Complimenten dag
(Alle namen die je hier leest zijn uiteraard niet de echte namen van de mensen, dit met respect voor hun privacy)
Vandaag was weer een Acceptance and Commitment Therapy (ACT) dag.
We bouwen af, nog een sessie en dan zit het er op.
We hebben het over kernwaarden en waarom ik zo gemakkelijk weggeblazen wordt.
"Jouw grootste kernwaarde is dat jij de waarheid niet in pacht heeft en dat niemand die heeft, dat blijkt wel uit alle gesprekken die we gevoerd hebben. En ook uit de gesprekken die je met alle anderen gevoerd hebt. We hebben overleg met elkaar gehad, en we zijn het eigenlijk allemaal met elkaar eens. Eigenlijk hoor je hier niet als we kijken hoe jij in elkaar zit. Tegelijk ben je gewoon ver over je grenzen gegaan én zijn er mensen enorm over jouw grenzen gegaan.
Dat heeft jouw gewoon weggeblazen van je zelfbeeld en doen twijfelen aan alles. Mensen hebben jouw verteld hoe te denken, hoe te voelen, wat dingen waren en hoe jij het moet zien, en jij hebt dat aangenomen. Niet omdat je zelf het er ergens mee eens bent, maar omdat je zo open bent dat je mensen te makkelijk hun oordeel jouw zelfbeeld laat beïnvloeden.
En in die twijfel steek jij de beschuldigende vinger uit naar jezelf. Geen tegengas omdat je bang bent een ander pijn te doen, in plaats daarvan laat jij een ander jou pijn doen. Je krijgt van mensen geen enkele eerlijke kans op een dialoog en dan twijfel jij aan alles. Want jouw waarden tellen niet meer mee. Geen dialoog, geen kans, geen moment om pijn weg te nemen. En jij geeft toe"
Nou dat is dan weer iets waar ik mezelf wel in herken ja. Een ander zal vast gelijk hebben, ik zal het wel niet waard zijn en ik zal het wel niet goed zien hoe ik in elkaar zit.
Ik hou van rust, ik hou niet van drukte. Ik mijdt het liever als het kan. Heel af en toe kom ik wel eens de drukte in, maar na een uurtje a anderhalf is dat ook wel de max die ik kan hebben. Geef mij de stilte maar, de natuur, niet teveel mensen en prikkels om me heen. Gewoon, rust.
"En dan zijn er mensen die je vertellen dat jij daar niet van houdt. Dat zijn keiharde oordelen hé. Waarom trek jij je dat zo aan. Wij weten allemaal dat jij prima weet wie jij bent en dat jij van rust houdt. Kijk nou eens hoe jij er bij zit, vergelijk dat eens met 3 maand geleden. Je straalt gewoon rust uit.
Jij bent keihard aan het werk met jezelf, je erkent het zelf nog niet, maar je werkt keihard. Elke dag. Je houdt alle online dagboeken bij, je ontdekt steeds mee waarden van jezelf die je allang wist. Kortom, waar komt die onzekerheid weg?"
Ik denk dat het weg komt uit mijn te open karakter, ik stel mezelf soms zwak op om anderen te laten zien wie ik ben. Als er dan overheen gewalst wordt dan.....dan raakt dat mij zo diep dat ik twijfel.
"Zou jij je anders kunnen opstellen dan?"
Nee, ik heb dat heel lang geleden eens geprobeerd en dat voelt niet goed, niet natuurlijk. Ik ben open en eerlijk en als ik daar een muur omheen bouw voelt het alsof ik me anders voor doe dan ik ben. Alsof ik een muur van een eigen gelijk bouw, en dat gaat tegen alles in wat ik ben. Het eigen gelijk moet mijn wereldbeeld niet bepalen.
"Dat is nou eenmaal wie je bent, en dat is echt een hele mooie en zeldzame eigenschap die jij hebt in die mate. Jij bent compleet open voor de wereld om je heen, maar dat is ook tegelijk jouw valkuil. De keerzijde van de medaille. Er is een hele dunne scheidingslijn tussen open staan voor anderen en anderen jou te laten vertellen wat je moet doen en denken. Die scheidingslijn mag wel groter, zodat jij ook meer ruimte voor balans hebt. En dat kan allemaal zonder dat het je karakter aantast hoor. Jij zult altijd dat karakter hebben wat je hebt. Maar straks ga je over naar PsyQ en daar ga je met Kees werken aan je kernwaarden en hoe daar mee om te gaan.
