Een mengelmoesje
De afgelopen dagen waren best zwaar. Eerlijk is gewoon eerlijk, als je emoties en gedachten toelaat in plaats van wegstopt dan kom je in een mentale achtbaan en is het niet altijd even leuk om ze te erkennen. Het put ook uit ben ik achter gekomen. Niet alleen mentaal maar ook fysiek.
Het is natuurlijk een heel goed iets dát ik ze toelaat en dát ik er wat mee doe. Want doe je er niks mee dan wordt het een tornado, en die tornado ken ik heel goed.
Het is een proces, iets wat tijd nodig heeft en wat energie nodig heeft. En die energie moet ik het ook geven, zowel fysiek als mentaal. Ik ben altijd iemand geweest die het mentale aspect gewoon wegstopte, op de achtergrond liet werken en maar door ging.
En nu? Nu geeft ik het tijd. En het vreet energie, en het geeft me ook inzicht in mezelf. Ik hoor een stem in me zeggen "Nee! zie het niet zo zoals iemand wil dat je het ziet! Als je dat toestaat ben je juist verder weg van jezelf. Leer jezelf kennen en geef er je eigen waarde aan!". Dat en zeker ook "en als mensen vinden dat ik het anders moet zien, laat ze dan gewoon een gesprek met me aan gaan, laat ze open staan voor mij, voor wie ik ben en wat ik belangrijk vind en dan hoeven ze niet te oordelen en te verwachten, dan is er het pad naar wederzijds begrip".
Zie je, dat zijn stappen. Ik ben me er wel degelijk van bewust. Ik neem niet zomaar wat iemand anders mij zegt als de waarheid aan. Tegelijk neem ik wat ik denk ook niet als waarheid aan. Ik zoek de wisselwerking en balans.
Het is heel makkelijk om te zeggen "dat is niet waar, zie het zo", maar dan banjer je in een stap door de waarden en gevoelens van een ander heen. Dat is iets wat ik als heel slecht ervaar, dus dat is ook niet iets wat ik een ander wil aandoen.
Het hele mooie spel van geven en nemen. En dat betekend niet dat je jezelf opgeeft of dat je alleen maar neemt. Dat betekend dat je open staat. Open voor de wereld, open voor de ander. Niet jezelf als eeuwige bakermat van gelijk nemen, zonder dat je je eigen waardes opgeeft. Ieder mens is anders en voor mensen waar je van houdt is het prima om dat geven en nemen op een hoger niveau te laten werken. Ik noem het de "magische wisselwerking".
Je laat elkaar vrij in het mens zijn, tegelijk erken je dat dingen ook anders voor diegene zijn. Je neemt jezelf niet als basis van gelijk. Dat betekend niet dat je niet oordeelt. Ieder mens oordeelt, het is nou eenmaal hoe ons brein werkt.
Het gaat er juist om wát je met dat oordeel doet. Een oordeel hoeft niet vast te staan. Het gros van alle mensen die ik ken die zeggen "niet te oordelen", oordeelt juist heel veel. Maar spiegel je dat terug dan is het "nee ik oordeel niet, ik deel mede en observeer". Ja vanuit jou ik, en dat is wat jij observeert en mede deelt.....dat IS een oordeel. En dat is niet erg, dat is iets wat je als basis kan gebruiken om elkaar te leren kennen. Het is niet per definitie slecht.
Het is een afspiegeling van je mening, je ik. En dat is juist heel mooi. Dan moet je dus ook de openheid hebben om juist dat oordeel te nemen als basis voor het geven en nemen op gelijkwaardig niveau.
En als dat je lukt, dán heb je de essentie van balans te pakken. Stel je kwetsbaar op, laat zien wat jouw oordelen zijn (ook al zie je ze niet als oordeel) en wie weet kom je er wel achter dat je wellicht de boel een beetje moet bijschaven. Wellicht merkt juist de ander dat het best wel een goede manier van kijken is.
Het hoeft geen muur tussen mensen te trekken, het kan elkaar juist dichter bij elkaar brengen. Meer begrip voor elkaars waardes en emoties geven.
Nee je bent het niet eens, maar je vind elkaar nog steeds even gelijkwaardig. En niemand heeft het per definitie fout.
Ja ik geloof dat dat een van mijn kernwaardes is. Dialoog, gelijkheid, openheid en geven en nemen. Waarbij je rekening houdt met jezelf én de ander. Want alleen jezelf als belangrijkste nemen en alleen jouw visie als de juiste zien, alleen maar dat doen waarvan je in essentie denk "Dit is goed voor mij, wat het voor een ander om me heen betekend boeit me nul" kan heel goed tegen je werken. Vul dat zinnetje eens aan met "maar we kunnen er altijd over praten en wellicht begrijpen we elkaar dan beter en wellicht ben ik te hard hier in en is het ook eens goed om juist te kijken naar waarom ik dit denk".
