It has begun (blijkbaar)
Vanmorgen moest ik voor het eerst sinds een weekje of 5 weer bij de huisarts langs.
Ik ben weer wat begonnen met werken op therapeutische basis, eigenlijk al een weekje of 3, en dat bevalt me best goed. Okay in het gein waren er echt wel wat mindere momenten, maar het geeft me ritme, geeft me een doel en ik vindt het vooral erg leuk.
Maar ik merkte toch dat ik na een uurtje of 4 a 5 ineens heel duizelig begon te worden. Ik moet dan even zitten anders val ik bijna om. Iets wat ik (behalve dan in het ziekenhuis) nog nooit meegemaakt heb. Toch maar de dokter even bellen en ik kon de volgende dag gelijk heen.
Ik de situatie uitgelegd en ze onderzocht me eerst even op de vitale functies. En ik mag best trots zijn, hartslag, bloeddruk, gewicht alles was goed in orde gezien mijn situatie.
Maar dat draaierige was gewoon een signaal van mijn lichaam dat ik (surprise) te veel en te snel wil.
ik moet echt leren luisteren naar mijn lijf, maar ze wist gelijk dat dat voor iemand die 12 jaar met onbehandelde FAP rondgelopen heeft en daar niet veel aandacht aan besteedde moeilijk kan zijn. Weer een leerdoel want ik hoor mijn lichaam niet altijd, meestal te laat.
Dus ik moet toch minder en rustiger doen.....maar dan zit ik dus meer thuis. En thuis is het zo stil en alleen en dat maakt het ook niet veel beter.
Wat dan te doen?
Nou had ik het met mijn schoonzusje het er al eens over gehad om een kat te nemen. Gewoon om dan iets in huis te hebben wat op je wacht, aandacht wil en ook prima alleen kan zijn. Mijn voorkeur ging uit naar een oudere asiel kat om die een x aantal leuke jaren te geven in een rustig huis. Kat blij, ik blij. dat idee.
Toch het asiel maar eens gebeld, en het klonk wel goed aan de telefoon. Rustig, afwachtend en voor de rest een vrij normale iets te zware poes. Best, ik kom morgen langs.
Ik naar Beilen toe en ik kon gelijk de katten afdeling in. Mooi asiel trouwens daar, voor zover een asiel dan mooi is he. In de kattenafdeling kon in maar geen kat vinden die aan de beschrijving voldeed van de kat op internet. Ik een medewerker halen en we vonden haar totaal verstopt achter een krabpaal. Medewerker zei ook dat ze meestal in een kooi zat want ze kon absoluut niet over drukte.
Toch haar maar uit de hoek gekregen en ze vluchtte gelijk een andere hoek in.
Dus terwijl ik rustig voor de kat ging zitten en eens ging afwachten wat er zou gaan gebeuren, waren er al meerdere aandachtstrekkers gekomen om eens te kijken wat er nu weer in het verblijf rondliep.
Zo ook een zwart-witte dunne kat met een heel spits koppie. Het leek me wel een soort siamees maar dan toch wat anders. En ik heb dus totaal niks met siamezen, vindt het maar rare katten.Maar na een paar rondjes om me heen gewandeld te hebben ging de kat gelijk op mn schoot zitten en besloot dat dat wel best was.
Als ik hem geen aandacht gaf, dan lokte hij het wel uit en zo zaten we daar een tijdje. De eerder bekeken kat gaf geen goede signalen af en ik kreeg nou ook niet gelijk het idee dat dit dé kat voor mij was.
Die op mijn schoot echter had blijkbaar al zijn keuze gemaakt dus ook al was het niet mijn idee om voor deze te gaan....toch maar vragen.
Alleen.....er was 1 nadeel, Wonky Pooh had ook een zusje genaamd Ushi. Ushi was heel erg aanhankelijk naar Wonky Pooh en ze waren ook altijd samen en sliepen samen in 1 mand. De enige reden dat ze nu in de kooi zat, was omdat ze het karakter had van een echte siamees en heel erg luid miauwde als er teveel katten om dr heen waren. Dat klinkt al heel leuk voor op een flat, maar ik wilde toch even kijken.
In de kooi zat een mini katje, 10 maand oud en heel erg schichtig. Ik weet niet wat ik daar nou mee moet dacht ik, ik wilde een oudere kat.....dit is meer een kitten!
