Gereedschap

Zonder hamer kan een timmerman vrij weinig, zonder een lasapparaat een lasser ook niet veel en zonder scalpel wordt het behoorlijk rot opereren voor een chirurg.

Gereedschap, dat is het we soms nodig hebben om dingen te doen. Van niets iets maken is mooi, maar je hebt er vaak wel wat voor nodig.

En gereedschap is ook hetgeen wat ik nodig heb nu. Gereedschap voor het beter inrichten van mijn eigen gedachten. Eigenlijk voor het herinrichten van mijn eigen leven, of nog basaler mijn eigen ik.

Ja dat klintk heftig, wellicht is het dat ook wel. Zelf ervaar ik het gewoon, probeer ik er niet teveel depri van te worden en probeer mezelf, hoe koppig ook, open te stellen voor dingen. Welke dingen? Eigenlijk alles, in een ruime zin van het woord.

Want om heel zwart-wit te zeggen: Zoals ik het de laatste 20 jaar deed dat was gewoon niet de juiste manier. Ik probeerde ,zeg maar, met een bulldozer een tekening te maken van mezelf door constant vol gas overal tegenaan te rammen. Een potlood en papier en rust en tijd waren veel betere alternatieven geweest.

Constant mezelf letterlijk alles kwalijk nemen wat er mis ging in mn leven, en ja dr is best wel veel mis gegaan de afgelopen 20 jaar.

Ze vroeg mij laatst, je wilt blij en gelukkig zijn he? Ja! Volmondig ja! Maar wat is blij voor jou? En wat is gelukkig?.....akelige stilte. Ik weet waar ik het geluk in vond, maar vindt ik dat ook alleen in mezelf? Geluk zijn deels herinneringen en ook echt wel weten waar ik heel veel geluk in vindt, en dat kan delen. Maar uit mezelf? Tsja das best wel even schrikken dat ik dat gewoon niet weet.

En blij? Tsja, ook zo’n vage term. Ik weet het gewoon niet.

Okay het is wat je er zelf van maakt, de een wordt gelukkig van postzegels verzamelen, de ander van het maken van wordt en dit zoveel mogelijk mensen te laten proeven.

Dus ik heb gereedschap nodig, handvatten, dingen om mezelf te leren mezelf te zijn. Volgens haar ben ik al heel ver, en zeker verre van hopeloos. Maar ik wil te veel, te snel, te alles. En zolang ik dat wil kan ik noch loslaten, noch gelukkig zijn. En dat kost tijd.....aj zie ik wil te snel.

Dus nu.....tsja, 4 weken wachten voor een specialistische psycholoog en dan het hebben over gereedschap. En zoals met alle gereedschap....ze werken pas als jij ze gebruikt. Een hamer zal uit zichzelf nooit een spijker slaan. Ik zal alles zelf moeten doen mét behulp van dat gereedschap.

En ik stel mezelf ook meer open voor dingen waar ik eerst van dacht: “zweverig en spiritueel, das niks voor mij”, om dr achter te komen dat ik dat ergens best wel ben. Zo erg zelfs dat ik er over loop te dubben een cursus mindfulness te doen. Ja ik, de simpele boer ja.

En waarom niet? Je mag er een mening over hebben, en die zal ik respecteren, maar uiteindelijk is het wat ik zelf zoek en doe.

Ik zie dat ook als onderhoud van het gereedschap. Want als de slager zijn messen niet blijft slijpen, zullen ze na verloop van tijd bot worden en niet meer kunnen snijden.

Investeer in mezelf, en daarmee in mijn geluk. Zodat ik als ik dat allemaal heb, ook lopen kan staan om juist dát geluk te delen. En uit die samenstroom van energie meer energie te halen. Meer geluk, meer mij.

Ow wat zweverig klinkt dit voor de simpele boer he.

Ach de weg is nog lang, maar ik voel wel dat ik de juiste weg ingeslagen ben. Daarnaast moet je voor jezelf ook alle opties open houden. Anders sluit je bewust dingen weg, en das niet goed want dat bracht me juist hier. Sta open voor jezelf, je gevoel en waar jij geluk in vindt en voelt en dan zal je ook gelukkig worden was het devies.

Onmogelijkheden zijn dingen die we onszelf opleggen. Als ik al zelf denk dat ik het niet kan, zal het me ook nooit lukken.