Het betekend niet dat je jezelf opgeeft, het betekend juist dat je jezelf eens leert bekijken van een andere kant en meer open staat. Erken dat je oordeelt en stop dat niet weg, het is wie je bent, het hoeft niet negatief te zijn. Gebruik het om jezelf te ontdekken en ook open te staan. Gebruik het op de zoektocht naar balans
Dat put me wel fysiek uit merk ik. Ik sta ook meer open voor mijn fysieke gewaarwording. Ik erken dat ik in een burn-out zit en dat dat een aanslag is op mijn lijf. Ik merk bijvoorbeeld dat als ik 4 uur gewerkt heb, mijn hoofd tolt en dat ik wegval af en toe.
Dan moet ik rust, dan moet ik niet doordrukken om die andere 4 uur er bij te pakken.
En rust kan veel dingen zijn, van zitten op de bank tot lopen in het bos. Rust is niet stilzitten.
Ik merk ook dat ik veel langer slaap. Vandaag wel elf uur! en dat is gewoon het teken dat mijn lichaam zich weer aan het opladen is en dat het daar tijd voor nodig heeft.
Die moet het ook krijgen dan.
En ik merk dat ik weer meer dan 70 kilo weeg en dat is ook een goed iets. Met dit weer zeker, als je geen dikke darm hebt dan droog je heel makkelijk uit. Dus ook daar werk ik nu goed aan. Neem de vochtreguleringsmedicatie, ik drink goed en ik eet ook weer goed.
Want je lijf moet wel rust, dan moet je het zelf ook de juiste brandstof geven. Nee ik eet niet elke dag supergezond, maar wel vaak tegenwoordig. Veel groentesmoothies. Ik merk dat dat goed werkt, ook al is de smaak vreselijk.
En het plan is om voor het einde van de maand ook het sporten weer op te pakken. Geef mijn lijf beweging, zodat ik ook fysiek sterker wordt. Uit je agressie (al dan niet door negatief denken) maar op een halter, dan is het er ook uit.
Lichaam en geest zijn direct verbonden, en nu ik heel veel met mijn geest bezig ben, kan mijn lichaam ook wel een handje gebruiken. Maar niet te snel, eerst opladen. Eerst meer rust nemen.
Langzaam, kleine stapjes en iedere stap heel bewust nemen. Focussen op het einddoel, maar dat als einddoel nemen, niet als punt waar ik nu ben. Nu doe ik wat ik nu kan doen, en meer kan ik niet doen voor nu.
Zo simpel is het ook nog maar weer eens!
Het is natuurlijk een heel goed iets dát ik ze toelaat en dát ik er wat mee doe. Want doe je er niks mee dan wordt het een tornado, en die tornado ken ik heel goed.
Het is een proces, iets wat tijd nodig heeft en wat energie nodig heeft. En die energie moet ik het ook geven, zowel fysiek als mentaal. Ik ben altijd iemand geweest die het mentale aspect gewoon wegstopte, op de achtergrond liet werken en maar door ging.
En nu? Nu geeft ik het tijd. En het vreet energie, en het geeft me ook inzicht in mezelf. Ik hoor een stem in me zeggen "Nee! zie het niet zo zoals iemand wil dat je het ziet! Als je dat toestaat ben je juist verder weg van jezelf. Leer jezelf kennen en geef er je eigen waarde aan!". Dat en zeker ook "en als mensen vinden dat ik het anders moet zien, laat ze dan gewoon een gesprek met me aan gaan, laat ze open staan voor mij, voor wie ik ben en wat ik belangrijk vind en dan hoeven ze niet te oordelen en te verwachten, dan is er het pad naar wederzijds begrip".
Zie je, dat zijn stappen. Ik ben me er wel degelijk van bewust. Ik neem niet zomaar wat iemand anders mij zegt als de waarheid aan. Tegelijk neem ik wat ik denk ook niet als waarheid aan. Ik zoek de wisselwerking en balans.
Het is heel makkelijk om te zeggen "dat is niet waar, zie het zo", maar dan banjer je in een stap door de waarden en gevoelens van een ander heen. Dat is iets wat ik als heel slecht ervaar, dus dat is ook niet iets wat ik een ander wil aandoen.
Het altijd eens zijn is een illusie, dat onenigheden tussen mensen in staan is een nog grotere illusie!
En dat wat hierboven staat is eigenlijk ook een waarde van me. Je hoeft het niet altijd eens te zijn. De mooiste dingen gebeuren wanneer je het niet met elkaar eens ben en dat respecteert en vanuit daar verder gaat.Het hele mooie spel van geven en nemen. En dat betekend niet dat je jezelf opgeeft of dat je alleen maar neemt. Dat betekend dat je open staat. Open voor de wereld, open voor de ander. Niet jezelf als eeuwige bakermat van gelijk nemen, zonder dat je je eigen waardes opgeeft. Ieder mens is anders en voor mensen waar je van houdt is het prima om dat geven en nemen op een hoger niveau te laten werken. Ik noem het de "magische wisselwerking".
