Als de bais `goed`is, of goed genoeg voor nu
En daar zit je dan. Thuis op de bank in je woonkamer, je huis. De plek waar je tot rust hoort te komen en een afspiegeling hoort te zijn van wie je bent.
Je rekent eens uit hoeveel tijd en geld en aandacht in alles gezeten heeft en je wil er ook écht heel erg blij mee zijn. En ergens ben je dat ook ook echt wel. Want de kleuren passen helemaal bij me. Knalpaarse muur, mooie leren bank, de eerste nieuwe bank die ik in mn leven gekocht heb, er staat een bak elpee´s, het heeft wel iets.......maar er mist iets heel erg. En dat is de ik in het geheel.
Ik heb jarenlang geleefd in "rommel". Al mijn interieur waren afgedankte dingen van anderen. Daadwerkelijk niks paste bij elkaar, ik had een immense collectie van zooi die ik overal uitgestald had en had bij alles ook wel een verhaal. Maar erg praktisch was het niet.
Om de twee weken kon ik de bank repareren met touw en duct tape, het zware eikenhouten tv hoekmeubel zat met lijm in elkaar en moest om de zoveel tijd gerepareerd worden want zwaartekracht eiste ook zijn tol. De goedkope Kwantumkast van jaren oud had kromme planken die meerdere keren bijgesteund waren tegen het omvallen en doorzakken. De stoffen zware bruine gordijnen waren niet om aan te zien.....en dat was dan alleen nog maar de woonkamer.
De slaapkamer was al even doffe ellende. De blauwe vloerbedekking was gewoon niet mooi en het bed......nou dat was gewoon een hernia in wording en ook die was met de nodige tape en extra schroeven bij elkaar gehouden.
Kortom, mijn huis stond ook bekend als "het bijelkaar geraapt zootje"
Nu denk je misschien, dat is vast lang geleden, maar dat is nog geen 4,5 jaar geleden dat het er hier zo bij lag. Ik geef toe, in die tijd was mijn financiële situatie een stuk veranderd en was ik ook echt aan het sparen voor wat anders en een eventuele verhuizing naar een andere stad. Alles liep anders dan geplanf stond en toen dacht ik "weg met de troep ik wil een nieuw interieur!"
En zo ben ik begonnen met de kleur bedenken, en de slaapkamer aanpakken. Dat bed moest echt vervangen worden.
Na een aantal weken klussen (ik deed het grootste gedeelte terwijl ik er ook nog gewoon bij werkte, geen vrij nemen) was de slaapkamer strak. Een half jaar later volgde de woonkamer en niet veel later daarna was ook de keuken aan de beurt voor een grondige renovatie. De gang en douche waren ook al aangepakt.
In niks leek het op wat het ooit geweest was. Alles wat strak wit, strakke meubels in zwart en wit. Een project van een dikke 4,5 jaar bij elkaar opgeteld en een paar duizend euro verder.
en mij spulletjes die overal stonden? Ik was het eeuwige afstoffen en struikelen over van alles beu. Het gros was gewoon simpelweg naar de stort gegaan want weggeven lukte niet, niemand wilde het.
Ik kon zo in een VT wonen staan met mijn huisje.
En tijdens het hele proces had ik steeds zoiets van "ik wil dit, ik wen hier aan want het is ook mooi". En ja, eerlijk is eerlijk, het wás ook mooi op zijn eigen manier. Maar het was niet "ik".
Ik miste gewoon iets heel erg in mijn huis en dat was mezelf. Ik had mezelf wat opgelegd, namelijk dat het allemaal anders moest en mooier en groter en nieuwer en flitsend want.....is dat niet wat ik wil?
En zo overtrad ik mijn eigen gouden regel van het streven naar meer. Naar beter, mooier, groter, luxer, zonder eens goed stil te staan bij wat je hebt. Ja het is niet erg te streven naar meer in je leven. Het is iets wat ieder mens wel heeft. Dromen mag je hebben, wensen ook, niks mis mee.
Maar vergeet daarin jezelf ook niet, sta eens stil bij wat je hebt, niet wat je droomt.
