Heel normaal en simpel (maar eigenlijk toch niet).

Het is geen geheim, ik hou van koken.
Nou komt dat eigenlijk door iets waar ik nóg meer van hou, en dat is lekker eten. En om thuis lekker te eten, moet je koken. Zo simpel is het eigenlijk.
Een goede lekkere maaltijd is voor mij een rustmomentje op een dag. Even met niks meer bezig en even de tijd nemen om te genieten.

Maar natuurlijk begon ik ook bij nul kennis. En dat is iets wat ik wel eens vergeet. Ik heb het daar nog wel eens over met mijn beste vriend.
Maar ook als ik met anderen over eten praat. Dan heb ik het over dingen die ik heel simpel en makkelijk vindt om een maaltijd nét even een beetje meer oempf te geven, en soms kijken ze me aan alsof ze water zien branden.

Alles wat je goed kan is simpel

En dan vergeet ik nog wel eens, alles wat je goed kan is simpel. Okay ik geef toe, je moet wel een beetje talent hebben af en toe, maar buiten talent is veel oefenen en iets leuk vinden ook een goede basis om beter te worden. Eigenlijk is het gewoon trainen.

Iemand die goed kan tekenen en schilderen heeft dat ook niet in een dag onder de knie gekregen. Een goede muzikant evengoed niet. Natuurlijk helpt het talent, maar zonder oefenen kom je nergens.

Maar vaak vergeten mensen het oefenen als ze er over praten en kijken ze naar het werk wat er op het moment afgeleverd wordt.

Ik ken iemand die enorm creatief is, die in alles wel iets ziet en heel graag dingen mag maken, of het nu handlettering. interieur opleuken (zoals meubels restylen) of gewoon wat ik kunst noem. Ik vind het fantastisch om te zien, zowel het proces als het resultaat. 

Maar zij verteld mij ook: Ik doe dit praktisch mijn hele leven al, ja ik vind het leuk om te doen, maar door te doen wordt je ook beter.

Als ik dan kook dan is het weer andersom. Dan verteld ze mij hoe ze het toch knap vindt met hoe ik potjes kruiden links en rechts pak, wat aanmodder met potten en pannen en met alles gewoon bezig ben alsof het de simpelste zaak van de wereld is.

En dan bedenk ik me ook, ja zo lijkt het nu inderdaad. En zo is het ook wel een beetje voor mij, nu. Maar zo is het ook niet altijd geweest hoor.

Ik ben ontelbare malen op mn bek gegaan met mislukte gerechten.

En soms ga ik dat nog wel eens. Alleen nu is het niet mislukken, echt vies wordt het nooit meer, maar soms wordt het wel iets wat ik niet nog een keer zou doen. Ergens noem ik dat wel mislukken, en tegelijk ook leren.

Dingen hebben die "normale mensen" niet hebben

Als je je hobby leuk vindt, dan brengt dat veelal ook spullen met zich mee.

Spullen die de normaalste zaak van de wereld voor jou kunnen zijn en waar je niet eens bij nadenkt, maar voor anderen wel iets bijzonders zijn.

Ooit een gesprek gehad over plakband. Iemand stond even stil bij hoeveel verschillende soorten gekleurd plakband ze in huis had en als ze er goed bij stil stond vond ze dat eigenlijk wel raar.

Ik begreep het gelijk echter. Als je dat gebruikt voor je hobby, is het toch normaal dat je er veel van hebt in allerlei soorten en kleuren?

Je moet er niet elke keer bij stil staan dat het "eigenlijk best gek is", want is het dat wel? Wat is gek eigenlijk? Ik snap heel goed dat mensen zoiets doen.

Zelf heb ik ook wel eens een momentje dat ik er even bij stil sta. Vanmorgen nog, in de keuken.

Dan zie ik al mijn kruiden en specerijen en denk ik: "Eigenlijk is dat best veel hé, wat doe ik er nou echt mee? Wanner gebruik ik die en die eigenlijk?". En vind ook ik het een beetje "gek".

Aan de andere kant weet ik dondersgoed als ik een bepaald gerecht maak dat ik echt dát kruid nodig heb en dan ook heel blij ben dat ik het heb.

Ook al gebruik ik het zelden.

En mijn andere spullen? Een standmixer kun je nog wel eens terug vinden in een "normaal" huishouden.

Maar een Amerikaanse smoker, een worstpers, twee gehaktmolens, tiendegrammen weegschaal, droogkast, 7 (!) kerntemperatuur thermometers, verschillende houtsoorten voor het roken, verschillende houtskool en brikettensoorten........er zijn niet veel die dat hebben. En soms betrap ik mezelf er ook op dat ik wellicht een klein beetje doorsla.

Zo wil ik nu als volgende aanvulling een 32 cm Kamado. Het is complete overkill, maar toch.......ik wil hem.

Ingewikkelde dingen die simpel worden

En om terug te komen naar hoe alles zo simpel lijkt. Het blijven wellicht ingewikkelde dingen ergens. Maar door toewijding, liefde voor wat je doet, aandacht en doorzettingsvermogen gaat het van ingewikkeld naar "simpel".

Ik kan heerlijk aankloten met mijn BBQ's en er van genieten zonder te denken aan dingen als temperatuur, wanneer moet ik wat doen, hoe kruid ik af, wanneer gaat er rookhout bij, wanneer wikkel ik in folie, hoe lang moet iets rusten...... Ik heb dat echt wel gehad hoor, maar nu is het gewoon bezig ermee en genieten.

En dat lijkt wellicht simpel, maar ik doe dit soort dingen al een goede twintig jaar, en ik leer elke keer bij en verleg elke keer mijn grens wat en na twintig jaar......heb ik wel een niveau bereikt dat ik echt wel weet wat ik doe.

Klinkt misschien arrogant ergens, maar is dat voor iedereen niet zo als je een passie hebt?

Vertaal het eens naar andere dingen

En wat ik me vanmorgen ook realiseerde: Zo werkt het met heel veel dingen. Ja ik ben soms een simpele boer en heb het niet gelijk door, maar zo werkt het voor mij dus ook met rust nemen.

Jaren en jaren modderde ik aan, kon ik geen rust nemen want het voelde niet goed. Ik moest presteren en doen en kon niet alleen zijn en rusten tegelijk.

Niks doen was mijn vijand en maakte me gek.

Maar nu, een paar harde lessen verder en vooral besef bij mezelf dat het roer op dat punt om moest heb ik het mezelf aangeleerd.

En fuck wat was dat onwennig in het begin! Ik wilde gelijk wel weer 60 uur per week werken want ik werd er helemaal gek van.

Maar ik heb er niet aan toegegeven. Met vallen en opstaan. En nu?

Bijna 180 graden omgedraaid. Ik geniet van mijn vrije tijd en vul het met speels gemak in. Niet met de ene activiteit na de andere maar gewoon rustig met leuke dingen en veel rust.

En ik néém ook rust en ik neem ook vrij en ik geniet volop.

Is dat een luxepositie? Ik weet het niet, ik vindt het ondertussen heel "normaal".Maar tegelijk: Ik heb heel hard er voor gewerkt om op dat punt te komen, heb er veel voor gedaan en tsja.......het lijkt nú misschien simpel, maar ooit was het dat niet ;-)