Eigenwaarde en eigen waardes
Vandaag was ik dubbel geboekt bij Lentis. eerst een gesprek bij mijn psycholoog, daarna met mijn persoonlijke coach. 2 Uur actief bezig met mijn ik onder begeleiding. Dat was eerlijk gezegd best heel erg goed. Confronterend maar heel goed, en ook een eye opener op veel gebieden. Dat kwartje begint een beetje te bewegen, niet veel hoor, maar toch.
In plaats van het wegdrukken, zou ik het nu toelaten. En dat is heftig, heel heftig. Ik ben 2 dagen een dweil geweest. Er kwam zo veel los in me en op me af dat ik de druk overweldigend vond.
Gevoelens van teleurstelling, verdriet, wanhoop, miskenning, onrecht en onbegrip maakten zich meester van mijn hoofd. Verlatenheid en eenzaamheid vulden ze aan, en nog meer waar ik geen woorden voor heb. Er was kortom veel.
Ik voelde weer een gedachte opkomen van STOP! ik kan dit niet, wordt stil anders maak ik jullie stil!
Maar deze keer was ik de gedachte ruim de baas, en kon ik de boel blokkeren en toch weer gewoon even het huis uit. Even los zijn van de nare dingen.
Maar het mat je wel af, ik heb zaterdagnacht 13,5 uur geslapen. en ik werd nog steeds moe wakker. Zondag was ik ook weer een dweil en pas maandag begon ik weer wat op te krabbelen
Ik heb dit vandaag ook met mijn psycholoog besproken. Hij was onder de indruk hoe ik het verwoordde en dat ik gelukkig weerstand kon bieden.
Maar probeer me eens te vertellen waar het weg komt allemaal, vroeg hij.
Ik moest erkennen dat ik het niet wist, dat ik omver geblazen werd door die tornado en dat ik geen wapens had me te verzetten. De tornado gaat met mij aan de haal en ik waai mee.
Ik antwoordde dat ik boosheid een overbodige emotie vind. Iets wat je niet moet toelaten, maar juist moet confronteren. Niet vluchten in boosheid, maar ga een gesprek aan met degene waar de knel mee zit. Open en eerlijk, je hoeft het niet eens te zijn met elkaar, maar erken gewoon wel elkaar er in en hoe je denkt. Geef ruimte aan elkaar, respecteer elkaar en blijf eerlijk. Ga een ander niet vertellen hoe hij moet denken of tegen dingen aan moet kijken, maar ga samen kijken hoe jullie kijken en neem dat als uitgangspunt. Boosheid is niet de manier.
"Dat zegt heel veel over jou hé, weet je dat zelf wel? Jij bent een heel begripvol mens, staat heel erg open voor anderen en je gelooft ook heel erg in de woorden van anderen. Dit kan je zien als een van de kernwaardes van jou. Dus probeer het eens zo, pak die kernwaarde die je net zei, en gebruik die eens als maatstaf voor de dingen van de afgelopen tijd.
Heb jij het gevoel dat er rekening gehouden is met jouw kernwaarde, met wat jij belangrijk vindt?"
"Eerlijk gezegd? Nee.....dat is best wel naar om te erkennen, maar nee ik heb niet het gevoel dat er rekening gehouden is met mij als persoon, met mijn waardes, mijn grenzen en vooral mijn gevoel. Tegelijk snap ik ook dat dat niet altijd kan, dus ik wordt er alleen wel heel erg verdrietig van en het geeft me een heel minderwaardig gevoel. Ook al snap ik het."
"Zelfs als je kernwaarde aangetast wordt, blijf je nog steeds richting begripvol gaan hé. Je loyaliteit en bezorgdheid om iets of iemand zijn groter dan je boosheid die je jezelf niet eens toestaat. En dat mag, dat is heel goed ergens. Maar het veroorzaakt tegelijk ook dat je eigenwaarde volledig weggeblazen wordt. En dan twijfel je ineens gewoon aan alles in jezelf. Heb je het ooit goed gedaan? Ben je ooit wel goed genoeg geweest?"