En zo kwam ik tot de conclusie dat als ik mijn leven weer onder controle wilde hebben en ik weer de mij wil zijn die ik eigenlijk alijd wel ben geweest, ik dat ook maar hier thuis moet kunnen terugvinden.
Dat ik van strak hield, orde, netheid, regime, geen spontaniteit en alles tot in den treure gepland en alles "gemaakt en niet echt". De sfeer van een zielloze bedachte etalage zonder echte boodschap.
Terwijl ik dat in alles gewoon niet ben. Ik moet uitdragen wat ik ben, en wat ik wil en dat moet terug te zien zijn in mijn huis, mijn levensstijl, mijn alles.
En ja ik heb dat natuurlijk altijd wel gehad en ik ben ook niet echt veranderd in een ander persoon. Ik ben gewoon nog steeds Ard, een simpele boer uit de Oost Groningse Veenkoloniën. Tegelijk ben ik natuurlijk heel veel meer en de mensen die me kennen weten dat ook best wel.
En een paar weken terug realiseerde ik me gewoon: de basis is goed! De basis van het mij zijn zag in ook als een metafoor met mijn eigen huis. De basis is er en die basis is gewoon goed. Ook al verwoord het niet honderd procent mij, het verwoord wel een groot gedeelte en de rest is een kwestie van aanpassen, groeien en voelen.
Zo is het in heel veel dingen in het leven denk ik, we willen soms te veel, verwachten teveel, doen teveel en staan te weinig stil bij wat we hebben. We kunnen onszelf compleet gek maken met het streven naar meer. Groeien is goed, maar een compleet streven naar datzelfde groeien is dat niet. Dan forceer je en dan werk je jezelf tegen.
Dan zit je ineens een strak huis met een wit interieur je af te vragen of dit nou echt is wat je zo graag wilde.
Of dit nou jouw leven is wat je voor ogen had en dan wil je meer en meer, of anders, totaal anders. Dan ga je ineens dingen die je eigenlijk wil en al hebt weg doen, want je wil groeien en door gaan.
Maar door met wat? en groeien, deed je dat al niet automatisch? Forceer je jezelf nu niet helemaal door juist het compleet anders te doen?
Is je huis in basis slecht? Is er niks aan te veranderen of is het een mooi canvas naar meer?
Je werk, is dat niet leuk omdat je het gevoel hebt "vast" te zitten of moet je er gewoon een andere draai aan geven?
Is je relatie echt slecht? of is de liefde er wel en het voelen zeker maar de rest er omheen is moeilijk.
Is je leven aan puin omdat je jezelf in een positie gemanoeuvreerd die gewoon kut is, maar zijn er ook genoeg dingen die je wel leuk vindt en was je die gewoon simpelweg vergeten omdat je de nadruk op jezelf even kwijt was?
Ga in alles wat je hebt eens uit van de basis van wat het is. En dan niet het grote geheel, want het grote geheel zal nooit totaal kloppen in je leven. Dat hoort er nou eenmaal bij. Je kan niet alles hebben, je mag, nee je moet zelfs dromen blijven hebben want die helpen je ook verder.
Maar ga stuk voor stuk alle dingen eens los van elkaar bij langs.
Terug naar de essentie van dat ding.
Is de essentie voor jou aanwezig?
Is je baan in essentie nog steeds iets dat je leuk vindt? In mijn geval kom ik dr gewoon achter dat, ook al zien velen het als "geestdodend saai werk waar je geen klap mee verder komt in je leven", dat ik het dus gewoon wél leuk werk vindt om te doen maar dat ik het gewoon "even" moet finetunen. Dus ga uit van het finetunen en niet van dat je wat anders moet want je vindt het niet leuk. Je vind het wel leuk maar je moet gewoon je draai weer vinden.
Is je huis je echt niet je ding of komt het wel in de buurt maar moet het gewoon wat opgeleukt worden en sommige dingen gewoon wat anders en dan ben je al een heel end. Ga dan voor het opleuken en doe het. Het is niet zo erg immers, het is gewoon nog niet "af"
Is je relatie slecht omdat er geen liefde is en er niks automatisch gaat als je samen bent en je niet het gevoel van groeien hebt? Of is er een behoorlijke hobbel omdat alles daaromheen gewoon niet mee wil werken? Ga dan uit naar wat je wel hebt en kies de liefde want ieder mens wil liefde en over de rest kan je praten en aanwerken.
