Foto's
Foto’s, ik weet hoe het komt, maar ooit ben ik begonnen met heel veel foto’s overal in mijn huis neer te zetten. Letterlijk overal waar je keek had ik wel een foto ergens liggen, hangen of staan, De vensterbank vol met foto’s van iemand waar ik graag naar keek. De oude (vreselijk lelijke Kwantum) boekenkast had een plank met 35 lijstjes, de schoorsteenmantel, het ouden dressoir in de slaapkamer stonden minstens 30 op. En dan nu is dat ineens over. Zo maar. Het is niks dat ik niets meer met de herrinering heb, het is gewoon dat ik geen foto’s nodig heb om ze te herrineren. Daarnaast weet ik van iedere foto exact nog de situatie, lokatie en gevoelens die er bij horen. Is heel mooi, maar soms vind je er een tussen staan en dan schiet je even vol, komt er pijn naarboven van een verloren tijd waarin alles heel anders was. Of zie ik foto’s van dingen die ik nu met dit lichaam niet meer kan doen, wat soms ook best hard is. Ik maakte vanmorgen een kast leeg , 100% stil zitten