En wat is daar mis mee?
Vandaag had ik eindelijk dan mijn eerste één op één gesprek met mijn coach bij Lentis (GGZ). Eindelijk na nog net geen 3 maanden een fatsoenlijk gesprek met een hulpverlener, geen intake, geen half uur doekje voor het bloeden. En het allermooiste, er staat geen eindtijd op. Hoe ze dat plannen bij Lentis weet ik niet, maar er zijn weinig dingen irritanter dan een gesprek wat afgekapt moet worden vanwege de tijd.
Maar ja, wat ga je allemaal zeggen in zo'n gesprek hé? Voor mij ook een nieuwe wereld. Ergens wil ik gewoon duidelijkheid over mijn diagnose en behandelplan, aangeven wat ik denk wat niet gaat werken en ook graag horen wat de mogelijkheden zijn voor mij.
"Vertel eens Ard, hoe gaat het?"
Nou dat is gelijk een moeilijke vraag eigenlijk. Tsja op zich goed, ik pak dingen op, ik pak werk op, in onderneem activiteiten. Daar zit het hem niet in, maar tegelijk is er ook dat eeuwige piekeren en denken dat me overal het plezier uit haalt. Het is dus heel tegenstrijdig allemaal.
"Dat klopt, maar dat is ook de fase waar je in zit. Maar je doet genoeg, dus je sluit jezelf niet op en blijft op bed liggen omdat het allemaal tegen zit"
Nee daar ben ik ook niet het type voor. Ik moet doen, ik moet bezig en ik moet vooral niet stilzitten. Dan praat ik mezelf alleen maar meer ellende aan en da is het einde zoek.
"Dat is eigenlijk een hele goede eigenschap, je zit in een groep van mensen die dat juist wel doet. Jij bent een van de weinigen in zo'n situatie die de koe bij de horens pakt en actie onderneemt. Dat zegt ook wel genoeg over jouw karakter. Jij houd van aanpakken hé"
Ja ik hou niet van half werk leveren, je doet iets of doet iets niet. Ik geef me altijd volledig en ik ga daar helemaal in op. Ik mag ook graag doen, iets betekenen, ergens waarde aan geven.
"En doe je dat voor iemand anders, of jezelf?"
Tsja ik weet het niet. Weet je, ik voel me op mijn best als ik iets kan doen voor iemand, en ik weet niet waarom maar met en voor iemand iets doen geeft mij gewoon het gevoel wat meer te zijn dan dat je zelf alleen kan zijn.
"Dat is helemaal geen verkeerde eigenschap, dat is juist een hele goede eigenschap. Maar ook een waar veel valkuilen in kunnen zitten waar je soms niet altijd rekening mee houdt. Maar vertel me eens, hoe omschrijf jij jezelf?"
Tsja, ik zeg liever, laat een ander mij maar omschrijven, ik hecht er niet veel waarde aan. Ik ben gewoon ik en waarom zou ik daar teveel over nadenken?
"Typisch oost groninger hé, kortaf als het over jezelf aan komt. Maar jij bent naast een doener ook heel erg een denker, en je kan me niet wijsmaken dat jij niet over jezelf hebt nagedacht. Doe eens beter je best en vertel het maar gewoon"
Eerlijk? er zijn mensen die er niet goed van worden denk ik en vinden dat ik zoiets niet mag zeggen....maar ik ben gewoon een simpele boer uit oost groningen. Ik hou niet van ingewikkeld, geen opsmuk geen poespas, ik hou niet van om dingen heen draaien, ik heb het het liefst gewoon simpel en helder. Het hoeft van mij niet altijd meer en beter en mooier te zijn, er hoeft geen ton op de bankrekening te staan en naja, gewoon, simpel.
"En wat is daar mis mee dat jij jezelf zo omschrijft? Het klinkt mij heel erg goed bij jou passend in de oren hoor als ik alles over jou zo lees. En je haalt er ook genoeg uit hoor ik steeds van je, niet te moeilijk doen, geen eindeloos plannen, gewoon een simpel huisje, "simpel" werk waarmee ik niet bedoel dat het dom of minderwaardig werk is maar gewoon de ouderwetse arbeidersklasse.