Dat als iemand jou zegt dat jouw leven leeg is, je dat nóg beter kan tegenspreken dan je eigenlijk al kan. En als iemand daar niet voor open staat, hoe jij kan leren dat je niet omver te laten blazen."
Dat klinkt allemaal wel goed, maar ook moeilijk, het is gewoon ergens mijn onzekerheid denk ik.
Ik vertel hem dat ik dat niet doe, het ook een beetje vreemd voelt. Waarom zou ik mezelf complimenten geven? Ik doe wat ik doe en dat hoeft niet gecomplimenteerd te worden.
Ik heb één keer iemand gezegd dat ik best leuk ben......nou dat werd me even keihard door de neus geboord dat zulke dingen alleen maar onzekerheid uitstralen en anderen dat niet hoeven te weten.
"En waarom mag je dat niet zeggen? Het is toch prima om een keer iemand die dicht bij je staat te zeggen dat je best leuk bent. Dat iemand er niet voor open staat dat dat ook wel een keer gezegd mag worden is wat anders. Je moet het ook niet de godganze dag zeggen hoor. Maar zo'n uitspraak is niet een onzekere dat je de wereld wil vertellen dat je leuk bent. Jouw karakter is ook dat iemand anders dat wel voor zichzelf bepaald, maar toch, dat je het een keer gezegd hebt.....daar is niks mis mee"
Hmmm naja ik weet het niet hoor, ik denk dat diegene gelijk had. Ach, het kwartje moet nog vallen denk ik.
"Er zijn al heel wat kwartjes gevallen bij jou de laatste weken hoor. Geef jezelf daar eens een compliment voor. Mensen met een negatief zelfbeeld complimenteren zichzelf bijna nooit. Doe het eens, als jij een taak gedaan hebt, geef jezelf eens dat schouderklopje. Je hebt het gedaan. Neem een moment om daar van te genieten, sta jezelf dat eens toe om te genieten van wat jij voor jezelf gedaan hebt. Je hebt de laatste tijd namelijk heel veel voor jezelf gedaan. En we vertellen je allemaal niks nieuws. Je moet dit nu gewoon vasthouden. Laat mensen je niet zeggen dat jij niet voor jezelf kan leven, dat kan je namelijk best goed. Wat je alleen wel meer mag doen is dat zelf ook inzien. Kijken naar je eigen ontwikkeling en die gaat heel goed en snel. Je bent binnen 7 weken al je medicatie aan het afbouwen, waarschijnlijk hebben ze nooit effect gehad bij jou in die korte tijd. Die sprongen die jij maakt maak jij uit jezelf Ard. Jij en niemand anders"
Tsja, mezelf complimenteren doe ik gewoon bijna nooit. Heel zelden, moet ik misschien maar eens meer doen. Moet je eens kijken wat ik allemaal wél bereikt heb, ik weet wie ik ben, wat ik leuk vind, wat ik niet leuk vind, sta open, hou van praten, rust, natuur, ben creatief in mn denken en doen. En zo zijn er nog veel meer dingen die ik allang wist van mezelf maar wel eens liet wegblazen door oordelen van andere mensen.
"Kijk Ard, zowel Jan, Lisette, Johan, Cornelis, Piet, Charlotte en ik zijn het over jou heel snel eens geworden. Jij bent een hele lieve man, een heel warm en open persoon. Je hebt tonnen geduld voor anderen, je geeft iedereen een kans en het maakt niet uit wat ze je gezegd of gedaan hebben je staat nog steeds open voor iedereen. Je bent heel slim op sociaal niveau, je bent rustig en je houdt van rust. Je bent een harde werker, je hebt enorm veel over voor de medemens. Je gelooft anderen en in anderen, Je zal nooit een belofte breken of je woord breken.
Dit zijn echt hele mooie eigenschappen, maar ze bevatten heel veel valkuilen. En daar ben je zelf al een paar keer ingelopen. Nu gaan wij je leren hoe daar beter mee om te gaan. Jou kennende leer jij het jezelf heel snel aan want je leert snel"
Ik moest even slikken, wat een complimenten! Dat ben ik niet gewend.
