Weer een intake, maar nu hopelijk de laatste
Nou, daar gaan we dan. Schaamte de deur uit gedaan, dat trucje heb ik nog geleerd van mijn UMCG tijd. En dan op naar het GGZ voor (hopelijk) mijn laatste intake voor de dagopname.
Tsja wat kan je verwachten he? Ik zou het niet weten, dus laat ik alles maar open. Uiteindelijk hebben zij er voor geleerd en ben ik maar iemand die het zelf ook even niet meer weet. working on it, maar toch....sommige dingen in het leven kan je nou eenmaal niet zelf en alleen doen. Toen ik dat accepteerde was de eerste stap al gezet, van de velen die zullen volgen.
Project Ard 3.0 (2.0 was de lichamelijke verbouwing), we gaan dan nu echt beginnen......ergens.
In de kamer zat nog een psycholoog en we gingen het maar eens hebben over mijn activiteiten. Wat ik doe als hobby en wat ik leuk vindt.
Ik legde uit dat ik alles met koken leuk vindt, scouting, BBQ-en en dat ik worst maak, en graag in de natuur wandel.
Worst maken vonden ze allemaal leuk, ze kenden niemand die dat deed. Nu wel.
Vindt je dat leuk om te doen? was de vraag. Ik zei dat ik dat niet meer weet. Ergens ben ik de mij in mij kwijt geraakt en voelt alles aan als leeg. Ik onderneem ondertussen best wel dingen maar het voelt allemaal aan als leeg tijdverdrijf. Het geeft me gewoon geen gevoel meer. En ik weet soms zelf ook niet waarom ik t doe. Ik doe t gewoon.
Mijn achtergrond werd er ook ven bij gehaald. Ah Oost-Groningen, geen poespas, geen opsmuk, gewoon doen en niet zeuren. Ja dat klopt redelijk ja, das een beetje de mentaliteit die ik meegekregen heb. De man zelf was een Waldpiek, dus hij kende dat wel, komt redelijk overeen van bij waar ik weg kom. Goede insteek. Maar niet elke dag.
De rest van het hele verhaal werd even in een "light" vorm snel doorgenomen, maar eigenlijk draaide het daar nu niet om. Het ging nu om mij. De persoon. Hoe krijgen we die weer zo ver dat hij ook weer de zin van het leven in ziet? En dat hij ook weet waar zijn grenzen liggen en wat hij kan en vooral wat hij wil.
Tsja, das een mooie vraagstelling, als jullie t antwoord hebben dan luister ik graag!
En dat zijn hele goede eigenschappen, maar nu heb je daar niks aan. Dit gaat om jou. Hoe we jou kunnen leren dat ook jij voor jezelf kan leven en niet altijd met alles bezig moet zijn. Dat rust goed is en hoe je die neemt.
Ik vertelde dat ik me gestort had op meditatie en mindfulness, maar dat ik daar uiteindelijk ook de zo gehoopte rust niet in vond.
Ze vertelden me dat dat soort dingen prima kunnen werken in een verder stadium, maar zeker nu niet. Je begrijpt de theorie wel, maar kan hem niet toepassen op jezelf. En sommige dingen daarvan kunnen ook best tegen je karakter in gaan. Jij bent een doener, jij moet voluit gaan. Een filosofie die van je verwacht dat je een stap terug doet is iets wat jij je nu niet eigen kan maken. Hoe mooi je het ook kan uitleggen aan anderen, bepaalde dingen werken gewoon niet voor jou nu.
Dat komt omdat je het jezelf gewoon niet gunt nu. Jij bent ergens boos op jou en dat moet er eerst uit.
en wij gaan je helpen met structuur, en gerichte en groepstherapie.
En ze vertelden me: de eerste paar weken ga jij echt voelen van.....wat doe ik hier?
Jij bent al van nature actief en ondernemend, dat zijn deze mensen niet. Maar ze krijgen daar begeleiding in en die heeft veel raakvlakken met wat jij zoekt in dingen. Het zal voor jouw gevoel vast veel te langzaam gaan, maar wellicht is dat ook wel goed voor je. Je gaat gewoon meedraaien op de ochtend dat er psychotherapie gegeven wordt, en een andere ochtend dat je coach er ook is.
Met haar ga je gesprekken voeren en gaan we dieper in op of het aansluit bij jou en wat we kunnen veranderen.
ook noemde hij een therapievorm die me gaat helpen met het aanvoelen en bewust worden van mijn eigen lichaam. Er gaat iemand bezig met jou om jou te leren wanneer je lichaam zegt STOP!, dat je dingen als honger en dorst leert begrijpen en dat je leert waar jouw fysieke grenzen liggen. en dan ook dus dat je weet wanneer je rust moet nemen.