Ik beaamde dat dat inderdaad het geval was, een domino effect wat bezig is in me en alles lijkt gewoon onbegrijpbaar voor me. Alsof mijn hele leven niet geklopt heeft......want er is weer eens de zoveelste bevestiging geweest dat ik het niet goed deed.
Tsja, ik had er al een beetje over nagedacht, en met wat mijn psycholoog zei kon ik ook wat. Ik kwam met het volgende:
"Weet je, als ik het eens zo bekijk. Al die gedachten en emoties en gevoelens die gaan van links naar rechts. Het is een tornado en ik erken dat ze er zijn. Ze zullen er misschien altijd al geweest zijn ook. Maar er tegen vechten helpt niet meer.
Ik denk dat het me helpt om voor mij duidelijk te maken wie IK ben, wat ik belangrijk vindt, wat mijn kernwaardes zijn. Dan heb ik de meetlat waarlangs ik alle gedachten, emoties, gevoelens, wat dan ook, kan leggen. En dan kan ik ze eens toepassen op mijn eigen kernwaardes. Is dit iets waar ik voor sta en voor ga? Dan kan ik er wat mee doen.
Is het iets wat tegen alles in me in gaat.....waarom heb ik dan die gedachte? Als ik uit ga van waar ik voor sta, wie ik ben, dan kan ik tegen die gedachte zeggen: mooi dat je er bent, maar je hebt geen recht van betekenis. Mijn hersenen projecteren nu iets op mij wat in gaat tegen wie ik ben, dat is niet nodig. En ik moet daar ook duidelijk naar anderen toe in zijn. Hey, dit is mijn grens, respecteer die dan respecteer ik de jouwe. Respecteer je de mijne niet, verwacht dan ook niet van mij dat ik de jouwe respecteer."
Stilte volgde
"Weet je, dat is een geweldige manier die je zelf gevonden hebt. Heel duidelijk en tastbaar en heel goed verwoord ook. Wat heb je aan gedachten die niet passen bij je kernwaardes? Je weet het nu, niks. Dus nu is het de taak om uit te vinden wat jouw kernwaardes zijn, en dat is iets waar we de komende tijd mee bezig gaan. Neem dat ook mee in je volgend gesprek".
Ze was onder de indruk van de stappen die ik gemaakt had de afgelopen weken. Ik gaf aan dat ik het niet als stappen zag. Als logisch, en dat ik vooral meer wilde aanpakken.
Maar dat moest ik toch anders zien, alles is een stapje en er zijn veel gemaakt.
We kwamen weer op de waarden terecht, eigenwaarde. En dat wordt het uitgangspunt voor de komende periode. De zoektocht naar mij, door mij, met hulp van Lentis. Want alleen is het me niet gelukt, dus de stap van toegeven is wellicht de grootste geweest.
Ik kreeg een waardenkompas mee om in te vullen. Het klinkt wellicht wat zweverig en vaag, maar het is best een goed iets om jezelf te evalueren en eens te kijken hoe je dat gaat bereiken en waar je staat.
Het is opgedeeld in levensterreinen, daar geef je een cijfer aan van 1 tot 10 voor hoe belangrijk het voor je is en hoe succesvol je er in bent.
En aangezien ik toch al veel aan het typen ben, laten we hem eens doornemen.
Ik ben er toch echt wel achter dat ik me heel goed voel in een relatie. Heeft lang geduurd voor ik dat kon erkennen, maar ja. Heel belangrijk voor me, wellicht het belangrijkste om na te streven zelfs. Want samen met iemand ben je gewoon meer dan jezelf alleen, dat voelt....naja laten we het maar magisch noemen.
Succes: 1.
