Grote stappen, klein kereltje
Zo, eindelijk beginnen de puzzelstukjes op zijn plaats te vallen, het ziet er naar uit dat ik nu eindelijk aan mijn herstel kan werken.
Gisteren mocht eindelijk mijn neus-maag drain er uit, de slang waar ik het meeste last van had. Er was echter 1 probleem, in het andere neusgat zat de voedingssonde voor de dunne darm en deze 2 slangen zaten erg dicht bij elkaar in de buurt.
De zuster was erg voorzichtig met het uithalen van de slang, maar ze kon niet voorkomen dat de andere slang ook mee omhoog kwam. Dat was wel een erg raar gevoel, maar had wel een bijkomend voordeel.....ik was verlost van beide slangen en dat was eigenlijk iets waar ik wel heel blij mee was en ben.
Er was nog wel enige angst, wat als ik nu wéér een terugval krijg, wat als de darmen toch besluiten niet op gang te komen?
Maar aan de andere kant.....ik had geen slangen meer door mijn neus, en dat gaf me zo'n voldaan gevoel dat ik het weer helemaal zag zitten.
De arts kwam me nog wel even melden dat ik nu me wel goed op mijn voeding moet richten, licht verteerbaar, regelmaat en drinken bij het eten. Maar dat doe ik maar al te graag.
Vandaag (zondag) begint ook helemaal top. Ik werd om 8 uur wakker, wat betekende dat ik me uitgeslapen heb en ik had ook echt een goed uitgerust gevoel ook nog. Het was zelfs zo erg dat de dames van de voeding mij niet gewekt hebben voor t ontbijt (maar me wel wat later wat gebracht hebben hoor) omdat ze mij "zo lekker vonden liggen". Wat een schatten he, ik ben ze heel dankbaar.
Daarna heeft de verpleegster mijn infuus even tijdelijk afgekoppeld en heb ik me voor het eerst in 11 dagen kunnen douchen en scheren (voorheen wastte ik me met een kom water en een blok zeep naast mijn bed). Ik kan je vertellen dat dat echt een hele grote voldoening geeft om je eindelijk weer eens schoon te voelen.
Terwijl ik dit zit te typen zei de verpleegster net dat ze, als ik me netjes aan mijn vochtinname houdt, gaat overleggen of t infuus er anders vandaag ook niet gewoon uit kan, ik werd helemaal gelukkig, want ik weet wat het betekend als t infuus er uit gaat.....dan is de kans heel groot dat ik er ook uit ga in een hele korte periode (uit t umcg).
Kortweg,het is de afgelopen 9 dagen een achtbaan geweest, de eerste dagen na de operatie gingen heel goed. De operatie zelf was het probleem niet en omdat ik wist wat me te wachten stond voelde ik me heel zelfverzekerd. De dagen er na werden alles wat ik er niet van verwacht had.
De maag en darmen kwamen niet op gang en er was veel pijn en kramp, ik had niet het idee dat er ook maar een beetje stijgende lijn in mij te ontdekken was.
Pas vanaf zaterdagmorgen kreeg ik er weer zin in, en het blijkt wel weer dat als het goede er eenmaal is, alles in een stroomversnelling gaat. Als het lichaam ineens mee wil werken moet je gelijk je kop er voor gooien en er alles aan doen om het te stimuleren dan gaat het dubbel zo snel.
Ik heb nu binnen anderhalve dag 2 sondes uit, waarschijnlijk het infuus uit, overgestapt van sondevoeding op vloeibaar en lichtverteerbare voeding en ik beweeg ook weer veel, wandel het hele ziekenhuis door.
Mijn stoma pruttelt als een koffiepot, de ontlasting is wel erg dun, maar dat komt door de vloeibare inname (en af en toe een cracker en een beschuitje).
Wat er nog moet gebeuren is: de hechtingen (nietjes) moeten er nog uit (alle 25), ik moet de overstap naar vast voedsel maken (en waarschijnlijk moet ik dat 2 dagen volhouden eer ik weg mag), het infuus moet uit en ik moet de goedkeuring van mijn chirurg en arts krijgen en dan mag ik hier weg en kan ik me echt op mijn herstel gaan richten.
Waarschijnlijk eerst 2 weken in "Hotel di Pappa e di Mama", en dan 2 weekjes thuis en dan weer rustig aan beginnen met werken.
