Er komt nooit een nieuw begin.
Vandaag ben ik lekker de hele dag buiten bezig geweest. Ik ben een buitenmens en nu de zon ook zich meer laat zien, is het geen straf buiten te zijn (waarom ik dat een hele tijd niet gedaan heb is mij ook een raadsel).
Lekker bezig op de scoutingclub met het verwijderen van berenklauwen (rot werk), en daarna ons hele eiland gemaaid met de motormaaier. Via Spotify lekker de hele dag naar trash metal luisteren en gewoon bezig en niet al te veel nadenken. Gewoon doen.
Kortom het voornemen werkte niet helemaal. En terwijl ik zo bezig was in de middag met het lopen achter de grasmaaier en de kantjes zo recht mogelijk te houden, begon dat stemmetje in mijn hoofd toch tegen me te praten. En ik praatte terug.
Jawel, ik voelde me een mutliple personality disorder patient. In mijn hoofd voerde ik gewoon een gesprek met mezelf. Het beeld van Smeagol in de eerste film van Lord of the Rings kwam ook nog ergens in me op. Die voerde ook een heftige discussie met zichzelf.
Ach ieder mens zal dat wel eens hebben, en het helpt ons relativeren. Ik ben beide kanten van het gesprek en beide kanten hebben wat te zeggen. Laat ik gewoon eens goed naar mezelf luisteren én met mezelf praten.
"Hoe bedoel je helemaal opnieuw beginnen?" vroeg ik mijzelf in mijn hoofd. "Gewoon, opnieuw, mezelf opnieuw uitvinden, alles van de grond af aan opbouwen want het hele kaartenhuis ligt in puin en we moeten gewoon totaal en volledig overnieuw beginnen, want als we ook maar iets weer toelaten dan zijn we gewoon terug bij af!"
"Is dat nou wel zo waar?" antwoordde ik mijzelf. "Kijk, hoe graag je ook wilt.....je kan nooit overnieuw beginnen. Je bent 37,5 jaar geleden begonnen. En die beurt is nog lang niet af. Je kan niet zomaar zeggen ik wil alles anders en alles overnieuw doen. Ja je mag zeggen ik ben nu blanco, ik weet het even niet. En deels klopt dat.....maar stiekem weet je best wel wat."
"Ow ja? wat dan?" antwoordde de andere ik. "Nou je weet waar je je goed bij voelt, je weet wat je leuk vindt, je weet waar je gelukkig van wordt. Je hebt zoveel goede herinneringen en die kan je ook ten goede gebruiken. Gooi niet alles zomaar weg omdat je vindt dat je terug bij af bent als je dingen bij je houdt. Je kan niet terug naar af. Er is geen af in het leven, er is alleen maar een "ga door". Blanco is een mooi begin, en blanco kan je invullen hoe je wil. De tekenspullen voor het blanco vel hou je zelf vast......dus je bent al niet helemaal blanco. Je hebt al iets, de tekenspullen"
"Je kan het soms mooi, maar vaag verwoorden hoor. Gewoon overnieuw beginnen, dat hele kaartenhuis opbouwen" krijg ik te horen.
"Hmmmmm, je hebt wel een punt ergens", klonk de andere stem al een stuk rustiger.
"Natuurlijk heb ik een punt" zei ik. "Er zal letterlijk nooit een nieuw begin aan je leven komen, het is al begonnen en het is aan jou om er wat mee te doen. Je kan hele nare dingen hebben meegemaakt die de boel goed verneukt hebben......maar die moet je er uit halen. Niet wegdenken, maar een plek geven en ze afsluiten. Dat kunnen we nu niet zelf, dus daar hebben we hulp bij gezocht. En dat is niet erg! Maar we moeten ook niet panisch worden en alles weggooien "want het is allemaal zo erg".....het is allemaal niet zo erg dat alles weg moet. De basis is nog steeds erg goed. We zijn alleen onszelf voorbij gelopen. Maar de basis is stabiel zat. Die was eerst redelijk hobbelig, maar die hebben we samen al gevlakt. Dus nu is die goed genoeg.
Nu moeten we alleen nog het bouwmateriaal hebben en dan kunnen we los. Houden wat goed is, weg wat slecht is. En je weet dondersgoed wat allemaal goed voelde en waar je van genoot. Dus gooi dat niet zomaar weg. Zet daar niet de stempel "terug bij af als ik dat doe" op.....dat is ergens toch onzin?
