Medische vooruitgang

Ik draai al een tijdje mee in de wereld van een maag-darm patiënt, en heb ook best wel het een en ander meegemaakt op dat gebied.
Goede en slechte.

Eerlijk gezegd gaat het de laatste tijd niet super op dat gebied, maar ik heb goede hoop dat het allemaal wel weer naar niveau "goed" toe gaat.
Het zal wat toewijding kosten van mijn kant, vooral op eetgebied, en laat ik nou een grote fan van eten zijn, maar er blijft vast genoeg over om het leuk te houden.

Snijden verdwijnt steeds meer

Wat mij heel erg opvalt is de snelle vooruitgang van de ingrepen in het maagdarmkanaal.

Waar voor een paar jaar geleden het echte snijden nog heel veel voorkwam als ingreep, zie ik steeds meer en meer de verplaatsing naar de scopiezaal,

Dat is nog steeds een ingreep technisch gezien, maar er komen geen scalpels, hechtingen en echte narcose bij kijken.

Er gaat een buis, scope, je lichaam in via de mond of de achter uitgang, met een camera er op en allerlei andere vernuftige dingen en daarmee kunnen ze de meest uiteenlopende dingen doen.

Volledige narcose is niet nodig, want daar waar ze bezig zijn zitten geen gevoelszenuwen. Als patiënt word je met dormicum in een roes gebracht, afhankelijk van de dosering slaap je daar ook gewoon van hoor. Maar dormicum is geen narcose middel en dat scheelt toch een hoop.

Je kan wel bijkomen uit de roes terwijl ze bezig zijn, dat is mij meerdere keren wel overkomen. Bij mij spuiten ze dan nog wat in en ben je weer weg. Dormicum zorgt er bij mij wel voor dat ik hele stukken kwijt ben uit mijn geheugen moet ik eerlijk zeggen, en ik voel de effecten best lang.

Maar de ingrepen zijn veelal snel, binnen 20-30 minuten klaar. Er hoeft niet opengemaakt geworden, gehecht of wat dan ook, en daar gaat toch wel de meeste tijd in zitten bij de gemiddelde operatie.

Open buik

Ik ben een van die patiënten waarbij een laproscopische ingreep helaas niet kan, dus dan was het alternatief al snel een open buik operatie. En dat is ruk want dan ben je echt wel even uitgeschakeld.

Maar met de huidige kennis en vooruitgang, zo lang er niks volledig uit hoeft, via de scopie!

Het scopiecentrum wordt ook meer en meer een soort operatiecentrum. Niet alleen zoals jaren geleden een wachtkamer vol mensen die op onderzoeken wachten, maar de bedden rijden ook af en aan.

Bij mij is onlangs de 12 vingerige darm ontdaan van poliepen die in de weg zaten en is de maagklep schoon geschraapt. Nog steeds geen pretje en het viel ook een stuk zwaarder dan ik verwacht of gehoopt had (dag weerstand).

Maar tegelijk herinner ik me ook nog de gesprekken van 8 jaar geleden dat als het allemaal verder door ging in de 12 vingerige darm, dat er eigenlijk geen echte oplossing was behalve zware medicatie of het volledige verwijderen er van (wat een zware ingreep is).

Dat gesprek hebben we onlangs weer eens over gedaan. En ja, de kans dat de 12 vingerige darm er een keer uit moet die is aanwezig, en dat is niet fijn maar eigenlijk, dat weet ik al jaren.

Maar er is tegenwoordig meer mogelijk, en waar ze voorheen dus heel lang over deden, is het nu in 2,5 uur gepiept.

Ja het is nog steeds een aanslag op mijn lijf, en het is niet leuk en ik loop al een tijdje als een zombie rond en hou niet veel voedsel vast want de weerstand is ruk.

Maar daarbij vergeet ik wel even het positieve punt:

Ik had ook 10 dagen in het UMCG kunnen liggen en daarna een lange revalidatie omdat er via de open buik van alles moest gebeuren en weggehaald worden.

Dat zet het wel even in een ander daglicht, ja het is ruk, maar het is ook wel te doen.

En dat er wellicht wat vaker een scopie zal volgen en daarbij onderhoudswerkzaamheden dat neem ik wel een beetje voor lief. Het is allemaal veel beter dan het alternatief. Ja het blijft soms een beetje eng en soms is het letterlijk even slikken.

Maar 9 jaar geleden zeiden ze dat "rond mijn 40e de echte grote problemen konden komen" en dat ze nog niet wisten wat wijsheid was met de techniek van toen maar er goede hoop op hadden dat er in de toekomst betere technieken zouden zijn.

Goed nieuws: ze zijn er!