Schrijven als uitlaatklep

 Tegenslag hoort nou eenmaal bij het leven. Ik zou willen dat het anders was, maar helaas, tegenslag weet me altijd te vinden. Het is ook wel kenmerkend voor mij, en ik zal vast niet de enige zijn, maar vaak loopt het voor mij anders af dan het zou "moeten" volgens de voortekenen. En dat is niet altijd per definitie leuk, vaak is dat juist heel naar.En vreemd genoeg, het houdt me ook weer niet tegen om te blijven geloven in dingen, ongeacht hoe vaak ik op mijn muil ga. Het is immers niet alleen de val waarvan je leert, maar ook het opstaan. En soms krabbel ik snel op, en soms stop ik tonnen energie en mezelf in dingen terwijl ik ergens al weet dat ik aan het vallen ben. Maar zo lang ergens in mij een klein gedeelte er nog in geloofd blijft dat zo, tot ik val. Een nare eigenschap, die tegelijkertijd ook goede kanten heeft, vaak alleen niet voor mij. Beetje ziek Een jaar of 13 geleden besloot ik eindelijk eens naar de dokter te gaan, na jaren van pijn in de darmen en gewoon me

 Niet schrikken, dit is niet mijn uitspraak Een tijd terug had ik een zoveelste gesprek over "hoe erg het soms is" met mijn toenmalige, nou vriendin is een groot woord eigenlijk, iets in die hoek. En met de beste wil van de wereld kon ik haar niet bewegen om zelf eens het initiatief te nemen en creatief te worden. Natuurlijk, alle covid restricties vind ik ook niet leuk, en ik mag evenveel niet als iedere ander, maar hoe je daar me om gaat is helemaal aan jezelf. Ik kan helemaal niks! Wat is er? "Ik ben nu echt helemaal klaar met alles. Ik kan gewoon helemaal niks! Niet op mijn werk, niet thuis, niet met de kinderen, alles wat leuk is, wat ik deed en leuk vond dat kan gewoon niet meer en ik word daar gek van nu!" Ja ik snap je wel hoor, het is ook gewoon kutplus, niemand heeft hier om gevraagd en de wereld is een best stuk anders geworden, maar is alles niet een groot woord? "Hoe bedoel je dat?" Nou dat letterlijk alles niet kan of mag gaat ook wat ver toc