Schrijven als uitlaatklep

Tandenborstel, zo’n ding dat je gemiddeld twee keer per dag in je handen en mond hebt. Niet heel veel bijzonders ofzo, gewoon een nuttig gebruiksvoorwerp en iets dat de gaatjes weg houdt en de tandarts tevreden. En daarmee jezelf eigenlijk ook. Dus nuttig, zoals ik al zei. Zelf poets ik al jaren elektrisch, en op aanraden van de mondhygiëniste heb ik ooit een sonicare tandenborstel aangeschaft. In de periode dat Philips daar net mee begon. Mijn tandenborstel was toch stuk, en ach als zij t zegt zal t wel helpen. Of ze heeft aandelen Philips. Maar tot mijn verbazing hielp het echt en heb ik de mondhygiëniste een jaartje of 6 geleden voor het laatst gezien. Niet dat we ruzie hadden, ik had dr niet meer nodig want ik had geen tandplak meer. Kost wat, heb je wat zeg maar. Nou ga ik niet een lofzang houden over een bepaald type tandenborstel, tenzij Philips met een cheque komt dan valt er altijd over te praten. Maar iets heel ander over die dingen viel mij vanmiddag wel op.

In 2009 vond Bernie Ecclestone dat er meer teams in de formule 1 moesten, het werd aantrekkelijker als er meer teams meededen (lees leverde meer geld op) en zo werd er op zijn aandringen door de FIA een procedure opgezet waarbij nieuwe teams zich konden aanmelden. Dat er twee jaar eerder net een nieuw jong team (Super Aguri) failliet gegaan was hadden ze niet veel lering uit getrokken. Men nam een budgetplafond aan, dat moest de kosten drukken en daardoor konden nieuwe teams met veel minder geld instappen. Enig probleem, het budgetplafond moest nog goedgekeurd worden door de teams zelf. Zonder deze beslissing af te wachten ging de inschrijving van start, er meldden zich veel gelukszoekers, gewezen coureurs, ontslagen teambazen en her en der een prins uit het midden oosten. Het resulteerde in een drietal teams, Hispania Racing Team (HRT), Manor GP (wat al voor de start van het seizoen omgedoopt werd tot Virgin Racing naar hoofdsponsor Virgin, en een jaar later omgedoopt werd na

En toen was het klaar. Goh wat voelt dat raar zeg, ik heb er zeker langer dan 8 jaar over lopen nadenken of ik in dit huis wil blijven en wat ik er mee ga doen. Niet elke dag hoor, gewoon zo nu en dan een vlaag van “hmmm de woonkamer zint me niet zo” en een paar weken later “zal ik toch eens kijken naar wat anders, groters?” Maar het verhuizen is hem nooit geworden, zat er dicht tegenaan maar is hem toch niet geworden, en toen ik de knoop definitief doorgehakt heb dat ik in mijn gezellige kleine huisje ga blijven, toen ging het snel. Dus in een jaar tijd is letterlijk álles aan inrichting veranderd. Van meubels tot kleuren, van plafond tot vloer, alles is nieuw. Ik ben er heel heel heel blij mee, ook al heeft het me bijna al mijn spaargeld gekost, maar ja waar spaar je voor? Juist ja voor leuke dingen. Vanmorgen heb ik de laatste hand aan alles gelegd, de échte laatste hand. Een systeem van Klik Aan Klik Uit waarbij ik alle lampen en ook mijn tv, electrisch deken en koff