Maarja ik ken mezelf.....als het ineens snel gaat, wil ik ook wel eens snel gaan......
Gisteren mocht eindelijk mijn neus-maag drain er uit, de slang waar ik het meeste last van had. Er was echter 1 probleem, in het andere neusgat zat de voedingssonde voor de dunne darm en deze 2 slangen zaten erg dicht bij elkaar in de buurt.
De zuster was erg voorzichtig met het uithalen van de slang, maar ze kon niet voorkomen dat de andere slang ook mee omhoog kwam. Dat was wel een erg raar gevoel, maar had wel een bijkomend voordeel.....ik was verlost van beide slangen en dat was eigenlijk iets waar ik wel heel blij mee was en ben.
Er was nog wel enige angst, wat als ik nu wéér een terugval krijg, wat als de darmen toch besluiten niet op gang te komen?
Maar aan de andere kant.....ik had geen slangen meer door mijn neus, en dat gaf me zo'n voldaan gevoel dat ik het weer helemaal zag zitten.
De arts kwam me nog wel even melden dat ik nu me wel goed op mijn voeding moet richten, licht verteerbaar, regelmaat en drinken bij het eten. Maar dat doe ik maar al te graag.
Vandaag (zondag) begint ook helemaal top. Ik werd om 8 uur wakker, wat betekende dat ik me uitgeslapen heb en ik had ook echt een goed uitgerust gevoel ook nog. Het was zelfs zo erg dat de dames van de voeding mij niet gewekt hebben voor t ontbijt (maar me wel wat later wat gebracht hebben hoor) omdat ze mij "zo lekker vonden liggen". Wat een schatten he, ik ben ze heel dankbaar.
Daarna heeft de verpleegster mijn infuus even tijdelijk afgekoppeld en heb ik me voor het eerst in 11 dagen kunnen douchen en scheren (voorheen wastte ik me met een kom water en een blok zeep naast mijn bed). Ik kan je vertellen dat dat echt een hele grote voldoening geeft om je eindelijk weer eens schoon te voelen.
Terwijl ik dit zit te typen zei de verpleegster net dat ze, als ik me netjes aan mijn vochtinname houdt, gaat overleggen of t infuus er anders vandaag ook niet gewoon uit kan, ik werd helemaal gelukkig, want ik weet wat het betekend als t infuus er uit gaat.....dan is de kans heel groot dat ik er ook uit ga in een hele korte periode (uit t umcg).
Kortweg,het is de afgelopen 9 dagen een achtbaan geweest, de eerste dagen na de operatie gingen heel goed. De operatie zelf was het probleem niet en omdat ik wist wat me te wachten stond voelde ik me heel zelfverzekerd. De dagen er na werden alles wat ik er niet van verwacht had.
De maag en darmen kwamen niet op gang en er was veel pijn en kramp, ik had niet het idee dat er ook maar een beetje stijgende lijn in mij te ontdekken was.
Pas vanaf zaterdagmorgen kreeg ik er weer zin in, en het blijkt wel weer dat als het goede er eenmaal is, alles in een stroomversnelling gaat. Als het lichaam ineens mee wil werken moet je gelijk je kop er voor gooien en er alles aan doen om het te stimuleren dan gaat het dubbel zo snel.
Ik heb nu binnen anderhalve dag 2 sondes uit, waarschijnlijk het infuus uit, overgestapt van sondevoeding op vloeibaar en lichtverteerbare voeding en ik beweeg ook weer veel, wandel het hele ziekenhuis door.
Mijn stoma pruttelt als een koffiepot, de ontlasting is wel erg dun, maar dat komt door de vloeibare inname (en af en toe een cracker en een beschuitje).
Wat er nog moet gebeuren is: de hechtingen (nietjes) moeten er nog uit (alle 25), ik moet de overstap naar vast voedsel maken (en waarschijnlijk moet ik dat 2 dagen volhouden eer ik weg mag), het infuus moet uit en ik moet de goedkeuring van mijn chirurg en arts krijgen en dan mag ik hier weg en kan ik me echt op mijn herstel gaan richten.
Waarschijnlijk eerst 2 weken in "Hotel di Pappa e di Mama", en dan 2 weekjes thuis en dan weer rustig aan beginnen met werken.
Maarja ik ken mezelf.....als het ineens snel gaat, wil ik ook wel eens snel gaan......
Reacties
Een reactie posten