Over medicatie
Ik merk bij mezelf toch dat ik best wat moeite heb met het feit dat ik aan "de medicatie" gezet ben.
Voor mijzelf voelt het ergens als een persoonlijk falen. Iets wat ik in staat moet zijn om zelf te doen, maar niet zelf kan. Gewoon een rare kronkel in mn kop denk ik.
Ik bedoel ik heb zelden medicijnen voor wat dan ook gebruikt. Mijn motto is: Uiteindelijk zal mijn lijf het zelf wel oplossen.
Dat is natuurlijk al een tegenstrijdigheid op zich, want in geen honderdduizend jaar dat een lijf zelf dingen als FAP oplost. Maar dat was chirurgie, praat ik t goed, met een heel klein beetje medicatie in t ziekenhuis en wat er na. Niks ernstigers dan ontstekingsremmers en antibiotica.
Maar nu krijg ik het voor mijn hoofd. En das persoonlijk toch best wel een hele stap. Het "daar waar je eigenlijk niet wil zijn gebied".
Ik bel een vriendin die er een beetje verstand van heeft. Even om te praten dat ik er toch best wel mee zit.
"En wat is er dan zo vreemd aan?" vraagt ze?
"Nou gewoon......dat blijkbaar mijn geest niet normaal functioneert. Dat is toch best wel een naar idee?".
"Je ziet het verkeerd", zegt ze.
"Je geest werkt ergens prima. Ja je hebt een negatief zelfbeeld, en ja je zit in een best diep dal nu. Maar wie je bent, dat ben je. Denk je nu echt dat de persoon die in je zit anders wordt door een pilletje? Ja, die pillen zijn dr, maar dat zijn dezen zeer zeker niet.
Als ze ook maar enig idee hadden dat jij écht een gevaar voor jezelf of anderen was, was het allemaal heel anders gegaan.
Wat jij ziet als zware medicatie, is in de psychiatrie ongeveer gelijk aan een paracetamolletje. Het is gewoon echt om je hersenen gewoon wat rust te geven. De rust die jij ze zelf niet kan geven nu"
Mag zo zijn, maar ik blijf het een eng idee vinden. Een klein pilletje dat mij een soort van ander gedrag geeft.
"Weer zie je het verkeerd, dat doen deze middelen totaal niet. Niet in deze dosering en niet voor deze doeleinden. Dat slaapmiddel, ja dat is in hogere dosering een antipsychotica. Klopt, helemaal waar en niks aan toe te voegen. Het woord zit hem in hogere dosering. Die dosering die jij krijgt stelt chemisch gezien weinig voor. Het remt die denkcyclus, en ook nog niet eens heel veel.
Laat ik het zo zeggen, merk jij dat je een heel ander persoon aan het worden bent? Heb jij het idee dat je gedachten gestuurd worden, of dat je gigantisch geremd wordt?"
Ik vertel haar dat dat zeker niet het geval is, maar dat dat spul ook een paar weken nodig heeft.
"Dat klopt, maar nogmaals, het veranderd jou niet. Het zijn wel zware middelen als je er hoge dosering van krijgt, maar jouw dosering is enorm laag. Er zit meer opvulling van medicijn in die pillen anders zou je ze helemaal niet zien. We hebben het over 10 milligram, dat is niks, voor mensen met écht grote problemen staat daar een nulletje achter. Jij krijgt een tiende van die dosis, en nog 1x per dag ook. Gewoon om de boel even wat rustiger te houden tot je het zelf weer kan. Dat jij nu ook even rust in jou hebt"
En toch vind ik het maar niks. Ik ga dr mee door hoor, het moet en ik heb gezegd wat moet, dat moet.....maar het blijft eng.
"Okay luister nu is het genoeg met jouw aversie van medicatie. Kijk, zie het zo. Als je last van je hart heb krijg je medicijnen, die helpen je te leven anders ga je dood. Heb je COPD heb je een inhaler en andere medicijnen anders wordt je ook niet vrolijk. Heb je een ontsteking dan krijg je antibiotica en gaat de ontsteking over. Dat zijn allemaal volledig geaccepteerde medicijnen, goed?
Wat jij nu hebt is gewoon door alle omstandigheden een te hard werkende hersenpan. Die moet op de rem en zelf kun je dat niet. Dit is je rem en wees dr blij mee, want kwam die rem niet dan werd je echt gek en dán wordt het een ander verhaal.
Je bent niet gek, je gaat in persoon niet veranderen. Dit is gewoon om je te helpen voor nu.
En wat een ander voor stigma op je drukt is hun probleem"
En als ik zelf dat stigma druk?