Alsof het me niet gegund is ofzo, ik weet het niet, ik ben het ook beu mezelf daar steeds de schuld van te geven,,,,,,maar elke keer dat ik er in geloof en dat ik helemaal op ga in de ander en wat er gezegd is allemaal een wereld wordt waarin je gelooft....BOEM! en dan over. Sta je dan. Weer alleen, weer niet goed genoeg. En hoe dit doel te bereiken en na te streven....no fucking idea, voor t moment heb ik de moed even opgegeven.
Ja het staat lager dan intieme relaties. Ik leg hem zo uit: Ik kan supergoed met mijn ouders, en met mijn broertje en schoonzusje is het ook prima. De rest van de familie heb ik veelal alleen contact mee via facebook en sporadisch zien we elkaar een keer. Dat gaat van alle kanten zo, dus dat is goed. We vinden elkaar allemaal lief leuk en aardig, maar we lopen de deur ook niet plat bij elkaar. Ik weet dat als ik ze nodig heb ze er zijn, en andersom. Dus ik geef het een acht, en dat is ook exact het niveau waar het op zit.
Vind ik ook heel belangrijk. Ik hou van interactie en dingen doen voor en met mensen. Ik heb dan wellicht geen immens grote vriendenkring, maar wel een hele goede dus dat is ook zeker een waarde.
Op het moment ben ik dat ook weer erg aan het opbouwen, het heeft de laatste jaren wat stil gelegen omdat ik me teveel met dingen als werk bezig hield.
Het is wel heel makkelijk zeggen: niemand komt langs......maar als je zelf ook niks onderneemt dan is dat ook niet raar hé. Kortom, voor nu een 5.
Een dubbele score, hoe dat zo?
Heel simpel, ik vind het belangrijk dat ik werk heb. Ben daar ook erg blij mee, dus dat geef ik een 8 en haal ik een 8 van mezelf. Ik doe wellicht teveel voor mn werk maar dat zijn allemaal dingen type: work in progress.
Belang 1, succes 10: Kijk dat zit zo: Wát iemand voor werk heeft boeit me dan weer nul. Ben je nou directeur of fietsenmaken, je status is hetzelfde. Ik ben niet iemand die ooit carrière gericht naar de wereld keek en zal dat ook nooit worden. Simpelweg ik ben geen carrière mens, heb daar geen behoefte aan. Werk is werk, werk is geen status of wat dan ook. Ik kan de rekeningen betalen van mn werk en mag t graag doen, dan heb ik mijn doe toch bereikt? Dus succes een 10!
Ik was echt geen schoolmens. Ik heb legio opleidingen gedaan en ik heb uiteindelijk ook echt wel een diploma gehaald. Maar net zoals met werk, ik vind t inderdaad wel belangrijk dát ik een diploma heb.....maar wat zegt het nou écht over iemand? Kortom, ik ben succesvoller op dat punt dan ik er waarde aan hecht.
Dat alleen ontspannen hé, het is een edele kunst die ik moet leren. De stappen zijn gezet, maar ik heb niet voor niks een burn out
Belang, ik wordt er wel steeds opener voor op een bepaalde manier, maar blijf wars van religies. Ik blijf atheïst maar sta steeds meer opener voor mensen die dat niet zijn en hun visies. Niet dat ik er altijd wat mee doe ofzo, maar het is niet meer zo star als ik 10 jaar geleden was.
Geen 10? Nee hoor, ik heb mogen ervaren hoe het is met een kapot lichaam te leven. Dat is natuurlijk niet altijd een pretje. Maar ook dat komt wel weer goed, of vind je een manier in. Het belang van dat vind ik minder dan je goed voelen, en dat kan ook prima met een minder lichaam. Maar misschien gaat deze nog hoger worden hoor, wellicht leg ik hem verkeerd uit voor mezelf. En succes is een 4. Simpelweg, ik verzorg mijn lichaam iets te slecht de laatste tijd. Nee ik was me elke dag hoor, maar eten en drinken en bewegen scoren te laag. O ja en ik rook als een ketter, al is dat wel stevig aan het verminderen!
