Het klopt niet

Gewoon een gevoel wat ik al een aantal dagen heb, iets wat soms op de voorgrond, soms op de achtergrond speelt. Het klopt niet.

Wat dat "Het" is zou ik niet weten, het is gewoon een gevoel dat er iets niet klopt. En dat iets hoeft niet eens met mij te maken te hebben maar kan net zo goed te maken hebben met iemand om wie ik geef of om de een of andere manier aan verbonden ben. Het is er gewoon en het wil mijn hoofd maar niet uit. En dat is best raar.

Nou ga ik geen verhalen houden over helderziendheid, mentale projecties en connecties of alles wat daar mee te maken heeft. Ik ben wellicht te nuchter daarvoor of heb er simpelweg geen mening over, als het dat is voor iemand zal het dat voor iemand zijn. Zo simpel denk ik dan ook wel weer.
Maar ik denk wel dat iedereen wel eens een soort van voorgevoel heeft gehad, of ze nou uitgekomen zijn of niet.
Meestal komen ze uit, want komen ze niet uit dan vergeten we ze weer heb ik me laten vertellen. Klinkt ergens wel logisch.

Het gevoel wordt er niet minder op, een aantal dagen al niet. Het knaagt en ik weet niet waar het weg komt. "Het" klopt niet, ergens gaat er iets mis en ik zou niet weten wat.

Waarschijnlijk niet met mijzelf heb ik het gevoel. Ik ben van de medicatie af, al een tijdje, en pak steeds meer en meer op. En deze keer zelfs op een voor mijn doen rustig tempo.

Knagend gevoel

Het knagend gevoel was er vandaag gelijk toen de wekker ging. Kwart voor negen. Jawel ik moet tegenwoordig een wekker zetten als ik rond die tijd wakker wil zijn. Zo lang kan ik soms wel slapen.
Ik had besloten de formule 1 race te kijken. Eentje die briljant gewonnen werd door Max Verstappen, eindelijk heeft hij zijn dominantie op een race kunnen drukken. Iets wat er al lang zat aan te komen.
Dat was dus niet het gevoel, al ga ik er van uit dat het daar ook niet echt aan zal liggen.

Ik besluit te ontbijten. Mijn lichaam werkt in de ochtend al tijden niet echt mee. Ontbijt valt als beton, ongeacht welk soort ontbijt ik neem. Ik merk dat het stomazakje vol is en leeg hem.
Nou ruikt dat natuurlijk nooit naar bloemetjes, maar 's ochtends is het bij mij vaak écht een beerput. en dat is normaal niet zo, een verottingslucht is het en ik vraag me af wat er daarbinnen wellicht niet helemaal goed loopt.
Maar dat is het ook niet waar ik dat gevoel van heb. Ik heb wel vaker dingen met mijn lichaam en sinds ik heb leren luisteren naar het lijf, gaat dat erg goed. Midden oktober komt er weer een onderzoek en als er wat is zal het daar aan het licht komen.
Niets om me nu al vast druk om te maken, dit heb ik onder controle, dit kan ik aan.

Onder de douche merk ik dat mijn hoofd zich toch steeds meer bezig houdt met het gevoel dat "Het" niet klopt.

Wat is die "Het", waar komt het weg, waarom voel ik dat en om wie gaat het? Een beetje het idee van "hey ik dacht net aan je, en toen belde je". Maar niemand belt. Wellicht maak ik mezelf een beetje gek met een onlogische gedachte gebaseerd op een gevoel dat ik zelf niet kan plaatsen.
Maak ik me echt druk om iemand? Zo voelt het wel. Maar wat kan ik er aan doen? En hoe, en voor wie?

Ik besluit om er even uit te gaan. Een rondje lopen, uurtje frisse lucht snuiven en mijn gedachten wat los te laten.

Even wandelen

Ik merk dat het een mooie lentedag is. Zonnetje, mooie lucht. In de herfst komen de kleuren buiten altijd veel mooier uit. En stiekem, zo lang het geen zeikweer is en het zonnetje er een beetje blijft, is de herfst mijn favoriete jaargetijde.

Maar het blijft knagen. Ik besluit een beetje mindfulness te doen. Je gedachten in het nu trekken en gewoon dingen in je hoofd gaan benoemen. Ik hou het deze keer op auto's kijken. Rode auto, witte auto, patserbak, mooie pick up truck, lelijke auto. Hmmmm lelijke auto? Dat mag ik helemaal niet zeggen, ik heb een Hyunday Atoz gehad en dat is het lelijkste wat ze op 4 wielen gezet hebben. Dus als er iemand is die geen recht heeft om een auto lelijk te noemen ben ik dat wel.

Het werk niet echt, van binnen knaagt het nog steeds. Raar hoor dat gevoel.

Voorgevoel, ik heb het niet vaak, maar toch, ze komen wel vaak uit. Al weet ik nog steeds niet wat die "Het" is die niet klopt. Ik verwijt mezelf dat ik een mislukte Jomanda ben. Te nuchter om toe te geven aan dat soort dingen. Dingen gebeuren en er is geen toeval vertelde iemand me ooit. Wellicht klopt dat, maar hebben we er zelf dan nul invloed op?

Het zijn rare kronkels die mijn hoofd maakt om toch maar eens uit te zoeken waar het weg kan komen dat er ergens in mij gewoon iets knaagt.

Schrijven

Eenmaal thuis gekomen besluit ik dat ik het allemaal maar van me af ga schrijven. Wat ik nu dus doe. Dan kan iedereen me voor gek verklaren en is dat ook weer gebeurd. Ik weet wat ik voel en dat het voor mijn beleving een heel echt gevoel is. Maar wat moet ik er mee doen? Wat kan ik er mee doen?

Ik zet thee, en verwissel de vuilniszak. Hij scheurt open als ik hem uit de pedaalemmer haal en de keuken ligt vol restjes afval.
Heb ik weer.
Ook dit is niet datgene wat al dagen knaagt. Ik zal me niet druk kunnen maken om een knappende vuilniszak, zeker niet een aantal dagen van tevoren. Gewoon opruimen en binnen 3 minuten is het weer schoon.

Schrijven dus. Het is al bijna één uur. Wat ga ik vandaag eigenlijk doen? De laatste dagen heb ik best wel veel gedaan. Veel goede dingen, maar ook rust genomen waar het kon.
Al was deze keer de rust geen echte rust. "Het" klopt niet. Het staat in neonletters in mijn gedachten.
Soms aan, soms enorm fel aan en soms in de schaduw en uit, maar altijd aanwezig.

Ik heb nog veel was te doen en het huis verlaten als de droger aan is, is niet slim is mij verteld. Kortom ik moet mezelf maar eens thuis vermaken, vogel wel iets uit. Ben creatief genoeg.

Maar "Het" klopt niet, en ik heb geen flauw idee wat, geen flauw idee wie, geen flauw idee waarom of hoe, eigenlijk gewoon geen flauw idee.
Het is een gevoel, en hoe ik mijn best ook doe om het uit allerlei hoeken te belichten.......het gaat niet weg.

Ik moet iets doen zegt een deel van mijn gevoel. Maar wat? en voor wie?

En dit sleept al dagen  door mijn hoofd. Een hele vreemde gewaarwording.