Schrijven als uitlaatklep

 Ik zie mezelf niet als een standaard goedgelovig persoon, ik ben nogal kritisch. Ik lees eerst over dingen voor ik een mening vorm, mag graag kennis van zaken hebben en ben leergierig en nieuwsgierig. Ik ben analytisch en ik beschik over goede gespreksvaardigheid en kan snel hoofdzaken scheiden van randzaken en tot de kern doordringen. Maar boven alles ben ik een gevoelsmens en kan ik bij de meeste mensen ook snel op gevoelniveau praten. Eerlijk en heel direct, iemand uitdagen te denken en te handelen. Niet alles zo maar aan te nemen, maar ook eens stil te staan waarom je iets doet en wat je drijfveer is. Ik ben, in zulke gesprekken nogal intens en daar moet je natuurlijk ook mee om  kunnen gaan. Een tijdje geleden ontmoette ik een leuke vrouw, we spraken af en ook al was het niet gelijk wederzijds wauw, gezellig was het wel dus spraken we vaker af. We raakten meer en meer in gesprek, en al snel bleek dat ze nogal met zichzelf zat in een vrij uniek rare situatie. Voorheen een liefdelo

 Voordat ik benzine verkopen full time ging doen, werkte ik in de hulpverlening. Uiteraard liggen deze 2 gebieden vrij dicht bij elkaar dus logische keuze. Ik kwam er toevallig in, ik wist als kind al nooit echt wat ik wilde worden behalve mezelf, en nu ik 41 ben, zit ik ongeveer nog steeds op dat niveau. En ik heb daar vrede mee gesloten hoor, ik vind werk maar werk en daarbuiten ligt voor mij het echte leven waarin ik mezelf ontplooi, leer en groei. Mijn drive ligt gewoon meer in zijn wie ik ben, dan mezelf in een werkpositie zien te krijgen die wat meer status heeft. Ik belandde op de SPW, wilde activiteitenbegeleider worden en kwam er achter dat ik dat in feite al was, dus wat valt er dan nog te leren? Er was een nieuwe tak bij gekomen, sociaal dienstverlener en dat klonk wel leuk. Ergens tussen een juridisch dienstverlener en sociaal werker in. De opleiding werd niet druk bezocht en om de boel wat in leven te houden werdt heteen praktijkopleiding. Kortom, 4 dagen werken in het vel

Soms gaat het heel snel, en helaas als je mij bent gaat het soms zo snel dat ik het zelf niet helemaal bij houd. Nog geen 2 weken geleden bevond mijn lijf zich in de opperbeste conditie ooit, en ik was zo trots als een aap met zeven piemels. Vanmorgen, not so good. Eigenlijk al een paar dagen, sinds mijn laatste nachtdienstserie moet ik heel eerlijk bekennen, is het gewoon harken en pushen om wat gedaan te krijgen. Maar ik ben gewend dat het niet altijd makkelijk gaat, en dan besteed je er gewoon nét te weinig aandacht aan. Tsja en dan gaan dingen gewoon heel snel. Signalen gemist Ik heb gewoon kats de signalen gemist, wellicht onbewust. Ik had hele leuke dingen in het vooruitzicht en die wilde ik doen ook. Maar de warmte en mijn lijf gaan niet goed samen als ik er niet goed op let, en ik ben veel te diep gegaan met inspanningen. Te hard ergens voor gaan, teveel doen en niet goed letten op inname van de juiste stoffen. En ik denk dat iedere ileostomadrager daar wel een beetje over mee

 "Weet je zeker dat je dit weer wil proberen?" Dat waren de woorden van mijn arts die mij al jaren behandeld. En ja, de vorige keer was geen feestje. Dat was toch wel een serieuze zaak geworden. Iets serieuzer dan ik zelf doorhad moet ik achteraf zeggen. Ik heb het over conditie opdoen, gewicht kwijtraken en eigenlijk gewoon weer een actieve levensstijl oppakken. De laatste keer dat ik dat probeerde eindigde het in een mineur, en met een lijf dat er erger aan toe was dan er voor. Ik had mij meer op krachtsport gericht, en heel erg op afvallen door voeding, en het ging heel goed. Door de hogere testosteron waarden die mijn lichaam nu eenmaal heeft sinds er in gesneden is ging spiergroei heel snel. Maar uiteraard ging ik over de limiet van mijn lichaam. Immers door alle interne littekens kan ik maar tot een bepaald gewicht gaan. Maar.......waar is de lol als er geen stijgende lijn gehandhaafd kan worden? Dus ik ging over iedere limiet en verloor veel te nel gewicht. Dat vond mi

Het is een beetje een heftige tijd in de wereld. Een corona crisis, die ondanks dat dit land er relatief ongeschonden uitgekomen is nog steeds over de hele wereld woedt. Tegelijk heel veel protesten over de hele wereld tegen rascisme. Vooral inde landen waar dat zelfs vandaag nog een heel groot ding is. Zeker bij het land waar het begon, de Verenigde Staten. Hier heeft het geresulteerd in een paar protesten met opstootjes, echte rellen zou te ver gaan, daarvoor moet je meer bij voetbal "fans" kijken als die hun vorm van vrijheid van meningsuiting gebruiken. Het begon uiteraard met een heel groot protest op de Dam, iets wat in mijn ogen volledig verkeerd aangepakt werd door de veiligheidsdriehoek daar en ook zo ernstig verzaakt werd in het woord veiligheid in combinatie met waar dit land de 3 maanden er vooraf doorheen gegaan is, dat het nergens op slaat dat de hoofden van die veiligheidsdriehoek nog in functie zijn. Ik ben nooit een Halsema fan geweest, ik weet nu precies