Sportheld....voor een dagje

Ik ben geen typische sporter, ik heb geen sporthart en ik zal het ook wel nooit krijgen. Alles wat ik aan sport doe of gedaan heb zijn individuele sporten, niet dat ik geen teamspeler ben, maar teamsporten hebben over het algemeen dingen als een bal achtig object er in, en daar ga je met mij al de mist in. Ik en balachtige dingen gaan gewoon niet samen, ik ben een kluns met een bal.

Op school was ik ook nooit goed in de sporten met gym, ik deed mee omdat het moest, niet voor mijn plezier.

Toch waren er wel dingen waar ik wel goed in was, al waren ze zeldzaam, en heel typisch, je had er niks aan.

In de tweede brugklas hadden we met gym (L.O. of lichamelijke opvoeding zoals het op het lesrooster stond, ik noem t nog steeds gym) een keer een hele opschepperige stagiair. Echt het type wat je later niet als gymleraar wil hebben zeg maar. Net iets te goed in de balsporten, net iets te slecht in alle andere dingen, zoals bijvoorbeeld het omgaan met groepen. Hij had nogal snel door wie er wel en niet goed in balsporten waren en deelde die ook bij elkaar in zodat er een waar kneusjeselftal stond. Way to go zeg maar.

Op een dag moesten we echter wat anders doen, de touwen in. Met veel bravoure vertelde de jongen (naam kwijt, zo veel indruk maakte die nou ook weer niet) over hoe moeilijk en vooral hoe zwaar het klimmen in touwen is. Iedereen was een beetje lacherig, want hij vond zichzelf heel stoer, maar wij vonden hem maar een opschepper. Jochies van 14 hebben dat ook snel door.

Ik had met scouting veel met touwen en trappersbanen (touwbanen) gewerkt dus ik wist dat het meeste wat hij zei onzin was. Ik was dan ook al erg snel door de oefeningen heen.

Als afsluiter kwam er een oefening waarbij je tussen de touwen in stond (je kent ze wel, zon rij touwen die aan een rails in het plafond hangen en als een soort gordijnsysteem door de sporthal hangen), in elke hand een touw en dan proberen omhoog te komen. Linkerhand omhoog, grijpen, rechts los en omhoog en grijpen, enzovoorts. De jongen zelf kwam krap tot een kwart en hijgde en proestte dat het echt een hele zware oefening was die zelfs getrainde mannen in het leger niet altijd konden doen. Hij wist het heel dramatisch te brengen, waarschijnlijk omdat hij een belabberde prestatie afgeleverd had en het moest doen overkomen als episch. Okay, dacht ik, nu heb ik je. Ik bedacht dat als ik maar snel genoeg was ik met geluk voor de verzuring boven in de touwen was.

Meneer de Vries, gaat u maar als eerste zei hij. Waarschijnlijk met de hoop dat het “minst sportieve jochie van de club” er een wanprestatie van zou maken. Ik greep de touwen, keek es omhoog, t was best wel een end. Tanden op elkaar en als een malle met de armen werken. Eigenlijk viel de hele oefening mee, het geheim was om een vast en vooral snel ritme te vinden en daar in te blijven. Ik was dan ook binnen 15 seconden helemaal bovenin de touwen, en om het effect wat te versterken pakte ik al mijn zenuwen nog even bij elkaar, bleef hangen en riep naar beneden: zoiets bedoel je?

Afgang compleet.

Enig nadeel was, hoe kom ik naar beneden? In al mijn euforie liet ik mezelf naar beneden glijden, te snel uiteraard, dus de handen lagen goed open van het ruige sisaltouw. Ik voelde de pijn niet eens. Hier had ik lang op gewacht. Even een grootmuil op zn plek zetten. De rest van de groep zaten de jongen ook uit te lachen, hoe moeilijk kon het nou zijn als ik het zo snel kon doen? Daarna kon niemand het trucje herhalen wat ik net geflikt had.

Voor een dag was ik ineens een sportheld op school. Toen de lerares Nederlands vroeg waarom ik zoveel pleisters op mn handen had antwoordde een andere jongen uit de klas dat ik de gym stagiair voor lul had gezet en vertelde het verhaal. Het ging zelfs rond in de school. Niet dat ik nou ineens heel populair werd (of dat me dat ook maar een ruk uitmaakte), maar ik had wel wat laten zien. Je hoeft niet goed met een bal te zijn.

Sportheld voor een dag, wellicht een weekje. Maar het was stiekem wel leuk.

In Mavo 4 herhaalde ik dat geintje nog een keer door met het “optrekken aan een rekstok met de handen zo dat de vingers naar voren zijn en je kin boven de rekstok is” (heeft dat onderdeel ook echt een naam?) een volle drie minuten te blijven hangen, 2 minuten meer dan de rest gemiddeld deed.

Ach, had ik ook eens iets waar ik goed in was met gym, want alle andere onderdelen zijn nooit echt mijn ding geweest, en eigenlijk…..zijn ze dat nog steeds niet.