Ik vertelde Daan dat ik toch wat twijfelde aan die woorden. Dat ik in psychologie magazine heel wat gelezen heb en daar ook wel wat in herken en dat ik wellicht borderline heb of zo.
"Ard, je kan dat magazine honderden keren lezen, je abboneren er op. Maar zal ik je wat vertellen? Als ik een kook magazine lees, maakt mij dat een chef kok? Ik zal hoogstens wat meer weten van de kookwereld maar ik wordt er geen kok van, om maar even in termen te praten die jij snapt.
Zo is het met dat magazine ook. Er staat veel in, sommige dingen zijn goed, anderen twijfel ik over soms. Maar het zal je nooit een psycholoog maken. Als dat zo was, waren wij heel snel werkloos. Ik heb 4 jaar gestudeerd, 2 kopstudies van een jaar gedaan en 20 jaar ervaring. En dan heb ik het nog niet eens over al je andere behandelaars. Geloof me wij weten wel waar we over praten.
Lees dat magazine gewoon uit interesse, het is echt geen slecht blad hoor. Maar het zal nooit en te nimmer een echte psycholoog vervangen, of het je maken.
Al moeten we zeggen dat je dan wel geen psycholoog bent, en dat ook wel nooit zal worden ook, je bent wel een hele goede om groepstherapeut te worden. Misschien moet je dat eens overwegen. Gewoon hetzelfde als wat Charlotte doet, in groepen met mensen werken en ze daarna individueel coachen. Met jouw openheid en sociaal vermogen en je de rust die je in je hebt is dat wellicht iets waar je eens naar kan kijken"
Ik hou het voorlopig nog gewoon bij het verkopen van benzine hoor.
"Eerst 20 uur per week toch Ard?"
Ja....ik probeer het, al zit ik deze week op 34 uur.
"Grenzen Ard, grenzen"
Vandaag was weer een Acceptance and Commitment Therapy (ACT) dag.
We bouwen af, nog een sessie en dan zit het er op.
We hebben het over kernwaarden en waarom ik zo gemakkelijk weggeblazen wordt.
"Jouw grootste kernwaarde is dat jij de waarheid niet in pacht heeft en dat niemand die heeft, dat blijkt wel uit alle gesprekken die we gevoerd hebben. En ook uit de gesprekken die je met alle anderen gevoerd hebt. We hebben overleg met elkaar gehad, en we zijn het eigenlijk allemaal met elkaar eens. Eigenlijk hoor je hier niet als we kijken hoe jij in elkaar zit. Tegelijk ben je gewoon ver over je grenzen gegaan én zijn er mensen enorm over jouw grenzen gegaan.
Dat heeft jouw gewoon weggeblazen van je zelfbeeld en doen twijfelen aan alles. Mensen hebben jouw verteld hoe te denken, hoe te voelen, wat dingen waren en hoe jij het moet zien, en jij hebt dat aangenomen. Niet omdat je zelf het er ergens mee eens bent, maar omdat je zo open bent dat je mensen te makkelijk hun oordeel jouw zelfbeeld laat beïnvloeden.
En in die twijfel steek jij de beschuldigende vinger uit naar jezelf. Geen tegengas omdat je bang bent een ander pijn te doen, in plaats daarvan laat jij een ander jou pijn doen. Je krijgt van mensen geen enkele eerlijke kans op een dialoog en dan twijfel jij aan alles. Want jouw waarden tellen niet meer mee. Geen dialoog, geen kans, geen moment om pijn weg te nemen. En jij geeft toe"
Nou dat is dan weer iets waar ik mezelf wel in herken ja. Een ander zal vast gelijk hebben, ik zal het wel niet waard zijn en ik zal het wel niet goed zien hoe ik in elkaar zit.
Reflecties
Daan gaat verder in een reflectie die hij samen met mijn coach heeft opgesteld. Ze hebben samen veel van mijn werk gelezen en gelezen wat anderen me verteld hebben. En dat sommige dingen simpelweg niet kloppen en dat ik dat zelf heel goed weet.Ik hou van rust, ik hou niet van drukte. Ik mijdt het liever als het kan. Heel af en toe kom ik wel eens de drukte in, maar na een uurtje a anderhalf is dat ook wel de max die ik kan hebben. Geef mij de stilte maar, de natuur, niet teveel mensen en prikkels om me heen. Gewoon, rust.