Maar toen ik wonky Pooh er bij zette was het al snel duidelijk dat deze 2 echt bij elkaar hoorden. Ik kon haar aaien en ze deed niet moeilijk zo lang haar broer er bij was, en ze gingen gelijk samen in een mand liggen toen ik ze even uit de kooi zette.
Tsja, keuzes he.....wat wil ik nou? De op internet gezochte kat had ik al uit mn hoofd gezet, dat was m gewoon niet. Maar dan 2 jonge katten, nog siamezen ook, op mijn flatje? Volgens de mensen daar was dat geen probleem, siamezen zijn niet echt buitenkatten en hebben weinig ruimte nodig.
Maar 2 katten, jonkies, een ras waar ik niet veel mee heb en ik kon nog wel honderd andere dingen bedenken waarom niet. Dus nog es kijken en gelijk kwamen ze beide op me afrennen.
Tsja, dan is het ook wel duidelijk he,,,,
Dus sinds vanmiddag ben ik de trotse eigenaar van 2 half Siamese katjes, Wonky Pooh, een zwartwit mannetje en Ushi een pikzwart vrouwtje. En hoewel ik ze altijd andere namen kan geven en dat veelal ook gedaan heb met alle dieren die ik ooit gehad heb......kom op zeg, zulkse namen zijn gewoon cool dus zo blijven ze heten ook! Of ken jij ook iemand wiens kat Wonky Pooh heet?
En nu maar hopen dat ze een beetje wennen en de boel heel laten. Een ding is zeker, ik wilde meer leven in mn huis....ik heb meer leven in mn huis.
Binnen 2 week tijd is er letterlijk niks meer hetzelfde aan de westindischekade 166 in Grunn. Het is er gewoon weer een huis en nog vele malen beter ook!
Ik ben weer wat begonnen met werken op therapeutische basis, eigenlijk al een weekje of 3, en dat bevalt me best goed. Okay in het gein waren er echt wel wat mindere momenten, maar het geeft me ritme, geeft me een doel en ik vindt het vooral erg leuk.
Maar ik merkte toch dat ik na een uurtje of 4 a 5 ineens heel duizelig begon te worden. Ik moet dan even zitten anders val ik bijna om. Iets wat ik (behalve dan in het ziekenhuis) nog nooit meegemaakt heb. Toch maar de dokter even bellen en ik kon de volgende dag gelijk heen.
Ik de situatie uitgelegd en ze onderzocht me eerst even op de vitale functies. En ik mag best trots zijn, hartslag, bloeddruk, gewicht alles was goed in orde gezien mijn situatie.
Maar dat draaierige was gewoon een signaal van mijn lichaam dat ik (surprise) te veel en te snel wil.
ik moet echt leren luisteren naar mijn lijf, maar ze wist gelijk dat dat voor iemand die 12 jaar met onbehandelde FAP rondgelopen heeft en daar niet veel aandacht aan besteedde moeilijk kan zijn. Weer een leerdoel want ik hoor mijn lichaam niet altijd, meestal te laat.
Dus ik moet toch minder en rustiger doen.....maar dan zit ik dus meer thuis. En thuis is het zo stil en alleen en dat maakt het ook niet veel beter.
Wat dan te doen?
Nou had ik het met mijn schoonzusje het er al eens over gehad om een kat te nemen. Gewoon om dan iets in huis te hebben wat op je wacht, aandacht wil en ook prima alleen kan zijn. Mijn voorkeur ging uit naar een oudere asiel kat om die een x aantal leuke jaren te geven in een rustig huis. Kat blij, ik blij. dat idee.
Beilen of all places
Al snel kreeg ik bericht van schoonzusje. Ze had de ideale kat voor me gevonden. Een 9 jaar oude poes die altijd binnen gewend was, rustig was en prima op een flatje kon was de beschrijving. En lekker dichtbij ook.....Beilen, terwijl hier ook een asiel zit. Maar daar op de site gekeken en niks kunnen vinden waarvan ik dacht "die wil ik wel eens aaien" (natuurlijk wil je ze allemaal aaien maar in huis nemen is wat anders).Toch het asiel maar eens gebeld, en het klonk wel goed aan de telefoon. Rustig, afwachtend en voor de rest een vrij normale iets te zware poes. Best, ik kom morgen langs.
Ik naar Beilen toe en ik kon gelijk de katten afdeling in. Mooi asiel trouwens daar, voor zover een asiel dan mooi is he. In de kattenafdeling kon in maar geen kat vinden die aan de beschrijving voldeed van de kat op internet. Ik een medewerker halen en we vonden haar totaal verstopt achter een krabpaal. Medewerker zei ook dat ze meestal in een kooi zat want ze kon absoluut niet over drukte.
