Wars van medicatie

Ik heb altijd iets tegen medicatie gehad.
Vraag me niet waarom, maar ik heb zelfs nu nog steeds vaak zoiets van "mijn lichaam lost dat zelf wel op".
Nou is dat natuurlijk niet per definitie slecht, bij het minste of geringste naar de pillendoos grijpen is ook  niet gezond.

Daarnaast heb ik de afgelopen jaren genoeg "troep" in mijn lijf gekregen. En ik blijf het troep noemen hoor. Het is heel goed om een bepaald iets aan te pakken in je lijf, maar het levert altijd aan de andere kant van de balans op een ander punt weer schade op.
Ik ben tegelijk heel blij dat het er is, want anders had het er voor mij best wel anders uit gezien.
Maar ik weet ook hoeveel tijd mijn lijf nodig had om te herstellen van prednison. Ja de ontstekingen zijn weg, maar als kadootje krijg je wel een klap er bij op een ander punt waar je nog wel even van moet herstellen. Hallo weerstand! Dingen waar je normaal geen last van hebt komen tien keer zo hard aan.
Toch focussen op de positieve effecten, die ontstekingen had ik nevernooit zelf kunnen oplossen.

De fijne balans

Maar naar jaren van "doof zijn" voor  mijn lijf, heb ik dus geleerd om er goed naar te luisteren. En zo heb ik ook geleerd dat als je een aantal organen mist in je lichaam, het niet geheel vanzelfsprekend is dat datzelfde lichaam het oplost.

Hoe goed ik er ook naar luister.

Vooral met dit weer is het echt balanceren.

Niet dat het erg is, ik vindt het prima dat het mooi weer is! Lekker buiten bezig!

Maar ik moet mezelf wel even in acht nemen.

Ik heb best een probleem in mijn vochtbalans, en dat is logisch ook.

Omdat het orgaan dat veel vocht vast houdt niet in mijn lichaam zit, droog ik stukken sneller uit. Datzelfde orgaan regelt ook de zoutbalans in mijn lichaam, het heet de dikke darm.

Samen met de endeldarm en een best stuk dunne darm heb ik dat niet meer.

Dus kan ik met mijn dikke eigenwijze kop wel gaan denken dat ik dat zelf allemaal wel even oplos: De waarheid is echter dat dat niet zo is. Dat is nog nooit iemand gelukt en zal naar alle waarschijnlijkheid ook niemand lukken. Ik zal in elk geval niet de eerste zijn.

Laat ik het zo zeggen: Je kan een auto hebben die helemaal geweldig is en in top conditie, maar als er geen benzinetank in zit zal dat ding nooit gaan rijden (voor dieselrijders lees: dieseltank, voor electrische rijders lees: accu's).

Aanvullen

En zeker met dit weer is het aanvullen geblazen. En voor het eerst in jaren doe ik dat heel goed. Ik slik keurig mijn ORS (zoutoplossing) en voorkom daarmee heel veel schade.

En ik hou me ook keurig aan de "spoon theory", vele mede lotgenoten kennen deze al, mocht je hem niet kennen lees dit dan eens de spoon theory.

Maar ondanks dat merk ik ook dat slapen gewoon minder gaat, heel veel minder. Waar ik normaal weinig problemen heb zijn er nu tig factoren die me afremmen met slapen.

En zonder slaap, geen nieuwe lepels.

Dus wat nu? 

Had ik een kantoorbaan gehad dan had ik het voordeel dat er ritme was, maar ik werk onreglmatig en de wisselende diensten doen me dan ook geen goed. Is geen grote ramp, maar ik heb ondertussen geleerd om een rekensom te maken van factoren.

Wát zijn de dingen die mij op dit moment hinderen en welke kan ik aanpakken en aan welke kan ik niks doen?

Vooral die laatste is het belangrijkste vindt ikzelf. Ik was nogal van het: ik kan alles! En dat is natuurlijk niet waar, dat kan niemand.

Na een goed gesprek met mijn huisarts hebben we alle factoren eens naast elkaar neergelegd. Ik vindt het fijn dat ik daar met iemand over kan praten die er veel meer verstand van heeft als ik, en me ook in duidelijke taal kan zeggen wat en vooral waarom ik bepaalde dingen niet kan.

En ik accepteer dat tegenwoordig ook.

Zo hebben we besloten om de slaap eens aan te gaan pakken, want dat is toch wel het grootste probleem. En voor de komende 14 dagen krijg ik daar wat hulp bij uit een pillendoosje.

Geen pammetjes van die zijn verslavend en echte troep maar weer aan de quitiapine. Een dosis die zo laag is dat het nét voelbaar is voor mijn lijf en me alleen helpt met slapen.

En nog beter, geen negatieve effecten heeft op zowel korte als lange termijn.

Ik merk het

En ik merk het effect danig goed! Ik heb weer mijn oude vertrouwde voorraad lepels op een dag, ik maak minder kleine foutjes en ik weet die voorraad lepels beter te beheren.

Ik he geen moeite om mijn trots aan de kant te zetten nu. Ik kan wel denken dat ik fysiek gezien net zo ben als ieder ander, de waarheid is dat dat gewoon niet zo is.

En die wetenschap helpt me meer met zelf acceptatie en ook te accepteren dat ik heel af en toe gewoon een pillendoosje nodig heb.

Niet veel, een heel klein beetje.

En als ik me daaraan hou dan voorkom ik zo verrekte veel schade op lange termijn dat er geen driekwart jaar aan "onderhoud" nodig is om de boel weer enigszins werkende te krijgen.

Dan hou ik de machine gewoon aan de praat.

Ja ik los her en der wat dingen in, maar dat is niet erg!

Ik ben nog steeds wars van medicatie hoor, dat zal waarschijnlijk wel nooit veranderen.

Maar ik erken het nut er zeker van en ik heb geen "gekwelde trots" als ik ze gebruik.

Stiekem is het een beetje andersom: Ik ben er trots op dat ik heb leren accepteren en analyseren en luisteren, en dat helpt me om mij te zijn zoals ik ben.