"En dan zijn er mensen die je vertellen dat jij daar niet van houdt. Dat zijn keiharde oordelen hé. Waarom trek jij je dat zo aan. Wij weten allemaal dat jij prima weet wie jij bent en dat jij van rust houdt. Kijk nou eens hoe jij er bij zit, vergelijk dat eens met 3 maand geleden. Je straalt gewoon rust uit.
Jij bent keihard aan het werk met jezelf, je erkent het zelf nog niet, maar je werkt keihard. Elke dag. Je houdt alle online dagboeken bij, je ontdekt steeds mee waarden van jezelf die je allang wist. Kortom, waar komt die onzekerheid weg?"
Ik denk dat het weg komt uit mijn te open karakter, ik stel mezelf soms zwak op om anderen te laten zien wie ik ben. Als er dan overheen gewalst wordt dan.....dan raakt dat mij zo diep dat ik twijfel.
"Zou jij je anders kunnen opstellen dan?"
Nee, ik heb dat heel lang geleden eens geprobeerd en dat voelt niet goed, niet natuurlijk. Ik ben open en eerlijk en als ik daar een muur omheen bouw voelt het alsof ik me anders voor doe dan ik ben. Alsof ik een muur van een eigen gelijk bouw, en dat gaat tegen alles in wat ik ben. Het eigen gelijk moet mijn wereldbeeld niet bepalen.
"Dat is nou eenmaal wie je bent, en dat is echt een hele mooie en zeldzame eigenschap die jij hebt in die mate. Jij bent compleet open voor de wereld om je heen, maar dat is ook tegelijk jouw valkuil. De keerzijde van de medaille. Er is een hele dunne scheidingslijn tussen open staan voor anderen en anderen jou te laten vertellen wat je moet doen en denken. Die scheidingslijn mag wel groter, zodat jij ook meer ruimte voor balans hebt. En dat kan allemaal zonder dat het je karakter aantast hoor. Jij zult altijd dat karakter hebben wat je hebt. Maar straks ga je over naar PsyQ en daar ga je met Kees werken aan je kernwaarden en hoe daar mee om te gaan.
Dat als iemand jou zegt dat jouw leven leeg is, je dat nóg beter kan tegenspreken dan je eigenlijk al kan. En als iemand daar niet voor open staat, hoe jij kan leren dat je niet omver te laten blazen."
Dat klinkt allemaal wel goed, maar ook moeilijk, het is gewoon ergens mijn onzekerheid denk ik.
Complimenten
"Geef jij jezelf wel eens complimenten?" vraagt Daan.Ik vertel hem dat ik dat niet doe, het ook een beetje vreemd voelt. Waarom zou ik mezelf complimenten geven? Ik doe wat ik doe en dat hoeft niet gecomplimenteerd te worden.
Ik heb één keer iemand gezegd dat ik best leuk ben......nou dat werd me even keihard door de neus geboord dat zulke dingen alleen maar onzekerheid uitstralen en anderen dat niet hoeven te weten.
"En waarom mag je dat niet zeggen? Het is toch prima om een keer iemand die dicht bij je staat te zeggen dat je best leuk bent. Dat iemand er niet voor open staat dat dat ook wel een keer gezegd mag worden is wat anders. Je moet het ook niet de godganze dag zeggen hoor. Maar zo'n uitspraak is niet een onzekere dat je de wereld wil vertellen dat je leuk bent. Jouw karakter is ook dat iemand anders dat wel voor zichzelf bepaald, maar toch, dat je het een keer gezegd hebt.....daar is niks mis mee"
Hmmm naja ik weet het niet hoor, ik denk dat diegene gelijk had. Ach, het kwartje moet nog vallen denk ik.
