Schrijven als uitlaatklep

Toen ik een jaar of 25 was, was ik naast mijn baan bij de pomp, werkmeester. Dat klinkt heel wat hé, maar het valt mee. Een werkmeester is iemand die zorgt dat de uitvoering van taakstraffen goed verloopt. Ik werkte voor een bedrijf dat begeleiding deed op allerlei maatschappelijke vlakken, en dat bedrijf werd weer ingehuurd door de Raad van de Kinderbescherming voor het uitvoeren van taakstraffen voor minderjarigen. Ik werkte dus alleen met minderjarigen. Een raar bedrijf Ik kwam via een vriend bij dat bedrijf terecht. Hij kwam er ook weer via via. Voornamelijk omdat hij scouting ervaring had in leidinggeven en daar waren ze naar op zoek. Mensen die met jongeren konden werken en daar ervaring mee hadden. Ik heb ook nooit echt gesolliciteerd. Ik dacht dat ik het ging doen, maar dat pakte anders uit. Ik hasd een informatief gesprek met een van de managers daar, en zou daarna kijken of ik zou solliciteren. Zij dachten er anders over, ze hadden al een klus voor me en een c

Eindelijk hebben we die warme zomer! Okay hij is wel heel warm, en Nederlanders mogen nogal graag zeilen over het weer, dus wat een geluk! We hebben genoeg om te zeiken nu! Maar goed, eerlijk is eerlijk, de warmte zoals hij nu is zijn we ook niet gewend. Een hittegolf is hier wel vaker geweest, maar dit is nog geen hittegolf, maar gewoon lang aanhoudende warmte. Tot nu toe dan, wie weet wordt het nog wel een hittegolf. Maar ik vindt het wel leuk hoor die warmte, niet voor mijzelf, daar later meer over. Maar als ik zie hoeveel pleier mijn neefjes hebben in hun zwembad, en de foto´s die ik links en rechts voorbij zie komen via instagram en facebook van mensen met kinderen, scouting en dies wat nog meer dan zie je mensen plezier hebben! En dat is fijn! We hebben hier ook wel zomers type nat, kachel aan en rillen gekend. Ikzelf ben niet zo van veel warmte, ik gedij het beste rond de 23 graden. Ik heb het ook nogal snel warm, Mocht ik ooit nog op een vakantie gaan dan zal dat eerder

De laatste 5 á 6 weken schoot het er gewoon bij in. Het opletten dat ik niet teveel doe, naja werk. En dat ging een hele tijd best goed hoor. Maar ivm vakanties en ziekte heb ik wat dingetjes extra opgepakt.  En dat is niet erg, maar ik moet mezelf wel even in acht nemen. Veel nachtdiensten, veel onregelmatig en nét niet genoeg rust, al dacht ik zelf van wel. Hey komt dat me niet bekend voor? Mijn klassieke valkuil en ik viel er weer voor een deel in. Voor een deel, want ik herken wel degelijk nu de signalen. Ik en chagrijnig, dat gaat niet goed samen Zo merkte ik zonet dat ik chagrijnig werd. Zomaar, naja het zal echt niet zomaar zijn natuurlijk. Drukte met klanten, een aantal mensen er bij die niet luisteren en de hele boel ophouden. Gewoon de kleine dingen die normaal er ook echt wel zijn. Alleen nu raken ze me. Ik merk van mezelf dat ik chagrijnig wordt en schrik er zowaar van! Ik ben dat nooit. Ik denk eens even na, hoeveel echte vrije dagen heb ik de afgelopen

Ik heb altijd iets tegen medicatie gehad. Vraag me niet waarom, maar ik heb zelfs nu nog steeds vaak zoiets van "mijn lichaam lost dat zelf wel op". Nou is dat natuurlijk niet per definitie slecht, bij het minste of geringste naar de pillendoos grijpen is ook  niet gezond. Daarnaast heb ik de afgelopen jaren genoeg "troep" in mijn lijf gekregen. En ik blijf het troep noemen hoor. Het is heel goed om een bepaald iets aan te pakken in je lijf, maar het levert altijd aan de andere kant van de balans op een ander punt weer schade op. Ik ben tegelijk heel blij dat het er is, want anders had het er voor mij best wel anders uit gezien. Maar ik weet ook hoeveel tijd mijn lijf nodig had om te herstellen van prednison. Ja de ontstekingen zijn weg, maar als kadootje krijg je wel een klap er bij op een ander punt waar je nog wel even van moet herstellen. Hallo weerstand! Dingen waar je normaal geen last van hebt komen tien keer zo hard aan. Toch focussen op de positieve

Jawel, weer over BBQ's. Ach, het is mooi weer dus waarom ook niet. Hoe het begon Het is al weer een hele tijd geleden dat het BBQ virus mij aangestoken heeft, ik durf er geen jaren aan te binden maar meer als 10 jaar zeker gok ik zo. Mijn beste vriend is kok van beroep, ik ben hobbymatig veel met koken en alles wat daarmee te maken heeft bezig, en beiden houden we ook nog eens van buiten bezig zijn. Als je koken en buiten combineert kom je al vrij snel uit bij BBQen. Er hadden er al vaak over gesproken, hij heeft een tuin, dus daar moet een BBQ in! En op een zekere dag hadden mijn ouders een simpel model BBQ over, lang verhaal kort: We hadden er één! En ons BBQ verhaal begon bij het grillen. Jawel, we zijn niet gelijk met pulled pork of spare ribs begonnen. Ook wij hadden de hamburgers en speklapjes. Toen gingen we over op de beer can chicken (wel lekker, nooit de biersmaak in de kip geproefd) en we hadden het al snel over "de volgende stap". Zelf

