Gewoon een normale dag, ja ze bestaan ook.

Weet je, na zo'n achtbaan van een paar maanden waarin je van de ene naar de andere intake vliegt. Waar je de ene na de andere diagnose te horen krijgt en van kwaad naar erger gaat. Waar je zelf eigenlijk jezelf kwijt raakt in het hele verhaal en denkt....gaat dit wel over mij?

Nadat dat allemaal een beetje is gaan liggen, is het best wel eens fijn om gewoon een normale dag te hebben. En dat is (tot dusver) vandaag best wel.

Goed geslapen, okay wel met de chemobox, maar hey you can't win them all early he. Lekker wakker geworden, gewoon rustig aan. Koffie, ontbijt, kattenbak verschonen, dat soort dingen.
Rustig naar mn werk en daar een prima en leuk dagje gehad. Afgerond naar beneden (redelijk zwaar afgerond) heb ik 5 uurtjes gewerkt.
Geen centje pijn, gewoon lekker mijn eigen ding doen. Lekker dollen met collega's en klanten.
Niks duizeligheid, niks raar gevoel. Gewoon goed. Punt.

's Middags een goede vriend over de vloer, beetje praten. Beetje grappen, en geeneens aan het bier. Tsja medicatie he.

Ik ben ook maar gewoon ik

En dan denk je ook. Tsja, na alle geharrewar en gedoe en heel veel wat ik nog steeds niet begrijp en misschien ook wel nooit zal begrijpen ook.....ben ik ook maar gewoon ik.
Gewoon een normale dag, geen getrek geen gedoe.
Simpel, rustig en kalm.
Niks bijzonders, niks extreems, geen geren geen gevlieg.
En ook geen moment de kop op hol gehad, of me raar gevoeld.

Gewoon dat voor één dag die tornado is gaan liggen. En het hoeft niet altijd voluit, en het hoeft niet altijd volle bak. En dat is nou precies wat ik vandaag gedaan heb.

En in die rust sluit ik mijn dag ook gewoon af. Ik heb thuisbezorgd.nl laten koken. Ik heb wat leuke documentaires gevonden die ik wel wil kijken (over tiny houses, minimaliseren en uiteraard over voedsel). En dat wordt mijn avond.

Gewoon dom met mn bakkes voor de tv Netflix kijken. Moet je niet elke dag doen, maar anders komt de tv ook daadwerkelijk nooit aan en hoe kom ik er anders achter dat hij het doet.

Misschien kan ik het wel

En weet je hé, misschien hé, misschien kan ik het gewoon wel. Vast niet elke dag, er zullen nog vast velen volgen dat ik de kop weer vol met de tornado heb. Dat ik het allemaal maar weer naar vind en dat ik niet zo blij wordt van het GGZ met hun methodes (maar ook dat is tijdelijk).

Maar vandaag heb ik gewoon lekker rustig aan gedaan, en vooral....vandaag heb ik het gevoel dat deze dag gewoon voor MIJ was. Okay qua inhoud niks bijzonders op de dag, maar moet het altijd bijzonder zijn dan?
Altijd van deze dagen zo doen zal ook wel saai worden.
Maar ergens denk ik..... "Ach, als dit soort dagen de overhand krijgen, hoor je mij niet klagen".

En dat heb ik lekker zelf gedaan. Want qua therapie heb ik nog niks noemenswaardig gehad, en het duurt nog minstens 3 weken voor de antidepressiva werken.

Dus dit was dr een van mij, voor mij.

En daar ben ik best dankbaar voor!