Vroeger was dat veel hoger, wellicht een 10. Nu een stuk lager, niet dat ik geen fuck om de maatschappij geef hoor. Ik ben nog steeds een "rode", lid van de SP, lid van de FNV, echt de ontzuiling is nog niet aangeslagen. Ik ben vrijwilliger bij een scoutingclub, geef aan goede doelen. Maar de tijd dat ik meeliep op het malieveld, en echt actief bezig was over de maatschappij na te denken en hier wat mee te doen? Die heb ik wel gehad. Ik heb mijn plekje, ik heb mijn bijdrage gedaan. En ik leef echt wel maatschappelijk verantwoord en ben een actieve deelnemer aan de maatschappij. Maar, betrokkenheid, dat gaat me wat ver denk ik. Ik ben vast net een beetje betrokkener dan ik zelf denk, dus ik geef mijn succes voor nu een 5.
De weg is nog lang met veel vallen en opstaan.
Maar stappen zijn gemaakt, ik herken en erken bijvoorbeeld wanneer mijn lichaam op zijn grens zit. Ik kan een middag niks doen. En ik heb zowaar zin af en toe om wat te doen.
O ja en de groepstherapie hé, die laten we voor wat ie is. Dat helpt mij echt niet nu, daar kan beter iemand aan die er meer aan heeft en er wel wat leert. Ik leer er niks, maar in de 1 op 1 gesprekken....daar bloei ik dan weer op!
Emoties, gedachten, gevoel, help!
Dit weekend had ik een "slecht" weekend. Ik had met mijn behandelaar het dus gehad over dat denken, de emoties en gevoelens. De steeds maar herhalende film in mijn hoofd die niet klopt maar toch maar blijft door gaan.In plaats van het wegdrukken, zou ik het nu toelaten. En dat is heftig, heel heftig. Ik ben 2 dagen een dweil geweest. Er kwam zo veel los in me en op me af dat ik de druk overweldigend vond.
Gevoelens van teleurstelling, verdriet, wanhoop, miskenning, onrecht en onbegrip maakten zich meester van mijn hoofd. Verlatenheid en eenzaamheid vulden ze aan, en nog meer waar ik geen woorden voor heb. Er was kortom veel.
Ik voelde weer een gedachte opkomen van STOP! ik kan dit niet, wordt stil anders maak ik jullie stil!
Maar deze keer was ik de gedachte ruim de baas, en kon ik de boel blokkeren en toch weer gewoon even het huis uit. Even los zijn van de nare dingen.
Maar het mat je wel af, ik heb zaterdagnacht 13,5 uur geslapen. en ik werd nog steeds moe wakker. Zondag was ik ook weer een dweil en pas maandag begon ik weer wat op te krabbelen
Ik heb dit vandaag ook met mijn psycholoog besproken. Hij was onder de indruk hoe ik het verwoordde en dat ik gelukkig weerstand kon bieden.
Maar probeer me eens te vertellen waar het weg komt allemaal, vroeg hij.
Ik moest erkennen dat ik het niet wist, dat ik omver geblazen werd door die tornado en dat ik geen wapens had me te verzetten. De tornado gaat met mij aan de haal en ik waai mee.
Wat zijn belangrijke waardes voor jou?
"Ik merk heel veel emoties in je. Ik merk ook dat je jezelf enorm begrensd om niet boos te worden. Niet dat je boos wíl worden, maar je kanaliseert de boosheid in wat anders. Waarom doe je dat?"Ik antwoordde dat ik boosheid een overbodige emotie vind. Iets wat je niet moet toelaten, maar juist moet confronteren. Niet vluchten in boosheid, maar ga een gesprek aan met degene waar de knel mee zit. Open en eerlijk, je hoeft het niet eens te zijn met elkaar, maar erken gewoon wel elkaar er in en hoe je denkt. Geef ruimte aan elkaar, respecteer elkaar en blijf eerlijk. Ga een ander niet vertellen hoe hij moet denken of tegen dingen aan moet kijken, maar ga samen kijken hoe jullie kijken en neem dat als uitgangspunt. Boosheid is niet de manier.
