Over worst, worst maken en worst verkopen.
Het zou ongeveer een jaar of drie en een half geleden zijn dat ik met een vriend voor de lol een gehaktmolen met worst opzetstuk kocht. Drie tientjes bij de kijkshop, een plastcik B merk ding.
Maar we hadden besloten dat we worsten gingen maken want dat leek ons leuk. Beiden fan van lekker eten en koken en beiden vonden we het algemene aanbod op worst gebied teleurstellend, of grofweg te duur voor een beetje knap iets.
Met nul kennis gingen we bezig en als volwaardige autodidacten leerden we hoe we worst voor op de BBQ konden maken. Met best aardige resultaten ook nog.
Maar verse worst was voor mij niet genoeg, ik wilde voor droge wordt gaan. Als rechtgeaarde Oost Groninger moest dat uiteraard wel de Grunneger dreuge metworst worden.
Mijn vriend is een beetje afgehaakt, want bij worst maken komt veel kijken. Vooral veel schoonmaakwerk want hygiëne is echt superbelangrijk. En tsja, schoonmaken is nou eenmaal geen leuke hobby. Maar het hoort er bij dus ik neem het voor lief.
En ik had geluk, het werkte.Zelf was ik niet helemaal tevreden met mijn product, maar ik heb het aan heel veel mensen laten proeven en kreeg goede reacties.
Na een half jaar wat aanmodderen met mijn nieuwe hobby, kreeg ik steeds vaker de vraag of ik ook worst kon leveren want de mensen die het probeerden wilden meer.
Dus besloot ik dat ik ook wel wat grotere porties kon maken en schaftte ook de apparatuur daar voor aan. Een goede vleesmolen, een professionele worstenpers, een droogkast, een gekoelde droogkast. Kortom er staat nogal wat, want het is weer eens volledig uit de hand gelopen.
Mijn keuken staat vol potjes kruiden, vleesmessen, snijplanken. Heerlijk, helemaal mijn ding!
De man van een vriendin van me kwam met de naam L'Ard aanzetten. In eerste instantie vond ik het maar raar mijn eigen naam er zo direct aan te verbinden. Maar hoe meer ik nadacht hoe meer ik er in zag. Het klinkt Frans wat ik wel leuk vind, het is aaneengeschreven het engelse woord voor vet (Lard) en tsja vet geeft nou eenmaal smaak. En het is mijn naam, en waarom zou ik mijn product niet naar mij vernoemen?
En ik mag het met recht een succes noemen voor een amateur worstenmaker. Ik heb een veel grotere vraag dan ik aan kan qua productie en veelal is de boel al verkocht voor het klaar is. Ik verstuur het, breng het rond en de vraag blijft hoog.
Wat is meer? Ik doe wat ik leuk vindt, ik geniet er van als mensen mijn recepten lekker vinden en de hobby betaald zichzelf terug. Wat meer kan ik vragen?
Ik ben geen ondernemer die er geld in ziet, ik ben iemand die het doet vanuit het gevoel. Het is mijn passie, het is mijn hobby, maar het zal nooit mijn werk worden. Dan haalt het al een hele hoop van het "speciale" voor mij weg. Het moet ontspanning blijven, geen inspanning.
Mijn prijs voor de worsten is ook aan de hele lage kant voor iets wat met biologisch verantwoord en ecologisch verantwoorde grondstoffen gemaakt wordt. Maar dat komt omdat ik gewoon de inkoop en mn apparatuur terug wil verdienen. Als ik de prijs laag hou dan is het betaalbaar voor meer mensen en kunnen meer mensen proeven hoe een echt handgemaakt product smaakt. Waarom ik zo zweer bij bepaalde varkens rassen. En vooral het pure eten ervaren.
Dát is mijn doel, missie of hoe je het ook noemt.
En ja daar zal ik nooit rijk van worden, maar dat is dan maar zo. Rijk worden hoeft niet, mijn passie uitdragen wel. En dat ik zo'n idioot ben die dit leuk vindt is nou eenmaal mijn ding.
