Productie en het zesde zintuig.

Ik schreeuw het niet van de daken dat ik een stoma heb, maar stil hou ik het ook niet.
Bij mensen die ik vrij kort ken probeer ik het altijd snel en op een luchtige manier te vertellen. Dan heb ik het tenminste gehad en hoef ik niet snel iets uit te leggen als mijn stoma ineens bedenkt dat het tijd is om de volledige derde van Beethoven te gaan spelen aan geluid.
Een beetje ruimte inbouwen om die "awkward" momenten minder "awkward" te maken. En vaak als het eenmaal gezegd is, dan wordt het ook goed geaccepteerd.
Zou ook wel moeten, want met de beste wil van de wereld kan ik er niks meer aan veranderen.
En die wil heb ik ook niet eens meer, hij heeft mijn leven gered en weer terug gegeven en daar ben ik heel blij mee. Dat zakje neem ik meer dan voor lief.

Onderhoud, dáár zal ik nooit aan wennen

Maar zo'n stoma heeft wel wat onderhoud nodig. Niet alleen van mijn kant hoor, dat is eigenlijk best simpel. Hou het schoon en netjes en vervang op de juiste tijden het materiaal. En na goed wat jaren stoma voel ik dat zelf best aan, al zou ik met geen woord kunnen beschrijven hoe, het is net of ik een extra zintuig heb die zich daarmee bezig houdt.

Maar ook het ziekenhuis moet om de zoveel tijd zich er even mee bemoeien, en daar zal ik toch nooit aan wennen denk ik.

Ja het hele circus er omheen wel hoor, dat is ondertussen een routine geworden.

Maar als het onderhoud eenmaal heeft plaats gevonden weet ik nooit hoe ik er op reageer. Zo is er laatst wat weggehaald aan poliepen, weefselkweekjes genomen en is de maagklep eens goed schoon gemaakt (om het maar even in makkelijke termen te houden).

En ik moet eerlijk zeggen, daar werd ik best ziek van. Ik ben twee keer met dormitol (roes en narcose middel) naar dromenland gestuurd en dat is vind ik best wel een klap, die zet wel even na.

En ook het maag darm stelsel is goed van de leg. Ik hield bijna 6 dagen niks vast aan voedsel, en ik heb een mooie brief van de voedingsconsulente over hoe ik nu met voeding om moet gaan.

Waar ik op moet letten, welke supplementen ik moet nemen en allemaal van die dingen waar ik jaren zonder kon, maar ook nu aan moet geloven.

Ik wist dat de dag ooit zou komen, dus echt erg is het niet, maar wel erg wennen.

Lotgenoten

Maar, net zoals met vele andere ziekten en dingen, heeft ook de stomawereld een goede plek voor lotgenoten contact.

Ik heb daar heel veel mensen die ook, door wat voor reden dan ook, een stoma hebben leren kennen.

En stoma's zijn er in alle soorten en maten. Ileo, colo, uro, bricker, een waar feest voor de termologen onder ons.

En ik heb daar best veel steun aan én leer er ook veel van, wellicht wel meer dan de medische wereld mij geleerd heeft. Zij kennen de theorie, de mensen met een stoma staan garant voor enorm veel jaren praktijk ervaring. En ik ben altijd al een praktijkmens geweest,

Maar zet wat mensen met een stoma bij elkaar, en laat ze over stoma's praten (echt waar, doen we, vinden we leuk en er zijn zo veel anekdotes over te vertellen dat alleen dát een boek kan opleveren) en dan volgen er soms best plastische gesprekken.

We nemen geen blad voor de mond, en waarom zouden we ook.

Maar toch is er een term die ik voorheen nog nooit gebruikt had voor mijn "stoelgang", tot ik dat stoma kreeg. En het is een beetje het toverwoord in zowel de lotgenoten als medische wereld.

Productie

We noemen het namelijk niet poepen, schijten, de bruine beer of wat voor Bargoens dan ook.

We hebben het over Productie. Met een hoofdletter!

En Productie is heilig! Onderschat dat niet!