Het wordt een terug bij af, als je het allemaal weer op dezelfde manier gaat doen ja. Dan worden ook goede dingen niet meer bevredigend. Maar die juiste manier die komt er wel, want je weet al wat de niet juiste is."
"Okay, je hebt hele sterke punten. Maar toch, het moet veranderen!"
"Ja, het moet veranderen. Maar volgens mij zet jij in op volledig anders. En dat is nou ook weer niet waar. Natuurlijk zullen dingen gaan veranderen, natuurlijk zal het nooit meer hetzelfde zijn. Maar dat betekend niet dat het volledig anders zal zijn. Jij maakt je te druk over dat alles weg moet, dat dingen volledig kwijt zijn en nooit meer terugkomen en alles daarom volledig anders moet.
Daarmee beledig je als het ware alle dingen die wél goed waren. Alles wat wel werkte, wat wel automatisch ging en wat wel goed was. In plaats van dat je er kracht uit haalt dat er ook goede dingen zijn, zie je ze als een belemmering. Waarom? Waarom beperk je jezelf zo met denken? Niks is definitief over, of anders, of wat dan ook. Alle opties staan open en met tijd zien wij ook in dat in die opties ook prima opties uit het verleden liggen. En dat zijn de momenten en dingen en....naja alles, waar we ons thuis bij voelden. Veilig, geliefd, gelukkig, goed, Noem het maar op. En juist die dingen gaan we meenemen.
De bak stront gaan we achter laten, we gaan open staan voor alles en we putten kennis uit datgene wat we weten en voelen. Zo simpel is het soms. Om zo ver te komen hebben we wat hulp nodig. Maar we weten beiden echt wel dingen die we gaan behouden. Ja we gaan veranderen, maar nee we worden niet anders. Klinkt vaag he? Gaan we ervaren. Jij en ik"
Na een tijdje stilte komt de stem toch weer terug.
"Hey jij was altijd de sombere van ons 2 en ik degene die rationaliseerde. Lijkt een beetje alsof we de rollen omgedraaid hebben. Naja je rationaliseert niet als in de supernuchtere kijk die je altijd had.....je verwoord het wel heel anders. Ik zeg bewust niet slecht want het klinkt wel erg okay. Maar gaat het ons lukken?"
"Natuurlijk gaat het ons lukken! Naast dat we geen keuze meer hebben, hebben we ook al heel veel gedaan. Dus.....we zijn al aan het lukken.
Twijfel nooit aan jezelf, volg je hart, volg datgene waar jij je goed bij voelde. Ook al was het soms maar even, ook al was er veel slecht....dat goede, dat moet je volgen. En niet op iedere slak zout leggen en maar twijfelen en steeds maar keuzes gaan afwegen. Stop met kiezen, stop met denken en begin met voelen. En nu bek dicht want ik ga nu gewoon grasmaaien".
"Hmmm" zei de stem, "Je hebt dit goed door bedacht he. Je klinkt zekerder en je weet wat je ongeveer wil. Zo heb ik je al tijden niet gehoord. Maar ik weet wel dat het in je zit"
En terwijl ik voor de laatste keer de benzinetank van de grasmaaier aan het bijvullen ben, ben ik heel blij dat er niemand anders op het eiland is dan ik.
Ik merk dat ik een grote glimlach op mijn mond heb en hardop zeg
"Wen dr maar aan"
Lekker bezig op de scoutingclub met het verwijderen van berenklauwen (rot werk), en daarna ons hele eiland gemaaid met de motormaaier. Via Spotify lekker de hele dag naar trash metal luisteren en gewoon bezig en niet al te veel nadenken. Gewoon doen.
Roze olifant
Natuurlijk werkt dat averechts, als ik mezelf voorneem niet teveel te gaan nadenken. Immers, hoe krijg je iemand aan het denken aan een roze olifant? Precies, zeg hem "denk vooral niet aan een roze olifant".Kortom het voornemen werkte niet helemaal. En terwijl ik zo bezig was in de middag met het lopen achter de grasmaaier en de kantjes zo recht mogelijk te houden, begon dat stemmetje in mijn hoofd toch tegen me te praten. En ik praatte terug.