De eerste reden heb ik al uitgelegd, de andere is nog simpeler. Dat gaat meer voor de horeca dingen dan. Ik doe namelijk iets waar de gemiddelde horeca een hekel aan heeft.
Ik heb geen consistentie. Ik bedoel niet dat de ene lukt en de andere mislukt, ik maak gewoon nooit 2x hetzelfde. Dat is niet leuk, daar doe ik het niet voor.
Iedere serie is wel ergens anders dan de andere want daar zie ik de schoonheid van het werken met dit soort producten van in. En een smaak in opdracht maken doe ik al helemaal niet. Ik maak waar mijn hart en smaak ligt en dat is wat ik doe en achter sta.
Ik maak kleine oplages om de kwaliteit te behouden, en ook omdat de lol er erg snel af is als ik maar moet blijven stampen. 40 tot 65 worsten per 4 weken is ongeveer de output.
De ene keer duurt het wat langer, de andere keer wat korter. Het is klaar als het klaar is, niet wanneer iemand wil dat het klaar is, zo werkt de natuur niet.
en ik blijf het altijd doen voor de passie, de hobby en mijn kijk op eten.
En ooit als ik een hele grote jongen ben komt er wellicht een stap 2, maar voor nu, ik ben dr zo al blij genoeg mee.
https://www.facebook.com/Lardworsten
Maar we hadden besloten dat we worsten gingen maken want dat leek ons leuk. Beiden fan van lekker eten en koken en beiden vonden we het algemene aanbod op worst gebied teleurstellend, of grofweg te duur voor een beetje knap iets.
Met nul kennis gingen we bezig en als volwaardige autodidacten leerden we hoe we worst voor op de BBQ konden maken. Met best aardige resultaten ook nog.
Maar verse worst was voor mij niet genoeg, ik wilde voor droge wordt gaan. Als rechtgeaarde Oost Groninger moest dat uiteraard wel de Grunneger dreuge metworst worden.
Mijn vriend is een beetje afgehaakt, want bij worst maken komt veel kijken. Vooral veel schoonmaakwerk want hygiëne is echt superbelangrijk. En tsja, schoonmaken is nou eenmaal geen leuke hobby. Maar het hoort er bij dus ik neem het voor lief.
2 jaar later
Na heel veel gelezen te hebben, veel films bekeken te hebben en met slagers gepraat te hebben besloot ik dat ik het dan ook maar gewoon moest doen. Er kan veel mis gaan met vlees drogen en je kan er hele nare en vooral dodelijke ziektes aan overhouden dus weten wat je doet en hoe het proces werkt is superbelangrijk.En ik had geluk, het werkte.Zelf was ik niet helemaal tevreden met mijn product, maar ik heb het aan heel veel mensen laten proeven en kreeg goede reacties.
Na een half jaar wat aanmodderen met mijn nieuwe hobby, kreeg ik steeds vaker de vraag of ik ook worst kon leveren want de mensen die het probeerden wilden meer.
Dus besloot ik dat ik ook wel wat grotere porties kon maken en schaftte ook de apparatuur daar voor aan. Een goede vleesmolen, een professionele worstenpers, een droogkast, een gekoelde droogkast. Kortom er staat nogal wat, want het is weer eens volledig uit de hand gelopen.
Mijn keuken staat vol potjes kruiden, vleesmessen, snijplanken. Heerlijk, helemaal mijn ding!
L'Ard
Voor de grap besloot ik dat het wellicht ook dan maar echt naar verkoop toe moest. Maar hoe ga ik dat allemaal bekokstoven en hoe ga ik het noemen?De man van een vriendin van me kwam met de naam L'Ard aanzetten. In eerste instantie vond ik het maar raar mijn eigen naam er zo direct aan te verbinden. Maar hoe meer ik nadacht hoe meer ik er in zag. Het klinkt Frans wat ik wel leuk vind, het is aaneengeschreven het engelse woord voor vet (Lard) en tsja vet geeft nou eenmaal smaak. En het is mijn naam, en waarom zou ik mijn product niet naar mij vernoemen?
