De makkelijke manier kiezen
Vandaag was weer een PMT dag. Zoals ik wel vaker gezegd heb, PMT kan ik iedereen aanraden. Ik ga er dus altijd heel enthousiast heen en het stelt me nooit teleur.
Vandaag gingen we verder borduren op de vorige sessie. Belasting en belastbaarheid en wat goed voelt en wat niet. En Joop weet dat altijd heel mooi te doen met hele simpele activiteiten en spellen.
"Ik heb hier 4 ballen vast, dit voelt nog wel te doen maar veel meer kan ik niet vasthouden zonder er veel moeite voor te doen". Joop staat voor me met 4 basketbal achtige ballen in zijn armen.
"Ik wil graag dat jij probeert zoveel mogelijk ballen vast te houden waarbij jij vooral let op wat goed voelt voor jou. Het is geen wedstrijdje, het gaat er om hoeveel jij aankan zonder dat je over je grenzen gaat."
Ik ga staan en wil de ballen aannemen.
"Waarom sta je op uit de stoel? Als je zit is dat vast comfortabeler en ik heb je niet gevraagd te gaan staan."
Maar Joop, als ik zit en de stoel ook erbij betrek, is dat dan niet vals spelen? Jij staat immers er ook bij?
"Ard, waarom zou jij er van uit gaan dat het moet op de manier zoals ik het nu doe? Ik vroeg je om het op een comfortabele en goede manier voor jezelf te doen. En die stoel gebruiken is geen vals spelen, je hebt hem tot je beschikking immers, waarom zou je hem niet gebruiken? Ik doe het alleen maar voor."
PMT-ers proberen ook in alles gedrag en karaktertrekjes te zien, en Joop is op dat punt een klasse apart. Geweldig om met die man activiteiten te doen.
Dus ik blijf zitten en pak de ballen aan.
Na een stuk of 8 heb ik geen handen meer om ze aan te pakken, ik hou er ballen mee vast. Dus besluit ik Joop te vertellen waar hij de ballen moet stapelen. En zo zijn er na een tijdje geen losse ballen meer te vinden. Ik heb er bijna 20 op en naast me liggen.
Joop gaat op de stoel naast me zitten en vraagt of het nog goed voelt.
En dat voelt het best, het kost me weinig moeite, ik heb alleen een hele stapel ballen op me liggen. Maar in de stoel zittende merk ik dat ik nog best comfortabel zit.
"Waarom laat je los?"
"Er zijn geen ballen meer, ik heb de taak uitgevoerd en zie er het nut niet meer van in om ze nu nog vast te houden"
"Goed! Je besluit het zelf te doen en de oefening is klaar dus waarom wachten tot ik het commando geef? Heb jij het voor jouw gevoel goed gedaan? Dan heb je mij niet nodig om je te vertellen wat je moet doen immers.
Maar waarom ging je uit de stoel opstaan? Jij noemt het vals spelen, ik noem het slim werken.
Kijk voor je iets aanpakt eens eerst naar hoe jij iets met minimale inspanning kan doen. Jij richt je gelijk op de taak en daarna pas op jezelf. Dat is nergens voor nodig. Zet jezelf voorop, en gebruik alles wat je tot je beschikking hebt om het jou zo aangenaam mogelijk te maken in de dingen die je doet.
Er bestaat geen vals spelen, jij noemt dat zo, maar waarom? Het lijkt alsof jij bij alles wat je doet niet durft te kiezen voor een manier waarop jij het makkelijk hebt. Je zet de taak voorop, niet jezelf. Is nergens voor nodig, want je zag net dat als je meer aan je eigen gemak denkt het soms veel makkelijker gaat. Of denk je dat je staande 20 ballen vast kan houden?"
Ik moet hem inderdaad gelijk geven.
We hadden het over mijn werk en dat ik weer meer wil en kan werken. Maar ook dat ik daarin grenzen aangegeven heb. Dat ik geen 6 nachtdiensten achter elkaar ga draaien. Joop is dat met me eens. Volgens hem heb ik ondertussen zoveel nachtdiensten gedraaid dat ik de komende 5 jaar er geen een hoef te draaien als het vergeleken wordt met wat mensen normaal aan nachtdiensten draaien.
"Nachtdiensten slopen je Ard, ze slopen iedereen en jij bent geen uitzondering. Wie wil je wat bewijzen?"
Ik vertelde Joop dat ik na mijn eerste nacht wel "vals gespeeld" heb om quitiapine te nemen na de nachtdienst. Een middel wat helpt met rustig slapen, iets wat ik al tijden niet meer gebruik. En ik heb heerlijk en lang geslapen na mijn nachtdienst.
"Ard, dat is weer geen vals spelen. Als dat je helpt, waarom zou je het dan niet nemen?Het is een minimale dosering, technisch gezien nét genoeg om te vernemen. Het is iets wat tot je beschikking staat en het helpt je. Waarom zou dat vals spelen zijn? Je geeft zelf aan dat je nog nooit zo lang geslapen hebt na een nachtdienst en het je enorm goed beviel. Nou, waarom je er dan schuldig over voelen? Je hebt wat ontdekt wat jou helpt, wees er blij mee!"
