Schrijven als uitlaatklep

Gisteren was een goede dag. Gisteren was een goede dag! Dat mantra herhaal ik voor mezelf maar het werkt niet, vandaag is een slechte. Waar ik gisteren zo goed was en een uitweg zag uit die steeds maar malende kop van mij, begon ik vandaag al slecht. Ik weet niet eens waarom, dat is het stomme. Mijn hoofd bleef maar herinneringen projecteren en dingen aan elkaar proberen te knopen die niet passen. En ik kon het niet doorbreken. Ik ben naar mn werk gegaan, ik dacht: Afleiding, ik heb afleiding nodig! Ik had er ook echt zin in.....maar eenmaal daar kon ik me maar niet concentreren. De emoties bleven komen en ik kon ze maar niet de baas, of uiten. De tornado was in volle glorie terug. Na nog geen 2 uur was ik op, geknapt en kon ik het gewoon niet opbrengen. Ik MOEST weg! Thuisgekomen heb ik me op het huishouden gestort. Bezig zijn, niet die tornado een kans geven. Maar het werkte niet. Het hele huis is in showroom condition en het gaf me nul voldoening. Ik moet meer doen, ik

Zoals velen weten heb ik een stoma. Ik maak er geen geheim van, sterker nog ik kom er voor erg vaak zelf voor uit want ik ben blij met mijn stoma. Zo simpel is het, ik ben verrekte blij met dat rode dingetje op mijn buik want het heeft letterlijk mijn leven gered. Ben ik blij waarom ik een stoma heb? Dat is natuurlijk een heel ander verhaal. Er zijn vast honderden redenen te bedenken waarom mensen een stoma krijgen aangemeten (de meesten zijn gelukkig tijdelijk), en voor zover ik stomadragers ken, en ik ken er echt best wel wat, is een goede 90% blij met hun zakkie. En ook de meesten zijn niet blij met de reden waarom ze het hebben, maar het is nou eenmaal wel wie ze zijn. Of je het nou leuk vindt of niet, een chronische ziekte héb je en je komt er nooit meer van af. Vandaar ook dat woordje chronische hé. Dan kun je maar beter op een bepaald moment in je leven daar vrede mee sluiten. Want anders ben je elke dag tegen jezelf aan het vechten, en je hebt best veel te vechten. Dus i

De afgelopen week was best een zware week. Fysiek en metaal. Nou is warmte voor de stomapiloot natuurlijk al vijand nummer 1, maar dat stoma had duidelijk zijn week niet. Of eigenlijk al een langere periode. 10 Lekkages in 12 dagen, ook voor mij een nieuw record. Had niet zo gehoeven, maar helaas, soms doe je er niks aan. De huid is goed aan het ontsteken, dus die heeft het even wat zwaarder dan normaal, en er geen plak op doen is geen optie. Gelukkig is er nieuw materiaal onderweg, maar toch, 10 keer midden in de nacht jezelf en het bed verschonen mat af. Het mentale aspect Mentaal zat ik er vrijdagavond helemaal doorheen. Ik was finaal aan gort en mijn hoofd wilde maar niet stoppen met denken en steeds maar weer een film voor mijn ogen afspelen. Gek werd ik er van. Het begon eigenlijk dinsdag al. Kwam een kennis tegen op straat en die zei "Goh, Vaderdag zou voor jou  nu vast ook wel leuk zijn nu je een klein meisje er bij hebt". Ik vertelde hem dat dat verleden ti