En ik mag het met recht een succes noemen voor een amateur worstenmaker. Ik heb een veel grotere vraag dan ik aan kan qua productie en veelal is de boel al verkocht voor het klaar is. Ik verstuur het, breng het rond en de vraag blijft hoog.
Het is een hobby, het is een passie, het is geen werk
En dan komt dus de vraag een keer: Waarom doe je er niet meer mee?Wat is meer? Ik doe wat ik leuk vindt, ik geniet er van als mensen mijn recepten lekker vinden en de hobby betaald zichzelf terug. Wat meer kan ik vragen?
Ik ben geen ondernemer die er geld in ziet, ik ben iemand die het doet vanuit het gevoel. Het is mijn passie, het is mijn hobby, maar het zal nooit mijn werk worden. Dan haalt het al een hele hoop van het "speciale" voor mij weg. Het moet ontspanning blijven, geen inspanning.
Mijn prijs voor de worsten is ook aan de hele lage kant voor iets wat met biologisch verantwoord en ecologisch verantwoorde grondstoffen gemaakt wordt. Maar dat komt omdat ik gewoon de inkoop en mn apparatuur terug wil verdienen. Als ik de prijs laag hou dan is het betaalbaar voor meer mensen en kunnen meer mensen proeven hoe een echt handgemaakt product smaakt. Waarom ik zo zweer bij bepaalde varkens rassen. En vooral het pure eten ervaren.
Dát is mijn doel, missie of hoe je het ook noemt.
En ja daar zal ik nooit rijk van worden, maar dat is dan maar zo. Rijk worden hoeft niet, mijn passie uitdragen wel. En dat ik zo'n idioot ben die dit leuk vindt is nou eenmaal mijn ding.
Serieuze interesse
Er is ook echt wel serieuze interesse voor mijn worsten. Ik ben benaderd om het als fulltime zelfstandig ondernemer te gaan doen, ben ondertussen door meerdere restaurants benaderd of ik kan leveren (kun je hier 50 stuks per week van leveren?). Ik heb altijd nee gezegd.De eerste reden heb ik al uitgelegd, de andere is nog simpeler. Dat gaat meer voor de horeca dingen dan. Ik doe namelijk iets waar de gemiddelde horeca een hekel aan heeft.
Ik heb geen consistentie. Ik bedoel niet dat de ene lukt en de andere mislukt, ik maak gewoon nooit 2x hetzelfde. Dat is niet leuk, daar doe ik het niet voor.
Iedere serie is wel ergens anders dan de andere want daar zie ik de schoonheid van het werken met dit soort producten van in. En een smaak in opdracht maken doe ik al helemaal niet. Ik maak waar mijn hart en smaak ligt en dat is wat ik doe en achter sta.
Ik maak kleine oplages om de kwaliteit te behouden, en ook omdat de lol er erg snel af is als ik maar moet blijven stampen. 40 tot 65 worsten per 4 weken is ongeveer de output.
De ene keer duurt het wat langer, de andere keer wat korter. Het is klaar als het klaar is, niet wanneer iemand wil dat het klaar is, zo werkt de natuur niet.
Wie weet ooit
En ja wie weet ooit ga ik er meer maken, of meer mee doen of ergens de boel proberen te verkopen buiten de facebookpagina om. Maar ik zal toch altijd dezelfde principes blijven houden.en ik blijf het altijd doen voor de passie, de hobby en mijn kijk op eten.
En ooit als ik een hele grote jongen ben komt er wellicht een stap 2, maar voor nu, ik ben dr zo al blij genoeg mee.
https://www.facebook.com/Lardworsten
Reacties
Een reactie posten