Renault 4

Zonet zag ik er weer een rijden, mijn allereerste liefde op vier wielen. De auto die ik mij kan herinneren als eerste auto uit mijn jeugd, liefde op het eerste gezicht, als kleine jongen en nu ook nog steeds: De geweldige Renault 4

Ik weet dat de meeste mensen (voornamelijk mannen) een zwak hebben voor Ferrari, Porsche, Aston Martin, Lamborghini en andere exotische hele dure en hele snelle sportwagens. Ik zeg niet dat ik ze lelijk vindt, maar te duur en onpraktisch zijn ze zeker En dan heb ik nog niks gezegd over de aanschafwaarde, onderhoudskosten of het verbruik.

Ik moet wel zeggen dat ik een volledig (waarschijnlijk) vertekend beeld heb van de Renault 4 wat volledig geromantiseerd is door mijn jeugd.

Zoals gezegd, de R4 was de eerste auto die ik me echt kan herinneren als kind. Volgens mij hadden we daarvoor een Opel Kadett Stationcar maar zeker weten doe ik dat niet, of te weinig indruk op me gemaakt, of ik weet het gewoon echt niet meer. Maar de R4 weet ik wel.

Zoals ik mij als kind hem weer voor me zie, een rode auto die zo’n vormgeving had dat ik hem kon natekenen (met mijn tekenkunsten zegt dat al heel wat), mijn broertje en ik hadden beiden een eigen deur (5 deurs auto) hoe cool is dat als kind! (jaren 80 van de vorige eeuw he, we hadden niet veel toen ;-) ), naar mijn idee was de achterbank wat verhoogd zodat we een goed uitzicht naar voren hadden en dat vond ik ook super.

Dan was er natuurlijk nog de trekpook. Een magische hendel uit het dashboard waarmee er geschakeld moest worden, waanzinnig! Ik snapte er geen biet van maar cool was het wel! Iedereen had een auto met een hendel uit de vloer en de onze kwam uit het dashboard.

Ook reed onze auto op gas, wat hem ook weer wat anders dan de rest maakte, en dat allemaal met de grappige ronde koplampen, de enorme achterklep en honderden andere dingen die ik me (meen) te herinneren uit die tijd maakt het gewoon een geweldige wagen.

Mijn broertje en ik hebben gehuild toen hij weg ging (en wat een afknapper was zijn opvolger, de Seat Fura (een low budget Fiat 127, dat zegt genoeg denk ik).

Natuurlijk, je zet geen snelheidsrecords met de Renault 4, en vergeleken met moderne auto’s (of middenklassers uit zijn tijd) is het een lachertje op wielen. Maar waar andere auto’s het moesten hebben van looks, accessoires, merk, snelheid of status, had de Renault 4 iets wat hem onweerstaanbaar maakte: Charme.

Het is heel simpel, je houdt er van of je haat het, er zit weinig tussen in.

Ikzelf, tsja, ik ben er echt verzot op en ik hoop ook ooit een Renault 4 te kunnen rijden, het liefst een rode met grijze bumpers. Nadeel is wel dat ze steeds zeldzamer worden, dus ook steeds duurder…..maar wie weet ooit…..

Ik heb zelf ook Renault gereden, mijn allereerste auto was een Renault 5 (gekocht voor 350 euro en nog nooit zoveel plezier gehad van 350 euro) ook een geweldige wagen met een super wegligging, iets waar de 4 het wel eens laat liggen heb ik gehoord. Daarna kwam de Renault Twingo met cabrio dak (luxe uitvoering, alles elektrisch en door mezelf volledig verbouwd) de Twingo type 1 is in mijn ogen de laatste “echte” Renault geweest. Daarna is er niks eigenzinnigs meer van dat merk gekomen maar allemaal auto’s die leken op ander auto’s van andere merken, heel jammer maar helaas.

Maar toch…….mijn droomwagen….tsja…… Het blijft echt de Renault 4, en elke keer als ik er een zie rijden dan denk ik weer terug aan de tijd dat ik als klein manneke op de achterbank (zonder gordel) zat, wat een geweldige wagen.