Een vat tegenstrijdigheden
Snel, het is iets wat bij mij hoort. Terwijl ik heel erg van rust hou en eigenlijk ook best wel een rustig leventje heb, is snel toch ook iets wat bij mij hoort op een bepaalde manier.
En snelheid is soms goed, soms ook weer niet. Dat is iets wat ik nu wel weet.
Het is een vat tegenstrijdigheden en dat ben ik best wel. Wellicht is elk mens dat wel op bepaalde punten.
Snelheid in de dingen die ik oppak, de manier waarop ik mezelf dingen aanleer (koken, BBQ-en, worst maken, gitaar spelen, klussen, ik ben op al die punten autodidact). Snelheid in mijn werk, snelheid in mijn denken, zelfs de snelheid in hoe dingen gingen in mijn relatie. Maar dat is allemaal wel de "goede" snelheid, gewoon de manier waarop dingen gaan, ze gebeuren voor een reden.
en vooral, ik hou met alles rekening behalve mezelf.
Dan loop je jezelf voorbij en werkt snelheid juist tegen je. Als ik dat punt bereik dan is rust ook ver te zoeken.
De "slechte" snelheid, en zo is snelheid bij mij een behoorlijke tegenstrijdigheid.
Ik kan heel veel rust vinden in de snelheid waarmee dingen gaan, maar verlies ik de controle over de snelheid, dan is de rust ver te zoeken.
Gelukkig werd me dat door dezelfde helpers ook weer opgedwongen. "Nu even zitten Ard"
Ik mag ook graag rust brengen in situaties. Even alm dan niet tijdelijk de angel er uit halen. Even niks anders dan het moment.
Maar die edele kunst heb ik voor mezelf eigenlijk nooit gehad, die moesten anderen me geven.
Gisteren zat mijn kop echt niet mee, lichaam had ook niet veel zin, kortom het was geen topdag.
Wat ik toen gedaan heb zal voor veel mensen misschien gek klinken, maar ik heb 5 uur lang gewerkt op het scouting eiland. Gras maaien, gewoon even hersenloos bezig zijn. Niet denken, of juist wel en die kop ook maar laten gaan. Alles in een rustig tempo en tegelijk ook moe worden. Maar wel op een goede manier.
En dat helpt mij, zo ben ik bezig maar rust ik tegelijk ook.
En vandaag? Vandaag doe ik niet veel bijzonders naast huishouden en dat gaat mij prima bevallen. Ook dat is rust.
Maar nu heb ik de tijd genomen voor mij, niemand anders dan mij en heb ik heel veel geleerd.
En nu, nu wil ik dat heel graag in praktijk brengen.
Kortom, ik wil de ziektewet uit. Lang genoeg weinig gewerkt. En ik weet dat in mijn situatie het standaard advies is om niet te werken, maar dat past gewoon niet bij mij.
Ik hoef ook niet van iedereen te horen hoe knap het is dat ik al weer 20 uur per week werk. Ik ben 60-80 uur gewend. Werk en alles er omheen wat ik oppakte. Dan is 20 uur niks.
En ik heb met mezelf de afspraak gemaakt dat ik niet meer dan 50 uur per week ga werken. En werken is de optelsom van alles op gebied van werk, scouting, klussen voor anderen. Daar heb ik een grens in gebouwd en die hou ik aan. Bevalt prima.
Maar het mag wel weer, ik heb 11 oktober een gesprek met mijn arbo arts. Deze man wil dat ik heeeeel rustig terugkom, maar ik probeer er hem al tijden van te overtuigen dat dat voor mij gewoon niet werkt. Laat mij het asjeblieft op mijn manier doen.
Ik heb mijn rust gevonden en genomen, maar nu werkt het ook weer een beetje tegen mij in. Het is nu tijd voor mij om het geleerde in praktijk te brengen en verder te gaan werken aan de juiste balans.
En die kan ik alleen vinden als ik steeds meer dingen oppak die ik altijd al deed.
En niet dat ik die weer op de oude manier oppak, maar dat ik die nu doe voor mij.
Kortom, ik moet die meneer er van overtuigen dat ik meer wil werken. Wellicht nog niet 100%, maar toch zeker wel 75%.
En het hoeft niet allemaal perfect te zijn straks, echt niet.
Ik ben dan wellicht een perfectionist, maar ik streef niet in alles perfectie na.
Ook daarin ben ik een vat tegenstrijdigeheden.
En snelheid is soms goed, soms ook weer niet. Dat is iets wat ik nu wel weet.
Het is een vat tegenstrijdigheden en dat ben ik best wel. Wellicht is elk mens dat wel op bepaalde punten.
Snelheid in de dingen die ik oppak, de manier waarop ik mezelf dingen aanleer (koken, BBQ-en, worst maken, gitaar spelen, klussen, ik ben op al die punten autodidact). Snelheid in mijn werk, snelheid in mijn denken, zelfs de snelheid in hoe dingen gingen in mijn relatie. Maar dat is allemaal wel de "goede" snelheid, gewoon de manier waarop dingen gaan, ze gebeuren voor een reden.