Ik moest het zien als een startpunt, gaandeweg kan er van alles bij en afgehaald worden, mijn belang staat voorop. Tsja....mijn belang....weer iets dat voor mij niet echt een tastbaar begrip is.
Dus ik ga het maar ervaren.
Verder hebben we het over de werking van de medicatie gehad, en vooral wat ik ga voelen. Ondanks de beste uitleg blijft ook dat een vaag iets. Ik wil wellicht ook teveel begrijpen.
Wat wel duidelijk werd is dat ik op het slaapmiddel niet goed genoeg reageerde. Ik vroeg hoe lang de inwerkperiode van quitiapine was en kreeg als antwoord: direct.
Ik heb dr 1 nacht op kunnen slapen, de andere nachten was ik blij dat ik nog de andere slaappillen had want 2 uur slaap is geen pretje.
Het voorstel was om de dosis te verdubbelen. Ik schrok best. Maar het is toch antipsychotica in hogere dosis zei ik.
Ja vanaf 400 mg en dan 3x per dag werkt dat zo, 50 mg op een avond is een heel ander verhaal. Probeer het gewoon een keer dan zie je het vanzelf. Slaap is ook rust, en aangezien jij zelf niet goed kan slapen moet die slaap dan maar op een andere manier bereikt worden voor nu.
Dus dat wordt de planning, groepstherapie, bewegingstherapie achting iets, coaching....en een dubbele dosis slaapmiddel.
Ik probeer me er maar gewoon aan over te geven, al zegt ergens iets in me......en dat zal me anders leren denken en de dingen in mij een plekje geven?
Tsja wat kan je verwachten he? Ik zou het niet weten, dus laat ik alles maar open. Uiteindelijk hebben zij er voor geleerd en ben ik maar iemand die het zelf ook even niet meer weet. working on it, maar toch....sommige dingen in het leven kan je nou eenmaal niet zelf en alleen doen. Toen ik dat accepteerde was de eerste stap al gezet, van de velen die zullen volgen.
Project Ard 3.0 (2.0 was de lichamelijke verbouwing), we gaan dan nu echt beginnen......ergens.
Weer een soort hetzelfde verhaal, alleen deze keer toch anders
Ik werd uit de wachtkamer gehaald door een mevrouw die met mij (naar bleek) gedurende de komende weken 1 op 1 gesprekken gaat doen met mij om uit te vinden wat ik wil.In de kamer zat nog een psycholoog en we gingen het maar eens hebben over mijn activiteiten. Wat ik doe als hobby en wat ik leuk vindt.
Ik legde uit dat ik alles met koken leuk vindt, scouting, BBQ-en en dat ik worst maak, en graag in de natuur wandel.
Worst maken vonden ze allemaal leuk, ze kenden niemand die dat deed. Nu wel.
Vindt je dat leuk om te doen? was de vraag. Ik zei dat ik dat niet meer weet. Ergens ben ik de mij in mij kwijt geraakt en voelt alles aan als leeg. Ik onderneem ondertussen best wel dingen maar het voelt allemaal aan als leeg tijdverdrijf. Het geeft me gewoon geen gevoel meer. En ik weet soms zelf ook niet waarom ik t doe. Ik doe t gewoon.
Mijn achtergrond werd er ook ven bij gehaald. Ah Oost-Groningen, geen poespas, geen opsmuk, gewoon doen en niet zeuren. Ja dat klopt redelijk ja, das een beetje de mentaliteit die ik meegekregen heb. De man zelf was een Waldpiek, dus hij kende dat wel, komt redelijk overeen van bij waar ik weg kom. Goede insteek. Maar niet elke dag.
De rest van het hele verhaal werd even in een "light" vorm snel doorgenomen, maar eigenlijk draaide het daar nu niet om. Het ging nu om mij. De persoon. Hoe krijgen we die weer zo ver dat hij ook weer de zin van het leven in ziet? En dat hij ook weet waar zijn grenzen liggen en wat hij kan en vooral wat hij wil.
Tsja, das een mooie vraagstelling, als jullie t antwoord hebben dan luister ik graag!