"Dat zegt heel veel over jou hé, weet je dat zelf wel? Jij bent een heel begripvol mens, staat heel erg open voor anderen en je gelooft ook heel erg in de woorden van anderen. Dit kan je zien als een van de kernwaardes van jou. Dus probeer het eens zo, pak die kernwaarde die je net zei, en gebruik die eens als maatstaf voor de dingen van de afgelopen tijd.
Heb jij het gevoel dat er rekening gehouden is met jouw kernwaarde, met wat jij belangrijk vindt?"
"Eerlijk gezegd? Nee.....dat is best wel naar om te erkennen, maar nee ik heb niet het gevoel dat er rekening gehouden is met mij als persoon, met mijn waardes, mijn grenzen en vooral mijn gevoel. Tegelijk snap ik ook dat dat niet altijd kan, dus ik wordt er alleen wel heel erg verdrietig van en het geeft me een heel minderwaardig gevoel. Ook al snap ik het."
"Zelfs als je kernwaarde aangetast wordt, blijf je nog steeds richting begripvol gaan hé. Je loyaliteit en bezorgdheid om iets of iemand zijn groter dan je boosheid die je jezelf niet eens toestaat. En dat mag, dat is heel goed ergens. Maar het veroorzaakt tegelijk ook dat je eigenwaarde volledig weggeblazen wordt. En dan twijfel je ineens gewoon aan alles in jezelf. Heb je het ooit goed gedaan? Ben je ooit wel goed genoeg geweest?"
Ik beaamde dat dat inderdaad het geval was, een domino effect wat bezig is in me en alles lijkt gewoon onbegrijpbaar voor me. Alsof mijn hele leven niet geklopt heeft......want er is weer eens de zoveelste bevestiging geweest dat ik het niet goed deed.
En toen verbaasde ik mezelf
"En wat denk jij dat jou kan helpen om je daar tegen te bewapenen?"Tsja, ik had er al een beetje over nagedacht, en met wat mijn psycholoog zei kon ik ook wat. Ik kwam met het volgende:
"Weet je, als ik het eens zo bekijk. Al die gedachten en emoties en gevoelens die gaan van links naar rechts. Het is een tornado en ik erken dat ze er zijn. Ze zullen er misschien altijd al geweest zijn ook. Maar er tegen vechten helpt niet meer.
Ik denk dat het me helpt om voor mij duidelijk te maken wie IK ben, wat ik belangrijk vindt, wat mijn kernwaardes zijn. Dan heb ik de meetlat waarlangs ik alle gedachten, emoties, gevoelens, wat dan ook, kan leggen. En dan kan ik ze eens toepassen op mijn eigen kernwaardes. Is dit iets waar ik voor sta en voor ga? Dan kan ik er wat mee doen.
Is het iets wat tegen alles in me in gaat.....waarom heb ik dan die gedachte? Als ik uit ga van waar ik voor sta, wie ik ben, dan kan ik tegen die gedachte zeggen: mooi dat je er bent, maar je hebt geen recht van betekenis. Mijn hersenen projecteren nu iets op mij wat in gaat tegen wie ik ben, dat is niet nodig. En ik moet daar ook duidelijk naar anderen toe in zijn. Hey, dit is mijn grens, respecteer die dan respecteer ik de jouwe. Respecteer je de mijne niet, verwacht dan ook niet van mij dat ik de jouwe respecteer."
Stilte volgde
"Weet je, dat is een geweldige manier die je zelf gevonden hebt. Heel duidelijk en tastbaar en heel goed verwoord ook. Wat heb je aan gedachten die niet passen bij je kernwaardes? Je weet het nu, niks. Dus nu is het de taak om uit te vinden wat jouw kernwaardes zijn, en dat is iets waar we de komende tijd mee bezig gaan. Neem dat ook mee in je volgend gesprek".
