Schrijven als uitlaatklep

Ik ben geen typische sporter, ik heb geen sporthart en ik zal het ook wel nooit krijgen. Alles wat ik aan sport doe of gedaan heb zijn individuele sporten, niet dat ik geen teamspeler ben, maar teamsporten hebben over het algemeen dingen als een bal achtig object er in, en daar ga je met mij al de mist in. Ik en balachtige dingen gaan gewoon niet samen, ik ben een kluns met een bal. Op school was ik ook nooit goed in de sporten met gym, ik deed mee omdat het moest, niet voor mijn plezier. Toch waren er wel dingen waar ik wel goed in was, al waren ze zeldzaam, en heel typisch, je had er niks aan. In de tweede brugklas hadden we met gym (L.O. of lichamelijke opvoeding zoals het op het lesrooster stond, ik noem t nog steeds gym) een keer een hele opschepperige stagiair. Echt het type wat je later niet als gymleraar wil hebben zeg maar. Net iets te goed in de balsporten, net iets te slecht in alle andere dingen, zoals bijvoorbeeld het omgaan met groepen. Hij had nogal snel door

Reclame is alles tegenwoordig. Het maakt niet uit of een product beter is   dan andere, als het maar bekender is. Hoe bekender bij een breder publiek, hoe beter, en veelal ook, hoe hoger de prijs van het betreffende product. Iets wat we allemaal weten en waar we redelijk vaak ook nog intrappen ook, ik net zo hard als u. Vanmiddag was een mooi voorbeeld van dat bekender niet altijd beter is, en ook dat je beter een goede verkoper kan hebben die wat meer over het gewenste product kan vertellen. Ik ging vanmiddag naar de slijter in winkelcentrum Paddepoel (een Mitra dacht ik), want daar ben ik een aantal keren zeer goed geholpen door een kundige man die daar werkt. De oudere slijter, met grijs haar, prachtige snor, schort voor en alpino op, en een sloot vakkennis waar je u tegen zegt, echt een uit het boekje, ik hou daar van. Ik had beloofd mezelf een kadootje te geven wegens goed gedrag, en mijn idee was om eens mijn drankenkast uit te breiden met een mooie fles cognac. Ik h

Hoe deed ik dat? Gaan slapen Wakker worden Simpele dingen als boodschappen doen Ergens naar toe gaan De werkdag doorkomen Vooral de late diensten Ziekenhuis bezoeken Langs de huisarts Mijn dagelijkse beslommeringen vertellen Eten koken Luisteren Vertellen Meeleven Leven Iemand zijn Er voor iemand zijn Geloven Delen Geven Korte verhaaltjes die nergens over gaan bedenken Steunen Leunen Dagdromen Vragen of ik het wel goed deed Hoe kan ik dat nu weer doen? Maar dan zelf? Iedere minuut, ieder uur Het zal nooit meer hetzelfde zijn Al weet ik niet wat het was Teveel vraagtekens Teveel losse eindjes En de grootste vraag nog altijd onbeantwoord Daarachteraan huppelende de vragen Wie ben ik nu Wat ben ik nu En vooral En nu En Wat is er nou eigenlijk gebeurd? Enige positieve tot nu toe Mijn telefoon heeft het gisteren de hele dag zonder extra opladen volgehouden En dat voelde niet goed

Muziek luisteren in de auto, het is toch anders dan gewoon thuis wat muziek aan zetten. Ik weet niet wat het is bij mij, maar ieder van de auto’s die ik heb gehad had toch weer een “andere soundtrack”. Er zijn natuurlijk bands die ik altijd wel in de auto luister (Iron Maiden, Pearl Jam en Queen heb ik altijd wel mee), maar om de een of andere reden luisterde in bij iedere auto toch weer andere muziek. Het begon met de Renault 5, Roxanne, bijna al mijn auto’s hebben namen en het zijn allemaal vrouwen namen. De 5 was van het type “Roxane” dus dat was simpel: Roxanne. Zoals de naam doet vermoeden was het inderdaad The Police wat ik vaak in die auto aan had, Tom Petty deed het ook goed en Flashpoint van The Stones heb ik er bijna in grijs gedraaid. Toen kwam de Twingo, Dayzie (want dat is een vrolijke naam), de leukste auto die ik ooit gehad heb (jeej cabriodak en alles wat ik er allemaal aan versleuteld heb, maar dat is een ander blog). Dayzie had een voorliefde voor Cake

