Baard
Blijkbaar behoor ik, ongewild, tot een subcultuur waar ik eerder het bestaan niet van wist. Een subcultuur waar ik zelf de regels en omgangsvormen pas net van leer kennen en me afvraagwat het eigenlijk is. Ongewild neem ik er blijkbaar deel aan en iedere dag wordt er mij wat meer duidelijk. Het is geen onaangename subcultuur, het is alleen een beetje vreemd. En alhoelwel het ongewild is dat ik er deel aan neem, is het niet geheel onprettig, alleen wat onwennig. Ongewild is in dit geval niet negatief bedoeld, het is gewoon dat ik niet wist dat de cultus bestond. Kijk het zit namelijk zo: Ik heb een baard. Velen zal dat wel opgevallen zijn, er groeit iets op mijn gezicht (niet op mijn hoofd dat is nog steeds zo kaal als een biljartbal). Ik heb mijn baard laten staan omdat ik het makkelijk vond om slechts de helft van mijn scheerwerk te doen, en een zeer belangrijk iemand voor mij zei dat het leuk leek. Maar toen hij een beetje groeide, dacht ik “kom, ik ga eens kijken hoe lang