Grunn Stad

Ik ben geen stadsmens.

Laat ik daar mee beginnen, ik ben geen stadsmens en zal het ook nooit worden ook.
Dat is natuurlijk ergens wel een beetje raar, want ik woon al bijna twintig jaar in Groningen, wat de grootste stad is van het Noorden.

Ik ben opgegroeid in een klein dorpje in de Veenkoloniën van Oost Groningen. Wildervank.
In mijn ouderlijk huis, waar ik ongeveer tot mijn 18e gewoond heb, was er een uitzicht met tot de horizon niks anders dan akkers.
Zo ver als je kon kijken was er "niks".
Een rustig dorp, een best leuke buurt maar qua activiteiten en winkels was je afhankelijk van Veendam, een iets groter dorp verderop. Meer een stadtje.

Mijn eerste aanraking met Groningen

Als kind kwam ik zelden in Groningen. Mijn ouders gingen veel liever naar Assen, wat ongeveer even ver weg ligt van Wildervank als Groningen.
Maar toen ik 15 was en mijn MAVO diploma had, ging ik naar een school in Groningen. De middelbare detailhandel school in de wijk De Weijert.

Daar ging ik dan, in lijn 73 die er een dikke 3 kwartier over deed om in de Stad te komen. En wat een stad!  Ik was al die drukte niet gewend, ik vond 20 mensen bij elkaar al druk! En hier zag je er honderden! Altijd, waar je ook keek waren mensen!
Het was een overkill voor mijn zintuigen en ik had grof onderschat wat voor impact dat op mij had.
De eerste weken voelde ik mij kats overweldigd door alles om mij heen daar. Ik vond het simpelweg maar niks, wat een drukte, wat een herrie, wat een stank!

Na ongeveer een half jaar stopte ik met de school daar en ging ik de HAVO doen in Veendam.
Dat was een stuk rustiger, het was niet de hoofdreden dat ik van school switchte maar hij telde eigenlijk zeker mee.

Een aantal jaren later kwam ik per ongeluk in Groningen te wonen.
Het was, zoals eigenlijk alles in mijn leven, totaal niet gepland. Een vriend zijn ouders hadden een huis in Groningen gekocht en verhuurden daar kamers in. Of ik er ook in wilde wonen?
Natuurlijk wilde ik dat, en binnen 2 minuten was de beslissing om op kamers te gaan gemaakt.

De Korrewegwijk

Ik woonde in de Korrewegwijk, aan de Korreweg, boven waar vroeger de SNS bank zat. Een mooie centrale plek in de Stad. ik heb daar ook een geweldige tijd beleefd, ook al heb ik er nog geen 2 jaar gewoond. 3 Jongens die allemaal voor het eerst op zichzelf woonden. Het was simpelweg fantastisch!

Ook was ik wel klaar voor de stad, ik vond het nog steeds te druk, maar ik begin te wennen. En ik was er ook klaar voor om op mezelf te gaan en het ouderlijk huis te verlaten. Ik zag mezelf niet in die regio blijven wonen. Ook al was ik er opgegroeid, ik heb simpelweg niks met die plaats daar. Ik vind het fijn om er bij mijn ouders te komen hoor, maar nee, Wildervank en Veendam is niks voor mij.

In de stad leerde ik ook veel mensen kennen, vond er een scouting vereniging, vond er een bijbaan (wat uitmondde in mijn huidige werk trouwens), ik begon met te settellen.
Na de Korrweg heb ik een jaar of 5 in de Rabenhauptstraat gewoond, vlak achter het station. In een heel oud en groot Heerenhuysch.
Ook een hele leuke tijd beleefd, maar op het einde wilde ik toch echt een plek voor mezelf.

Ik schreef me in op een tweekamer appartement aan de westindische kade, en die kreeg ik toegezen. terug in mijn oude buurt. Ik woon er nog steeds.

Stad, maar toch ook niet

Het fijne van waar ik woon, is dat het een verdomd goede plek is strategisch gezien. Ik zit zo op de ringweg, ben binnen 10 minuten fietsen in het centrum (waar ik overigens weinig kom) en een kwartier fietsen van mijn werk (al pak ik te vaak de auto).
Een ander voordeel is dat het een rustige buurt is. Ik woon aan de achterkant van de portiekwoning. Voor de flat is er een grasveld, het Van Starkenborgh kanaal, en genoeg parkeerplaats om altijd de auto kwijt te kunnen. Wat ook vrij uniek is.
Ik heb uitzicht op een verwilderde tuin, waardoor het lijkt alsof ik in een bos woon, en het is gewoon altijd rustig hier. De straat heeft een reputatie, maar die is allang verleden tijd.

