Jeugdherinnering

Toch vreemd hoe een opmerking die niet veel te maken heeft met je jeugd, je ineens een hele vroeger herinnering geeft. Wist niet eens dat ik zo ver terug kon denken, blijkbaar wel maar dan niet op commando.

Ik dacht ik schrijf m snel op, voor ik m kwijt ben.

Natuurlijk is het waarschijnlijk de herinnering van toen die mijn hersenen feilloos hebben aangepast daar waar ze verbeterpuntjes zagen, maarja zo werkt het menselijk brein nou eenmaal. Dus deze herinnering is waarschijnlijk geromantiseerd tot het uiterste en ik weet niet eens of hij wel helemaal klopt. Ouders zijn vrij het aan te passen, want er missen veel details en dingen, maar dat zal dan wel weer komen omdat een kind dat niet belangrijk vindt.

Komt ie

Ik moet ergens tussen de 4 en 5 jaar oud zijn. Ik ga naar de kleuterklas van de Zuiderveldschool (toch, zo heette die school?) en in mijn ogen van kleuter is dat heel ver weg van huis. Geen flauw idee hoe ik heen en terug ging trouwens (bij mama op de fiets?). Tegenwoordig weet ik de afstand (goh) en is het echt een rotstukje.

Vandaag gaan we met de klas kijken bij de Grote Klas in de Grote School (de kleuterschool zat aan westerdieps kant, de basisschool zat aan oosterdiepskant en volgens mij kon je zo van de ene naar de andere school lopen en hadden ze een gezamenlijk schoolplein en ik meen zelfs een grote zandbak). Ik zat of bij juf Roelie of bij juf Jacquelien in de klas en we gingen kijken in de eerste klas (later groep 3 meen ik) van juffrouw Visser. Raar he dat kleuterjuffen in die tijd met juf + voornaam aangesproken werden en basisschool juffen met juf + achternaam.

We gingen bezig met lezen en schrijven daar, naja er werden plaatjes met de bijpassende woorden getoond en om beurten mochten we het opschrijven op het Grote Schoolbord. Boom, vuur, roos, huis, kat ik weet die zeker, er was nog een andere die weet ik niet meer.

Ik vond de rest van de klas maar langzaam en het niet snel oppikken. Ik kon in die tijd al mijn eigen naam schrijven en lezen (dacht dat oma rozeboom me dat geleerd had) en ook al wat korte woorden lezen.

Terwijl iedereen met moeite de symbolen die we later letters en woorden gingen noemen op het bord schreef van zijn of haar woord, liep ik heen, schreef het op en liep terug naar mn krukje (of was het stoel?)

Ik weet dat we later weer naar de kleuterklas gingen en dat de vraag was of we op het bord daar  konden schrijven wat we geleerd hadden.

Iedereen wist het niet meer zo goed, sommigen kwamen in de buurt, anderen totaal niet.

Ik mocht "boom" schrijven. In een keer goed. Als de juffen wilde kon ik zo alle andere woorden ook schrijven.

Mijn handschrift was dan wel heel veel hakkerig en slordig.....en om eerlijk te zijn.....zoals ik de letters toen schreef....zo schrijf ik ze nu nog. Leraren hebben van alles geprobeerd maar mijn handschrift is gewoon ruk plus. Mijn taalbegrip en mijn liefde voor lezen echter is prima in orde en al vroeg ontwikkeld. Las sloten boeken vroeger en nu nog steeds wel, al is het niet zo veel meer. Pas veel later ontdekte ik dat schrijven ook wel heel leuk is om te doen, rond mn 19e denk ik. Toen jaren niks mee gedaan en al mijn korte verhalen van die tijd zijn pleite (en het waren er best heel veel).....en nu begint het weer een beetje terug te komen. Maar taalbegrip en liefde voor taal en geen spelfouten maken zijn 2 hele verschillende dingen.