Eigenlijk is er niks veranderd, behalve de bewustwording.

Na een aantal weken therapie om mezelf weer op de juiste voet met mezelf te brengen, vielen er vannacht heel veel kwartjes. Het is alsof je ineens een geweldige teug lucht krijgt, alsof je weer een beetje licht ziet in een donkere tunnel.

Want ik was de hele tijd gewoon verkeerd bezig. Zo simpel is het. Ik was jaren en jarenlang bezig met alles maar te veranderen, altijd maar dat volle gaspedaal. Altijd maar meer geven en geven om die genoegdoening maar te halen die ik mezelf niet kon geven. En daarom helemaal stuk lopen in dat geven. Op alle gebieden. Werk, relaties, scouting, letterlijk alle dingen was steeds maar geven en geven op zoek naar die genoegdoening. En ik haalde hem ook wel er uit, dat is het punt niet. En alles was ook zeker heel echt, maar je kan nooit de genoegdoening van een ander alleen maar nodig hebben.

Die genoegdoening moet uit jou komen, zo simpel klinkt het, zo moeilijk is het.

En ineens werd het me weer een beetje duidelijk waarom ik doe wat ik doe. Ik doe niet alles voor anderen, ik doe ook heel veel voor mij. Waarom gun ik mezelf dan niet eens rust en genoegdoening?

Geen wonder dat de balans verstoord is al jaren, het nemen is iets wat ik vergeten ben, verleerd. En waarom zou ik niet beginnen met nemen met de enige persoon die altijd bij me is gebleven. Ikzelf.
Ik neem rust voor mij, ik neem die kans om mezelf genoegdoening te geven. Ik gun het mij te nemen van mezelf, voor mezelf.

En ik kan dan heel veel dingen gevolgd hebben en ook weten dat ik mindfulnes niet als antwoord zie, maar meer een beetje als een wijsheid die je past of niet. Het is natuurlijk wel gewoon een vorm van mindfulnes wat ik toepas. Mooi toch!

Rustpunt

Ik heb van alles geprobeerd om die rust te vinden. Meditatie werkte wel voor mij, maar voor maar even. En het lag niet in die meditatie maar gewoon in wat er na gebeurd. Dan is die 3x 20 minuten ook niet voldoende om je de rest van de dag die rust in je hoofd te geven.
Maar waarom heb ik die meditatie dan nodig voor rust, dacht ik. Wat als ik mezelf gewoon die rust gun. Gewoon af en toe even helemaal niks doen. Even stil staan bij hoe ik me voel, wat mn lijf me nu verteld, wat mn gedachten doen. En ze er gewoon maar laten zijn en ze juist niet afdoen als "maar gedachten", maar ze gewoon eens onderzoeken. Zonder mening, gewoon openheid. Diezelfde openheid die ik naar iedereen heb nu eens voor mezelf gebruiken.

Ik kan je vertellen dat dat voor mij persoonlijk best werkt. Natuurlijk, het is niet "goed" nu, maar het is ook niet "slecht". Ik werk er naar toe, de ene dag meer dan de andere. En zo heb ik stiekem toch gewoon een doel. Ook dat erken ik. Waar wil ik zijn met mijn leven? Nou gewoon waar ik altijd al was, simpelheid. Gewoon doen wat ik altijd al doe en daar plezier uit halen. Dat mijzelf ook gunnen.

Er is in wezen niks veranderd met hoe ik leef, maar wel in hoe ik het ervaar

En zo kom je er achter dat er in wezen helemaal niks verandert is mijn manier van leven, mijn doen. Mijn denken echter, is wel een beetje anders. Ik ervaar het gewoon beter. Ik ben me bewuster van mij, van waarom ik dingen doe en niet doe. Ik kan daar vrede mee hebben en ik haal er energie uit, in plaats van dat ik het overal maar in steek.

En zo ben ik weer dat rustpunt in mijn eigen leven geworden. Niet meer rust zoeken, rust zijn, door rust te vinden in jezelf. Niet steeds nadenken over hoe anderen mij zien, dat is hun goed recht, niks mis mee hoor. Maar als je wat vind, stel jezelf ook open waarom je dat vind en praat. Wie weet is het helemaal niet zo. Wie weet interpreteer je het verkeerd omdat je de context anders ziet. Dat is niet erg, neem het gewoon niet als vaststaand feit, je eigen waarheid. Stel jezelf eens open en dan leer je ook de vrijheid in je eigen hoofd vinden.

"Leegheid" is iets wat we zelf vaak creëren denk ik. ik kan het ook fout hebben hoor. Maar ik zag zelf niet wat ik allemaal deed voor mij. Ik vond dat niet belangrijk, ik was altijd bezig met zoeken.
En nu zoek ik nog steeds hoor, maar op een andere manier. Ik zoek maar weet tegelijk dat ik al heel veel gevonden heb.

Dus leef ik nu anders? Ja en nee.
Ik doe nog steeds alles wat ik altijd al deed. Ja er zijn wat dingen bij gekomen, maar zo gaat dat altijd in het leven.
De kookclub, nieuwe mensen leren kennen, zelfs 2 eigenzinnige katten. Zijn dat da de dingen die me meer invulling geven? Ook ja en nee. Die invulling was er altijd al, ik zag hem alleen niet. Maar ja, het is leuk en het is weer een uitdaging en een ervaring.

En leef ik anders als je naar het nee antwoord kijkt?
Dat is ook deels waar, ik kijk gewoon anders naar dingen die ik doe. Ben me bewuster van mezelf, hoe ik leef, wat ik doe. Waar mijn rustpunten liggen en wat ik voor mezelf doe.

Als persoon ben ik niks veranderd vind ik, ik ben gewoon wie ik ben. Ik ben mezelf daar nu ook een stuk bewuster van.

Ik ben er nog niet, er is nog werk te doen. Maar ik weet wat ik moet doen, en ook hoe.