Balanceren op een heel dun koord

Soms gaat het heel snel, en helaas als je mij bent gaat het soms zo snel dat ik het zelf niet helemaal bij houd.

Nog geen 2 weken geleden bevond mijn lijf zich in de opperbeste conditie ooit, en ik was zo trots als een aap met zeven piemels.

Vanmorgen, not so good.

Eigenlijk al een paar dagen, sinds mijn laatste nachtdienstserie moet ik heel eerlijk bekennen, is het gewoon harken en pushen om wat gedaan te krijgen. Maar ik ben gewend dat het niet altijd makkelijk gaat, en dan besteed je er gewoon nét te weinig aandacht aan.

Tsja en dan gaan dingen gewoon heel snel.

Signalen gemist

Ik heb gewoon kats de signalen gemist, wellicht onbewust. Ik had hele leuke dingen in het vooruitzicht en die wilde ik doen ook.

Maar de warmte en mijn lijf gaan niet goed samen als ik er niet goed op let, en ik ben veel te diep gegaan met inspanningen. Te hard ergens voor gaan, teveel doen en niet goed letten op inname van de juiste stoffen.

En ik denk dat iedere ileostomadrager daar wel een beetje over mee kan praten. 

Vocht en mineralen balans waren niet goed, dat resulteert dan weer in slecht slapen, niet tot rust kunnen komen en een opgejaags gevoel af en toe. It is all chemical zeg maar

In de privé was er ook iets wat al weken sleepte, t was een goed iets, geen spijt er van, maar het was wél heel ingewikkeld op een bepaald niveau met veel draaiwerk en wel/niet dingen. Met de beste intenties hoor, dat wel, maar ik merk toch dat dat ook wel een tol heeft gevraagd op een bepaald niveau in mij wat ik zelf ook niet zag aankomen

En als je dan toch besluit dat dit het net niet is, ook al klopt er heel veel wel, blijkbaar geeft dat nét dat laatste zetje in mijn lichaam dat het zegt van: Nu is het eerst even genoeg geweest, alle reserves zijn op.

Gisteren zei ze al van: je trilt en je hartslag is veel hoger dan wat t moet zijn, weet je zeker dat het goed met je gaat?

Natuurlijk vond ik van wel, want op dat bepaalde moment vond ik ook wel dat t best ok met me ging.

Achteraf natuurlijk niet waar, ik had gewoon eens naar een ander moeten luisteren, maarja valkuil he.

Een niet te missen signaal dan misschien?

Dus na een hele slechte nachtrust merkte ik 3 dingen:

1: ik had al meer dan 14 uur geen productie gehad

2: ik had krampen in mn lijf

3: het word tijd dat ik de hele optelsom eens maak en eerlijk tegen mezelf zeg: dit is niet goed zo

Na die drie puntjes heb ik contact met een dokter gezocht, eigenlijk had ik dat gewoon zaterdag al moeten doen achteraf gezien.

Maar achteraf daar heb je niks aan, gebeurt is gebeurt en ligt achter je, niks in de wereld kan dat veranderen.

Na wat medisch gedoe over en weer was de conclusie simpel: rust!

Lichaam en geest hebben veel te verwerken gehad, ik heb beiden niet de tijd noch de rust gegeven om er goed mee om te gaan en nu steekt hete ene de andere aan, gevolg malheur.

Het is niet super ernstig, dat moet ik er eerlijk bij zeggen, niks wat een paar goede preparaten, vocht en wat tijd voor mezelf om mezelf te genezen kan verhelpen. Zo erg als in maart is het niet, geen opname nodig, ik ben de bui voor.

Maar als ik de komende dagen op dezelfde voet verder ga dan kan ik wel verwachten dat ik weer op dat niveau kom.

Dus neem ik nu eerst 4 dagen rust, bijtsanken en ontspannen, en dan maken we opnieuw de balans op.

Balanseren op een heel dun koord

en dat is zo ongeveer ook hoe het een beetje is om mij te zijn. Het is balanceren op een heel dun koord af en toe. Zeker als het warm is, druk is en er vanalles in je hoofd gebeurt waar je dan ook nog mee bezig bent, dan komt gewoon een moment dat het balanceren niet lukt.

En dat is op zich niet erg, het komt echt wel weer terug. Maar mijn lijf moet eerst wel weer de balans goed hebben, en als al die stofjes in mij weer goed zijn, dan volgt de balans ook wel verder. 

Ook geestelijk is er pur sang niks ergs gebeurt immers, geen spijt, maar toch ook wel een beetje het jammer gevoel. Tsja als je lijf dan ook al begint te mopperren dan word de optelsom steeds groter.

En ik ben niet zo goed met cijfers.

Dus deze keer, trek ik t boetekleed eerlijk aan: ik ben gewoon met alle goede bedoelingen mijzelf even voorbijgelopen fysiek en mentaal wellicht ook wel.

Nu even in de lappenmand voor een paar daagjes, en dan klim ik zaterdag gewoon weer dat koord op om de eerste stappen weer te zetten.

Gewoon rustig beginnen.........ooit leer ik dit hoor