Maar nu een andere vraag, vindt jij jezelf leuk?"
Pfffff das een goede. Ach dr zijn minderen te vinden dan mij hoor, ik heb beste wel goede eigenschappen.
"Typisch een groninger antwoord he, geen gedoe en recht door zee. Maar misschien moet je het eens anders bekijken. Je lééft simpel, en das heel mooi, dat is blijkbaar helemaal jouw ding. Maar je denkt niet simpel hé. In je denken ben je uiterst nauwkeurig, gedreven en soms ook heel complex. Jij bekijkt alles van alle kanten, staat open voor alles en denkt vooral in een enorm snel tempo na. Beslissingen nemen is voor jou niet moeilijk. Dus je kan wel ergens zeggen dat je niet weet wat je wil, maar als het op beslissingen nemen aan komt heb je heel snel je keuze gemaakt. en nog heel erg overwogen ook."
"Maar heb je dat dan?"
Dat denk ik, ik bedoel als ik kijk naar alles wat mislukt is....dan geef ik mezelf de schuld, ik kon niet geven wat nodig was.
"Kon iemand dat dan?"
Dat weet ik eerlijk gezegd niet
"En waarom is het alleen jouw schuld?"
Het is mij toch overkomen, had ik het anders gedaan......was het anders gegaan denk ik
"Dat is een heel logisch gedachtenpatroon hoor, zeker voor iemand zoals jij. Maar zal ik eens zeggen wat voor iemand ik hier voor me zie?"
Nu ben ik benieuwd vertel me eens wat ik zelf wellicht mis
"Je bent een goedzak, echt je hebt een hart van goud, doet alles voor iedereen. Je bent een harde werker je geeft alles wat je hebt en bent een enorme perfectionist. Toch zoek je een bevestiging omdat je om wat voor reden die jezelf niet kan geven. Je bent een heel gevoelig mens, letterlijk een gevoelsmens, iemand die heel makkelijk praat, Je vermijd geen conflicten maar je gelooft in praten, in contact en dat je er samen altijd uit kan komen als je open en eerlijk een gesprek aan gaat.
Je geeft veel, om iedereen. Jezelf vind je niet zo belangrijk maar toch heb je een beste zelfbescherming als jouw grens bereikt wordt. Alleen jouw grens ligt zo ver dat je zelf niet weet waar.
Je bent een hele goede gesprekspartner, iemand die anderen snel aanvoelt en begrijpt, je bent enorm analytisch en beschikt over heel veel empathie.
Maar al die eigenschappen eisen ook een tol van je. Je balans is weg, je slaat helemaal naar een kant nu, het geven en het geven is op.
Je moet jezelf herpakken, jezelf ontdekken en daar leren om te geven. Er is niet eens heel veel mis met jouw manier van leven en denken, maar de balans hé, die mis je.
En dat plus al die dingen die gebeurd zijn en je niet kan begrijpen, en ook dát is heel logisch, want het valt ook niet te begrijpen. En iedere keer een stap harder zetten houdt een keer op.
Weet je Ard, waarom ben jij niet trots op jezelf? Je manier is echt een goede manier op zich, de schoonheidsfouten daargelaten. Maar kijk eens wat je bereikt hebt en kijk eens hoe ver je gekomen bent. Je basis is gewoon goed, heel goed zelfs.
Het is nu voor jou de kunst om dat wat jij voor anderen doet, ook eens voor jezelf te doen.
Het vinden van balans en een manier is iets waar wij je bij kunnen helpen. En geloof me, er is echt helemaal niet veel mis met je. Maar je bent nu gewoon op het punt dat het op is.
Je bent slim genoeg om te weten dat je dit niet zelf kan, je trekt aan de bel, probeert van alles en staat open voor alles.
We hebben hier mensen die hun probleem bij ons neerleggen en vinden dat wij het moeten oplossen. Dat zijn de mensen waar we veel werk mee hebben want die liggen inderdaad de hele dag in bed. Die kunnen of willen niks anders.
Jij bent van nature al actief, een doener en een denker. Dus dat groepstherapie bij jou niet werkt is ook wel logisch. Probeer het nog een week en dan praten we over dat stukje daarna wel weer.