Kortom, ik heb het gevoel dat ik in de stad woon, maar toch ook niet.
Ik heb het beste van beide werelden. In de stad is er altijd wel wat te doen. Groningen is "hot" en er komen hier steeds meer hippere dingen. Nou ben ik daar geen fan van hoor, maar toch is het wel eens leuk om te zien.

ik mijd de drukte nog steeds, op feestdagen zul je mij niet in het centrum aantreffen. Daar kom ik alleen als ik wat nodig heb en het rustig is. Ik kan de drukte wel hebben, maar prefereer gewoon rust.

Ik kom regelmatig in het Blauwe Dorp, waar mijn beste vriend woont. Dat is ook een fantastisch stukje Groningen. Mooie rustieke huizen, echt een dorp binnen de stad.
En tsja ik ben denk ik ook wel gewend aan de stad nu, al mag ik er ook graag eens een keer uit weggaan.

Ooit ga ik hier ook weg

En ooit ga ik ook weg uit Groningen. Veel vrienden van me zijn al verhuist uit de stad. Niet dat ze de stad niet leuk vinden, maar ze willen gewoon eens wat anders.
Ik heb een hele tijd op regelmatige basis in een dorpje in Friesland gezeten, net iets meer dan een half uurtje rijden van de stad dus eigenlijk vlakbij. En dat beviel ook prima. Okay het was gewoon een woonwijk, en als je niet beter wist zou het ook net zo goed een straat hier in Lewenborg kunnen zijn. Uiteindelijk maakt dat niks uit, er wonen nog steeds mensen tegenover je. En de straat daar was zelfs drukker als de straat hier. Dus drukte is ook relatief.
Maar het dorp op zich was natuurlijk rustiger en veel kleiner, al was het vele malen groter en drukker dan Wildervank.

Maar ik gedij ook prima op zulke plekken, en ook al is het niet mijn doel om in een rijtjeshuis in een anonieme straat te komen te wonen (al doe ik dat nu ook al), maar om ooit een tiny house te bewonen ergens in een rustige bosrijke omgeving.......ik zou het ook niet erg vinden als dat wel mijn toekomst ooit wordt.

En ooit ga ik ook weg uit Groningen. Wanneer weet ik niet, niemand weet zijn eigen toekomst. Maar laat het eens schatten op tussen de 10 en 15 jaar vanaf nu. Wellicht eerder, wie weet.

Ik zal het wel missen

Natuurlijk zal ik het wel missen gaan ergens. Groningen, de jonge bruisende levendige stad. Met zijn vele mooie gebouwen, vele mooie hofjes. De kookwinkels en speciaalzaken, de kroegen zonder sluitingstijd, de stank van de bietencampagne, de chaos op de fietspaden. Ja zelfs de drukte zal ik wellicht wel missen. Niet als dat ik de drukte wil, maar gewoon het contrast.

Maar ik weet ook dat het een keer klaar is hier en ook ik ga uitwaaien naar een andere plek.
Wellicht Friesland, wellicht Drenthe en wellicht blijf ik in de provincie. Al heeft Groningen wel heel veel lelijke plaatsen hoor. En dat zag ik als Groninger! Moet je na gaan.
Maar Hoogezand, Winschoten, Stadskanaal, Delfzijl, Pekela, Ter Apel, en uiteraard ook Veendam, sorry maar de kans dat ik daar ooit terecht kom schat ik heel laag in. Wellicht wat verder Noorderlijk, in de dorpen daar is het wel mooi wonen.

Eigenlijk alles rondom de drie kwartier rijden van de stad. En wat is nou drie kwartier? Ik reed het bijna dagelijks, en heb het nooit erg gevonden.

Ik zal ook altijd Groningen blijven bezoeken, want ik hou gewoon wél van deze geweldige Stad. Al zal ik nooit een Stadtjer worden.

Groningen de stad die geen stad is, waar ook een simpele plattelandsjongen een beetje kan wennen en zich thuis voelt.

Maar ik ben geen stadsmens, ik zal het nooit worden ook. De randstad, waar ik ook regelmatig kwam, daar wordt ik écht gek. Dat is te massaal voor mij.
Groningen, dat trek ik, dat is voor nu mijn thuis.

Ik hou van je Groningen, en tegelijk ook weer niet.

Maar voor nu blijf ik er wonen, hoe lang nog? Dat weet niemand, maar ook ik ga hier ooit weg.