Jawel, ik voelde me een mutliple personality disorder patient. In mijn hoofd voerde ik gewoon een gesprek met mezelf. Het beeld van Smeagol in de eerste film van Lord of the Rings kwam ook nog ergens in me op. Die voerde ook een heftige discussie met zichzelf.
Ach ieder mens zal dat wel eens hebben, en het helpt ons relativeren. Ik ben beide kanten van het gesprek en beide kanten hebben wat te zeggen. Laat ik gewoon eens goed naar mezelf luisteren én met mezelf praten.
Ik wil een nieuw begin!
"Ik wil helemaal opnieuw beginnen!", zei de stem in mij. Ik ben klaar met hoe het zo gaat, hoe ik denk en hoe het steeds maar vallen en opstaan is de laatste maanden. Dit vreet me op en ik wordt er gek van. Ik loop niet voor niks bij de psycholoog en krijg binnenkort therapie! Dit gaat gewoon niet zo en ik moet helemaal opnieuw beginnen!"Hoe bedoel je helemaal opnieuw beginnen?" vroeg ik mijzelf in mijn hoofd. "Gewoon, opnieuw, mezelf opnieuw uitvinden, alles van de grond af aan opbouwen want het hele kaartenhuis ligt in puin en we moeten gewoon totaal en volledig overnieuw beginnen, want als we ook maar iets weer toelaten dan zijn we gewoon terug bij af!"
"Is dat nou wel zo waar?" antwoordde ik mijzelf. "Kijk, hoe graag je ook wilt.....je kan nooit overnieuw beginnen. Je bent 37,5 jaar geleden begonnen. En die beurt is nog lang niet af. Je kan niet zomaar zeggen ik wil alles anders en alles overnieuw doen. Ja je mag zeggen ik ben nu blanco, ik weet het even niet. En deels klopt dat.....maar stiekem weet je best wel wat."
"Ow ja? wat dan?" antwoordde de andere ik. "Nou je weet waar je je goed bij voelt, je weet wat je leuk vindt, je weet waar je gelukkig van wordt. Je hebt zoveel goede herinneringen en die kan je ook ten goede gebruiken. Gooi niet alles zomaar weg omdat je vindt dat je terug bij af bent als je dingen bij je houdt. Je kan niet terug naar af. Er is geen af in het leven, er is alleen maar een "ga door". Blanco is een mooi begin, en blanco kan je invullen hoe je wil. De tekenspullen voor het blanco vel hou je zelf vast......dus je bent al niet helemaal blanco. Je hebt al iets, de tekenspullen"
"Je kan het soms mooi, maar vaag verwoorden hoor. Gewoon overnieuw beginnen, dat hele kaartenhuis opbouwen" krijg ik te horen.
Recyclen
"Ik wil prima dat hele kaartenhuis opnieuw opbouwen, graag zelfd, en deze keer steviger en beter. Maar betekend dat automatisch dat ik een compleet nieuw spel kaarten moet gebruiken? Er zijn zat kaarten uit het ingestorte huis dat we kunnen gebruiken. Er zijn veel meer die wel stevig waren en pasten dan kromme kaarten of lege gaten. Ik heb heel veel dingen die ik gewoon wil behouden. ik heb heel veel dingen die ik weer terug wil. Waarom gaan we gewoon niet recyclen? Er uit met het slechte spul, maar het duurzame materiaal dat altijd al goed was, wat werkte, daar moeten we ons ook op focussen. Die kunnen we gewoon weer gebruiken hoor. we hoeven het wiel niet twee keer uit te vinden.""Hmmmmm, je hebt wel een punt ergens", klonk de andere stem al een stuk rustiger.
"Natuurlijk heb ik een punt" zei ik. "Er zal letterlijk nooit een nieuw begin aan je leven komen, het is al begonnen en het is aan jou om er wat mee te doen. Je kan hele nare dingen hebben meegemaakt die de boel goed verneukt hebben......maar die moet je er uit halen. Niet wegdenken, maar een plek geven en ze afsluiten. Dat kunnen we nu niet zelf, dus daar hebben we hulp bij gezocht. En dat is niet erg! Maar we moeten ook niet panisch worden en alles weggooien "want het is allemaal zo erg".....het is allemaal niet zo erg dat alles weg moet. De basis is nog steeds erg goed. We zijn alleen onszelf voorbij gelopen. Maar de basis is stabiel zat. Die was eerst redelijk hobbelig, maar die hebben we samen al gevlakt. Dus nu is die goed genoeg.