Jij hebt het antwoord
Dat antwoord hebben wij niet voor je, de enige die dat antwoord heeft ben jij zelf. Máár, we kunnen je wel helpen ze te vinden. Je zoekt nu te hard, je stelt teveel vragen en vooral veel te hoge eisen aan jezelf. We weten dat jij altijd hoge eisen aan jezelf stelt, dat je een perfectionist bent en altijd 10 back up plannen paraat hebt als iets niet blijkt te werken.En dat zijn hele goede eigenschappen, maar nu heb je daar niks aan. Dit gaat om jou. Hoe we jou kunnen leren dat ook jij voor jezelf kan leven en niet altijd met alles bezig moet zijn. Dat rust goed is en hoe je die neemt.
Ik vertelde dat ik me gestort had op meditatie en mindfulness, maar dat ik daar uiteindelijk ook de zo gehoopte rust niet in vond.
Ze vertelden me dat dat soort dingen prima kunnen werken in een verder stadium, maar zeker nu niet. Je begrijpt de theorie wel, maar kan hem niet toepassen op jezelf. En sommige dingen daarvan kunnen ook best tegen je karakter in gaan. Jij bent een doener, jij moet voluit gaan. Een filosofie die van je verwacht dat je een stap terug doet is iets wat jij je nu niet eigen kan maken. Hoe mooi je het ook kan uitleggen aan anderen, bepaalde dingen werken gewoon niet voor jou nu.
Dat komt omdat je het jezelf gewoon niet gunt nu. Jij bent ergens boos op jou en dat moet er eerst uit.
en wij gaan je helpen met structuur, en gerichte en groepstherapie.
Groepstherapie? ik?
Dus ik ga 2x in de week een half dagdeel meedraaien met een groep die moeite heeft met zin, betekenis en invulling aan het leven te geven.En ze vertelden me: de eerste paar weken ga jij echt voelen van.....wat doe ik hier?
Jij bent al van nature actief en ondernemend, dat zijn deze mensen niet. Maar ze krijgen daar begeleiding in en die heeft veel raakvlakken met wat jij zoekt in dingen. Het zal voor jouw gevoel vast veel te langzaam gaan, maar wellicht is dat ook wel goed voor je. Je gaat gewoon meedraaien op de ochtend dat er psychotherapie gegeven wordt, en een andere ochtend dat je coach er ook is.
Met haar ga je gesprekken voeren en gaan we dieper in op of het aansluit bij jou en wat we kunnen veranderen.
ook noemde hij een therapievorm die me gaat helpen met het aanvoelen en bewust worden van mijn eigen lichaam. Er gaat iemand bezig met jou om jou te leren wanneer je lichaam zegt STOP!, dat je dingen als honger en dorst leert begrijpen en dat je leert waar jouw fysieke grenzen liggen. en dan ook dus dat je weet wanneer je rust moet nemen.
Het klinkt nogal vaag
Eerlijk gezegd had ik echt zoiets van.....dit klinkt allemaal nogal vaag. Jullie zijn de specialistische GGZ en dit is wat ik moet doen volgens jullie....terwijl jullie ook tegelijk ergens aangeven dat ik al verder ben dan de groep waar ik op kom. Hmmmmmm, ga ik hier anders van leren denken?Ik moest het zien als een startpunt, gaandeweg kan er van alles bij en afgehaald worden, mijn belang staat voorop. Tsja....mijn belang....weer iets dat voor mij niet echt een tastbaar begrip is.
Dus ik ga het maar ervaren.
Verder hebben we het over de werking van de medicatie gehad, en vooral wat ik ga voelen. Ondanks de beste uitleg blijft ook dat een vaag iets. Ik wil wellicht ook teveel begrijpen.
Wat wel duidelijk werd is dat ik op het slaapmiddel niet goed genoeg reageerde. Ik vroeg hoe lang de inwerkperiode van quitiapine was en kreeg als antwoord: direct.
Ik heb dr 1 nacht op kunnen slapen, de andere nachten was ik blij dat ik nog de andere slaappillen had want 2 uur slaap is geen pretje.
Het voorstel was om de dosis te verdubbelen. Ik schrok best. Maar het is toch antipsychotica in hogere dosis zei ik.
Ja vanaf 400 mg en dan 3x per dag werkt dat zo, 50 mg op een avond is een heel ander verhaal. Probeer het gewoon een keer dan zie je het vanzelf. Slaap is ook rust, en aangezien jij zelf niet goed kan slapen moet die slaap dan maar op een andere manier bereikt worden voor nu.
Dus dat wordt de planning, groepstherapie, bewegingstherapie achting iets, coaching....en een dubbele dosis slaapmiddel.
Ik probeer me er maar gewoon aan over te geven, al zegt ergens iets in me......en dat zal me anders leren denken en de dingen in mij een plekje geven?
Reacties
Een reactie posten