"Dan ben je gewoon hartstikke dom! net zoals je denkt dat GGZ je volledig veranderd. Je bent al Ard, je wordt echt geen totaal andere Ard. Mensen houden van je om wie je bent. en voor de meesten zal dit ook een schok zijn, sommigen zagen t wellicht al aankomen dat er iets niet goed zat....Maar het maakt ons niet uit. Jij blijft voor mij dezelfde persoon. Blijf dat asjeblieft ook voor jezelf. Hou al die mooie goede eigenschappen. Blijf die persoon die het liefst de hele wereld knuffelt en lekker eten geeft en grapjes maakt en heel graag mag filosoferen. Ontdek meer van jezelf en verlies je onzekerheid en je volledige kutte manier van denken. Dat is je denken, dat is niet je persoon. En dat denken moet stoppen dan is er meer ruimte voor de persoon. En die willen we allemaal graag houden.
Dus ja, moet je zo meteen 6 weken lang 1 of meerdere dagen in de dagopvang voor therapie? Gewoon doen. 2 maanden lang elke dag stipte opstaan en slaaptijden? Fuck it het zijn maar 2 maanden. Wat mij betreft laten ze je in een roze tutu olifanten schilderen op een aardappel, als het jouw helpt helpt het! Zie gewoon in dat jij dit voor jou doet. En in tegenstelling tot je ziekte, dit gaat niet chirurgisch weg en dan keihard vechten. Nu moet jij het moeilijkste doen wat er voor jou is. Niet vechten. Ik wil gewoon die leuke mafkees terug die je ergens nog steeds bent. Wordt eens tijd dat jij gaat inzien dat je dat ook bent. En als daar medicatie bij helpt, so be it. Half Nederland zit aan de antidepressiva en jij zal de enige zijn die daar een probleem mee hebt? Aan de ene kant ben je een enorm open boek, aan de andere kant ga je ook keihard tegen jezelf in. Als t je helpt, helpt het.
Je loopt bij de goede kant van de GGZ, okay? Zie jezelf niet gelijk als een TBS'er, een psychiatrisch patiënt of een gevaar voor de samenleving of wat dan ook. Stop daar mee. Je bent gewoon Ard, dezelfde Ard die iedereen kent en dat zal je altijd blijven. Alleen nu gewoon ook met de juiste manier voor die Ard zelf."
Ik weet niet of het een peptalk was of dat ik uitgescholden werd.....maar ergens heeft ze gelijk......ik wil t liefst de hele wereld lekker eten geven:-)
Voor mijzelf voelt het ergens als een persoonlijk falen. Iets wat ik in staat moet zijn om zelf te doen, maar niet zelf kan. Gewoon een rare kronkel in mn kop denk ik.
Ik bedoel ik heb zelden medicijnen voor wat dan ook gebruikt. Mijn motto is: Uiteindelijk zal mijn lijf het zelf wel oplossen.
Dat is natuurlijk al een tegenstrijdigheid op zich, want in geen honderdduizend jaar dat een lijf zelf dingen als FAP oplost. Maar dat was chirurgie, praat ik t goed, met een heel klein beetje medicatie in t ziekenhuis en wat er na. Niks ernstigers dan ontstekingsremmers en antibiotica.
Maar nu krijg ik het voor mijn hoofd. En das persoonlijk toch best wel een hele stap. Het "daar waar je eigenlijk niet wil zijn gebied".
Stigma
En je denkt.....er zit ook echt een stigma op. En wellicht geloof ik dat stigma gewoon teveel. Ik weet het niet....maar het blijft gewoon zo'n zwaar idee.....ik zit aan de medicatie, niet voor mijn lijf, maar voor mijn hersenen. Is er dan echt zoveel mis met mijn geest?Ik bel een vriendin die er een beetje verstand van heeft. Even om te praten dat ik er toch best wel mee zit.
"En wat is er dan zo vreemd aan?" vraagt ze?
"Nou gewoon......dat blijkbaar mijn geest niet normaal functioneert. Dat is toch best wel een naar idee?".
"Je ziet het verkeerd", zegt ze.
"Je geest werkt ergens prima. Ja je hebt een negatief zelfbeeld, en ja je zit in een best diep dal nu. Maar wie je bent, dat ben je. Denk je nu echt dat de persoon die in je zit anders wordt door een pilletje? Ja, die pillen zijn dr, maar dat zijn dezen zeer zeker niet.
Als ze ook maar enig idee hadden dat jij écht een gevaar voor jezelf of anderen was, was het allemaal heel anders gegaan.
Wat jij ziet als zware medicatie, is in de psychiatrie ongeveer gelijk aan een paracetamolletje. Het is gewoon echt om je hersenen gewoon wat rust te geven. De rust die jij ze zelf niet kan geven nu"
Mag zo zijn, maar ik blijf het een eng idee vinden. Een klein pilletje dat mij een soort van ander gedrag geeft.
