rechtervoorwiel ophanging die de geest gaf

Eergisteren fietste ik door de Rabenhauptstraat (Groningen) heen, langs het huis waar ik 5 jaar gewoond heb (ongeveer, kan ook meer zijn). Een oud herenhuis ergens gebouwd eind 1800, ergens in een later tijdperk is het huis verdeeld in twee woningen, de begane grond 1 woning en de eerste verdieping en kelder de andere woning. Ik woonde op de verdieping, een kamer in een “studentenhuis”, al was ik de enige student toen. Het was een van de meest markante huizen waar ik ooit gewoon heb. Ik huurde de ouden heerenkamer en ik had echt een hele grote kamer. 8 Meter bij 6 meter en dan nog een klein kamertje er aan vast   waar precies mijn bureau in paste. Het huis was in een typische huisjesmelker staat. Ik had nog de oude binnenmuren en die waren in erbarmelijke staat. Je kon ze zo 20 centimeter indrukken. Het was nog gewoon een raamwerk van hout waar riet overheen gevlochten was, daar zaten kranten overheen (Indonesische kranten van type oud) en daar was overheen gestuukt. Iedere dag