Over willen en kunnen.

Willen en kunnen. Twee dingen die los staan van elkaar, maar ook heel erg verbonden zijn.

En soms worden we er een beetje gek van. Willen we te veel, kunnen we te weinig, lopen we onszelf voorbij in het niet kunnen en wel willen.

Dan is een momentje van bezinning wel eens op zijn plaats, hoe moeilijk dat ook kan zijn.

Maar tegelijk mag je ook nooit de dingen die je echt wil loslaten. Want dat is iets uit jou, dat is puur en dat kan zelfs een drijfveer zijn naar het kunnen. Maar hoe? En waarom mag ik wat ik écht wil niet zomaar loslaten? Nou, probeer het maar eens los te laten, lukt dat zo maar? En als ik het niet los laat, betekend het dan dat ik me vastklamp aan iets onmogelijk?

Nee, immers het is iets uit jou, wat jij écht wil. Hoe je het invult is aan jou, het hoeft niet precies op de manier zoals je het eerst bedacht hebt in te vullen, er leiden meer wegen naar Rome immers.

We praten niet over opgeven van hoop of vastklampen aan het onmogelijke. Vergeet niet te dromen, soms heb je dat gewoon nodig om de wereld even leuker te maken.

En kunnen? Wat als ik het niet kan? Dan heb je een uitgangspunt, een niet hoeft nooit een definitieve niet te zijn, maar kan ook een startpunt zijn naar een wel. Naar een vorm van “ja, zo kan ik dit!”

En je kan veelal meer als dat je zelf denkt, maar soms houden we ons in omdat het onbekende gewoon simpelweg te eng is.

En willen is nou eenmaal de weg naar kunnen, als je wil, kan je. Je moet alleen de manier nog vinden. Dat is aan jou.

En ook niet alle kunnen is even leuk. Ik kan namelijk prima iedere dag heel vies eten maken en dat opeten, ik kan ook prima mezelf weken niet wassen en gaan stinken als een dooie vis. Maar wil ik dat? Persoonlijk: Liever niet.

Dus ook kunnen heeft heel veel kanten, het is maar net welke kant dat je er van gaat zien.

Ik wil bijvoorbeeld heel graag uit de burn out komen en weer mijn leven kunnen indelen zoals het mij plezier geeft. Voor nu kan ik dat niet, zo simpel is het. Maar ik wil het wel, en in die wil leer ik mezelf een weg te vinden in de dingen die me beperken en dat wat me doet groeien.

En ook al is het nog een lange weg te gaan, hij gaat wel. En als ik dat blijf doen kom ik vanzelf op het punt dat kunnen willen kruist.

En vanaf dat moment heb ik de balans gevonden tussen die twee dingen die je soms helemaal gek maken.

Ja we willen vaak te veel, maar dat hoeft niet erg te zijn. Zie willen niet als iets negatiefs, zie het als een persoonlijk leerdoel, een uitdaging, een volgende stap.

Probeer je niet te druk te maken om het kunnen. Ook al kan het nu even niet, dat betekend niet dat het onmogelijk is. De enige die het onmogelijk maakt ben je zelf door gelijk te zeggen “ik kan dit niet”. Gooi dat even in de vriezer, probeer het niet zo te zien. Ga voor een spiegel staan en zeg gewoon tegen jezelf “ik wil dit, ik wil dit in mijn leven, ik ben dit waard, ik hou van mezelf en gun mezelf dit want dit is goed voor mij.”

Focus je op mogelijkheden, sta open en zeg niet gelijk nee.

Zoek een manier, kijk diep in jezelf en probeer datgene wat jij wil te visualiseren, aan te raken, en zie dat als een gedachte. Die gedachte mag je hebben, laat het niet je leven over nemen, maar vergeet hem ook niet. Vraag niet steeds af “wil ik dit echt?”, dat antwoord heb je al meerdere keren gevonden in jezelf en dat antwoord is simpel: ja

En geef af en toe die gedachte ruimte om te groeien, met de ervaringen die je opgedaan hebt in je leven en de manier waarop je nu staat. Geef die gedachte vorm, creëer je eigen droom van hoe jij het zou willen, en koester die af en toe. Hoe meer jij die droom vanuit meerdere kanten bekijkt, hoe meer je relativeert, hoe meer je met jezelf er over praat, hoe meer vorm hij krijgt.

En die vorm zal veranderen, en naar verloop van tijd zal ook jij een vorm van de willen zien waar jij een kunnen op kan toepassen voor jou.

De onmogelijkheid ligt in eerste instantie bij jezelf.

Geef niet op, ook jij bent het waard gelukkig te zijn. Je verdiend het net als iedere andere, dus ontzeg jezelf dat niet. Je kan het, immers je wil het. En dat is de weg naar kunnen.

Je  moet er alleen wel wat voor doen.