Toch haar maar uit de hoek gekregen en ze vluchtte gelijk een andere hoek in.
Geduld wordt beloond, maar niet altijd zoals je het verwacht had
ik zei tegen de medewerkster dat ik gewoon de tijd nam om te zien of de kat contact wilde maken, ik had immers toch geen plannen voor die dag. en tussen de katten zitten vindt ik nou niet echt een straf.Dus terwijl ik rustig voor de kat ging zitten en eens ging afwachten wat er zou gaan gebeuren, waren er al meerdere aandachtstrekkers gekomen om eens te kijken wat er nu weer in het verblijf rondliep.
Zo ook een zwart-witte dunne kat met een heel spits koppie. Het leek me wel een soort siamees maar dan toch wat anders. En ik heb dus totaal niks met siamezen, vindt het maar rare katten.Maar na een paar rondjes om me heen gewandeld te hebben ging de kat gelijk op mn schoot zitten en besloot dat dat wel best was.
Als ik hem geen aandacht gaf, dan lokte hij het wel uit en zo zaten we daar een tijdje. De eerder bekeken kat gaf geen goede signalen af en ik kreeg nou ook niet gelijk het idee dat dit dé kat voor mij was.
Die op mijn schoot echter had blijkbaar al zijn keuze gemaakt dus ook al was het niet mijn idee om voor deze te gaan....toch maar vragen.
Made in Taiwan
De kat in kwestie bleek Wonky Pooh te heten, een uit Taiwan geredde kat. Half cypers, half siamees. Hij werd geschat op 1,5 jaar oud, stond bekend als een aanhankelijke lieve eigenzinnige kat en gezien zijn leeftijd kon hij nog prima leren in een flat te zijn. Hij was alleen maar asiels gewend dus een echte buiten kat was het niet.Alleen.....er was 1 nadeel, Wonky Pooh had ook een zusje genaamd Ushi. Ushi was heel erg aanhankelijk naar Wonky Pooh en ze waren ook altijd samen en sliepen samen in 1 mand. De enige reden dat ze nu in de kooi zat, was omdat ze het karakter had van een echte siamees en heel erg luid miauwde als er teveel katten om dr heen waren. Dat klinkt al heel leuk voor op een flat, maar ik wilde toch even kijken.
In de kooi zat een mini katje, 10 maand oud en heel erg schichtig. Ik weet niet wat ik daar nou mee moet dacht ik, ik wilde een oudere kat.....dit is meer een kitten!
Maar toen ik wonky Pooh er bij zette was het al snel duidelijk dat deze 2 echt bij elkaar hoorden. Ik kon haar aaien en ze deed niet moeilijk zo lang haar broer er bij was, en ze gingen gelijk samen in een mand liggen toen ik ze even uit de kooi zette.
Tsja, keuzes he.....wat wil ik nou? De op internet gezochte kat had ik al uit mn hoofd gezet, dat was m gewoon niet. Maar dan 2 jonge katten, nog siamezen ook, op mijn flatje? Volgens de mensen daar was dat geen probleem, siamezen zijn niet echt buitenkatten en hebben weinig ruimte nodig.
Maar 2 katten, jonkies, een ras waar ik niet veel mee heb en ik kon nog wel honderd andere dingen bedenken waarom niet. Dus nog es kijken en gelijk kwamen ze beide op me afrennen.
Tsja, dan is het ook wel duidelijk he,,,,
Dus sinds vanmiddag ben ik de trotse eigenaar van 2 half Siamese katjes, Wonky Pooh, een zwartwit mannetje en Ushi een pikzwart vrouwtje. En hoewel ik ze altijd andere namen kan geven en dat veelal ook gedaan heb met alle dieren die ik ooit gehad heb......kom op zeg, zulkse namen zijn gewoon cool dus zo blijven ze heten ook! Of ken jij ook iemand wiens kat Wonky Pooh heet?
En nu maar hopen dat ze een beetje wennen en de boel heel laten. Een ding is zeker, ik wilde meer leven in mn huis....ik heb meer leven in mn huis.
Binnen 2 week tijd is er letterlijk niks meer hetzelfde aan de westindischekade 166 in Grunn. Het is er gewoon weer een huis en nog vele malen beter ook!
Reacties
Een reactie posten