Valkuil
Maar soms is de snelheid ook een valkuil, zeker in dingen als revalidatie en ook wel werk. Dan ben ik teveel met het eindresultaat bezig en vergeet ik waar ik zelf sta in het hele verhaaltje. Ik cijfer mezelf weg, knal vol op het resultaat en wil dat in volle perfectionisme bereiken.en vooral, ik hou met alles rekening behalve mezelf.
Dan loop je jezelf voorbij en werkt snelheid juist tegen je. Als ik dat punt bereik dan is rust ook ver te zoeken.
De "slechte" snelheid, en zo is snelheid bij mij een behoorlijke tegenstrijdigheid.
Ik kan heel veel rust vinden in de snelheid waarmee dingen gaan, maar verlies ik de controle over de snelheid, dan is de rust ver te zoeken.
Rust brengen
En dat terwijl ik gek genoeg meestal degene ben die anderen rust brengt. Als het druk is met dingen en er meerdere mensen bij zijn, ben ik altijd degene dien zegt "Nu even pauze mensen". Bij de bruiloft waar ik de BBQ van caterde heb ik de meehelpers ook vaak genoeg rustmomenten gegeven. "Nu even zelf eten, nu even niks, even drinken". Dat idee, maar ik vergeet dan wel weer zelf rust te nemen.Gelukkig werd me dat door dezelfde helpers ook weer opgedwongen. "Nu even zitten Ard"
Ik mag ook graag rust brengen in situaties. Even alm dan niet tijdelijk de angel er uit halen. Even niks anders dan het moment.
Maar die edele kunst heb ik voor mezelf eigenlijk nooit gehad, die moesten anderen me geven.
Rust nemen
Maar dat is ondertussen wel veranderd. Ik weet nu waar ik zelf ook rust moet nemen. En vooral hoe ik dat moet nemen. En rust is niet altijd niks doen.Gisteren zat mijn kop echt niet mee, lichaam had ook niet veel zin, kortom het was geen topdag.
Wat ik toen gedaan heb zal voor veel mensen misschien gek klinken, maar ik heb 5 uur lang gewerkt op het scouting eiland. Gras maaien, gewoon even hersenloos bezig zijn. Niet denken, of juist wel en die kop ook maar laten gaan. Alles in een rustig tempo en tegelijk ook moe worden. Maar wel op een goede manier.
En dat helpt mij, zo ben ik bezig maar rust ik tegelijk ook.
En vandaag? Vandaag doe ik niet veel bijzonders naast huishouden en dat gaat mij prima bevallen. Ook dat is rust.
Het mag wel weer
Maar ik ben nu zo goed als klaar met mijn "traject". Ook dat heb ik snel gedaan, al is het voor mij nog ergens te langzaam. Een half jaar.......mijn revalidaties van mn operaties heb ik sneller gedaan. Al was dat juist ook ergens het hele probleem natuurlijk.Maar nu heb ik de tijd genomen voor mij, niemand anders dan mij en heb ik heel veel geleerd.
En nu, nu wil ik dat heel graag in praktijk brengen.
Kortom, ik wil de ziektewet uit. Lang genoeg weinig gewerkt. En ik weet dat in mijn situatie het standaard advies is om niet te werken, maar dat past gewoon niet bij mij.
Ik hoef ook niet van iedereen te horen hoe knap het is dat ik al weer 20 uur per week werk. Ik ben 60-80 uur gewend. Werk en alles er omheen wat ik oppakte. Dan is 20 uur niks.
En ik heb met mezelf de afspraak gemaakt dat ik niet meer dan 50 uur per week ga werken. En werken is de optelsom van alles op gebied van werk, scouting, klussen voor anderen. Daar heb ik een grens in gebouwd en die hou ik aan. Bevalt prima.
Maar het mag wel weer, ik heb 11 oktober een gesprek met mijn arbo arts. Deze man wil dat ik heeeeel rustig terugkom, maar ik probeer er hem al tijden van te overtuigen dat dat voor mij gewoon niet werkt. Laat mij het asjeblieft op mijn manier doen.
Ik heb mijn rust gevonden en genomen, maar nu werkt het ook weer een beetje tegen mij in. Het is nu tijd voor mij om het geleerde in praktijk te brengen en verder te gaan werken aan de juiste balans.
En die kan ik alleen vinden als ik steeds meer dingen oppak die ik altijd al deed.
En niet dat ik die weer op de oude manier oppak, maar dat ik die nu doe voor mij.
Kortom, ik moet die meneer er van overtuigen dat ik meer wil werken. Wellicht nog niet 100%, maar toch zeker wel 75%.
En het hoeft niet allemaal perfect te zijn straks, echt niet.
Ik ben dan wellicht een perfectionist, maar ik streef niet in alles perfectie na.
Ook daarin ben ik een vat tegenstrijdigeheden.
Reacties
Een reactie posten