Een dik jaar

Mijn allereerste kleine stap op de "markt" was niet als ZZP-er maar met het maken en verkopen van droge worsten.
Een hobby die steeds grotere vormen aannam, maar om de hobby leuk te houden en te kunnen blijven leren was er gewoon ander materiaal nodig. En ander materiaal is duur. Hoe ga ik dat eens aanpakken dacht ik een aantal jaren geleden.

Ik besloot om de hobby groter aan te pakken en de worsten deels te verkopen. Het ging, en gaat, mij niet om het winstoogmerk, ik wil mensen gewoon kennis laten maken met de ambachtelijke manier van het maken van een droge worst.

En juist omdat dat ambachtelijke voor mij zo belangrijk is wist ik toen al dat het commercieel nooit uit zou kunnen. Er zou altijd geld bij moeten.
Wat maakt mijn ambachtelijk dan zoveel anders dan al die ambachtelijke worstenmakers?
Nou, ik gebruik geen klimaatdroogkast, ik laat de worst "aan de lucht drogen en rijpen".
Simpelgezegd: een slager heeft een kast waar hij de net gedraaide worsten in doet, die kast werkt met allerlei technieken en binnen 1 dag zijn de worsten gedroogd.

Ik snap dat als je er een huis van moet betalen, dan heb je productie nodig. Ik kies er echter voor om de worsten in de herfst en winter, als de temperatuur lager is, ze in een kast te hangen en te laten drogen. Zonder techniek, gewoon zoals men dat al honderden jaren doet.
Ikzelf vind de worsten daardoor beter smaken en tsja, ik maak wat ik lekker vind.

Keerzijde is dat het bij mij 3 tot 5 weken duurt voor een serie klaar is. Ik kan tijd beter niet rekenen bij de kostprijs.
En dat doe ik ook niet, ik reken inkoop plus 10%, en die 10% is meer voor aanschaf andere apparatuur, reken ik mijzelf en mijn uren die ik er in steek ook mee, dan zijn ze voor een droge worst eigenlijk onbetaalbaar.

Loopt lekker

En ik mocht niet klagen, de productie en verkoop liep lekker. Sterker nog, ik had voor de worst klaar was alles al verkocht en soms moest ik met wachtlijsten werken.

Ik heb er echt geen geld aan verdiend, maar ik maakte ook geen verlies. Het ging mij immers om het principe.

Smaak, traditie, en iets doen wat weinigen doen.

Ik ben meerdere malen, door verschillende personen, benaderd om dit op grote schaal te doen. En het zou zelfs een inkomen kunnen worden, er was serieus echt vraag genoeg vanuit het land (en ja ik verzend ook).

Maar dan komen de echte vragen:

Wil ik dat wel? Als ik daar instap betekend het werken met klimaatdroogkasten, steeds minder handwerk en meer machinaal werken want, dan moet ik er ook een huis van betalen, dan moet de productie fors omhoog, moet er marketing gedaan worden, moet ik links en rechts "schnabbels" zien te vinden: Kortom: dan zou het alles worden wat ikzelf juist niet vond dat het moest zijn.

En hoeveel kenners en vaklui me ook vertelden dat het voor het eindproduct niet veel uitmaakt, in die gesprekken vond ik alleen maar onbegrip.

"Ja maar waarom wil je dat JUIST zo doen? Niemand doet dat meer", nou misschien juist daarom.

Spreekwoordelijk gezien is voor mij de reis belangrijker dan de bestemming als het hierom gaat.

Geen worst is gelijk, geen serie smaakt hetzelfde, alles is met de hand gedaan en er zijn nooit ijzeren nietjes in de worsten gegaan maar ze zijn allemaal door mijn eigen handen vastgebonden met touw.

Dát is belangrijk, dát is juist het verhaal.

En dat kan je nooit en te nimmer op grote schaal doen.

En toen was het klaar

En toen, zomaar ineens, was het klaar.

Privé raakte ik in zwaar weer, daar ging het alles behalve lekker door allerlei dingen die ik niet zag aankomen. En ergens in die storm van dingen, raakte ik het gewoon kwijt.

Het was klaar!

Ik kon gewoon letterlijk geen slagersmes aanraken. Geestelijk kon ik mij gewoon er niet toe aanzetten.

En een dik jaar heeft het toen allemaal stil gelegen.

Een dik jaar dat de worst mij letterlijk worst zou zijn. Ondanks vragen van mensen wanneer er weer wat was, het komt niet, en misschien komt het wel nooit meer dacht ik er stilletjes bij.

En toen begon de jeuk weer

Maar een aantal weken geleden, begon het toch weer te jeuken, te knagen.

Ik wilde weer bezig met mijn hobby, het voelde weer goed genoeg aan.

En ondanks dat ik een dik jaar geen worst gedraaid had, heb ik in mijn achterhoofd wel allerlei dingen bedacht. Zeker de laatste paar weken.

Ik beschik nu over een (werk)tafel, betere bakken en naja echte energie.

En ik heb de droogkast grondig schoongemaakt, de apparatuur ook, en dacht "fok it, ik wil weer"

En de eerlijkheid moet zeggen, met alle dingen die ik bedacht heb, uitgeschreven voor mezelf, in mijn hoofd al getest heb, het werkte allemaal. Het is nog steeds handwerk, maar ik werk slimmer en beter. Het is net alsof ik nu pas zie dat mijn zelf aangeleerde technieken al jaren gewoon niet goed genoeg waren.

En nu? Nu heb ik wellicht een van mijn beste series neergezet. Na een dik jaar niks aangeraakt te hebben.

Soms is "even rust" nodig

En wellicht is dat met meerdere dingen zo in het echte leven. Wellicht is een tijdje afstand nemen van iets gewoon het beste wat je kan doen. De liefde blijft wel, de passie neemt niet af en het gevoel word sterker in plaats van minder.

Maar soms heb je gewoon een hele lange tijd gewoon geen kloten zin om iets op te pakken, of iemand te zien.

Een dik jaar even rust kan wonderen doen, en dan heb ik het niet alleen over worst.