Schrijven als uitlaatklep

"Waarom zou ik meer nemen, of willen, dan ik nodig heb?" Ik denk dat dat een van mijn grootste levensmotto's is. Ik hou van simpel, doeltreffend en niet al te veel opsmuk. Natuurlijk, het oog wil ook wat en het gaat niet om praktische zaken alleen, maar simpel, daar hou ik gewoon van. En ik denk dat het op het eerste oog wel opvalt als je naar mijn huisje kijkt. Sommige mensen die hier voor het eerst komen schrikken wel eens dat ik zo klein woon. Maar als ze eenmaal een beetje zien hoe mijn huisje werkt en waarom alles staat zoals het staat dan snappen de meesten het wel. Er zijn er zat die er bij zeggen: Maar ik zou niet zo kunnen wonen. En ook dat snap ik, ik kan het alleen wel. Het is een simpel 2 kamer appartement, al is het nu wel een stukje luxer want ik heb sinds een half jaar CV. Ja, dat klopt, ik heb het grootste gedeelte van mijn zelfstandig wonen met een gaskachel geleefd. En dat was ook prima, al moet ik heel eerlijk de luxe van een CV wel erkennen,

Drie vijgen. Dat is alles wat er nodig geweest is om mijn darmen even goed van de leg te laten raken. Niet dat ik nooit eerder vijgen heb gegeten, sterker nog ik eet ze eigenlijk erg graag want ik vind ze heerlijk! Maar het zijn wel "taaie vezelbommetjes" en staan voor veel mensen met een stoma erg hoog bovenaan de "Niet eten" lijst. Maar ik heb het wel vaker gezegd, het lijk wel alsof ik een uitzondering ben op die lijst. Mijn spijsvertering heeft met niks moeite. Tot laatst, afgelopen zondag. Ik at drie vijgen en binnen 2,5 uur had ik al door dat het foute boel was. Krampen, braken, alles ging in de alarm stand daarbinnen. Het zat vast. Heel af en toe heb ik nog wel eens een lichte verstopping, maar die gaat vanzelf los en geeft helemaal niet zoveel ellende. Dit was iets totaal anders. Laxeermiddel, een hete douche en een paar keer een warmwaterklysma direct in het stoma en stukje voor beetje kwam er wat los. Fijn! De maandag gewoon met mijn beste vr

Vanmorgen was het weer de grote schoonmaak  voor mijn twee hoortoestellen, om de zoveel tijd is dat nodig, een badje schoonmaakmiddel. En gedurende die tijd ben ik doof, want zonder apparaten hoor ik bijna niks. Ik moest nog wel even snel de deur uit, dus ik dacht, laat ik mijn oude eens in doen, ik had er altijd eentje, geen twee, dan hoor ik ook wel genoeg. En dan merk ik pas écht wat een verschil het is. Met mijn oude apparaat merk ik gewoon dat ik eigenlijk nog steeds doof ben. Ja ik krijg wel wat mee, maar dat naast mijn nieuwe zetten is geen eerlijke vergelijking, ze kunnen niet eens vergeleken worden merk ik. En dan te denken dat ik bijna twee jaar geleden afgeschreven werd als: je word over een paar jaar gewoon echt doof en daar kunnen we helaas niks aan doen. Dertig jaar verkeerd Het begon eigenlijk een dikke anderhalf jaar geleden. Zowel mijn KNO arts (die ik eens per 3 jaar bezoek) als mijn gehoortoestellenboer deelde mij mede dat als mijn gehoor op deze manier ver

Slapen, het is iets wat nooit echt mijn sterke kant geweest is. Als ik zo rond kijk in mijn familie is dat ergens ook geen wonder, op een paar uitzonderingen na slaapt iedereen niet echt lang en zijn over het algemeen erg vroeg wakker. Dus dat ik datzelfde lot heb is ook  niet een wonder natuurlijk. Maar er waren momenten dat ik het kortslapen tot een ware kunstvorm heb verheven, eentje die niet heel geweldig is om te beleven. En natuurlijk, er zijn redenen genoeg te vinden. Zo werk ik al bijna 20 jaar in een onregelmatig dienstrooster op een 24 uurs tankstation. En de wisselende diensten wilden soms nog wel eens enorm wisselen per week zonder enige vorm van regelmaat er in op wat voor manier dan ook. Vroege, late en nachtdiensten in dezelfde week doen je ritme absoluut geen goed. En als je dan ook nog eens een denken en maler bent, wat eveneens een familiekwaaltje schijnt te zijn, dan kunnen die uurtjes die je eigenlijk moet slapen zomaar een stuk korter worden omdat het koppie

Over het algemeen ben ik iemand die meer waarde hecht aan gebruiksgemak van, naja, praktisch alles boven hoe het er uit ziet. Al ben ik natuurlijk een perfectionist dus ik probeer, net als waarschijnlijk heel verschrikkelijk veel anderen, die twee zoveel mogelijk samen te laten gaan. Maar ik merk dat ik de laatste tijd de "looks" ook wel weer erg belangrijk vindt. Zo had ik al mijn meubels in huis veel praktischer kunnen ontwerpen en bouwen, maar ik moet er ook tegenaan kijken en het oog wil ook wat. Voorheen kon me dat weinig schelen, en dat kon je een paar jaar geleden ook heel duidelijk zien hier, nu is het al een stuk meer comfort en gemak meets looks en mooi. En over wat mooi is kan een heel discussie volgen, maar ik woon hier en ik vind het mooi. Dus ik win ;-) En ja eerlijk gezegd vond ook ik mijn interieur van 6 jaar geleden niet mooi, maar t was wel verrekte practisch. Mijn nieuwe "buitenkeuken" is er ook een goed voorbeeld van. Het moest robuust z