Ik zit sinds mijn jonge jeugd al bij Scouting, al meer dan dertig jaar. Het is ondertussen niet alleen een hobby, het is een manier van leven geworden. Het simpele, "basic" kijken naar wat je nodig hebt, teamwerk, verantwoordelijkheid, omgangsnormen, en nog veel meer dingen die je daar leert hebben mij deels gevormd wie ik ben. en ik ben daar heel dankbaar voor. Vriendschappen voor het leven met mensen die dezelfde "gekte" hebben heb ik er ook aan overgehouden. Ik vind kamperen nog steeds prachtig, en het liefst zo primitief mogelijk. Van kinds af aan al geleerd. Een tent, alles wat je nodig hebt bouw je zelf van hout en palen. Geen electra, geen stromend water, koken op houtvuur en schijten in een gat in de grond (wie herinnerd zich de "echte ouderwetse HUDO nog?). Tegenwoordig zijn het de porta potti's en ik weet nog steeds niet of dat een vooruitgang is. Bij scouting heb ik geleerd dat het niet gaat om wát je hebt, maar wat je er mee doet. Hoe minde

Leren luisteren naar je lichaam, het klinkt heel simpel, maar het is het niet. Voor mij in elk geval niet. Maar ik leer toe te geven nu, en ik merk ook dat rust mijn lijf goed doet. En rust heeft het ook nodig ook. Iets wat ik schoorvoetend begin te erkennen. Maar rust is meer dan stilzitten en niks doen natuurlijk, rust is balans. Ik merk dat ik de laatste tijd veel langer slaap dan ik ooit gedaan heb. Ik merk ook dat mijn lichaam en geest daar veel beter op reageert. Okay het is nog een "chemisch ondersteunde slaap" maar toch, ik merk dat ik me allemaal veel makkelijker overgeef aan het principe van slapen. En nu ik meer rust neem, leer ik ook meer van de rust te genieten. Ik moet van mezelf steeds minder, waardoor ik eigenlijk veel meer doe. Klinkt raar hé, maar is wel zo. Kijk, ik kan nu dus gewoon een hele dag rust nemen, zonder schuldgevoel. Ik schrijf wat, ik teken wat, ik leef me wat creatief uit. Wat lezen, wat met de katten spelen. Ik heb die drang tot doen

Eigenlijk hé, eigenlijk is die hele zoektocht naar bevestiging die ergens in me stormt, helemaal niet nodig. Ik weet het, het klinkt raar uit mijn mond. Maar het is wel zo. Ik heb in heel veel dingen geen bevestiging van een ander nodig. Ik merk zelf wel of ik iets goed doe of juist niet. Ik hoef niet te vragen, ik hoef niet te geven. Zeker als ik weet dat ik het alles geef wat ik in me heb, op de juiste manier. Voor het grootste gedeelte doe je het toch voor jezelf, en jezelf tegenover jezelf bevestigen kan heel makkelijk gaan. En tegelijk ook heel moeilijk, zeker als je net als ik geneigd bent alle schuld van alles wat mis gaat naar jezelf toe te trekken. En dan komt er een tornado van gedachten in je hoofd en weet je even niet waar je het zoeken moet en ga je heel eng en naar en donker denken. Ook dat is een fase van de depressie en burn-out. Het is geen leuke, maar het is er wel één. Het voordeel er van Kijk, het is absoluut niet leuk waar ik in zit. Maar dat is gewoon ee

De afgelopen dagen waren best zwaar. Eerlijk is gewoon eerlijk, als je emoties en gedachten toelaat in plaats van wegstopt dan kom je in een mentale achtbaan en is het niet altijd even leuk om ze te erkennen. Het put ook uit ben ik achter gekomen. Niet alleen mentaal maar ook fysiek. Het is natuurlijk een heel goed iets dát ik ze toelaat en dát ik er wat mee doe. Want doe je er niks mee dan wordt het een tornado, en die tornado ken ik heel goed. Het is een proces, iets wat tijd nodig heeft en wat energie nodig heeft. En die energie moet ik het ook geven, zowel fysiek als mentaal. Ik ben altijd iemand geweest die het mentale aspect gewoon wegstopte, op de achtergrond liet werken en maar door ging. En nu? Nu geeft ik het tijd. En het vreet energie, en het geeft me ook inzicht in mezelf. Ik hoor een stem in me zeggen "Nee! zie het niet zo zoals iemand wil dat je het ziet! Als je dat toestaat ben je juist verder weg van jezelf. Leer jezelf kennen en geef er je eigen waarde aan!&qu