"Weer zie je het verkeerd, dat doen deze middelen totaal niet. Niet in deze dosering en niet voor deze doeleinden. Dat slaapmiddel, ja dat is in hogere dosering een antipsychotica. Klopt, helemaal waar en niks aan toe te voegen. Het woord zit hem in hogere dosering. Die dosering die jij krijgt stelt chemisch gezien weinig voor. Het remt die denkcyclus, en ook nog niet eens heel veel.
Laat ik het zo zeggen, merk jij dat je een heel ander persoon aan het worden bent? Heb jij het idee dat je gedachten gestuurd worden, of dat je gigantisch geremd wordt?"
Ik vertel haar dat dat zeker niet het geval is, maar dat dat spul ook een paar weken nodig heeft.
"Dat klopt, maar nogmaals, het veranderd jou niet. Het zijn wel zware middelen als je er hoge dosering van krijgt, maar jouw dosering is enorm laag. Er zit meer opvulling van medicijn in die pillen anders zou je ze helemaal niet zien. We hebben het over 10 milligram, dat is niks, voor mensen met écht grote problemen staat daar een nulletje achter. Jij krijgt een tiende van die dosis, en nog 1x per dag ook. Gewoon om de boel even wat rustiger te houden tot je het zelf weer kan. Dat jij nu ook even rust in jou hebt"
En toch vind ik het maar niks. Ik ga dr mee door hoor, het moet en ik heb gezegd wat moet, dat moet.....maar het blijft eng.
"Okay luister nu is het genoeg met jouw aversie van medicatie. Kijk, zie het zo. Als je last van je hart heb krijg je medicijnen, die helpen je te leven anders ga je dood. Heb je COPD heb je een inhaler en andere medicijnen anders wordt je ook niet vrolijk. Heb je een ontsteking dan krijg je antibiotica en gaat de ontsteking over. Dat zijn allemaal volledig geaccepteerde medicijnen, goed?
Wat jij nu hebt is gewoon door alle omstandigheden een te hard werkende hersenpan. Die moet op de rem en zelf kun je dat niet. Dit is je rem en wees dr blij mee, want kwam die rem niet dan werd je echt gek en dán wordt het een ander verhaal.
Je bent niet gek, je gaat in persoon niet veranderen. Dit is gewoon om je te helpen voor nu.
En wat een ander voor stigma op je drukt is hun probleem"
En als ik zelf dat stigma druk?
"Dan ben je gewoon hartstikke dom! net zoals je denkt dat GGZ je volledig veranderd. Je bent al Ard, je wordt echt geen totaal andere Ard. Mensen houden van je om wie je bent. en voor de meesten zal dit ook een schok zijn, sommigen zagen t wellicht al aankomen dat er iets niet goed zat....Maar het maakt ons niet uit. Jij blijft voor mij dezelfde persoon. Blijf dat asjeblieft ook voor jezelf. Hou al die mooie goede eigenschappen. Blijf die persoon die het liefst de hele wereld knuffelt en lekker eten geeft en grapjes maakt en heel graag mag filosoferen. Ontdek meer van jezelf en verlies je onzekerheid en je volledige kutte manier van denken. Dat is je denken, dat is niet je persoon. En dat denken moet stoppen dan is er meer ruimte voor de persoon. En die willen we allemaal graag houden.
Dus ja, moet je zo meteen 6 weken lang 1 of meerdere dagen in de dagopvang voor therapie? Gewoon doen. 2 maanden lang elke dag stipte opstaan en slaaptijden? Fuck it het zijn maar 2 maanden. Wat mij betreft laten ze je in een roze tutu olifanten schilderen op een aardappel, als het jouw helpt helpt het! Zie gewoon in dat jij dit voor jou doet. En in tegenstelling tot je ziekte, dit gaat niet chirurgisch weg en dan keihard vechten. Nu moet jij het moeilijkste doen wat er voor jou is. Niet vechten. Ik wil gewoon die leuke mafkees terug die je ergens nog steeds bent. Wordt eens tijd dat jij gaat inzien dat je dat ook bent. En als daar medicatie bij helpt, so be it. Half Nederland zit aan de antidepressiva en jij zal de enige zijn die daar een probleem mee hebt? Aan de ene kant ben je een enorm open boek, aan de andere kant ga je ook keihard tegen jezelf in. Als t je helpt, helpt het.
Je loopt bij de goede kant van de GGZ, okay? Zie jezelf niet gelijk als een TBS'er, een psychiatrisch patiënt of een gevaar voor de samenleving of wat dan ook. Stop daar mee. Je bent gewoon Ard, dezelfde Ard die iedereen kent en dat zal je altijd blijven. Alleen nu gewoon ook met de juiste manier voor die Ard zelf."
Ik weet niet of het een peptalk was of dat ik uitgescholden werd.....maar ergens heeft ze gelijk......ik wil t liefst de hele wereld lekker eten geven
Reacties
Een reactie posten