Nu moeten we alleen nog het bouwmateriaal hebben en dan kunnen we los. Houden wat goed is, weg wat slecht is. En je weet dondersgoed wat allemaal goed voelde en waar je van genoot. Dus gooi dat niet zomaar weg. Zet daar niet de stempel "terug bij af als ik dat doe" op.....dat is ergens toch onzin?
Het wordt een terug bij af, als je het allemaal weer op dezelfde manier gaat doen ja. Dan worden ook goede dingen niet meer bevredigend. Maar die juiste manier die komt er wel, want je weet al wat de niet juiste is."
Veranderen, maar niet in iets volledig anders
Na een tijdje stilte en 2 grasvelden verder, begon de stem toch weer op me in te praten."Okay, je hebt hele sterke punten. Maar toch, het moet veranderen!"
"Ja, het moet veranderen. Maar volgens mij zet jij in op volledig anders. En dat is nou ook weer niet waar. Natuurlijk zullen dingen gaan veranderen, natuurlijk zal het nooit meer hetzelfde zijn. Maar dat betekend niet dat het volledig anders zal zijn. Jij maakt je te druk over dat alles weg moet, dat dingen volledig kwijt zijn en nooit meer terugkomen en alles daarom volledig anders moet.
Daarmee beledig je als het ware alle dingen die wél goed waren. Alles wat wel werkte, wat wel automatisch ging en wat wel goed was. In plaats van dat je er kracht uit haalt dat er ook goede dingen zijn, zie je ze als een belemmering. Waarom? Waarom beperk je jezelf zo met denken? Niks is definitief over, of anders, of wat dan ook. Alle opties staan open en met tijd zien wij ook in dat in die opties ook prima opties uit het verleden liggen. En dat zijn de momenten en dingen en....naja alles, waar we ons thuis bij voelden. Veilig, geliefd, gelukkig, goed, Noem het maar op. En juist die dingen gaan we meenemen.
De bak stront gaan we achter laten, we gaan open staan voor alles en we putten kennis uit datgene wat we weten en voelen. Zo simpel is het soms. Om zo ver te komen hebben we wat hulp nodig. Maar we weten beiden echt wel dingen die we gaan behouden. Ja we gaan veranderen, maar nee we worden niet anders. Klinkt vaag he? Gaan we ervaren. Jij en ik"
Na een tijdje stilte komt de stem toch weer terug.
"Hey jij was altijd de sombere van ons 2 en ik degene die rationaliseerde. Lijkt een beetje alsof we de rollen omgedraaid hebben. Naja je rationaliseert niet als in de supernuchtere kijk die je altijd had.....je verwoord het wel heel anders. Ik zeg bewust niet slecht want het klinkt wel erg okay. Maar gaat het ons lukken?"
Nooit twijfelen aan jezelf
Heb ik weer, begint ie zo te doen....."Natuurlijk gaat het ons lukken! Naast dat we geen keuze meer hebben, hebben we ook al heel veel gedaan. Dus.....we zijn al aan het lukken.
Twijfel nooit aan jezelf, volg je hart, volg datgene waar jij je goed bij voelde. Ook al was het soms maar even, ook al was er veel slecht....dat goede, dat moet je volgen. En niet op iedere slak zout leggen en maar twijfelen en steeds maar keuzes gaan afwegen. Stop met kiezen, stop met denken en begin met voelen. En nu bek dicht want ik ga nu gewoon grasmaaien".
"Hmmm" zei de stem, "Je hebt dit goed door bedacht he. Je klinkt zekerder en je weet wat je ongeveer wil. Zo heb ik je al tijden niet gehoord. Maar ik weet wel dat het in je zit"
En terwijl ik voor de laatste keer de benzinetank van de grasmaaier aan het bijvullen ben, ben ik heel blij dat er niemand anders op het eiland is dan ik.
Ik merk dat ik een grote glimlach op mijn mond heb en hardop zeg
"Wen dr maar aan"
Reacties
Een reactie posten