Als het gewoon even niet wil

Gisteren was een goede dag. Gisteren was een goede dag!

Dat mantra herhaal ik voor mezelf maar het werkt niet, vandaag is een slechte.
Waar ik gisteren zo goed was en een uitweg zag uit die steeds maar malende kop van mij, begon ik vandaag al slecht.
Ik weet niet eens waarom, dat is het stomme.

Mijn hoofd bleef maar herinneringen projecteren en dingen aan elkaar proberen te knopen die niet passen. En ik kon het niet doorbreken.

Ik ben naar mn werk gegaan, ik dacht: Afleiding, ik heb afleiding nodig! Ik had er ook echt zin in.....maar eenmaal daar kon ik me maar niet concentreren.
De emoties bleven komen en ik kon ze maar niet de baas, of uiten. De tornado was in volle glorie terug.

Na nog geen 2 uur was ik op, geknapt en kon ik het gewoon niet opbrengen. Ik MOEST weg!

Thuisgekomen heb ik me op het huishouden gestort. Bezig zijn, niet die tornado een kans geven. Maar het werkte niet.
Het hele huis is in showroom condition en het gaf me nul voldoening. Ik moet meer doen, ik ga wandelen en dan maar zien.

Helpt ook niet, in alles zag ik herinneringen. Hou op ik maak mezelf gek.
Maar ik kon het niet de baas.

Bellen

Ik besloot op aanraden van een vriendin te doen wat mijn coach me opdroeg: Bel ons!
Dus ik heb bijna een uur gebeld met Lentis. En het koelde me even af.
Ook gechat met mensen online en dat was serieus allemaal leuk, maar iedere keer val ik maar terug.
Mij hoofd wil niet vandaag.

Ik heb de tips van Lentis ten harte genomen. Heb me gestort op wat simpel kookwerk voor een lekker maal.....

En nu is het bijna klaar en wil ik de tafel dekken en het enige wat ik denk is.....

Ik kan dit niet eten. Ik kook een geweldige maaltijd......en daar zit ik dan...alleen. Ik kan er niet van genieten. Het is gewoon niet leuk om uitgebreid voor jezelf te koken, ongeacht hoe goed ik dat kan...ik haal daar geen voldoening of plezier meer uit.

Het enige wat door me heen gaat is......dit is een geweldig maal om samen te delen....en daar zit ik dan...weer alleen.....

Vroeg slapen en morgen weer een dag

Ik weet, het is iets wat bij de depressie hoort en ook ik kom daar uit. Ik hou het mezelf voor, ik moet er in geloven. Maar waar het een week geleden nog atypisch was, begint het steeds meer de vorm van echt depressief gedrag te vertonen.
Ik wil gewoon niet meer, en ik kan ook bijna niet meer mezelf er toe aanzetten om dingen te doen. Alles voelt leeg en alles lijkt zinloos. Ik vecht mezelf het bed uit en wil er het liefst weer inkruipen en hopen dat de dag snel om gaat....om weer een zinloze dag in te stappen.

Ik weet niet waar die vonk gebleven is die me de vorige weken wat hielp, maar ik wil hem graag weer terug.

Vandaag ga ik, hopelijk, vroeg slapen......morgen is er weer een dag.....hopelijk gaat het morgen wel goed.

Voor nu.......alleen eten van een een heerlijk maal wat me niet gaat smaken.....das een beetje mijn dag