"Ard, ik wil aan jou vragen wat voor jou de makkelijkste manier is om de ballen in dit lokaal op te ruimen"
"Nou Joop, ik zou ze eerst naar de hoek van het lokaal waar de kast staat schoppen en dan in de kast doen. Al weet ik een nog makkelijkere manier. Ik kan ook tegen jou zeggen: T is jouw lokaal, waarom ruim jij ze niet op dan?"
Ik bedoelde dat laatste als grap, maar een PMT-er weet zelfs daar wat uit te halen.
"En dat is helemaal geen verkeerde opmerking! Waarom moet jij die ballen, die ik gepakt heb, opruimen? Ik pak ze toch, laat mij ze ook maar weer opbergen! En dat is nou precies wat ik ga doen, jij blijft zitten, en ik ruim alles op en je mag niet meehelpen".
Ik biedt aan om het samen te doen, maar Joop is onverbiddelijk. Ik mag niet meehelpen.
"Kijk, ik weet hoe moeilijk dit voor jou is. Het zit niet in jouw karakter om iemand iets alleen te laten doen als je zelf de mogelijkheid hebt om mee te helpen. En je haalt er ook genoegdoening uit om mee te helpen. Het is een hele mooie eigenschap, en die moet je koesteren.
Maar koester hem dan ook, en doe het niet constant. Laat iemand zelf ook eens zijn eigen taak doen. Blijf eens zitten, hoe tegen natuurlijk dat ook is voor jou.
Je hoeft niet alles voor een ander te doen. Is het een zoektocht naar waardering of bevestiging? Want je bent echt een toffe peer en de mensen die jou kennen en leren kennen weten dat echt wel. Je hoeft niet op zoek naar waardering door het doen."
Ik vertel Joop dat het heel moeilijk is om niet mee te helpen. Dat ik het inderdaad ook erg leuk vindt om mensen te helpen. Maar dat ik liever wil dat mensen mij waarderen om wie ik ben, dan om wat ik doe.
"Bam! Kijk die kan zo de boeken in, die uitspraak! Neem dat als uitgangspunt voor jezelf! En ja ik weet dat ik je wat pest door je niet te laten meehelpen. Het is gewoon een uiterste, en niet de norm. Enige wat ik je wil laten zien is dat je niet altijd hoeft te helpen en dat je ook wel eens voor je eigen comfort mag kiezen."
Vandaag gingen we verder borduren op de vorige sessie. Belasting en belastbaarheid en wat goed voelt en wat niet. En Joop weet dat altijd heel mooi te doen met hele simpele activiteiten en spellen.
"Ik heb hier 4 ballen vast, dit voelt nog wel te doen maar veel meer kan ik niet vasthouden zonder er veel moeite voor te doen". Joop staat voor me met 4 basketbal achtige ballen in zijn armen.
"Ik wil graag dat jij probeert zoveel mogelijk ballen vast te houden waarbij jij vooral let op wat goed voelt voor jou. Het is geen wedstrijdje, het gaat er om hoeveel jij aankan zonder dat je over je grenzen gaat."
Ik ga staan en wil de ballen aannemen.
"Waarom sta je op uit de stoel? Als je zit is dat vast comfortabeler en ik heb je niet gevraagd te gaan staan."
Maar Joop, als ik zit en de stoel ook erbij betrek, is dat dan niet vals spelen? Jij staat immers er ook bij?
"Ard, waarom zou jij er van uit gaan dat het moet op de manier zoals ik het nu doe? Ik vroeg je om het op een comfortabele en goede manier voor jezelf te doen. En die stoel gebruiken is geen vals spelen, je hebt hem tot je beschikking immers, waarom zou je hem niet gebruiken? Ik doe het alleen maar voor."
PMT-ers proberen ook in alles gedrag en karaktertrekjes te zien, en Joop is op dat punt een klasse apart. Geweldig om met die man activiteiten te doen.
Dus ik blijf zitten en pak de ballen aan.
Na een stuk of 8 heb ik geen handen meer om ze aan te pakken, ik hou er ballen mee vast. Dus besluit ik Joop te vertellen waar hij de ballen moet stapelen. En zo zijn er na een tijdje geen losse ballen meer te vinden. Ik heb er bijna 20 op en naast me liggen.
Joop gaat op de stoel naast me zitten en vraagt of het nog goed voelt.
En dat voelt het best, het kost me weinig moeite, ik heb alleen een hele stapel ballen op me liggen. Maar in de stoel zittende merk ik dat ik nog best comfortabel zit.
Zet jezelf voorop, er is geen "vals spelen"
Ik laat de ballen los, en ze rollen door het hele lokaal heen."Waarom laat je los?"
"Er zijn geen ballen meer, ik heb de taak uitgevoerd en zie er het nut niet meer van in om ze nu nog vast te houden"
"Goed! Je besluit het zelf te doen en de oefening is klaar dus waarom wachten tot ik het commando geef? Heb jij het voor jouw gevoel goed gedaan? Dan heb je mij niet nodig om je te vertellen wat je moet doen immers.
