Schrijven als uitlaatklep

Het is altijd verrekte populair om tegen het einde van een lopend jaar een top 10 (waar 10 staat mag ook een ander getal staan) te maken van de dingen van dat afgelopen jaar. Ik doe dat eigenlijk nooit, en daarom ga ik dat nu ook maar eens doen. Mijn persoonlijke lijstje van het afgelopen jaar, de dingen of gebeurtenissen die mijn jaar bijzonder maakten, of dingen die ik gewoon goed vind, en zoals je zult lezen neem ik het begrip ding heel ruim. Minder werken Natuurlijk, ik werkte al een stukje minder dan voor mijn burn-out 3 jaar geleden, maar er waren toch momenten dat het heel erg veel werd. En ik heb ondertussen ook toegegeven dat werk niet alleen datgene is waar je betaald voor krijgt.  Jawel het kwartje is gevallen, 3 jaar later. Ik probeer ondertussen mijn werk in een week niet boven de 50 uur te laten komen (pomp, zzp, worst maken, klussen bij scouting en meer van die dingen die in dit straatje vallen zijn de noemer werk waardig). Het betekend een stukje minder

Duurzaam, voor sommigen een scheldwoord voor een ander de enige toekomst, en voor mi persoonlijk: iets waar ik pas sindskort écht bij stil sta. Niet dat ik dat daarvoor niet was maar ik was een soort salonsocialist tussen de kapitalisen. Okay ik overdrijf iets, maar ik zei er meer over dan ik echt in daad deed. Natuurlijk, mijn vlees is grotendeels allemaal biologisch of bio-dynamisch. Iets  wat ik zeer belangrijk vind, want het is simpelweg lekkerder. En lekkerder is duurder en dat vind ik helemaal prima. Daarnaast is het ook beter voor heel veel andere dingen, en veel van die dingen zijn de afgelopen weken op tv geweest. En letterlijk iedereen heeft er een mening over, en velen zijn zelfbenoemd expert geworden (ik zie geen stikstof hoor, dus het is er niet!). En ik heb ook heel duidelijk mijn mening laten weten af en toe. Maar ik ben tijden lang ook schuldig geweest aan dit hele gedoe, en wellicht wat meer als ik zelf dacht. Immers een systeem blijft in stand zolang het z

Vandaag heb ik een vrije dag, en ik heb mezelf een missie gesteld. Mijn Fiat Panda mist een zonneklep aan de bestuurderskant en daar wil ik er wel eentje hebben. Ik heb de auto gekocht met een missende zonneklep en ik dacht dat ik dat wel snel via een autosloop zal vinden. Helaas is niks minder waar, die dingen zijn zeldzamer dan een First edition Black Lotus kaart in het Magic the Gathering spel. Daar kwam ik een paar dagen na aanschaf al achter, hier in Groningen stonden genoeg Panda´s bij de sloperijen, allemaal met missende zonnekleppen. Als zelfs nieuw bestellen niet werkt Dus na een paar weken zoektocht ergerde ik me zo er aan dat ik een nieuwe wilde bestellen. Helaas betekend dat dat ik naar  de Fiat dealer hier moet. En ik vind dat geen leuke toko. Bij de Ford dealer werd ik altijd netjes behandeld als ik onderdelen nodig had en werd er niet raar of moeilijk gedaan en al helemaal niet alsof ik "minder voorstel" omdat ik een oudere Ford heb. Ik had al een k

En ondertussen rij ik ongeveer 2 maanden in een Fiat (Nuovo) Panda uit 2005. Wat is hier zo compleet mis gegaan? Petrolhead in vermomming Laat ik beginnen dat ik stiekem best wel een petrolhead ben. Ik hou wel van auto's, alleen.......ik hou van auto's waar niet zo heel veel mensen van houden. Ik ben compleet fan van de Renault 4, een 2CV vind ik ook geweldig, de Lada Niva is ook een droomwagen van mij (ook al is het een dikke Sovjet tank met nul luxe). Eigenlijk het hele skala Citroën van de jaren 1950-1965, en een Renault 5 of een Twingo 1 dat vind ik ook geweldig. En Volvo, niet de moderne, maar die oudere tot eind jaren 1990, wat ze bij Volvo daarna zijn gaan bouwen weet ik niet maar geen Volvo's in elk geval. Eigenlijk ben ook een mislukte petrolhead, im heb namelijk helemaal niet zoveel met technisch hoogstaande snelle auto's. Dat vind ik helemaal niet zo bijzonder, die auto's zijn eigenlijk helemaal niet zo fantasievol naar mijn mening. Ik bedoel