Het is natuurlijk mooi om steeds meer over jezelf te weten te komen, en nog mooier dat al blijkt dat je enorm veel weet over jezelf. Maar dat is ook een rare zoektocht in je eigen ik die soms best wel vraagtekens oplevert. Ergens is dat heel goed, want vragen kunnen beantwoord worden. Maar sommige vragen zullen altijd open blijven staan. Beste is natuurlijk die met rust te laten. Samen met mijn behandelaars kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk best atypisch ben op heel veel punten. Schrik niet, heel veel mensen hebben atypische dingen. Atypisch is gewoon afwijkend van het gemiddelde. En het gemiddelde slaat vaak alleen op de statistiek, tenminste zo zie ik het een beetje. Maar mijn atypische dingen spelen me wel op want het ene vecht tegen het andere, ik heb een rare mengelmoes in me van goede punten die tegelijk ook mijn zwakke punten zijn. Atypische burn-out, atypische depressie Om te beginnen, ja ik heb wel degelijk een burn-out en ik heb wel degelijk een depressie. M

Vandaag had ik mijn eerste afspraak voor PMT (PsychoMotore Theraphie), en voor dat je denkt wat de F is dat.....zo staat het op de site van Lentis beschreven: Psychomotore Therapie (PMT) is een behandeling die je zowel individueel als in groepsverband kan volgen. Bij PMT gaat het om de wisselwerking tussen lichaam en geest waarbij er via het lichaam gewerkt wordt. De behandeling kan zich richten op het vergroten van lichaamsbewustzijn en leren luisteren naar de signalen van je lichaam. Er wordt van verschillende technieken gebruikt gemaakt: ontspanningsoefeningen, sensory awarenessoefeningen, hartcoherentie, mindfulness technieken, verschillende massagevormen en yoga. In overleg stellen we samen de inhoud van de behandeling vast.   Klinkt wellicht wat vaag hé, maar na mijn eerste keer kan ik je zeggen, wauw! Dat was echt wel even heel gaaf. De man die me ging helpen was een super aardige vent waar ik al heel snel een klik mee had. We gingen eerst een kennismakingsgespre

Het is misschien iets van deze tijd, of wellicht is het er altijd wel geweest, ik weet het niet want ik heb er persoonlijk niet zo veel mee. Waar ik het over heb? Ontmoet eens een nieuw persoon en knoop een praatje aan en een van de eerste vragen die je vaak hoort is:"en wat doe je voor werk?" of iets in die trant. We zitten in een samenleving waar werk een onderdeel van je identiteit aan het worden is en waar ook een sociale status aan vast hangt. Hoe hoger de functie, hoe hoger de status lijkt het wel bijna. Begrijp me niet verkeerd ik snap best dat wat je doet als werk voor veel mensen een groot onderdeel van hun identiteit is hoor, maar een mens is zoveel meer dan dat. En ik snap ook heel goed dat het merendeel van de mensen werk hebben in een gebied waar ze interesse in hebben. Een kok houdt van koken, een fotograaf houdt van fotograferen en ga zo maar door. Allemaal heel logisch, en niks mis mee. Stel de vraag eens anders Maar stel de vraag eens anders aan iem

BBQ-en, het is een van mijn passies. Uiteraard het is eten, maar het is veel meer dan dat. Dat het een levensstijl is gaat wellicht wat ver (al zullen er vast genoeg zij die dat wel zo zien), maar het is zeker iets wat je dag een stuk relaxter maakt. En relaxen, dat is gewoon iets wat ik graag mag doen, ook al ben ik er dus totaal niet goed in. BBQ-en en grillen Even voor de leek: er is een groot verschil tussen BBQ-en en grillen. Grillen is vlees op een barbecue boven kolen snel gaar maken. Zeg maar datgene wat iedereen BBQ-en noemt en wat hele gezinnen op een mooie zomerse avond vaak doen. En daar is helemaal niks mis mee! Ik mag het zelf ook graag doen, en ik kan het iedereen aanraden. BBQ-en echter, is een kookstijl waarbij je vlees (veelal de goedkopere vettere stukken) op barbecue bereid op een lage temperatuur (om en nabij de 100 graden). Het vlees ligt indirect op de warmte (dat wil zeggen niet boven de kolen) en je bent al snel een uurtje of 6 bezig. 12 uur en langer