Vrijdag heb je een gesprek met een specialistisch psycholoog die meerdere vormen van therapie geeft. En EMDR en CGT vallen daar ook onder en ik denk inderdaad dat jij daar veel meer baat bij hebt.
We koppelen dit gesprek gewoon terug naar hem en ik denk dat hij hier echt wel wat mee kan.
Ik geloof er ook in dat jij hier een redelijk snel traject in kunt volgen want je doet het echt heel goed.
Alleen dat piekeren, dat denken, dat niet slapen, dáár gaat het bij jou mis nu. Daar komt je burn out ook weg. Niet uit je manier van doen of leven, zoals ik je hoor zit het daar niet in.
Dus vrijdag gewoon met hem praten over wat goed is voor jou, en dan gaat het ook echt helemaal om jou en dan heb ik er alle vertrouwen in dat je relatief snel weer de juiste manier vind voor jou.
Denk gewoon ook eens bij het grootste gedeelte van wat je doet en denkt over jouw manier van leven: en wat is daar mis mee?
Want eigenlijk hé, eigenlijk is daar gewoon helemaal niks mis mee, is het een hele mooie manier van tegen de wereld aan kijken. Maar we moeten je wel leren de balans te vinden."
Ik vond het een mooie reflectie en ik herken mezelf er ook wel in. Gewoon een simpele boer uit oost groningen. Simpel leven, niet teveel poespas en geen gedoe om gedoe.
Eigenlijk weet ik heel goed wat ik wil, rust en liefde. Hoe ik dat voor elkaar ga krijgen, ja dat is nog even een ver van mijn bed show.
Maar dat gaat me ook wel lukken.
Voor het eerst in drie maanden heb ik het gevoel eindelijk eens met een hulpverlener te praten die me snapt, die ook door heb dat ik van aanpakken hou en gewoon graag tempo maak.
Voor de eerste keer in drie maanden denk ik nu ook zelf: Ja, ik ga dit verdomme doen ook, voor mij!
Maar ja, wat ga je allemaal zeggen in zo'n gesprek hé? Voor mij ook een nieuwe wereld. Ergens wil ik gewoon duidelijkheid over mijn diagnose en behandelplan, aangeven wat ik denk wat niet gaat werken en ook graag horen wat de mogelijkheden zijn voor mij.
Hoe gaat het?
Keurig op tijd wordt ik door haar opgehaald uit de wachtkamer. In een kleine, maar prima ingerichte spreekkamer mag ik plaatsnemen."Vertel eens Ard, hoe gaat het?"
Nou dat is gelijk een moeilijke vraag eigenlijk. Tsja op zich goed, ik pak dingen op, ik pak werk op, in onderneem activiteiten. Daar zit het hem niet in, maar tegelijk is er ook dat eeuwige piekeren en denken dat me overal het plezier uit haalt. Het is dus heel tegenstrijdig allemaal.
"Dat klopt, maar dat is ook de fase waar je in zit. Maar je doet genoeg, dus je sluit jezelf niet op en blijft op bed liggen omdat het allemaal tegen zit"
Nee daar ben ik ook niet het type voor. Ik moet doen, ik moet bezig en ik moet vooral niet stilzitten. Dan praat ik mezelf alleen maar meer ellende aan en da is het einde zoek.
"Dat is eigenlijk een hele goede eigenschap, je zit in een groep van mensen die dat juist wel doet. Jij bent een van de weinigen in zo'n situatie die de koe bij de horens pakt en actie onderneemt. Dat zegt ook wel genoeg over jouw karakter. Jij houd van aanpakken hé"
Ja ik hou niet van half werk leveren, je doet iets of doet iets niet. Ik geef me altijd volledig en ik ga daar helemaal in op. Ik mag ook graag doen, iets betekenen, ergens waarde aan geven.
"En doe je dat voor iemand anders, of jezelf?"
Tsja ik weet het niet. Weet je, ik voel me op mijn best als ik iets kan doen voor iemand, en ik weet niet waarom maar met en voor iemand iets doen geeft mij gewoon het gevoel wat meer te zijn dan dat je zelf alleen kan zijn.