Ik ben iemand die altijd moeite had met stil zitten. Ik moest gewoon bezig zijn anders voelde ik me nutteloos en wist ik niet waar ik het moest zoeken. Nou behoort dat tot het verleden voor mij hoor, ik ben onderhand eigenlijk best goed met het inschattem hoeveel energie ik heb en wanneer ik het kan gebruiken en vooral wanneer het verstandig is om een stapje terug te doen. Dat laatste is een hele welkome toevoeging want ik had nogal de neiging veel teveel te doen waardoor ik mezelf opbrandde. Ik wilde gewoon altijd presteren, wat voor mensen betekenen en als dat dan ten kostte van mezelf ging was dat maar zo. Mezelf voorop zetten Maar na een kleine 40 jaar heb ik het toch voor elkaar gekregen om mezelf voorop te zetten. Niet als in een egocentrische en narcistische manier dat ik vind dat alles om mij draait. Maar meer dat ik niet domweg ja op alles zeg en er altijd maar ben als er iemand nodig is. En natuurlijk doen er zich heel af en toe situaties voor waarin je jezelf

Marktplaats, het is voor sommige  mensen een geweldige vindplaats, verkoopplek of gewoon een leuke site om op rond te kijken. Ik persoonlijk heb er helemaal niks mee. En dat is niet omdat ik mezelf "te goed voel" om iets tweedehands te kopen hoor. Het is een combinatie van factoren denk ik. Heel veel dingen waarin ik geïnteresseerd ben staan zelden of nooit op marktplaats. Ik heb geen alledaagse hobby's en de mensen die soortgelijke hobby's hebben zetten hun spullen daarvoor niet op marktplaats maar komen veelal te koop aangeboden in besloten Facebookpagina's met een goede beschrijving, historie en vaste prijs. Iets wat ik zelf waardeer, ik ben niet zo'n onderhandelaar, ik wil gewoon weten wat iets kost en dan betaal ik het, zeker als het om hobby dingen gaat, ik weet toch wel dat het duur gaat worden. Soms komen dingen op marktplaats voorbij die ik zelf met schaamte naar de stort zou brengen, een ander vraagt er de hoofdprijs voor. Ik heb best veel avo

De afgelopen week had ik vakantie, eigenlijk nu ook nog hoor, dag 6 van de 7. Het is al weer een tijdje geleden dat ik vrij genomen heb, 5 maanden geleden ongeveer, als ik dat zo neerzet klinkt het ook weer niet heel lang eerlijk gezegd. Mijn vorige vakantie stond heel erg in het teken van dingen doen en mensen zien. Dingen doen vooral wat kleine verbouwingen in huis, een redelijk vast terugkerend thema lijkt het wel. Iedere keer als ik denk dat ik mijn mini huisje weer een stukje meer "mij" gemaakt hebt, verzin ik toch wel weer iets. Eigenlijk zijn de laatste 5 jaar vakanties alleen maar genomen om te verbouwen bedenk ik me nu, ja er gebeurde ook wel wat anders maar het begon altijd met een project. En niet dat dat erg is hoor, het is ook wel een beetje mij dat bezig zijn, mijn moeder zei vaak dat ik nog geen 5 minuten stil kon zitten, en soms denk ik wel dat ze gelijk heeft. Ik had mijn vakantieweek ook opgenomen in een opwelling, niet een "ik moet wat doen"

Afgelopen donderdag had ik een afspraak in het UMCG met de chirurg die mij geopereerd heeft 9 jaar geleden. Het ging over de ongemakken die ik ondervind in mijn lichaam, niet elke dag hoor, maar zeker vaak genoeg om me te belemmeren in  mijn doen en laten als het opspeelt. En het is niet de eerste keer dat ik dit aangeef, maar alle andere keren had ik niet het gevoel dat er geluisterd werd. Of dat ik bij de juiste afdeling terecht kwam. Het kwam bij MDL terecht en die steken een scope in het probleemgebied, zien niks ernstigs in de vorm van tumoren of poliepen, alleen wat ontstekingen en that's it. Probleem kan niet daar vandaan komen, we zien niets dus er is niks, einde verhaal uw klachten zijn niet zichtbaar dus zullen ze wel niet bestaan. Niks erger dan niet gehoord worden En dat is een mokerslag, ik neem al niet snel contact op, ik voel me nogal snel een zeur namelijk. Ik weet ook wel dat er van alles in mijn lijf veranderd is en dat er een ziekte in zit en er her en de