Vandaag was ik dubbel geboekt bij Lentis. eerst een gesprek bij mijn psycholoog, daarna met mijn persoonlijke coach. 2 Uur actief bezig met mijn ik onder begeleiding. Dat was eerlijk gezegd best heel erg goed. Confronterend maar heel goed, en ook een eye opener op veel gebieden. Dat kwartje begint een beetje te bewegen, niet veel hoor, maar toch. Emoties, gedachten, gevoel, help! Dit weekend had ik een "slecht" weekend. Ik had met mijn behandelaar het dus gehad over dat denken, de emoties en gevoelens. De steeds maar herhalende film in mijn hoofd die niet klopt maar toch maar blijft door gaan. In plaats van het wegdrukken, zou ik het nu toelaten. En dat is heftig, heel heftig. Ik ben 2 dagen een dweil geweest. Er kwam zo veel los in me en op me af dat ik de druk overweldigend vond. Gevoelens van teleurstelling, verdriet, wanhoop, miskenning, onrecht en onbegrip maakten zich meester van mijn hoofd. Verlatenheid en eenzaamheid vulden ze aan, en nog meer waar ik geen woord

Toen ik jaren geleden mijn eerste operatie kreeg, heb ik een xbox360 gekocht. Ik kon in die tijd toch niet heel actief zijn en het leek mij wel een leuke manier van tijd doorkomen. Gewoon een beetje dom op de bank hangen en een spelletje spelen. Ik ben dan weer  niet van de verhaalloze schietspellen, er moet ook wel iets van verhaal in zitten. Of eigenlijk heel veel verhaal, en je moet veel keuzevrijheid hebben. O ja of autoracen, dat is altijd leuk, maar tegelijk verveelt het ook wel na een kwartiertje of zo. In een dappere poging tot relaxen, kwam ik op internet wat artikels tegen over de voordelen van videogames spelen. Het schijnt namelijk een hele goede manier te zijn om je hersenen te trainen. Je moet constant beslissingen nemen en die activiteit schijnt heel goed te zijn voor je cognitieve vermogen. Niet alleen voor kinderen En het is dus ook niet alleen voor kinderen, maar voor alle leeftijdscategorieën las ik. Kijk, dan voel ik me ook niet gelijk een kleuter als ik d

Kruiden, ik heb er iets mee. Uiteraard is koken echt mijn ding, en ik heb door de jaren heen dan ook een beste collectie aan kruiden en specerijen verzameld. En uiteraard gebruik ik ze ook nog op regelmatige basis. Maar wat zijn nou mijn favoriete kruiden? Wat kan ik iedereen aanraden? Hier volgt een overzichtje van dé zeven kruiden en kruidenmixen die ik beschouw als essentieel in de keuken. 1 Pimenton Pimenton, ook wel gerookt paprikapoeder. Met kop en schouders mijn favoriet voor de zomer.Het geeft gerechten een mooie diepe rooksmaak samen met de paprika smaak. Het wordt uiteraard veel gebruikt in de Spaanse keuken, waar het zijn origine heeft. Tip: doe wat pimenton door je gebakken aardappels (bij het bakken hé) je zult versteld staan wat het toevoegt aan karakter. Maar ook met kip, stoofpotten, sauzen, ach eigenlijk alles wel, werkt het super. Het is verkrijgbaar in dulce (normaal) en picanté (pittig).   2 Mediterraanse kruidenmix Ik noem het bewust geen Italiaan