Is je leven in puin omdat het allemaal niet gaat zoals jij het wilt? Of heb je wellicht te hoge verwachtingen van jezelf en anderen? En wat is in puin? Is er daadwerkelijk niks wat wil? Is er geen een detail wat je wel goed doet voelen waar je wel je ding in kwijt kan? Zelfs jij hebt dat, je moet het soms even weer vinden want het is al zo gewoon geworden dat je het zelf uit het oog geraakt bent.
\vindt het terug en haal daar je kracht uit, niet uit alles wat niet gaat. Kleine stapjes.
En doe niet zo maar wat rigoureus anders in dingen, daar heb je jezelf het meeste mee. Je bent immers wie je bent, je bent dat al jaren en daar is een reden voor. Ga uit van je innerlijke ik en de dingen waar die ik zich toe aangetrokken voelt. Hoe rigoureuzer je bepaalde dingen veranderd, hoe harder ze tegen je gaan werken.
Je bent een mens, je hebt gevoel, je hebt gedachten je hebt een ziel en haal daar je kracht uit, uit de goede dingen die je voelt en ze zullen de slechte dingen wat verzachten. Sta daar voor open, en je zult ook open staan voor jezelf. Nee het zal niet alle pijn wegnemen, maar het zal je wel momenten van voelen geven.
Koester ze, koester jezelf, durf te leven.
Je rekent eens uit hoeveel tijd en geld en aandacht in alles gezeten heeft en je wil er ook écht heel erg blij mee zijn. En ergens ben je dat ook ook echt wel. Want de kleuren passen helemaal bij me. Knalpaarse muur, mooie leren bank, de eerste nieuwe bank die ik in mn leven gekocht heb, er staat een bak elpee´s, het heeft wel iets.......maar er mist iets heel erg. En dat is de ik in het geheel.
Ik heb jarenlang geleefd in "rommel". Al mijn interieur waren afgedankte dingen van anderen. Daadwerkelijk niks paste bij elkaar, ik had een immense collectie van zooi die ik overal uitgestald had en had bij alles ook wel een verhaal. Maar erg praktisch was het niet.
Om de twee weken kon ik de bank repareren met touw en duct tape, het zware eikenhouten tv hoekmeubel zat met lijm in elkaar en moest om de zoveel tijd gerepareerd worden want zwaartekracht eiste ook zijn tol. De goedkope Kwantumkast van jaren oud had kromme planken die meerdere keren bijgesteund waren tegen het omvallen en doorzakken. De stoffen zware bruine gordijnen waren niet om aan te zien.....en dat was dan alleen nog maar de woonkamer.
De slaapkamer was al even doffe ellende. De blauwe vloerbedekking was gewoon niet mooi en het bed......nou dat was gewoon een hernia in wording en ook die was met de nodige tape en extra schroeven bij elkaar gehouden.
Kortom, mijn huis stond ook bekend als "het bijelkaar geraapt zootje"
Wel trots
Maar ongeacht wat mensen er ook van vonden, ik was er erg trots op! Ik had geen cent te makken, leefde praktisch op rood stand van de bank en dacht over elke uitgave wel tig keer na. Om het vervolgens volledig impulsief anders te doen dan ik bedacht had. Maar ik had dus wél alles zelf bij elkaar gezocht, gevonden en geraapt. Het was een rommeltje.....maar het was wél mijn rommeltje.Nu denk je misschien, dat is vast lang geleden, maar dat is nog geen 4,5 jaar geleden dat het er hier zo bij lag. Ik geef toe, in die tijd was mijn financiële situatie een stuk veranderd en was ik ook echt aan het sparen voor wat anders en een eventuele verhuizing naar een andere stad. Alles liep anders dan geplanf stond en toen dacht ik "weg met de troep ik wil een nieuw interieur!"
En zo ben ik begonnen met de kleur bedenken, en de slaapkamer aanpakken. Dat bed moest echt vervangen worden.
Na een aantal weken klussen (ik deed het grootste gedeelte terwijl ik er ook nog gewoon bij werkte, geen vrij nemen) was de slaapkamer strak. Een half jaar later volgde de woonkamer en niet veel later daarna was ook de keuken aan de beurt voor een grondige renovatie. De gang en douche waren ook al aangepakt.