Je laat elkaar vrij in het mens zijn, tegelijk erken je dat dingen ook anders voor diegene zijn. Je neemt jezelf niet als basis van gelijk. Dat betekend niet dat je niet oordeelt. Ieder mens oordeelt, het is nou eenmaal hoe ons brein werkt.
Het gaat er juist om wát je met dat oordeel doet. Een oordeel hoeft niet vast te staan. Het gros van alle mensen die ik ken die zeggen "niet te oordelen", oordeelt juist heel veel. Maar spiegel je dat terug dan is het "nee ik oordeel niet, ik deel mede en observeer". Ja vanuit jou ik, en dat is wat jij observeert en mede deelt.....dat IS een oordeel. En dat is niet erg, dat is iets wat je als basis kan gebruiken om elkaar te leren kennen. Het is niet per definitie slecht.
Het is een afspiegeling van je mening, je ik. En dat is juist heel mooi. Dan moet je dus ook de openheid hebben om juist dat oordeel te nemen als basis voor het geven en nemen op gelijkwaardig niveau.
En als dat je lukt, dán heb je de essentie van balans te pakken. Stel je kwetsbaar op, laat zien wat jouw oordelen zijn (ook al zie je ze niet als oordeel) en wie weet kom je er wel achter dat je wellicht de boel een beetje moet bijschaven. Wellicht merkt juist de ander dat het best wel een goede manier van kijken is.
Het hoeft geen muur tussen mensen te trekken, het kan elkaar juist dichter bij elkaar brengen. Meer begrip voor elkaars waardes en emoties geven.
Nee je bent het niet eens, maar je vind elkaar nog steeds even gelijkwaardig. En niemand heeft het per definitie fout.
Ja ik geloof dat dat een van mijn kernwaardes is. Dialoog, gelijkheid, openheid en geven en nemen. Waarbij je rekening houdt met jezelf én de ander. Want alleen jezelf als belangrijkste nemen en alleen jouw visie als de juiste zien, alleen maar dat doen waarvan je in essentie denk "Dit is goed voor mij, wat het voor een ander om me heen betekend boeit me nul" kan heel goed tegen je werken. Vul dat zinnetje eens aan met "maar we kunnen er altijd over praten en wellicht begrijpen we elkaar dan beter en wellicht ben ik te hard hier in en is het ook eens goed om juist te kijken naar waarom ik dit denk".
Het betekend niet dat je jezelf opgeeft, het betekend juist dat je jezelf eens leert bekijken van een andere kant en meer open staat. Erken dat je oordeelt en stop dat niet weg, het is wie je bent, het hoeft niet negatief te zijn. Gebruik het om jezelf te ontdekken en ook open te staan. Gebruik het op de zoektocht naar balans
En dan dat fysieke hé
Dus dat is het verhaal wat ik me mentaal aan het leren ben. Dat gelijk hebben geen grondvestte hoeft te zijn.Dat put me wel fysiek uit merk ik. Ik sta ook meer open voor mijn fysieke gewaarwording. Ik erken dat ik in een burn-out zit en dat dat een aanslag is op mijn lijf. Ik merk bijvoorbeeld dat als ik 4 uur gewerkt heb, mijn hoofd tolt en dat ik wegval af en toe.
Dan moet ik rust, dan moet ik niet doordrukken om die andere 4 uur er bij te pakken.
En rust kan veel dingen zijn, van zitten op de bank tot lopen in het bos. Rust is niet stilzitten.
Ik merk ook dat ik veel langer slaap. Vandaag wel elf uur! en dat is gewoon het teken dat mijn lichaam zich weer aan het opladen is en dat het daar tijd voor nodig heeft.
Die moet het ook krijgen dan.
En ik merk dat ik weer meer dan 70 kilo weeg en dat is ook een goed iets. Met dit weer zeker, als je geen dikke darm hebt dan droog je heel makkelijk uit. Dus ook daar werk ik nu goed aan. Neem de vochtreguleringsmedicatie, ik drink goed en ik eet ook weer goed.
Want je lijf moet wel rust, dan moet je het zelf ook de juiste brandstof geven. Nee ik eet niet elke dag supergezond, maar wel vaak tegenwoordig. Veel groentesmoothies. Ik merk dat dat goed werkt, ook al is de smaak vreselijk.
En het plan is om voor het einde van de maand ook het sporten weer op te pakken. Geef mijn lijf beweging, zodat ik ook fysiek sterker wordt. Uit je agressie (al dan niet door negatief denken) maar op een halter, dan is het er ook uit.
Lichaam en geest zijn direct verbonden, en nu ik heel veel met mijn geest bezig ben, kan mijn lichaam ook wel een handje gebruiken. Maar niet te snel, eerst opladen. Eerst meer rust nemen.
Langzaam, kleine stapjes en iedere stap heel bewust nemen. Focussen op het einddoel, maar dat als einddoel nemen, niet als punt waar ik nu ben. Nu doe ik wat ik nu kan doen, en meer kan ik niet doen voor nu.
Zo simpel is het ook nog maar weer eens!
Reacties
Een reactie posten