Schrijven als uitlaatklep

Fietsen, van jongs af aan is dat iets wat ik altijd al deed. Het komt natuurlijk ook omdat ik in een klein dorpje in Oost Groningen woonde, en als je al ergens naar toe wilde dan was fietsen je enige optie. Maar ik vond het nooit echt erg. Met scouting deden we ook veel op de fiets. Naar het NPK dat toen in Anloo was. De volledige bepakking mee op de fiets, wat een spektakel. Een plank overdwars op de bagagedrager en daar de plunjebaal op en maar hopen dat je het evenwicht kon bewaren. Of met zomerkamp naar Duitsland, gelukkig ging dan de bagage met een aanhangwagen mee, maar wij zelf gingen de 120 kilometer op de fiets. En als jochie vond ik die Duitse heuveltjes toch best wel heel erg bergen. Naar school ook op de fiets natuurlijk, weer of geen weer. En mijn eerste voltijd baan in Hoogezand dat deed ik ook op de fiets op en neer. Ik woonde toen nog thuis. Eigenlijk deed ik tot mijn 30 e alles wel op de fiets, simpelweg, ik haalde mijn rijbewijs pas heel laat en ik

Losse draden die nergens heen lopen, schakelaars op lastige plaatsen, of schakelaars in het algemeen al, ik heb er gewoon een hekel aan in mijn huis. Niet dat ik altijd van keurig en orde ben, ik hou er wel van maar er moet ook geleefd worden, maar toch heb ik een hekel aan kabels. Vraag me niet hoe het komt, het is gewoon nou eenmaal zo. Ik vind het een soort “on afgewerkt” lijken en ik ben in mn eigen huis best van het afwerken. Ik doe er best lang over maar dan heb je ook wat. Het gaat zelfs zo ver dat ik zelfs   mijn verlichting in de woonkamer indirect heb (dat wil zeggen, je ziet de lampen niet, maar t licht wel) en de plafondventilator tolereer ik. Net. Als het geen huurhuis was had ik ook allang de stopcontacten buiten het zicht verplaatst en de wanden strak gemaakt zodat je ook nergens wat ziet. Jawel ik sla door, ik ben me er erg van bewust maar het is gewoon een ding van mij. Nou zegt het niet dat ik bij anderen thuis dat ook heb. Totaal niet, is immers mi