"Er zijn al heel wat kwartjes gevallen bij jou de laatste weken hoor. Geef jezelf daar eens een compliment voor. Mensen met een negatief zelfbeeld complimenteren zichzelf bijna nooit. Doe het eens, als jij een taak gedaan hebt, geef jezelf eens dat schouderklopje. Je hebt het gedaan. Neem een moment om daar van te genieten, sta jezelf dat eens toe om te genieten van wat jij voor jezelf gedaan hebt. Je hebt de laatste tijd namelijk heel veel voor jezelf gedaan. En we vertellen je allemaal niks nieuws. Je moet dit nu gewoon vasthouden. Laat mensen je niet zeggen dat jij niet voor jezelf kan leven, dat kan je namelijk best goed. Wat je alleen wel meer mag doen is dat zelf ook inzien. Kijken naar je eigen ontwikkeling en die gaat heel goed en snel. Je bent binnen 7 weken al je medicatie aan het afbouwen, waarschijnlijk hebben ze nooit effect gehad bij jou in die korte tijd. Die sprongen die jij maakt maak jij uit jezelf Ard. Jij en niemand anders"
Tsja, mezelf complimenteren doe ik gewoon bijna nooit. Heel zelden, moet ik misschien maar eens meer doen. Moet je eens kijken wat ik allemaal wél bereikt heb, ik weet wie ik ben, wat ik leuk vind, wat ik niet leuk vind, sta open, hou van praten, rust, natuur, ben creatief in mn denken en doen. En zo zijn er nog veel meer dingen die ik allang wist van mezelf maar wel eens liet wegblazen door oordelen van andere mensen.
"Kijk Ard, zowel Jan, Lisette, Johan, Cornelis, Piet, Charlotte en ik zijn het over jou heel snel eens geworden. Jij bent een hele lieve man, een heel warm en open persoon. Je hebt tonnen geduld voor anderen, je geeft iedereen een kans en het maakt niet uit wat ze je gezegd of gedaan hebben je staat nog steeds open voor iedereen. Je bent heel slim op sociaal niveau, je bent rustig en je houdt van rust. Je bent een harde werker, je hebt enorm veel over voor de medemens. Je gelooft anderen en in anderen, Je zal nooit een belofte breken of je woord breken.
Dit zijn echt hele mooie eigenschappen, maar ze bevatten heel veel valkuilen. En daar ben je zelf al een paar keer ingelopen. Nu gaan wij je leren hoe daar beter mee om te gaan. Jou kennende leer jij het jezelf heel snel aan want je leert snel"
Ik moest even slikken, wat een complimenten! Dat ben ik niet gewend.
Ik vertelde Daan dat ik toch wat twijfelde aan die woorden. Dat ik in psychologie magazine heel wat gelezen heb en daar ook wel wat in herken en dat ik wellicht borderline heb of zo.
"Ard, je kan dat magazine honderden keren lezen, je abboneren er op. Maar zal ik je wat vertellen? Als ik een kook magazine lees, maakt mij dat een chef kok? Ik zal hoogstens wat meer weten van de kookwereld maar ik wordt er geen kok van, om maar even in termen te praten die jij snapt.
Zo is het met dat magazine ook. Er staat veel in, sommige dingen zijn goed, anderen twijfel ik over soms. Maar het zal je nooit een psycholoog maken. Als dat zo was, waren wij heel snel werkloos. Ik heb 4 jaar gestudeerd, 2 kopstudies van een jaar gedaan en 20 jaar ervaring. En dan heb ik het nog niet eens over al je andere behandelaars. Geloof me wij weten wel waar we over praten.
Lees dat magazine gewoon uit interesse, het is echt geen slecht blad hoor. Maar het zal nooit en te nimmer een echte psycholoog vervangen, of het je maken.
Al moeten we zeggen dat je dan wel geen psycholoog bent, en dat ook wel nooit zal worden ook, je bent wel een hele goede om groepstherapeut te worden. Misschien moet je dat eens overwegen. Gewoon hetzelfde als wat Charlotte doet, in groepen met mensen werken en ze daarna individueel coachen. Met jouw openheid en sociaal vermogen en je de rust die je in je hebt is dat wellicht iets waar je eens naar kan kijken"
Ik hou het voorlopig nog gewoon bij het verkopen van benzine hoor.
"Eerst 20 uur per week toch Ard?"
Ja....ik probeer het, al zit ik deze week op 34 uur.
"Grenzen Ard, grenzen"
Reacties
Een reactie posten