Nog niet af Nog niet klaar De gewenning van...... Het missen Ook al was het niet waar Ik dacht het te weten Dacht het te voelen Geloofde de woorden Of wat ze bedoelden Want hoe kon je zeggen dat Het niet was mislukt Het h woord wat nu ineens zo goed was Geloofde je het zelf Want als het echt goed is Hoe verklaart dat dan mij? Voor de moeilijke dingen kwam je altijd bij mij Maar was er gepraat en gebeld en gerust gemaakt Een kus en i love you Ja snel kom ik langs Ow ik wilde al komen Maar nee dat ging echt niet Ik hou wel van jou hoor Maar nu toch wel anders Maar wacht ik zit hier mee dus help me nog even Ow wacht ik ben heel druk En netflix is ook leuk Ik moet nog muziek luisteren Nee jou vertel ik alles Naja behalve wat ik vergeet te zeggen Maar ik vergeet veel Behalve als het me uitkomt Dan weet ik weer alles Tenminste dat denk ik Ow zei ik laatst echt wat anders hier over? Nee dat bedoelde ik anders Net als het eerste Maar toch ook nog anders Ik

En daarna ging Groene Joop met al zijn tamme meloenen naar de cinema. Tijd om een filmpje te pakken vond hij. En de tamme meloenen waren het danig met hem eens. Zij wilden ook wel eens een dagje vrij van het schilderen van wolken in de lucht. Je denkt misschien dat wolken komen door waterdamp......maar het komt in het echt van de tamme meloenen van Groene Joop. Die staan op een heeeeeeele lange ladder en schilderen de wolken in de lucht. Behalve als Groene Joop naar de cinema wil, dan gaan de tamme meloenen mee. En dan heb je dus een wolkloze blauwe lucht. Nu weet je dus waar de wolken vandaan komen én wat er aan de hand is als er geen wolken in de lucht zijn.

Dus Zarfbonkel kwam met zijn gele fiets bij de fietsenmaker om leverworst te kopen. Maar de leverworst was uitverkocht. Toen liet hij zijn band maar repareren want die was lek. Had hij even geluk dat hij bij een fietsenmaker was, want was hij bij een slager geweest dan hij die zijn band niet kunnen repareren. Zo kon Zarfbonkel weer met een gerepareerde naar zijn werk op de skippyballenboerderij gaan. Waar hij de zorg had over de pasgeboren skippyballen. En ook was hij daar het hoofd van de washandjes was afdeling waar ze alle washandjes schoon wassen. Skippyballen gebruiken namelijk erg veel washandjes. Zarfbonkel had het er maar druk mee. Gelukkig hield hij van washandjes en skippyballen, anders had hij veel pech Ribzwarpf werkte ook op de skippyballenboerderij. Hij kwam uit een hol van boven de boomgrens dus hij moest nog een beetje wennen. De skillyballen moesten ook wennen. Ze zagen niet elke dag een reetkonijn van boven de boomgrens. Maar nu dus wel. Ribzwarpf was erg

Ik hoor het hem nog zeggen: “600 bijbetalen”, ik wist van binnen niet hoe snel ik ja moest zeggen, maar toch even de pokerface houden en net doen of je diep nadenkt. Daarna ja gezegd en de papieren in orde gemaakt. Zo kocht ik in april 2013 mijn huidige auto. Een half jaar daarvoor was mijn Twingo erg snel aan het defragmenteren en kwamen er steeds meer en meer gebreken aan het licht. Toen veels te snel een andere auto gekocht. Ik wilde eens klein en licht en kwam bij de über bejaardenauto de Hyundai Atoz uit. Voor 1000 euro een 2002 model gekocht, zo basic als t maar kan maar wel met een 11 maanden APK en een nieuwe distributieriem.   De auto zag er echt goed uit, maar al snel kwamen er gebreken aan het licht. Van ruitenwissers die er mee ophielden af en toe tot een niet sluitende achterdeur, een raam dat niet dicht wilde (behalve met duckttape) en een lekkende remservo (hoe dat ding ooit door de apk gekomen is….). Maar de drup was een rechtervoorwiel ophanging die de geest gaf