Bij het minste of geringste is de allereerste vraag die er komt:"Hoe is de productie?"

Dat woordje hoe omvat een heel groot scala aan dingen. En ook de stomadrager zelf weet het niet altijd welke hoe er gevraagd wordt.

De interval, de hoeveelheid, de samenstelling, de kracht, de kleur, de geur, er zijn echt heel veel van die hoe-en.

En ondanks dat we heel plat en plastisch praten, maken we het toch een beetje netter door woorden als Productie, maar daaronder ligt wel die poep en pies humor die we als stomadrager in een zakje meenemen in het leven.

Productie is ook een indicatie voor problemen.

Zo heb ik de afgelopen tijd nauwelijks productie gedraaid, het meeste verliet mijn lichaam niet via de stoma want de maagklep had problemen, en daar wordt je heel ziek van.

En als je dan begint te produceren? Nou berg je dan maar, dat gaat nog niet zo simpel hoor. Dat hele systeem moet weer aangeslingerd worden. De maag moet van standje "achteruit terugsturen" naar standje "In de eerste versnelling en de goede kant op" en dat neemt een heel orkest mee.

Vervolgens moet die ene darm die ik nog heb (hij is mij heel dierbaar hoor) weer op gang komen, en dat is ook niet echt iets van de ene op de andere dag.

Dan moet mijn lichaam die een weekje of 2 op standje noodrantsoen gestaan heeft weer wennen aan het vaste eten en dat er weer wat energie is.

En voor dat dat hele proces een beetje in goede banen is, ben je zo een dag of 10-12 verder.

In die 10-12 dagen ben je een soort van brakende zombie geworden, en heb je weinig tot geen idee wat je spijsvertering allemaal aan het doen is. Staat hij nou in zijn vooruit of in zijn achteruit? Meestal kom je er te laat achter.

Nou dan is het daar hoor, de Productie! Feest! Maar in het begin niet zo. Je ruikt absoluut niet naar roosjes, en het lijkt wel alsof die geur ook door je poriën je lichaam verlaat!

4 Keer dat zakje vervangen omdat ik denk dat het filter stuk is, 3 x douchen omdat ik die geur maar niet weg krijg.

Waar er normaal een soort van constante is met wanneer ik produceer na de maaltijd, is het nu gokwerk, en waar ik eerst een "gezonde Productie" had, is het nu weinig, en naja ik zal niet al te plastisch worden, maar ik vraag me dan soms wel eens af wat er allemaal in dat lijf van mij gebeurt.

Op het moment echter dat de geur van de Productie weer "normaal" is, weet ik ook dat het einde in zicht is. Over een dag of twee á drie dan heb ik weer voldoende energie en dan is het ook wel weer okay.

En goede vriendin van mij vertelde mij eens dat zij aan de toiletgeur van haar man kon ruiken hoe het met zijn lichaam gesteld was (ze zijn beide maag-darm patiënt).

En weet je? Ik geloof dat gelijk.

Zet een stel stomamensen bij elkaar en je zou een experiment "geur" kunnen houden en ik gok dat we daaraan behoorlijk aan elkaar kunnen vertellen hoe ons lichaam er voor staat.

Het zesde zintuig dat je krijgt na jaren van stomadrager te zijn.

Het blijft af en toe heel moeilijk uitleggen waarom ik soms ziek ben, en zo vaak ben ik het helemaal niet, hoogstens 1 a 2 keer per jaar, ik heb echt geluk op dat punt.

Maar als het gebeurt, gebeurt het ook goed, en is er ook veel tijd mee gemoeid.

Mijn zesde zintuig zegt me dat het nu wel allemaal de goede kant op gaat.

Maar het uitleggen aan iemand die gezond is en geen zakje voor zijn of haar buik heeft, dat blijft lastig.

Zeker als je jezelf gewoon als "gezond met een extraatje" beschouwd. Mijn gedrag komt niet altijd overeen met mijn gevoel, dus hoe het de laatste weken was? Nou zo dus ongeveer.