"Dat is helemaal geen verkeerde eigenschap, dat is juist een hele goede eigenschap. Maar ook een waar veel valkuilen in kunnen zitten waar je soms niet altijd rekening mee houdt. Maar vertel me eens, hoe omschrijf jij jezelf?"
Tsja, ik zeg liever, laat een ander mij maar omschrijven, ik hecht er niet veel waarde aan. Ik ben gewoon ik en waarom zou ik daar teveel over nadenken?
Simpele boer
"Typisch oost groninger hé, kortaf als het over jezelf aan komt. Maar jij bent naast een doener ook heel erg een denker, en je kan me niet wijsmaken dat jij niet over jezelf hebt nagedacht. Doe eens beter je best en vertel het maar gewoon"
Eerlijk? er zijn mensen die er niet goed van worden denk ik en vinden dat ik zoiets niet mag zeggen....maar ik ben gewoon een simpele boer uit oost groningen. Ik hou niet van ingewikkeld, geen opsmuk geen poespas, ik hou niet van om dingen heen draaien, ik heb het het liefst gewoon simpel en helder. Het hoeft van mij niet altijd meer en beter en mooier te zijn, er hoeft geen ton op de bankrekening te staan en naja, gewoon, simpel.
"En wat is daar mis mee dat jij jezelf zo omschrijft? Het klinkt mij heel erg goed bij jou passend in de oren hoor als ik alles over jou zo lees. En je haalt er ook genoeg uit hoor ik steeds van je, niet te moeilijk doen, geen eindeloos plannen, gewoon een simpel huisje, "simpel" werk waarmee ik niet bedoel dat het dom of minderwaardig werk is maar gewoon de ouderwetse arbeidersklasse.
Maar nu een andere vraag, vindt jij jezelf leuk?"
Pfffff das een goede. Ach dr zijn minderen te vinden dan mij hoor, ik heb beste wel goede eigenschappen.
"Typisch een groninger antwoord he, geen gedoe en recht door zee. Maar misschien moet je het eens anders bekijken. Je lééft simpel, en das heel mooi, dat is blijkbaar helemaal jouw ding. Maar je denkt niet simpel hé. In je denken ben je uiterst nauwkeurig, gedreven en soms ook heel complex. Jij bekijkt alles van alle kanten, staat open voor alles en denkt vooral in een enorm snel tempo na. Beslissingen nemen is voor jou niet moeilijk. Dus je kan wel ergens zeggen dat je niet weet wat je wil, maar als het op beslissingen nemen aan komt heb je heel snel je keuze gemaakt. en nog heel erg overwogen ook."
Denken
Ja denken he, altijd dat denken. Het is nu een tornado geworden en ik kan hem gewoon niet de baas. Ik geef mezelf de schuld van alles, probeer heel veel dingen een plek te geven maar het lukt maar niet. Constant dat gevoel nergens thuis te zijn, altijd maar meer vragen van mezelf en steeds dat denken.....wat heb ik verkeerd gedaan zodat alles zo gegaan is als het gegaan is? Heb ik niet goed genoeg mijn best gedaan?"Maar heb je dat dan?"
Dat denk ik, ik bedoel als ik kijk naar alles wat mislukt is....dan geef ik mezelf de schuld, ik kon niet geven wat nodig was.
"Kon iemand dat dan?"
Dat weet ik eerlijk gezegd niet
"En waarom is het alleen jouw schuld?"
Het is mij toch overkomen, had ik het anders gedaan......was het anders gegaan denk ik
"Dat is een heel logisch gedachtenpatroon hoor, zeker voor iemand zoals jij. Maar zal ik eens zeggen wat voor iemand ik hier voor me zie?"
Nu ben ik benieuwd vertel me eens wat ik zelf wellicht mis
De reflectie
"Je bent een goedzak, echt je hebt een hart van goud, doet alles voor iedereen. Je bent een harde werker je geeft alles wat je hebt en bent een enorme perfectionist. Toch zoek je een bevestiging omdat je om wat voor reden die jezelf niet kan geven. Je bent een heel gevoelig mens, letterlijk een gevoelsmens, iemand die heel makkelijk praat, Je vermijd geen conflicten maar je gelooft in praten, in contact en dat je er samen altijd uit kan komen als je open en eerlijk een gesprek aan gaat.
