De eerste keer GGZ dagbehandeling. Gelukkig ook nog wat leuks gedaan vandaag.

Nou daar ging ik dan.
Ergens een beetje nerveus, want wat kan je verwachten. De eerste dagopname bij het GGZ. Laten we beginnen met het woord eens te veranderen. Het is een dagbehandeling, geen opname.
Opname klinkt alsof je letterlijk opgenomen wordt en niet meer weg mag of kan. Dat is dit zeker niet.

Wat het dan wel is? Tsja, daar ben ik eigenlijk nog niet helemaal uit.
Ik bedoel ik had er geen wonderen verwacht, eerlijk gezegd dacht ik....groepstherapie, ergens vindt ik dat niet bij mij passen.
Enneuh....naja deze dag werd dat eigenlijk ook best wel onderbouwd.

Ik kwam in een klein groepje mensen, ik was de enige man. Het eerste uur werd besproken wat ze de dag dat ze het laatst bij de behandeling waren gedaan hadden en wat voor planning ze hadden en hoe dat verlopen was.
Het ging veelal over stress betekenis en de problemen waar ze in relatie tot anderen moeite mee hadden.
Ik mocht als laatste mij voorstellen en zeggen waarvoor ik er zat. Dus ik heb maar gezegd dat ik wil leren te leven voor mezelf en dingen te doen voor mij.

Psychotherapeutisch uurtje

Na het eerste uurtje en een beetje was er een pauze van een kwartier. Daarna gingen we psychotherapeutisch praten over slaap.
Dat hadden ze me maandag al gezegd, en dat ze daar ook tips voor het slapen geven. Ik was wel benieuwd.
Wat volgde was een powerpoint presentatie waarbij een van de therapeuten even letterlijk ging opnoemen wat er op het scherm stond.
En wat er op het scherm stond was niks wat volgens mij niemand al weet over slaap. Over slaapritme, dat je slaapkamer donker moet zijn en rust moet uitstralen. Dat je geen koffie moet drinken voor het slapen aan en dat alcohol wel helpt met inslapen maar je niet goed doet doorslapen.
Over dat 8 uur slaap een mythe is en het voor ieder mens anders is (alles boven de 5,5 uur is goed, alles boven de 10 is slecht).

Terwijl ik mij heel hard aan het afvragen was wat hier nou het psychotherapeutische precies van was, en waarom ze gewoon niet alles in een foldertje zetten en dat laten lezen. Ben je in 10 minuten klaar, kan je daarna nuttig bezig......werd er mede gedeeld dat de sessie ten einde was. Half 1 was het.
Die mensen hebben best hele korte dagen als ze dat een dagbehandeling noemen.

Aan het einde moest ik nog mijn dagplanning voor vandaag en morgen opschrijven, zodat we die vrijdag gingen evalueren. En that's it.
Ik heb ook gelijk een van de therapeuten gevraagd of er de komende keer nog wat bij komt, want dit is absoluut niet wat ik nu nodig heb. Ze zei me:"Ja je bent wellicht niet heel erg de juiste persoon voor de ochtendsessie, maar straks krijg je er ook 1 op 1 gesprekken bij en psychomotorische therapie en dat zijn de dingen waar je wel baat bij gaat hebben".

Specialistisch?

Ik ging weg, en dacht....dus dit zijn de specialisten? 5 Kwartier praten met mensen die echt geen dagindeling kunnen maken en het liefst thuis op de bank zitten en iedere activiteit als teveel zien. En daarna 5 kwartier doen over iets wat in 10 minuten gedaan kan worden en educatiewaarde nul heeft?

Ik zag het er specialistische niet van in, en al helemaal niet hoe dit mij nu op dit moment kan helpen. Ik had ze duidelijk aangegeven dat het probleem niet in het doen zit, maar in het plezier vinden van het doen en uitvinden wie ik nou echt ben. Of nouja hoe ik mijzelf op de eerste plaats kan zetten. Ook een keer nemen en niet altijd geven.
Dat ik graag wil leren hoe ik anders met mijn gedachtes om kan gaan en hoe ik mijn grenzen leer kennen.

Het programma van de basis GGZ leek mij daar veel beter bij passen. Dat was gerichte therapie, duidelijke lijnen en een doel. Na 1x kijken kan ik natuurlijk niet veel zeggen over wat komen gaat, maar man man man wat ging het traag.

Volgende week beginnen mijn 1 op 1 gesprekken en daar hoop ik ook wat meer van. Ik zit nu 2,5 maand thuis en heb nog nul handvaten gekregen. Ik ben ondertussen zo ver van: het ergste is er af, ik ga gewoon weer volle bak knallen want wat die lui daar nu doen dat werkt eerder averechts dan dat ik er nut in zie.

Volgende week dinsdag heb ik mijn eerste 1 op 1 met mijn persoonlijke coach. Ik heb dan 3 sessies groepstherapie gehad, en als het allemaal op dit niveau blijft zal ik dat ook zeker aangeven. Ik snap niet met het voortraject dat ik ingegaan ben en de diagnose steeds maar zwaarder werd....dat het uiteindelijk dit geworden is. Zelfs een basislesboek psychologie voor brugklassers geeft meer inhoud.

Kortom, alles behalve een voldaan gevoel....

Maaarrrrrrrrr ook wat leuks!

Maar laat ik niet volledig in mineur verder gaan. Ergens zag ik er de humor ook wel in vanmorgen, alle vooroordelen werden in 1 klap bevestigd ofzo.
De middag was dan weer superleuk!
Ik had een afspraak met 3 meiden die gereageerd hebben op mijn oproep op eetclub.nl over het beginnen van een kookclub. En dat was hartstikke leuk!
Natuurlijk ook wel spannend, 4 mensen die elkaar niet kennen en wat zeg je dan he? Hoe breek je het ijs?
Maar dat ging allemaal best heel makkelijk. Het mooie is ook dat het gewoon 3 verschillende types mensen zijn (4 he mij meegerekend), dus dan heb je al een leuke diversiteit. En toch heb je ook weer gezamenlijke dingen en interesses. Het is altijd leuk nieuwe mensen te ontmoeten, en ik heb me donders vermaakt.
En over 2 weken mag ik het spits afbijten, dan mag ik als eerste gaan koken.
Nu al zin in! En tsja... mij kennende kán dat natuurlijk alleen maar BBQ zijn he. Ik hoef niemand op te halen en het huis niet uit, dus die kan mooi de hele dag aan. En stiekem weet ik wel wat ik er op ga leggen.

Maar dat hoor je over 2 weken wel!