Gesprek nummer twee
Het tweede gesprek was met mijn coach. Met haar had ik een geweldig gesprek, ik kon mezelf uitten, en vooral, ze begreep en stelde precies de juiste vragen en doorvragen.Ze was onder de indruk van de stappen die ik gemaakt had de afgelopen weken. Ik gaf aan dat ik het niet als stappen zag. Als logisch, en dat ik vooral meer wilde aanpakken.
Maar dat moest ik toch anders zien, alles is een stapje en er zijn veel gemaakt.
We kwamen weer op de waarden terecht, eigenwaarde. En dat wordt het uitgangspunt voor de komende periode. De zoektocht naar mij, door mij, met hulp van Lentis. Want alleen is het me niet gelukt, dus de stap van toegeven is wellicht de grootste geweest.
Ik kreeg een waardenkompas mee om in te vullen. Het klinkt wellicht wat zweverig en vaag, maar het is best een goed iets om jezelf te evalueren en eens te kijken hoe je dat gaat bereiken en waar je staat.
Het is opgedeeld in levensterreinen, daar geef je een cijfer aan van 1 tot 10 voor hoe belangrijk het voor je is en hoe succesvol je er in bent.
En aangezien ik toch al veel aan het typen ben, laten we hem eens doornemen.
Huwelijk/intieme relaties
Belangrijk: 10, succes: 1.Ik ben er toch echt wel achter dat ik me heel goed voel in een relatie. Heeft lang geduurd voor ik dat kon erkennen, maar ja. Heel belangrijk voor me, wellicht het belangrijkste om na te streven zelfs. Want samen met iemand ben je gewoon meer dan jezelf alleen, dat voelt....naja laten we het maar magisch noemen.
Succes: 1.
Alsof het me niet gegund is ofzo, ik weet het niet, ik ben het ook beu mezelf daar steeds de schuld van te geven,,,,,,maar elke keer dat ik er in geloof en dat ik helemaal op ga in de ander en wat er gezegd is allemaal een wereld wordt waarin je gelooft....BOEM! en dan over. Sta je dan. Weer alleen, weer niet goed genoeg. En hoe dit doel te bereiken en na te streven....no fucking idea, voor t moment heb ik de moed even opgegeven.
Familierelaties
Belang: 8. Succes, 8.Ja het staat lager dan intieme relaties. Ik leg hem zo uit: Ik kan supergoed met mijn ouders, en met mijn broertje en schoonzusje is het ook prima. De rest van de familie heb ik veelal alleen contact mee via facebook en sporadisch zien we elkaar een keer. Dat gaat van alle kanten zo, dus dat is goed. We vinden elkaar allemaal lief leuk en aardig, maar we lopen de deur ook niet plat bij elkaar. Ik weet dat als ik ze nodig heb ze er zijn, en andersom. Dus ik geef het een acht, en dat is ook exact het niveau waar het op zit.
Sociale relaties
Belang 10, succes 5.Vind ik ook heel belangrijk. Ik hou van interactie en dingen doen voor en met mensen. Ik heb dan wellicht geen immens grote vriendenkring, maar wel een hele goede dus dat is ook zeker een waarde.
Op het moment ben ik dat ook weer erg aan het opbouwen, het heeft de laatste jaren wat stil gelegen omdat ik me teveel met dingen als werk bezig hield.
Het is wel heel makkelijk zeggen: niemand komt langs......maar als je zelf ook niks onderneemt dan is dat ook niet raar hé. Kortom, voor nu een 5.
Werk
Belang 8, succes 8. Maar ook! Belang 1, succes 10Een dubbele score, hoe dat zo?
Heel simpel, ik vind het belangrijk dat ik werk heb. Ben daar ook erg blij mee, dus dat geef ik een 8 en haal ik een 8 van mezelf. Ik doe wellicht teveel voor mn werk maar dat zijn allemaal dingen type: work in progress.