Je geeft veel, om iedereen. Jezelf vind je niet zo belangrijk maar toch heb je een beste zelfbescherming als jouw grens bereikt wordt. Alleen jouw grens ligt zo ver dat je zelf niet weet waar.
Je bent een hele goede gesprekspartner, iemand die anderen snel aanvoelt en begrijpt, je bent enorm analytisch en beschikt over heel veel empathie.
Maar al die eigenschappen eisen ook een tol van je. Je balans is weg, je slaat helemaal naar een kant nu, het geven en het geven is op.
Je moet jezelf herpakken, jezelf ontdekken en daar leren om te geven. Er is niet eens heel veel mis met jouw manier van leven en denken, maar de balans hé, die mis je.
En dat plus al die dingen die gebeurd zijn en je niet kan begrijpen, en ook dát is heel logisch, want het valt ook niet te begrijpen. En iedere keer een stap harder zetten houdt een keer op.
Weet je Ard, waarom ben jij niet trots op jezelf? Je manier is echt een goede manier op zich, de schoonheidsfouten daargelaten. Maar kijk eens wat je bereikt hebt en kijk eens hoe ver je gekomen bent. Je basis is gewoon goed, heel goed zelfs.
Het is nu voor jou de kunst om dat wat jij voor anderen doet, ook eens voor jezelf te doen.
Het vinden van balans en een manier is iets waar wij je bij kunnen helpen. En geloof me, er is echt helemaal niet veel mis met je. Maar je bent nu gewoon op het punt dat het op is.
Je bent slim genoeg om te weten dat je dit niet zelf kan, je trekt aan de bel, probeert van alles en staat open voor alles.
We hebben hier mensen die hun probleem bij ons neerleggen en vinden dat wij het moeten oplossen. Dat zijn de mensen waar we veel werk mee hebben want die liggen inderdaad de hele dag in bed. Die kunnen of willen niks anders.
Jij bent van nature al actief, een doener en een denker. Dus dat groepstherapie bij jou niet werkt is ook wel logisch. Probeer het nog een week en dan praten we over dat stukje daarna wel weer.
Vrijdag heb je een gesprek met een specialistisch psycholoog die meerdere vormen van therapie geeft. En EMDR en CGT vallen daar ook onder en ik denk inderdaad dat jij daar veel meer baat bij hebt.
We koppelen dit gesprek gewoon terug naar hem en ik denk dat hij hier echt wel wat mee kan.
Ik geloof er ook in dat jij hier een redelijk snel traject in kunt volgen want je doet het echt heel goed.
Alleen dat piekeren, dat denken, dat niet slapen, dáár gaat het bij jou mis nu. Daar komt je burn out ook weg. Niet uit je manier van doen of leven, zoals ik je hoor zit het daar niet in.
Dus vrijdag gewoon met hem praten over wat goed is voor jou, en dan gaat het ook echt helemaal om jou en dan heb ik er alle vertrouwen in dat je relatief snel weer de juiste manier vind voor jou.
Denk gewoon ook eens bij het grootste gedeelte van wat je doet en denkt over jouw manier van leven: en wat is daar mis mee?
Want eigenlijk hé, eigenlijk is daar gewoon helemaal niks mis mee, is het een hele mooie manier van tegen de wereld aan kijken. Maar we moeten je wel leren de balans te vinden."
Ik vond het een mooie reflectie en ik herken mezelf er ook wel in. Gewoon een simpele boer uit oost groningen. Simpel leven, niet teveel poespas en geen gedoe om gedoe.
Eigenlijk weet ik heel goed wat ik wil, rust en liefde. Hoe ik dat voor elkaar ga krijgen, ja dat is nog even een ver van mijn bed show.
Maar dat gaat me ook wel lukken.
Voor het eerst in drie maanden heb ik het gevoel eindelijk eens met een hulpverlener te praten die me snapt, die ook door heb dat ik van aanpakken hou en gewoon graag tempo maak.
Voor de eerste keer in drie maanden denk ik nu ook zelf: Ja, ik ga dit verdomme doen ook, voor mij!
Reacties
Een reactie posten