In niks leek het op wat het ooit geweest was. Alles wat strak wit, strakke meubels in zwart en wit. Een project van een dikke 4,5 jaar bij elkaar opgeteld en een paar duizend euro verder.
en mij spulletjes die overal stonden? Ik was het eeuwige afstoffen en struikelen over van alles beu. Het gros was gewoon simpelweg naar de stort gegaan want weggeven lukte niet, niemand wilde het.
Net niet
Afgelopen september had ik bedacht dat het klaar was. Af. De monsterklus genaamd huis was van zootje getransformeerd naar een strak interieur. Alles wat maar enigszins als opfleur stond was weg. Lege vensterbank, lege schouw. Zo weinig mogelijk zooi en alles maar strak, strakker strakst.Ik kon zo in een VT wonen staan met mijn huisje.
En tijdens het hele proces had ik steeds zoiets van "ik wil dit, ik wen hier aan want het is ook mooi". En ja, eerlijk is eerlijk, het wás ook mooi op zijn eigen manier. Maar het was niet "ik".
Ik miste gewoon iets heel erg in mijn huis en dat was mezelf. Ik had mezelf wat opgelegd, namelijk dat het allemaal anders moest en mooier en groter en nieuwer en flitsend want.....is dat niet wat ik wil?
En zo overtrad ik mijn eigen gouden regel van het streven naar meer. Naar beter, mooier, groter, luxer, zonder eens goed stil te staan bij wat je hebt. Ja het is niet erg te streven naar meer in je leven. Het is iets wat ieder mens wel heeft. Dromen mag je hebben, wensen ook, niks mis mee.
Maar vergeet daarin jezelf ook niet, sta eens stil bij wat je hebt, niet wat je droomt.
En zo kwam ik tot de conclusie dat als ik mijn leven weer onder controle wilde hebben en ik weer de mij wil zijn die ik eigenlijk alijd wel ben geweest, ik dat ook maar hier thuis moet kunnen terugvinden.
Verkeerde boodschap
Onbewust heb ik wellicht zelfs mensen een verkeerde boodschap gegeven als ze in mijn huis keken.Dat ik van strak hield, orde, netheid, regime, geen spontaniteit en alles tot in den treure gepland en alles "gemaakt en niet echt". De sfeer van een zielloze bedachte etalage zonder echte boodschap.
Terwijl ik dat in alles gewoon niet ben. Ik moet uitdragen wat ik ben, en wat ik wil en dat moet terug te zien zijn in mijn huis, mijn levensstijl, mijn alles.
En ja ik heb dat natuurlijk altijd wel gehad en ik ben ook niet echt veranderd in een ander persoon. Ik ben gewoon nog steeds Ard, een simpele boer uit de Oost Groningse Veenkoloniën. Tegelijk ben ik natuurlijk heel veel meer en de mensen die me kennen weten dat ook best wel.
En een paar weken terug realiseerde ik me gewoon: de basis is goed! De basis van het mij zijn zag in ook als een metafoor met mijn eigen huis. De basis is er en die basis is gewoon goed. Ook al verwoord het niet honderd procent mij, het verwoord wel een groot gedeelte en de rest is een kwestie van aanpassen, groeien en voelen.
Zo is het in heel veel dingen in het leven denk ik, we willen soms te veel, verwachten teveel, doen teveel en staan te weinig stil bij wat we hebben. We kunnen onszelf compleet gek maken met het streven naar meer. Groeien is goed, maar een compleet streven naar datzelfde groeien is dat niet. Dan forceer je en dan werk je jezelf tegen.
Dan zit je ineens een strak huis met een wit interieur je af te vragen of dit nou echt is wat je zo graag wilde.
Of dit nou jouw leven is wat je voor ogen had en dan wil je meer en meer, of anders, totaal anders. Dan ga je ineens dingen die je eigenlijk wil en al hebt weg doen, want je wil groeien en door gaan.
Maar door met wat? en groeien, deed je dat al niet automatisch? Forceer je jezelf nu niet helemaal door juist het compleet anders te doen?
