Stoppen met denken

Ik heb het al van kinds af aan. Of in elk geval zo lang ik mij kan herinneren, en dat komt vrij dicht bij die tijd in de buurt.
Constant denken, over alles. Het verleden, de toekomst, het onbekende in of na het leven. Alles passeert in mijn hoofd en alles wordt op honderdduizend manieren uit elkaar getrokken.
En heel snel ook, in een paar seconden schieten er meerdere gedachten door mijn kleine koppie heen. Soms goede, soms slechte, maar veel.

Een nooit afhoudende stroom van gedachtes die me aanvallen op de meest onverwachte momenten. Herinneringen ook, enorm veel. En in tegenstelling tot wat bij een diep dal hoort zijn het niet de slechte, maar juist de goede die ik overal zie.
En die zijn eigenlijk erger dan de slechte. Want naar die goede wil je terug. Dáár was je blij, gelukkig en tevreden, dus daar wil je weer zijn.
Maar dat kan dus niet want het ligt achter je, en zal daar altijd blijven liggen.

Laat het los!

Laat het los, zeg ik dan tegen mezelf. Stop nu, je vergiftigd jezelf met allemaal dingen die je nu echt niet nodig hebt. En ik probeer zo goed en zo kwaad afleiding te zoeken en dan neemt het even af, en dan na een tijdje.....juist als ik net denk dat ik het uit mijn gedachten gang heb.... Is het net of er ergens in mij een heel bang stemmetje me opdraagt "Nee, hou het vast anders raak je het kwijt!".
En bam! Full on gaat mijn hoofd weer los en komt er een volledige herbeleving van alle goede momenten. Ik wil dit niet zegt ik tegen mezelf. Dikke vette pech, ze blijven maar komen.

Waarom? Ik heb geen flauw idee. Terwijl een heel groot deel van mij juist door wil, en wil werken aan en met mezelf, zit er een klein maar heel dominant iets in me wat alles vastgrijpt op een hele verkeerde manier.
En ja, dat ben ik ook. Ben dr niet trots op, wordt dr zeker niet blij van maar het blijft toch mij.

Niet altijd hoor

Nou is het niet dat het 24 uur per dag zo is hoor. Gelukkig niet, dan was het wel snel klaar. Als ik met iets bezig ben dan is het vaak weg, voel ik me prima op mn gemak dan speelt het ook niet. Ik heb er soms een aantal dagen geen last van. Dan is alles prima. Sterker nog ik heb er het afgelopen jaar best weinig last van gehad.
Hoofd was best goed, lijf was in top conditie, ik ging prima. En das ook wel eens anders geweest.

Maar een paar hele nare dingen heel kort achter elkaar heeft dingen in me open gehaald die blijkbaar heel diep zitten. Zo diep dat ik ze zelf niet eens kan benoemen. Het is er gewoon, ergens altijd al geweest maar ik had het gewoon onder controle.

Maar nu is het precies andersom, het controleert mij en dat mag ik niet toestaan. Ik maal, ik pieker, ik denk en dr is maar geen houden aan. En het is een hele grote wervelwind vol "waarom's" die door mij  hoofd vliegt. En op geen een waarom heb ik een passend antwoord. En alle waarom's brengen hele levendige herinneringen met zich mee. Ik wil ze loslaten, ik wil ze niet zo zien zoals ik ze nu zie.

Maar ja,hoe?

Het gevoel jezelf kwijt te raken

En in die wervelwind van herinneringen en gedachtes krijg je het gevoel de volledige controle over jezelf kwijt te raken. Je hoofd werkt te snel, het vreet je op en je kan niet stoppen. Je wil wel, maar het lijkt alsof je hoofd verslaafd is geraakt aan het projecteren van dingen.
Hoe harder je nee zegt, hoe meer dat er komt. Alles fungeert ineens als trigger, aan alles kleeft wel iets vast.

En net op het moment dat je denkt, ik trek dit echt niet meer.......is dr niks. En heb je weer voor even controle. Dat voelt als een overwinning.
ik kán dit dus controleren, ergens diep in me is een alarm afgegaan, de noodstop is er op gelopen en de rust is wedergekeerd. Ik hou van rust. Vooral in mn hoofd, das een prima plek om rust te hebben.

Dit soort dingen hebben me nooit belemmerd in mijn leven. Het was er soms wel, soms niet, maar ik was ze altijd de baas. Het is ook niet de weerspiegeling van de persoon die ik ben, maar meer van hoe mijn hoofd soms kan werken.
Was ik maar niet zo gevoelig en zo ingeleefd in mn eigen emoties. Kon ik maar mijzelf daar los van zien. Ik weet, het moet. Maar het kan dus niet. Tenminste niet nu.

Openheid

Voor velen die me kennen zal het wellicht als een verassing komen dat ik dat soort dingen in me heb. Geloof me, voor mij ook.
Ik heb ook geen flauw idee of het een of andere aandoening is, of gewoon iets wat af te leren is. Ik gok op het laatste. Gaan we over een tijdje achter komen.
Maar aangezien schrijven me prima helpt en ik ook de stroom gedachtes er mee onder controle krijg is het ook niet erg daar wat open over te zijn. Al die gedachtes zijn immers ook onderdeel van datzelfde schrijven. En als ik schrijf dan focus ik me op 1 ding daarvan. Dit is dat ding van vandaag.

Stoppen met denken

Dus hoe te stoppen met steeds maar denken? Hulp komt dr, en ik moet t ook accepteren. Het is ook niet alleen maar nadelig dat ik zoveel denk hoor. Als ik het op de juiste manier toepas kan ik er erg mijn voordeel mee doen.
Dat had ik op school al, iedereen deed de maximale tijd over de examens. Ik de minimale. Ik had veelal binnen 20 minuten de meeste examens klaar. Ik hoefde nooit lang na te denken over de vragen. Dat denken gebeurde toch wel en ik zag de antwoorden bliksemsnel in mn hoofd verschijnen.
Daarom is mijn handschrift ook zo verrekte slordig. Ik denk zo snel over wat ik schrijf, dat ik het zelf amper bij kan benen. Dus zo snel mogelijk schrijven want ik ben in mn kop al 4 zinnen verder en ik denk met gemak de volgende 28 er binnen een minuut bij.

Met stage was het ook prima. Alle wetten en regels, binnen no time had ik wat ik zocht in mn hoofd. Waar anderen boeken doorspitten schreef ik uit mn hoofd zo alles op. Ik zoog informatie op als een spons. Sterker nog, ik kan van al mijn 600 cliënten er met gemak 400 zo voor de geest halen. Inclusief naam en vraagstelling. De kennis blijft.

Ook op het werk nu heb ik dat, nooit echt diep nadenken, de antwoorden verschijnen wel. Mijn hoofd gaat vliegensvlug door die bult informatie en pakt dat wat nodig is. In de muziek ook. Akkoorden, songteksten....maakt niet uit hoe lang geleden alles is dr....naja op 1 nummer na die ik maar niet weet op te brengen.

Dus het heeft echt zijn voordelen. Het grote nadeel echter is dus wat ik hierboven beschreef. Als het de verkeerde kant op werkt en je de controle kwijtraakt.
Wat ik dus, zoals het nu gebeurd, nog nooit meegemaakt heb.

Wat is de trigger, wat heeft het veroorzaakt en vooral hoe ga ik er mee om, dat plaatsen en gewoon weer door met lekker mezelf zijn.

Project zeg maar. Stoppen met denken, beginnen met doen........maarja ik kan denken en doen prima combineren....Afleren die handel.