Belang 1, succes 10: Kijk dat zit zo: Wát iemand voor werk heeft boeit me dan weer nul. Ben je nou directeur of fietsenmaken, je status is hetzelfde. Ik ben niet iemand die ooit carrière gericht naar de wereld keek en zal dat ook nooit worden. Simpelweg ik ben geen carrière mens, heb daar geen behoefte aan. Werk is werk, werk is geen status of wat dan ook. Ik kan de rekeningen betalen van mn werk en mag t graag doen, dan heb ik mijn doe toch bereikt? Dus succes een 10!
Opleiding
Belang 3, succes 5.Ik was echt geen schoolmens. Ik heb legio opleidingen gedaan en ik heb uiteindelijk ook echt wel een diploma gehaald. Maar net zoals met werk, ik vind t inderdaad wel belangrijk dát ik een diploma heb.....maar wat zegt het nou écht over iemand? Kortom, ik ben succesvoller op dat punt dan ik er waarde aan hecht.
Ontspanning
Belang 10, succes 1.Dat alleen ontspannen hé, het is een edele kunst die ik moet leren. De stappen zijn gezet, maar ik heb niet voor niks een burn out
Spiritualiteit
5 om 5Belang, ik wordt er wel steeds opener voor op een bepaalde manier, maar blijf wars van religies. Ik blijf atheïst maar sta steeds meer opener voor mensen die dat niet zijn en hun visies. Niet dat ik er altijd wat mee doe ofzo, maar het is niet meer zo star als ik 10 jaar geleden was.
Gezondheid/lichamelijk welzijn
Belang 6, succes 4Geen 10? Nee hoor, ik heb mogen ervaren hoe het is met een kapot lichaam te leven. Dat is natuurlijk niet altijd een pretje. Maar ook dat komt wel weer goed, of vind je een manier in. Het belang van dat vind ik minder dan je goed voelen, en dat kan ook prima met een minder lichaam. Maar misschien gaat deze nog hoger worden hoor, wellicht leg ik hem verkeerd uit voor mezelf. En succes is een 4. Simpelweg, ik verzorg mijn lichaam iets te slecht de laatste tijd. Nee ik was me elke dag hoor, maar eten en drinken en bewegen scoren te laag. O ja en ik rook als een ketter, al is dat wel stevig aan het verminderen!
Maatschappelijke betrokkenheid
Belang 4, succes 5.Vroeger was dat veel hoger, wellicht een 10. Nu een stuk lager, niet dat ik geen fuck om de maatschappij geef hoor. Ik ben nog steeds een "rode", lid van de SP, lid van de FNV, echt de ontzuiling is nog niet aangeslagen. Ik ben vrijwilliger bij een scoutingclub, geef aan goede doelen. Maar de tijd dat ik meeliep op het malieveld, en echt actief bezig was over de maatschappij na te denken en hier wat mee te doen? Die heb ik wel gehad. Ik heb mijn plekje, ik heb mijn bijdrage gedaan. En ik leef echt wel maatschappelijk verantwoord en ben een actieve deelnemer aan de maatschappij. Maar, betrokkenheid, dat gaat me wat ver denk ik. Ik ben vast net een beetje betrokkener dan ik zelf denk, dus ik geef mijn succes voor nu een 5.
Dus
Dus zo stap ik de zoektocht naar mij in. Wellicht veranderen alle cijfers over een tijd wel, wellicht ook niet. Het verhelderde veel voor mij en ik weet nu wat me onder andere te doen staat.De weg is nog lang met veel vallen en opstaan.
Maar stappen zijn gemaakt, ik herken en erken bijvoorbeeld wanneer mijn lichaam op zijn grens zit. Ik kan een middag niks doen. En ik heb zowaar zin af en toe om wat te doen.
O ja en de groepstherapie hé, die laten we voor wat ie is. Dat helpt mij echt niet nu, daar kan beter iemand aan die er meer aan heeft en er wel wat leert. Ik leer er niks, maar in de 1 op 1 gesprekken....daar bloei ik dan weer op!
Reacties
Een reactie posten