Baard

Blijkbaar behoor ik, ongewild, tot een subcultuur waar ik eerder het bestaan niet van wist. Een subcultuur waar ik zelf de regels en omgangsvormen pas net van leer kennen en me afvraagwat het eigenlijk is. Ongewild neem ik er blijkbaar deel aan en iedere dag wordt er mij wat meer duidelijk. Het is geen onaangename subcultuur, het is alleen een beetje vreemd. En alhoelwel het ongewild is dat ik er deel aan neem, is het niet geheel onprettig, alleen wat onwennig. Ongewild is in dit geval niet negatief bedoeld, het is gewoon dat ik niet wist dat de cultus bestond.

Kijk het zit namelijk zo: Ik heb een baard. Velen zal dat wel opgevallen zijn, er groeit iets op mijn gezicht (niet op mijn hoofd dat is nog steeds zo kaal als een biljartbal). Ik heb mijn baard laten staan omdat ik het makkelijk vond om slechts de helft van mijn scheerwerk te doen, en een zeer belangrijk iemand voor mij zei dat het leuk leek.

Maar toen hij een beetje groeide, dacht ik “kom, ik ga eens kijken hoe lang hij kan worden en hoe dat staat, gewoon omdat het kan”. En ondertussen heb ik iets wat men best mag beschouwen als “een redelijk volle baard”. Want als je iets doet, doe het dan goed dacht ik. Geen laagje vlas wat je kin en omstreken bekleed, gewoon een echte baard. En ik moet eerlijk zeggen, ik vindt het best wat hebben. Gemiddeld heb ik nu evenveel hoofdhaar als andere mensen, het scheelt me scheerwerk en het is best prettig om de hand er om de zoveel tijd doorheen te halen.

Het schijnt dat baarden “helemaal in zijn”, maar wars van mode als ik ben heb ik daar nooit bij stil gestaan. Ik dacht alleen dat andere mannen ook een hekel aan scheren hadden, en dan is een baard al snel de juiste oplossing.

Maar nu ik van “stukje vlas” naar “volle baard” ben gegaan gebeurt er iets raars. Het schijnt een hele cultus te zijn, dat Mannen Met Baarden. Op mijn werk kom ik er genoeg tegen, en blijkbaar is het de normaalste zaak van de wereld dat Mannen Met Baarden erlkaar groeten en over de Baard praten (jawel het is nu geen baard meer, maar Baard). De afgelopen weken hoor ik het vaker van eveneens bebaarde mannen, sommigen ken ik als klant, anderen zijn wildvreemd. “Hey man goede baard, doe je goed!”, alsof het moeilijk is jezelf niet te scheren. Ik zeg dan meestal gterug dat de andere Man Met Baard ook een mooie Baard heeft want ik wil niet onbeleefd zijn in deze, voor mij nieuwe, subcultuur waar ik bij hoor.

Ook merk ik dat Mannen Met Baarden toch net even anders met elkaar praten, de gewone klant is nog steeds aardig hoor (soms), maar de Man Met Baard is net even wat losser, een soort ons kent ons. Een beetje als de motorrijder die de andere motorrijder op de weg groet.  In mijn nachtdienst sprak ik met een politieagent, ook voorzien van baard, die zei “zo jij laat hem ook mooi staan, staat goed man. Ga je wel eens naar de barbier? De Zwarte Raaf in de Folkinger is erg goed, echt een tip”, en zo praat ik dus een tijdje met een agent over het hebben van een baard, dat is eens wat anders.

De Zwarte Raaf is ook zoiets. Dat is een herenkapper ofwel Barbier. Een barbier is bedereven in het bijhouden van de Baard en bij de Mannen Met Baard is dat een soort verzamelplaats van de cultus waar mannen onderling praten over Baarddingen (gok ik zo). Ik weet niet wat ik me er bij mag voorstellen, maar toch ga ik er denk ik over een paar week wel een afspraak maken. Nieuwschierigheid en de introductie in de subcultuur nemen zolangzamerhand de overhand.

Ow en ik moet natuurlijk niet liegen, ik heb ook spullen voor de Baard in huis. Jawel, stiekem ben ik gezwicht en heeft mijn Baard de overhand genomen in de kast waar ik mijn scheerspullen heb. Ik kom er nu maar eerlijk voor uit. Ik heb Baardolie (om de Baard zacht te houden), Baardschampoo (voor het wassen van...), Baardconditioner (ook voor het zachthouden van....), Baarwax (want hij moet ook een beetje in vorm gehouden worden), en zelfs een Baardkam en Baardborstel. Ik vrees dat ik ook slachtoffer geworden ben van deze beweging. Ik zie mijzelf niet als ijdel, maar ik mag mijn Baard wel graag goed onderhouden. Een beetje de metroman van de jaren 2015 and counting. Geen cremetjes voor je gezicht en andere dingen om de vrouwelijke kant van de man te benaderen. Nee nu gaan we vol op de Baard om de mannelijke kant te benaderen......en zitten we met een toiletkast die evenvol is aan “schoonheidsproducten” als de gemiddelde vrouw. Het is maar net hoe je het bekijkt, maar eigenlijk is er weinig veranderd, de focus ligt alleen anders.

Dus gister op het werk ben ik er eens volledig in meegegaan. Meerdere Baardmannen met de Baardman groet, ik groet terug. 1 Klant zei “Mooie Baard man, de mijne is langer, maar de jouwe is mooier gestyled” en we gaven elkaar een hand “goed bezig man!”. Ik groei er langzamerhand letterlijk en figuurlijk meer in......een Baard.....of je nou wil of niet als man, blijkbaar zit er iets in de genen dat het over neemt als de Baard langer dan 5 centimeter is, dan is het een onderdeel van je “Ik”, er is geen weg meer terug, je hebt een Baard, je bent een Baardman.

Al moet ik zeggen dat ik dezelfde belangrijke persoon die een baard goed vond staan wel beloofd heb dat er op een speciale dag de tondeuze in gaat. En dat gaat ook gebeuren hoor, echt waar......Daarna groeit hij vanzelf wel weer terug.

En voor het volledige hipster gehalte, ja ik heb blokjesblousen en cowboylaarzen, ik loop er al jaren in voor die trent er was en zal dat vast ook blijven doen als de trent over is. Ec hter weet ik wel hoe ik een boom moet omhakken, vuur moet maken, op open vuur kan koken en kan ik een tent opzetten, dus ook dat is legaal. Die kennis heb ik echter niet van mijn Baard, dat is gewoon Scouting en daar loopt het gros van de mannen met een schone kin rondt.....nog wel, je weet nooit wat de Baardgenen in een man doen. Bij mij kwamen ze ook zomaar als een midlifecrisis opspelen.

Ik ben Ard en ik heb een Baard