Vanmiddag heb ik een gesprek in het UMCG. Een gesprek met een chirurg, niet zo maar een chirurg. Een van de twee chirurgen die mijn eerste en tweede operaties gedaan hebben. De eerste was de verwijdering van de dikke darm en endeldarm en een pouch aanleggen (soort interne opvangzak voor ontlasting gemaakt van je dunne darm) en het aanleggen van mijn tijdelijk ileostoma. De tweede was de verwijdering van de pouch en het permanent maken van mijn ileostoma. De pouch wilde niet meewerken, verkleefde en gaf ontstekingen en eerlijk is eerlijk, dat stoma beviel me vanaf dag 1 al prima. Ik heb ook persoonlijk nooit ingezien wat een pouch voor verrijking zou zijn ten opzichte van een stoma, mij leek het alleen maar een ding wat het veel lastiger maakte. Maar dat is puur persoonlijk. Tien jaar verder, tien jaar wijzer Toen ik 10 jaar geleden (om en nabij), te horen kreeg dat ik poliepen in mijn dikke darm had, daar begon de diagnose mee, had ik geen flauw idee wat een poliep was. Ik ha

Sinds maandag heb ik een probleem met mijn rechteroor. Hij doet namelijk pijn. Nou is dat niet heel erg zou je denken, ik heb er immers twee dus waar de ene laakt heb je nog altijd een reserve. Maar jammer genoeg voor mij zijn mijn oren niet heel goed, aan beiden zit een hoortoestel en met die hoortoestellen functioneer ik prima en red ik mij net zoals iedere ander. Haal er echter eentje uit, totaal ander verhaal. In zo'n geval word ik even weer met de neus op de feiten gedrukt, ik ben behoorlijk doof (dat is het Duitse woord voor tof). Ik  merkte op mijn werk dat met 1 apparaat in eigenlijk niet te doen was, ik krijg te veel niet mee en het vreet energie. Dus de volgende dag een afspraak bij de dokter gemaakt om eens te kijken waarom het pijn deed en ik mijn apparaat niet in kon. Nu eens een ontsteking aan de bovenkant Daar kwam heel snel uit dat het een gehoorontsteking was. Iets wat vaker voor komt bij mensen met een hoortoestel werd me gezegd. Ik geloof hem hoor, ik

Het was voor mij best druk de laatste dagen, niets bijzonders verder, maar toch, om de een of andere reden merk ik dat ik wel een dagje rust kan gebruiken. Vorige week had ik nachtdiensten en, het gebeurt zelden, maar deze keer kon ik maar niet goed uit het nachtritme komen. Dat hakte er best in, merk ik achteraf. Deze week had ik maar 3 late diensten, maar ook die kwamen wel aan aangezien het ritme nog niet was waar het moet zijn. Nog steeds niets echt bijzonders, soms gebeurt dat gewoon. Maar ik had mezelf voorgenomen: Vrijdag ga ik in standje rust! Ik heb sinds kort een nieuwe koffiezetter type veel te luxe (zo'n volautomaat waar je koffiebonen en water bovenin doet en allemaal knopjes en instellingen op hebt en onder komt er dan koffie uit!) en daar ben ik erg blij mee. Ik had daar veel te dure Italiaanse koffiebonen voor besteld, en dat leek mij een geweldig begin van de dag! Ik kon ze vrijdagmorgen ophalen bij het afhaalpunt, daarna door naar de Appie voor een luxe o

Er is de laatste tijd heel veel gezegd over het klimaat, en dat is goed. Want je moet op dit ogenblik wel heel erge oogkleppen op hebben om aan welke wetenschappelijke data dan ook maar niet te kunnen zien dat het klimaat zijn ergste verandering sinds een best lange tijd meemaakt. Niet sinds ooit, kom ik later op terug, mensen die dat zeggen moeten eens heel goed de prehistorische geschiedenis er bij halen. Maar het is goed dat er meer bewustwording komt, maar ik mis af en toe wel een beetje de realiteitszin er bij. Zijn we op dit ogenblik al op een technisch niveau om de transitie naar veel minder uitstoot te maken? Wat zijn de kosten hier van en kunnen die juist tegen ons werken? En willen bepaalde groepen juist niet té snel, met alle goede bedoelingen hoor maar je kan daarmee ook je doel voorbij schieten. Wat ik mis Ik ben heel eerlijk, ik werk op een benzinepomp, en dat is een uitstervend beroep, misschien zelfs al in mijn generatie. Want ooit is het op, zo simpel is het.