los laten



Gisteren ontmoette ik een vriendelijke wijze Belg die mij vertelde dat loslaten ook iets is wat bij het leven hoort. “Visualiseer u dat u vasthoud wat u wil loslaten, strek uw arm uit, hand in een grijphouding naar boven, draai de arm zodat de hand naar benden staat, en laat los”.
Hoe simpel dat het klinkt, het werkt wel.
Los laten is heel eng. Zeker als je zo koppig bent als mij. Ik wíl helemaal niet loslaten aan bepaalde dingen want ik heb zo zo lief. Maar juist daarom moet je loslaten, anders loop je er in vast. Is het een iets waarin je jezelf beperkt want je houdt vast aan dingen die je zo graag wil maar daar is de tijd nu niet voor.
Loslaten is pijnlijk soms, hoe nodig ook want laat ik dan mijn eigen gevoel los? Maar dat gevoel is toch ook mij? Maar hoe dierbaar dat gevoel ook is, als ik er in vasthoud verteerd het mij en niet alleen mij en dat.....kan ook niet.
Keuzes zijn soms geen keuzes en worden min of meer opgelegd vermomd als keuze, en die dingen maak je er zelf van.
Betekend loslaten dat dingen niks betekend hebben? Nee, want ze betekenen echt heel veel, te veel. En hoe mooi ook, soms is het gewoon niet het moment.
Afsluitingen zijn altijd naar, zeker als je niet kan afsluiten voor jezelf. Dan komt er eerst heel veel naarheid in je gevoel en naar een paar weken trekt de mist wat op. Dan is het gewoon nog steeds erg naar maar komt het plaatsen een beetje. En kun je ook hoop loslaten.
Dat werkt nog niet volledig bij mij, ik heb genoeg om voor mezelf om over na te denken en in te richten.
Het komt, en ergens is dat heel pijnlijk, maar wellicht is dat groeipijn.

Ik laat je los
Ook al heb ik je nog zo lief
En zal ik ergens altijd van je houden.
Ik laat mij los
Ook al heb ik mij nog zo lief
Maar moet ik leren van mij te houden.
Ik kan niet vasthouden ook al wil ik nog zo graag
En leven zoals ik daarin deed
Maar de als ik vasthou en koppig blijf
Is het mijzelf wie ik opvreet.
Je bent in mij, elke dag
Elke klop van mijn hart
Ik draag je mee als goede energie
Ook al ging het best wel hard
Ik kan niet zeggen ik hou niet van je
Dan lieg ik tegen mij en jou
Maar ik laat je los
Al doet het pijn, “mijn” lieve mooie vrouw
Jij hebt je tijd nodig jou te vinden
En ik, ik heb dat ook
En toekomst zien is ook vasthouden
Dus laat ik los, ook al doet het pijn
En leven voor mezelf
Ook al voel ik me schuldig, dat moet weg
Geen schuld naar mij om mij te zijn
Ik laat het los
Om van mij te houden
Zodat ik ooit nog meer
Van iemand kan houden
Ik laat het los,
Het doet best pijn
Dat zal wel groeipijn zijn

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Typisch begin van een rustdag, als je mij bent

Het was voor mij best druk de laatste dagen, niets bijzonders verder, maar toch, om de een of andere reden merk ik dat ik wel een dagje rust kan gebruiken. Vorige week had ik nachtdiensten en, het gebeurt zelden, maar deze keer kon ik maar niet goed uit het nachtritme komen. Dat hakte er best in, merk ik achteraf. Deze week had ik maar 3 late diensten, maar ook die kwamen wel aan aangezien het ritme nog niet was waar het moet zijn. Nog steeds niets echt bijzonders, soms gebeurt dat gewoon. Maar ik had mezelf voorgenomen: Vrijdag ga ik in standje rust! Ik heb sinds kort een nieuwe koffiezetter type veel te luxe (zo'n volautomaat waar je koffiebonen en water bovenin doet en allemaal knopjes en instellingen op hebt en onder komt er dan koffie uit!) en daar ben ik erg blij mee. Ik had daar veel te dure Italiaanse koffiebonen voor besteld, en dat leek mij een geweldig begin van de dag! Ik kon ze vrijdagmorgen ophalen bij het afhaalpunt, daarna door naar de Appie voor een luxe o
Meer lezen

Terug naar de oertijd

  De afgelopen weken ben ik, in overleg met-en onder begeleiding van een voedingsspecialist, bezig met het aanpassen van mijn eetpatroon. Dat komt zo: uit steeds meer wetenschappelijk onderzoek blijkt dat we als moderne mens niet heel erg geschikt zijn om om te gaan met de overdaad een voedsel die we op elk moment van de dag kunnen nuttigen. Daar waar onze voorgangers de afgelopen 10.000 jaar behoorlijk hun best moesten doen om aan voedsel te komen, hebben wij het de afgelopen 60 jaar steeds makkelijker en makkelijker gekregen, en is ons eetpatroon in niks meer te vergelijken met wat het ooit geweest is. En ook niet het eetpatroon waar ons lijf voor gemaakt is, vaak weet ons lichaam niet meer wat het aan moet met wat er binnen komt, en hebben we een stijging van welvaartsziekten zoals obesitas, diabetes type 2, hart en vaat aandoeningen en de lijst wordt langer en langer. Wetenschappers zijn al tijden bezig met onderzoeken en testen waaruit steeds maar weer blijkt dat we mi
Meer lezen

Meervoudig beperkt, een maatschappelijk verantwoorde term (blijkbaar) en hoe gemis aan juiste info je echt beperkt.

Sinds maandag heb ik een probleem met mijn rechteroor. Hij doet namelijk pijn. Nou is dat niet heel erg zou je denken, ik heb er immers twee dus waar de ene laakt heb je nog altijd een reserve. Maar jammer genoeg voor mij zijn mijn oren niet heel goed, aan beiden zit een hoortoestel en met die hoortoestellen functioneer ik prima en red ik mij net zoals iedere ander. Haal er echter eentje uit, totaal ander verhaal. In zo'n geval word ik even weer met de neus op de feiten gedrukt, ik ben behoorlijk doof (dat is het Duitse woord voor tof). Ik  merkte op mijn werk dat met 1 apparaat in eigenlijk niet te doen was, ik krijg te veel niet mee en het vreet energie. Dus de volgende dag een afspraak bij de dokter gemaakt om eens te kijken waarom het pijn deed en ik mijn apparaat niet in kon. Nu eens een ontsteking aan de bovenkant Daar kwam heel snel uit dat het een gehoorontsteking was. Iets wat vaker voor komt bij mensen met een hoortoestel werd me gezegd. Ik geloof hem hoor, ik
Meer lezen