Als je het even niet weet, kijk naar de basis en naar het goede van datgene. Niet naar het geheel.
In al die zelf opgelegde gekte waar je in verkeerd is het soms raadzaam om terug te gaan naar de basis. De kern. Kijk even naar de essentie. Is die slecht?Is je huis in basis slecht? Is er niks aan te veranderen of is het een mooi canvas naar meer?
Je werk, is dat niet leuk omdat je het gevoel hebt "vast" te zitten of moet je er gewoon een andere draai aan geven?
Is je relatie echt slecht? of is de liefde er wel en het voelen zeker maar de rest er omheen is moeilijk.
Is je leven aan puin omdat je jezelf in een positie gemanoeuvreerd die gewoon kut is, maar zijn er ook genoeg dingen die je wel leuk vindt en was je die gewoon simpelweg vergeten omdat je de nadruk op jezelf even kwijt was?
Ga in alles wat je hebt eens uit van de basis van wat het is. En dan niet het grote geheel, want het grote geheel zal nooit totaal kloppen in je leven. Dat hoort er nou eenmaal bij. Je kan niet alles hebben, je mag, nee je moet zelfs dromen blijven hebben want die helpen je ook verder.
Maar ga stuk voor stuk alle dingen eens los van elkaar bij langs.
Terug naar de essentie van dat ding.
Is de essentie voor jou aanwezig?
Is je baan in essentie nog steeds iets dat je leuk vindt? In mijn geval kom ik dr gewoon achter dat, ook al zien velen het als "geestdodend saai werk waar je geen klap mee verder komt in je leven", dat ik het dus gewoon wél leuk werk vindt om te doen maar dat ik het gewoon "even" moet finetunen. Dus ga uit van het finetunen en niet van dat je wat anders moet want je vindt het niet leuk. Je vind het wel leuk maar je moet gewoon je draai weer vinden.
Is je huis je echt niet je ding of komt het wel in de buurt maar moet het gewoon wat opgeleukt worden en sommige dingen gewoon wat anders en dan ben je al een heel end. Ga dan voor het opleuken en doe het. Het is niet zo erg immers, het is gewoon nog niet "af"
Is je relatie slecht omdat er geen liefde is en er niks automatisch gaat als je samen bent en je niet het gevoel van groeien hebt? Of is er een behoorlijke hobbel omdat alles daaromheen gewoon niet mee wil werken? Ga dan uit naar wat je wel hebt en kies de liefde want ieder mens wil liefde en over de rest kan je praten en aanwerken.
Is je leven in puin omdat het allemaal niet gaat zoals jij het wilt? Of heb je wellicht te hoge verwachtingen van jezelf en anderen? En wat is in puin? Is er daadwerkelijk niks wat wil? Is er geen een detail wat je wel goed doet voelen waar je wel je ding in kwijt kan? Zelfs jij hebt dat, je moet het soms even weer vinden want het is al zo gewoon geworden dat je het zelf uit het oog geraakt bent.
\vindt het terug en haal daar je kracht uit, niet uit alles wat niet gaat. Kleine stapjes.
Zie het als je huis
Zie het allemaal als je huis. Je woning, of je nu net verhuisd bent of er al jaren woont, je hebt een basis. Er is een begin en je zult moeten werken om dat begin een vervolg te geven. Sta er voor open, kijk naar de basis van wat het allemaal is en ook waarom het zo is.En doe niet zo maar wat rigoureus anders in dingen, daar heb je jezelf het meeste mee. Je bent immers wie je bent, je bent dat al jaren en daar is een reden voor. Ga uit van je innerlijke ik en de dingen waar die ik zich toe aangetrokken voelt. Hoe rigoureuzer je bepaalde dingen veranderd, hoe harder ze tegen je gaan werken.
Je bent een mens, je hebt gevoel, je hebt gedachten je hebt een ziel en haal daar je kracht uit, uit de goede dingen die je voelt en ze zullen de slechte dingen wat verzachten. Sta daar voor open, en je zult ook open staan voor jezelf. Nee het zal niet alle pijn wegnemen, maar het zal je wel momenten van voelen geven.
Koester ze, koester jezelf, durf te leven.
Reacties
Een reactie posten