Dertig vierkante meter, dus als je puur naar die maat kijkt is het een tiny house Ik heb wel vaker geschreven over mijn huisje, en de laatste tijd ben ik er zo blij mee, dat ik het gewoon nog een keer doe. Dit huis heb ik, meen ik 16 of 17 jaar geleden toegewezen gekregen. Het was toen een vlucht min of meer uit de studentenwoning waar ik zat. Dat beviel daar niet, op zn zachtst gezegd. En dit kleine hokje kwam vrij, en was goedkoop. Dat was alles wat toen belangrijk voor mij was. En iedereen die het de eerste keer zag had echt zoiets van± wat is dat voor hok! Hoe kan je daar wonen? Het was een van die onbewuste keuzes die ik wel vaker maak en die pakken altijd het beste uit voor mij. Van zootje naar VT wonen naar "dit ben ik!"  De eerste 12 jaar waren de magere jaren, bij wijze van spreken. Niet veel inkomen en ook  niet echt behoefte aan bezig met het huisje. Ik had de basis benodigdheden, grotendeels bijelkaar gesprokkeld links en rechts en, ach het werkte toch

Tien dagen, tien. Dat hoor ik nog wel eens bij gesprekken in het UMCG. Het was tot die tijd nog niet gebeurd dat iemand het in tien dagen gedaan had, en soms moet ik uitleggen dat het écht tien dagen waren en geen typefout. Ja ik was snel, ik herstelde sneller dan iemand maar verwacht had en ik week ver af van de norm. Maar mijn opname voor mijn eerste grote operatie was alles behalve snel en makkelijk. Ook al praatte ik er wel eens over alsof het makkelijk was, en de snelheid ook voor mij snel voelde. Maar dat is alles behalve waar. Juist door die tien dagen kon ik het best makkelijk "goed" praten. Maar daar ben ik al een hele tijd mee gestopt. Ik heb er echt geen trauma aan over gehouden, of ooit van gehad. Maar het heeft zeker indruk op me gemaakt, en ik ben er door de jaren heen achter gekomen, wellicht meer dan ikzelf ooit bedacht had. Op mijn allereerste smartphone hield ik wat notities bij, die ik later uitwerkte om ze wellicht ooit eens terug te lezen. En ze

Ik ben niet zo van de veranderingen. Ik vindt mijn simpele dingen wel prima en het hoeft nooit groter, sneller of beter als het prima is. Ik heb mijn vaste gewoonten waar ik eigenlijk zelden af stap en wijzig weinig in mijn privé. Tenminste......zo zag ik mezelf altijd. Geen flauw idee waar dat weg komt, of zelfs of het eigenlijk wel helemaal terecht is. Dus omdat ik totaal niet van de lijstjes ben.....een lijstje van de veranderingen die ik allemaal gedaan en gemaakt heb de afgelopen periode. Gewoon omdat ik er even een momentje bij stil stond en het me opviel dat er eigenlijk best veel veranderd in en om mij heen: Als eerste: Jawel, de katten: Ik heb eigenlijk geen tijd voor dieren en dat is niet leuk voor ze, en ik al helemaal geen jonge dieren en zeker geen raar ras als een Siamees! Resultaat: 1 halfbloed en 1 volbloed siamees. Ondertussen 2 jaar en 1,5 jaar. Mijn inrichting is simpel en heeft weinig dingen nodig, dan houdt ik het tenminste overzichtelijk!: Resultaat: Ne

Ik neem je even mee terug naar een kleine 15 jaar geleden. Ik begon toen het besef te krijgen dat er iets niet helemaal goed zat in mijn lichaam. Ik was moe, ik had chronische diarree, veel darmkrampen en voelde me niet altijd fris. Tegelijk had ik het idee dat ik als 24 jarige de wereld wel even aan kon. Wat nou ik heb last van mijn lijf? Ik werk, ik ben scoutingleiding, ik heb een vol sociaal leven, en het liefst pak ik elke dag enorm veel op. ik blaakte van zelfvertrouwen en vond dat "gewoon goed" niet goed genoeg was. Ik zou de wereld wel eens even laten zien wie ik was! Nait best Das natuurlijk niet een goede instelling. In al dat tumult vergat ik 1 iemand, namelijk mezelf. Ik was vaak 7 dagen per week bezig, het liefst 8. Toen kwam de hele ziekteperiode, en ik dacht: ach 3 operaties verder, wat abcessen en wat gedoe er om heen....... Ik ben weer terug en ik zal al die jaren wel eens even weer goed maken! Ik was zo zelfverzekerd dat ik geen aandacht aa

Gistermiddag was ik vrij. Naja vrij, ik had tot 15:00 uur gewerkt dus het was zeker geen vrije dag. En vooral dat laatste besefte ik goed. Ik heb namelijk nogal wat plannen om de "verborgen dingen" hier in huis aan te pakken. En dan met name de berging en de grote kast in de woonkamer. Die zijn namelijk sinds de renovatie echt een bende! Maar dat zijn ze dus al vanaf half februari, en heel erg on-mij dat ze dat al zo lang zijn. Voorheen kon ik er gewoon niet over en pakte ik het direct aan. Wat nou ik heb een drukke werkweek? Het zal verdullemes klaar komen daar ook! En zo jaagde ik mezelf geregeld mijn grenzen over. Ik was toch al nooit goed in plannen En gistermorgen op het werk bedacht ik me dus: Ik ben in de middag vrij, dan gaat als eerste die berging eens goed aangepakt worden! Hoppa! Dat wordt mijn planning! Maar gaandeweg de werkdag vorderde vond ik dat helemaal geen slim plan. Ik heb al een acht urige werkdag. Gister had ik een late dienst, vandaag e