Maar waarom ging je uit de stoel opstaan? Jij noemt het vals spelen, ik noem het slim werken.
Kijk voor je iets aanpakt eens eerst naar hoe jij iets met minimale inspanning kan doen. Jij richt je gelijk op de taak en daarna pas op jezelf. Dat is nergens voor nodig. Zet jezelf voorop, en gebruik alles wat je tot je beschikking hebt om het jou zo aangenaam mogelijk te maken in de dingen die je doet.
Er bestaat geen vals spelen, jij noemt dat zo, maar waarom? Het lijkt alsof jij bij alles wat je doet niet durft te kiezen voor een manier waarop jij het makkelijk hebt. Je zet de taak voorop, niet jezelf. Is nergens voor nodig, want je zag net dat als je meer aan je eigen gemak denkt het soms veel makkelijker gaat. Of denk je dat je staande 20 ballen vast kan houden?"
Ik moet hem inderdaad gelijk geven.
We hadden het over mijn werk en dat ik weer meer wil en kan werken. Maar ook dat ik daarin grenzen aangegeven heb. Dat ik geen 6 nachtdiensten achter elkaar ga draaien. Joop is dat met me eens. Volgens hem heb ik ondertussen zoveel nachtdiensten gedraaid dat ik de komende 5 jaar er geen een hoef te draaien als het vergeleken wordt met wat mensen normaal aan nachtdiensten draaien.
"Nachtdiensten slopen je Ard, ze slopen iedereen en jij bent geen uitzondering. Wie wil je wat bewijzen?"
Ik vertelde Joop dat ik na mijn eerste nacht wel "vals gespeeld" heb om quitiapine te nemen na de nachtdienst. Een middel wat helpt met rustig slapen, iets wat ik al tijden niet meer gebruik. En ik heb heerlijk en lang geslapen na mijn nachtdienst.
"Ard, dat is weer geen vals spelen. Als dat je helpt, waarom zou je het dan niet nemen?Het is een minimale dosering, technisch gezien nét genoeg om te vernemen. Het is iets wat tot je beschikking staat en het helpt je. Waarom zou dat vals spelen zijn? Je geeft zelf aan dat je nog nooit zo lang geslapen hebt na een nachtdienst en het je enorm goed beviel. Nou, waarom je er dan schuldig over voelen? Je hebt wat ontdekt wat jou helpt, wees er blij mee!"
Iets heel tegen natuurlijks
Ik gaf hem weer gelijk, ik zag zelf ook dat het geen slecht iets was. En inderdaad, 12,5 mg quitiapine is bijna letterlijk niks."Ard, ik wil aan jou vragen wat voor jou de makkelijkste manier is om de ballen in dit lokaal op te ruimen"
"Nou Joop, ik zou ze eerst naar de hoek van het lokaal waar de kast staat schoppen en dan in de kast doen. Al weet ik een nog makkelijkere manier. Ik kan ook tegen jou zeggen: T is jouw lokaal, waarom ruim jij ze niet op dan?"
Ik bedoelde dat laatste als grap, maar een PMT-er weet zelfs daar wat uit te halen.
"En dat is helemaal geen verkeerde opmerking! Waarom moet jij die ballen, die ik gepakt heb, opruimen? Ik pak ze toch, laat mij ze ook maar weer opbergen! En dat is nou precies wat ik ga doen, jij blijft zitten, en ik ruim alles op en je mag niet meehelpen".
Ik biedt aan om het samen te doen, maar Joop is onverbiddelijk. Ik mag niet meehelpen.
"Kijk, ik weet hoe moeilijk dit voor jou is. Het zit niet in jouw karakter om iemand iets alleen te laten doen als je zelf de mogelijkheid hebt om mee te helpen. En je haalt er ook genoegdoening uit om mee te helpen. Het is een hele mooie eigenschap, en die moet je koesteren.
Maar koester hem dan ook, en doe het niet constant. Laat iemand zelf ook eens zijn eigen taak doen. Blijf eens zitten, hoe tegen natuurlijk dat ook is voor jou.
Je hoeft niet alles voor een ander te doen. Is het een zoektocht naar waardering of bevestiging? Want je bent echt een toffe peer en de mensen die jou kennen en leren kennen weten dat echt wel. Je hoeft niet op zoek naar waardering door het doen."
Ik vertel Joop dat het heel moeilijk is om niet mee te helpen. Dat ik het inderdaad ook erg leuk vindt om mensen te helpen. Maar dat ik liever wil dat mensen mij waarderen om wie ik ben, dan om wat ik doe.
"Bam! Kijk die kan zo de boeken in, die uitspraak! Neem dat als uitgangspunt voor jezelf! En ja ik weet dat ik je wat pest door je niet te laten meehelpen. Het is gewoon een uiterste, en niet de norm. Enige wat ik je wil laten zien is dat je niet altijd hoeft te helpen en dat je ook wel eens voor je eigen comfort mag kiezen."
Reacties
Een reactie posten